Timurlu Hanedanı

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Timurlu Hanedanı
گورکانیان, Küregen

گورکانیان, Gūrkāniyān
Ülke Timur İmparatorluğu
Babür İmparatorluğu
Aktif bölge(ler)
MilliyetTürk
Kuruluş1370
KurucuTimur
Yıkılış1858
Son hükümdarII. Bahadır Şah
Unvan(lar)
Yakın aile(ler)Börçigin
Barlaslar
Alt kollarıBabür Hanedanı

Timurlu hanedanı (Farsça: تیموریان), kendini Gürkani (Farsça: گورکانیان, latinize: Gūrkāniyān), Timur'un (Timurlenk olarak da bilinir) soyundan gelen Türk-Moğol kökenli[1] bir Sünni Müslüman hanedanı idi.[2][3][4][5] "Gürkani" kelimesi, Türkçe'den Moğolca'ya da geçen "damat" anlamına gelen "küḏegü (küregen)"[6] kelimesinin Farsçalaştırılmış şekli olan "Gürkan"dan türemiştir.[7] Gürkan lakabını kullanmasının sebebi ise Cengiz Han'ın soyundan gelen Saray Mülk Hanım ile evlendiğinden, Timurlular Moğol İmparatorluğu'nun kurucusu Cengiz Han'ın soyundan gelen akrabaları olduğundan, bu hanedan tarafından kullanılmıştır.[8] Timurlu hanedanı üyeleri Fars kültüründen[2][9] güçlü bir şekilde etkilenerek tarihte iki önemli imparatorluk kurmuşlardır:

Timurluların Kökeni ve Kültürü[değiştir | kaynağı değiştir]

Timurlu hanedanının kökeni, Moğol İmparatorluğu'nun kurucusu Cengiz Han'ın Moğol ordusunun kalıntıları olan Barlas olarak bilinen Moğol kabilesine kadar uzanmaktadır.[9][10][11] Moğolların Orta Asya'yı fethinden sonra Barlaslar, Çimkent'ten Taraz ve Almatı'ya kadar bugünkü güney Kazakistan'a yerleşmiş ve bir süre Moğolistan - Farsça'da "Moğolların Ülkesi" - olarak anılmış ve yerel Türk ve Türkçe konuşan nüfusla önemli ölçüde karışmışlardır, öyle ki Timur'un hükümdarlığı sırasında Barlaslar dil ve alışkanlıklar açısından tamamen Türkleşmişlerdir.

Buna ek olarak, Timurlu kültürü Türk-Moğol unsurları ile yerli İran ve İslam unsurlarının karışmasından meydana gelmiştir. Zengin şehir merkezlerinde İran şairlerini tanımış olan Timurlu Mirza ve beyleri kendi dilleriyle de şiirler yazılmasını arzu ediyordu. Bu sayede yazılan şiirler, Ali Şîr Nevâî ile klasik İran örneklerinin mükemmelliğine eriştiği gibi Nevâî, Muhâkemetü’l-lugateyn adlı meşhur eserini kaleme almıştır. Şairleri himaye eden Mirzaların kendileri de Türkçe şiirler yazıyordu. Bunlar arasında Seyyid Ahmed, İskender ve Ebû Bekir zikredilebilir. Zamanlarının büyük kısmını seferlerde geçiren Timurlu Mirzaları eğlenceden de geri kalmıyorlardı. Timur'un seferleri sırasında ele geçirerek Semerkant'a gönderdiği sanatkârlar içinde bazı çalgıcı ve okuyucularda bulunuyordu. Kendisi de hattat olan Mirza Giyaseddin Baysungur, Herat'taki konağını zamanın sanat akademisi haline getirmiştir. Daha sonra Hüseyin Baykara ve Ali Şîr Nevâî'nin şahsında yeniden koruyucu bulan sanatkârlar ortaya çıkmış, tabiat manzaralarını geleneksel unsurlar ile birleştirerek kitap ressamlığında bir yenilik yapmayı başaran Bihzâd yetişmiştir. Yine devlet adamlarının sanatkârları koruması sonucu meydana gelen eserler Batı'da "Timurlu Rönesansı" tabirinin doğmasına yol açmıştır.[12]

Hükümdarların listesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Ünvan adı Adı Hüküm süresi
Timur, Çağatay Hanlığı'nı Soyurgatmış Han'ın önemsiz Han olmasından dolayı Sultan Mahmud Han ile beraber yönetti. Kendisi de Emir unvanını benimsedi. Özünde Hanlık sona ermiş ve Timur İmparatorluğu sağlam bir şekilde kurulmuştur.
Emir

امیر

Timurlenk

تیمور لنگ

Timur

تیمور بیگ گورکانی

1370–1405
Emir

امیر

Pir Muhammed bin Cihangir Mirza

پیر محمد بن جہانگیر میرزا

1405–1407
Emir

امیر

Halil Sultan bin Miranşah

خلیل سلطان بن میران شاہ

1405–1409
Emir

امیر

Şahruh Mirza

شاھرخ میرزا

1405–1447
Emir

امیر

Uluğ Beg

الغ بیگ

Mīrzā Muhammed Ṭaragay bin Şāh Ruḫ

میرزا محمد طارق

1447–1449
Timur İmparatorluğu'nun Bölünmesi
Maveraünnehir Horasan/Herat/Fars/Irak-ı Acem
Abdüllatif Mirza

میرزا عبداللطیف

Pederkuş (Father Killer)

1449–1450

Abdüllatif Mirza

میرزا عبد اللہ

1450–1451

Ebu'l Kasım Babür Mirza

میرزا ابوالقاسم بابر بن بایسنقر

1451–1457

Mirza Şah Mahmud

میرزا شاہ محمود

1457

İbrahim Mirza

ابراھیم میرزا

1457–1459

Ebu Said Mirza

ابو سعید میرزا (Ebu Said Mirza, Özbek Reisi Ebü'l-Hayr Han'ın (Muhammed Şeybani Han'ın dedesi) yardımıyla Orta Asya'daki Timurlu kalpgahının çoğunu yeniden birleştirmesine rağmen, İran'ı Cihan Şah yönetimindeki Karakoyunlularla bölüşmeyi kabul etti, ancak Uzun Hasan yönetimindeki Akkoyunlular önce Cihan Şah'ı sonra da Ebu Said'i yenip öldürdü. Ebu Said'in ölümünden sonra ise tekrardan Timurlular parçalanma dönemine girdi). 1451–1469

**Maveraünnehir bölündü Hüseyin Baykara

سلطان حسین میرزا بایقرا 1469 (1. hükümdarlık)

Yadigar Muhammed Mirza

میرزا یادگار محمد 1470 (6 hafta)

Hüseyin Baykara

سلطان حسین میرزا بایقرا 1470–1506 2. hükümdarlık

Özbek Şeybanî Han, Herat'ı fethetti

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Maria E. Subtelny, Timurids in Transition: Turko-Persian Politics and Acculturation in Medieval Persia, Vol. 7, (Brill, 2007), 201.
  2. ^ a b B.F. Manz, "Tīmūr Lang", in Encyclopaedia of Islam, Online Edition, 2006
  3. ^ Encyclopædia Britannica, "Timurid Dynasty 2 Eylül 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.", Online Academic Edition, 2007. (Quotation: "Turkic dynasty descended from the conqueror Timur (Tamerlane), renowned for its brilliant revival of artistic and intellectual life in Iran and Central Asia. ... Trading and artistic communities were brought into the capital city of Herat, where a library was founded, and the capital became the centre of a renewed and artistically brilliant Persian culture.")
  4. ^ "Timurids". The Columbia Encyclopedia (Sixth bas.). New York City: Columbia University. 5 Aralık 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2006. 
  5. ^ Encyclopædia Britannica article: "Consolidation & expansion of the Indo-Timurids" 26 Nisan 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Online Edition, 2007.
  6. ^ "küḏegü". Kubbealtı Lügati. 7 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ocak 2024. 
  7. ^ A History of the Muslim World Since 1260: The Making of a Global Community, by Vernon Egger, p. 193
  8. ^ ""The Man Behind the Mosque"". 9 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2015. 
  9. ^ a b Maria Subtelny, Timurids in Transition, p. 40: "Nevertheless, in the complex process of transition, members of the Timurid dynasty and their Persian Mongol supporters became acculturate by the surrounding Persianate millieu adopting Persian cultural models and tastes and acting as patrons of Persian culture, painting, architecture and music." p. 41: "The last members of the dynasty, notably Sultan-Abu Sa'id and Sultan-Husain, in fact came to be regarded as ideal Perso-Islamic rulers who develoted as much attention to agricultural development as they did to fostering Persianate court culture."
  10. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; EI2 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  11. ^ "Consolidation & expansion of the Indo-Timurids". Encyclopædia Britannica. 26 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ocak 2024. 
  12. ^ İSMAİL AKA, "TİMURLULAR", TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/timurlular#1 (07.01.2024).