Su mercimeği
| Su mercimeği | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Biyolojik sınıflandırma | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
''Lemna minor''
L. |
Su mercimeği veya bilimsel adıyla Lemna minor, Lemna cinsinden bir sucul tatlı su bitkisidir. Yılanyastığıgiller familyasına monofiletik olan Lemnaceae alt familyasına aittir.[1] L. minor; hayvan yemi, biyoremedidatör, atık sudaki besinlerin geri kazanımı ve diğer uygulamalar için kullanılmaktadır. L. minor, biyoetanol üretimi için idealdir. Ayrıca, sudaki Pb, Cu, Zn ve As gibi ağır metalleri çok verimli bir şekilde çıkardığı gözlemlenmiştir (öldürücü olmayan konsantrasyonlarda).[2]
Tanımlama[değiştir | kaynağı değiştir]
Tek bir kökü olan L.minör, bir, iki, üç veya dört yapraklı yüzen bir tatlı su bitkidir. Daha fazla yaprak büyüdükçe, bitkiler bölünür ve birbirinden ayrılırlar. Bitkinin kökünün uzunluğu 1 ve 2 santimetre arasında değişmektedir. Oval şekilli yapraklar 1–8 mm uzunluğunda ve 0.6–5 mm genişliğindedir. Açık yeşil renginde olan bu bitkinin üç (nadiren beş) damarı ve yüzmesine yardımcı olması için küçük hava boşlukları bulunmaktadır. Çoğunlukla vejetatif bölünerek çoğalmaktadır. Nadiren çiçek açan bu bitkinin çiçeklerinin çapı 1 milimetredir. Çiçeğin kupa şekilli zarsı pulları, bir ovum ve iki erkek organdan oluşmaktadır. Tohum 1 mm uzunluğundadır. Kuşlar, L. minorun yeni alanlara yayılması için önem arz etmektedir. Bitkinin yapışkan kökü, kuşların tüylerine veya ayaklarına yapışmasını sağlar ve kuşla beraber yeni göletlere gidebilir.
Yayılımı[değiştir | kaynağı değiştir]
L. minor, Afrika, Asya, Avrupa ve Kuzey Amerika'nın çoğu bölgesinde görülmektedir. Arktik ve yarı arktik iklimler hariç, tatlı su göletleri ve yavaş hareket eden akıntıların olduğu her yerde bulunmaktadır. Avustralya ya da Güney Amerika'da doğal olarak görülmemiştir, ancak oraya getirilen örnekler bölgeye uyum sağlamıştır.
Yetiştirilmesi[değiştir | kaynağı değiştir]
Optimum büyüme koşulları için 6.5 ve 8 arasında bir pH değeri gereklidir. L. minor, 6 ve 33 °C arasındaki sıcaklıklar büyüyebilir. Kolonilerin büyümesi hızlıdır ve bitkiler, koşullar uygun olduğunda göleti kaplayan bir halı oluştururlar. Ilıman bölgelerde, sıcaklık 6 to 7 °C'ye düştüğünde, küçük, yoğun, nişasta dolu 'turyon' organını üretirler. Kışın, bitkiler uyku durumuna geçer ve toprağa batarlar. Sonraki ilkbahar, tekrar büyümeye başlar ve yüzeye geri dönerler.[3]
Genel olarak su mercimeklerinin ekilmesi için bazı yöntemleri bilmeye ihtiyaç vardır. Serbestçe yüzen küçük koloniler rüzgara karşı hassastır ve su yüzeyinin açılması durumunda suyun altında algler büyümeye başlar. Bu yüzden, hakim rüzgara 90 derecelik açıyla konumlanmış, uzun ve ince göletlerin kullanılması tavsiye edilir. Su yüzeyinde bitkilerin yoğun örtüsünü korumak ve çok kalın bir tabakanın oluşmasını önlemek için, düzenli hasat ve besin takviyesi gereklidir.[4]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Klaus J.; Nikolai B.; Eric L. (2013). "Telling duckweed apart: genotyping technologies for the Lemnaceae". 应用与环境生物学报. Cilt 19. ss. 1-10. doi:10.3724/sp.j.1145.2013.00001.
- ^ Sasmaz M, Topal EI, Obek E, Sasmaz A (2015). "The potential of Lemna gibba L. and Lemna minor L. to remove Cu, Pb, Zn, and As in gallery water in a mining area in Keban, Turkey". Journal of Environmental Management. Cilt 163. ss. 246-253. Bibcode:2013JEnvM.127..300K. doi:10.1016/j.jenvman.2015.08.029. hdl:11508/8876. PMID 26332457.
- ^ Leng (1995). "Duckweed: A potential high–protein feed resource for domestic animals and fish". Livestock Research for Rural Development. 7 (1). ss. 1-12.
- ^ Hasan, M.R. (2009). "Use of algae and aquatic macrophytes as feed in small-scale aquaculture - a review". FAO Fisheries and Aquaculture Technical Paper.
