İçeriğe atla

Statokist

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Statokist sisteminin çizimi.

Statokist bazı sucul omurgasızlarda bulunan bir denge duyu reseptörüdür. Bu omurgasızlara; yumuşakçalar,[1] bivalvialar,[2] knidliler,[3] taraklılar,[4] derisi dikenliler,[5] Kafadan bacaklılar,[6] ve kabuklular dahildir.[7] Benzer bir yapı Xenoturbellada bulunur.[8] Statokist, mineralize bir kütle (statolit) ve çok sayıda innerve edilmiş duyusal kıl (seta) içeren kese benzeri bir yapıdan oluşur. Statolitin eylemsizliği, hayvan hızlanırken statolitin setaya karşı itilmesine neden olur. Setanın, statolitin itmesiyle oluşan kütleçekimi nedeniyle sapması, sinir hücrelerini aktive eder, bu şekilde oryantasyondaki değişiklik hakkında hayvana geri bildirim gönderilir ve dengenin korunmasını sağlanır.

Başka bir deyişle, hayvan hareket ettikçe statolit kayar. Organizmayı dengeden çıkaracak kadar büyük herhangi bir hareket, statolitin küçük kıllara karşı sürtünmesine neden olur ve bu da dengeyi düzeltmesi için beyine bir mesaj gönderir.

Kalamar gibi kafadan bacaklılarda, statokist koklea benzeri bir mekanizmayla hayvanın işitmesini sağlar.[9][10] Sonuç olarak, antenli kıyı kalamarı, su sıcaklığı 8 °C'nin üzerinde olduğunda 30 ila 500 hz arasındaki düşük frekanslı sesleri duyabilir.[11]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Levi, R.; Varona, P.; Arshavsky, Y. I.; Rabinovich, M. I.; Selverston, A. I. (2004). "Dual Sensory-Motor Function for a Molluskan Statocyst Network". Journal of Neurophysiology. 91 (1). ss. 336-345. doi:10.1152/jn.00753.2003. 
  2. ^ Morton, B. (2009). "Statocyst structure in the Anomalodesmata (Bivalvia)". Journal of Zoology. Cilt 206. ss. 23-34. doi:10.1111/j.1469-7998.1985.tb05633.x. 
  3. ^ Spangenberg, D. B. (1986). "Statolith formation in Cnidaria: effects of cadmium on Aurelia statoliths". Scanning Electron Microscopy, 4. ss. 1609-1618. PMID 11539690. 
  4. ^ Lowe, B. (1997). "The role of Ca2+ in deflection-induced excitation of motile, mechanoresponsive balancer cilia in the ctenophore statocyst". Journal of Experimental Biology. Cilt 200. ss. 1593-1606. PMID 9202448. 
  5. ^ Ehlers, U. (1997). "Ultrastructure of the statocysts in the apodous sea cucumber Leptosynapta inhaerens (Holothuroidea, Echinodermata)". Acta Zoologica. Cilt 78. ss. 61-68. doi:10.1111/j.1463-6395.1997.tb01127.x. 
  6. ^ Clarke, M. R. (2009). "The cephalopod statolithan—introduction to its form". Journal of the Marine Biological Association of the United Kingdom. 58 (3). ss. 701-712. doi:10.1017/S0025315400041345. 
  7. ^ Cohen, M. J. (1960). "The response patterns of single receptors in the crustacean statocyst". Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 152 (946). ss. 30-49. doi:10.1098/rspb.1960.0020. 
  8. ^ Israelsson, O. (2007). "Ultrastructural aspects of the 'statocyst' of Xenoturbella (Deuterostomia) cast doubt on its function as a georeceptor". Tissue and Cell. 39 (3). ss. 171-177. doi:10.1016/j.tice.2007.03.002. PMID 17434196. 
  9. ^ "Arşivlenmiş kopya". 19 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2019. 
  10. ^ "Arşivlenmiş kopya". 19 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2019. 
  11. ^ "Arşivlenmiş kopya". 19 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2019.