Stahlhelm
Stahlhelm (çoğul Stahlhelme), Almanca "çelik miğfer" anlamındadır. Alman İmparatorluk Ordusu, 1916'da, I. Dünya Savaşı sırasında geleneksel haşlanmış deriden yapılan Pickelhaube'yi (çivili savaş miğferi) Stahlhelm ile değiştirmeye başladı. Stahlhelm terimi, hem genel bir çelik miğferi, hem de daha belirgin şekilde (ve ikonik) Alman tasarımına atıfta bulunmaktadır.
Stahlhelm, kendine özgü "kömür kovası" şekli ile tanınabilir ve Pickelhaube gibi askeri propagandanın ortak bir unsuru haline gelmiştir.
Adı, 1918 yılı sonunda kurulan paramiliter bir milliyetçi örgüt olan Stahlhelm, Bund der Frontsoldaten tarafından da kullanılmıştır.
Arka planı[değiştir | kaynağı değiştir]
Birinci Dünya Savaşı'nın başlangıcında, askerilerin kılıç darbelerine karşı korunması için tasarlanan kumaştan ve deriden yapılmış şapkalar verilirdi. Siper savaşları başladığında, şiddetli kafa yaralanmalarına (çoğunlukla şarapnel, mermiler veya kabuk parçalarından ötürü) neden olan kayıplar çarpıcı bir şekilde arttı, zira baş kısmı genellikle savaş sırasında vücudun en fazla darbeye maruz kalan kısmıydı. Fransızlar daha fazla korunmaya ihtiyaç duyan ilk insanlardı. 1915'in sonlarında kendi birliklerine Adrian isimli miğferi çıkarmaya başladılar.[1][2] İngiliz ve Commonwealth birlikleri, Brodie isimli miğferi (bir gelişimi daha sonra ABD güçleri tarafından kullanıldı) ve bunu da Almanlar Stahlhelm miğferi izledi.
Alman ordusunun topçu atölyesi, çelik bir plakaya (6 mm kalınlık) sahip bir deri kapaktan oluşan bir miğfer geliştirdi. Plaka yalnızca alnı değil gözleri ve burnu da koruyordu.[3][4]
Kökeni[değiştir | kaynağı değiştir]
Stahlhelm'in tasarımı Hannover Teknik Enstitüsü'nden Dr. Friedrich Schwerd tarafından gerçekleştirildi. 1915'in başında Schwerd, savaş sırasında baş yaralanmaları üzerine bir araştırma yaptı ve kısa süre sonra Berlin'e sipariş edilen çelik miğferler için bir öneri sundu. Schwerd daha sonra, baş ve boyun bölgesi kısmına iyi koruma sağlayan 15. yüzyıl paletini temel alan uygun bir miğfer tasarlama ve üretme görevini üstlendi.[5]
Alman ve Müttefik başlıklarının seçimini içeren uzun süren geliştirme çalışmalarının ardından ilk Stahlhelmler Kasım 1915'te Kummersdorf Kanıtlama Zemininde test edildi ve daha sonra 1. Saldırı Tabur tarafından sahada test edildi. Otuz bin örnek emredildi, ancak bu emir 1916 yılına kadar genel olarak onaylanmadı, bu yüzden en çok "Model 1916" olarak anılmaktadır. Şubat 1916'da Verdun'daki birliklere dağıtıldı ve ardından ciddi kafa travması vakaları belirgin bir şekilde düştü. Bu miğferi kullanmak zorunda kalmış ilk Alman birlikleri, Yüzbaşı Willy Rohr tarafından komuta edilen 5 (Rohr) Sturm-Bataillon Nr'ın fırtına askerleriydi.
İngiliz Brodie miğferinde kullanılan Hadfield çeliğinin aksine, Almanlar kendi miğferinde daha sert bir martensitik silikon/nikel çelik kullandılar. Bunun bir sonucu olarak ve ayrıca kask formundan dolayı, Stahlhelm, tek parça halinde oluşturulabilen İngiliz kaskından daha büyük bir birim maliyetle ısıtılmış kalıplar halinde oluşturulmuştu.[6]
Modeller[değiştir | kaynağı değiştir]
Farklı Stahlhelm tasarımları, giriş yıllarına göre adlandırılır. Örneğin, 1942'de tanıtılan Modell 1942, yaygın olarak M1942 veya sadece M42 olarak bilinir. Burada, M19XX adlarıyla anılıyor.
- M1916 and M1917
Stahlhelm, 1916 başında Verdun seferi sırasında düzenli olarak hizmete girdi. M1916 tasarımında, genel kullanımda çok ağır olduğu için, sadece keskin nişancılar ve siper baskınlarında sınırlı şekilde kullanıldı. Ek bir çelik kaş plakası veya Stirnpanzer'e destek olması amaçlanan, yana monte edilmiş boynuza benzer vantilatör kulpları vardı.
Kabuk 60 ile 68 arasında değişen boyutlarda çıktı ve 70'lerin bazıları rapor edildi. Kask ağırlığı kabuk boyutuna bağlı olarak 0,98 kg'dan 1,4 kg'a kadar değişiyordu. Süspansiyon veya astar, her biri dolgu malzemesi tutan üç parçalı deri torbaya sahip bir kafa bandından ve deri veya kumaş kordlardan oluşuyordu ve rahat bir uyum sağlamak için ayarlanabiliyordu.
Ancak miğferin kusurları da vardı. Ventilatör boynuzlarından, genellikle kışın soğuk havanın girmesine izin verir ve miğferi takan askerin havalandırma kanallarını çamur veya kumaşla tıkaması gerekirdi.
- Avusturya-Macarca türevleri
Avusturya-Macaristan, Kasım 1916'dan savaşın sonuna kadar yaklaşık 416.000 Alman miğferini satın aldı ve aynı zamanda Mayıs 1917'de kendi lisanslı üretimine başladı. Savaşın sonuna kadar yaklaşık bir milyon Stahlhelm'in tüm varyantları tedarik edildi.[7]
- Stahlhelm'in diğer ülkelerde kullanımı
Almanya, M1935 miğferi modellerini çeşitli ülkelere ihraç etti. M1935 Stahlhelm'in versiyonları 1935'ten 1936'ya kadar Çin Cumhuriyeti'ne gönderildi ve M1935 kaskı II. Dünya Savaşı sırasında Çin Ulusal Ordusu'nun ana miğferiydi. İspanya'ya da miğfer gönderildi. Savaş yılları boyunca Hans Kundt'un komutasında Güney Amerika'ya birkaç askeri misyon gönderildi. Chaco Savaşı'ndan sonra Bolivya ordusu kaskı yakın zamana kadar kullanıyordu. Macaristan da kendi 35M'lik kaskını üretti; değiştirilmiş bir Alman M1935 miğferiydi. Bazı ülkeler kendi miğferlerini M1935 tasarımıyla üretmişlerdir ve bu temel tasarım 1970'lerin sonlarında çeşitli uluslarda kullanılmıştır.
Birinci Dünya Savaşı'nın sona ermesinden sonra Polonya, büyük miktarda M1918 miğferi ele geçirdi. Bunların çoğu daha sonra İspanya da dahil olmak üzere çeşitli ülkelere satıldı. Bununla birlikte, 1930'ların sonunda, standart Polonya wz. 31 kask, tanker birlikleri ve motorlu birimler için uygun değildi; İyi koruma sağlamakla birlikte, çok büyük ve ağırdı. Yeni bir kask modeli önce, duraklama önlemi olarak, Genelkurmay, Polonya Savunma Savaşı sırasında kullandığı 10. Motorlu Süvari Tugayı'na M1918 miğferi çıkarmaya karar verdi.
Varşova Ayaklanması sırasında miğfer Polonya ana ordusu üyeleri tarafından da giyildi ve bu zaman zarfında, yeraltı ordusunun askeri tarafından giyilen her Stahlhelm, alındığı ölü bir Alman işgalcisi olduğu için, miğfer direncin sembolü haline geldi.
Savaş yılları boyunca, İrlanda Savunma Güçleri birliklerini Vickers'ın ürettiği M1918 kaskının bir kopyasıyla donattı. II. Dünya Savaşı'nın başlangıcında İrlanda tarafsız kaldı ancak 1940'ta İrlanda'nın hızla genişleyen ordusu, Vickers'ın kaskı imal etmesini durdurması nedeniyle bu kaskı İngiliz tarzı kasklarla değiştirdi.
Yugoslavya Sosyalist Federal Cumhuriyeti'nde, II. Dünya Savaşı sırasında Partizanlar tarafından yakalanan büyük miktarlar nedeniyle, Stahlhelm, 1959 yılına kadar Yugoslav Halk Ordusu'nda kullanıldı ve aşamalı olarak M 59 çelik kask ile değiştirildi.
Savaş sonrası[değiştir | kaynağı değiştir]
II. Dünya Savaşı'ndan sonra, Batı Almanya'nın Bundesgrenzschutz sınır muhafızları ve bazı Batı Alman polis birlikleri Stahlhelm'i stoklarında tuttu (polis birimleri, 1972'de Kara Eylül rehine krizinin görüntüleri sırasında miğferi giydikleri görülebilir) ve Fallschirmjäger varyantı GSG 9 tarafından bir süre kullanıldı. Bundeswehr, Batı Almanya'nın yeniden silahlanmasıyla Birleşik Devletler Ordusu M1 tanıttı. Bunun yerine 1990'lı yıllarda modern ABD kasklarına benzer bir Kevlar kaskı (Gefechtshelm) getirildi. Alman itfaiye birimleri halen floresan renginde Stahlhelm şeklindeki miğferi kullanmaktadırlar.
Doğu Almanya Milli Halk Ordusunun M-56 miğferi, kullanılmayan 1942 Alman tasarımında modellendi. Şili ordusu ve de Bolivya ordusu halen Stahlhelm tasarımı olan miğferleri törensel amaçlarla kullanmaktadırlar. Stahlhelm'e benzeyen bazı Japon bisiklet kaskları (gözlükler ile birlikte) bulunmaktadır.
ABD Ordusu, 1980 ve 1990'lar döneminde Kevlar Personel Zırhı Sistemi Zemin Askerleri Kaskı'na, bazen Stahlhelm'e benzemesi için "Fritz kaskı" adı verildi. ABD Ordusu ve Deniz Piyadeleri sırasıyla MICH TC-2000 Combat Helmet ve Lightweight Helmet ile PASGT kaskına benzer bir tasarım kullanmaya devam ediyor.
Çin Halk Kurtuluş Ordusu askerleri 1970'lere kadar Çin İç Savaşı sırasında Çin Ulusal Ordusu tarafından ele geçirilen M1935 kasklarını kullandı.
El Salvador'un Policia Nacional Civil, 2012 yılından beri, Stahlhelm'i tamamen geride bırakan bir lacivert/mavi renkli kaskı kullanmaktadır; Bu kask, isyan kontrol biriminin bazı üyeleri tarafından kullanılır ve nadiren Polisin saldırı ekipleri tarafından da kullanılmaktadır.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Suciu, Peter (2 Şubat 2009). "The first modern steel combat helmet: the French 'Adrian'". Military Trader. 26 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2014.
- ^ "Infantry Helmets". Militaryheadgear.com. 1 Ocak 2008. 31 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Nisan 2014.
- ^ "German Spare Parts". jonsmith-modellbau.com. 16 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2016.
- ^ "WKI Gaede Stahlhelm". zib-militaria.de. 23 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2016.
- ^ Tenner, Edward (Yaz 2003). "Hardheaded Logic: The Helmet is older than the city-state and newer than the airplane". American Heritage. 19 (1). 28 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2017.
- ^ Dunstan, Simon; Volstad, Ron (1984). Flak Jackets: 20th Century Military Body Armour. Osprey Publishing. s. 5. ISBN 0-85045-569-3.
- ^ Ortner, M. Christian (2002). The Emperor's coat in the First World War: Uniforms and equipment of the Austro-Hungarian army from 1914 to 1918. Viyana: Verlag Militaria. s. 141. ISBN 978-3-9501642-1-3.
