Sovyet Kara Kuvvetleri
| Sovyet Kara Kuvvetleri Сухопутные войска | |
|---|---|
 Sovyet Kara Kuvvetleri arması | |
| Etkin | 28 Ocak 1918 - 1 Ocak 1993 |
| Ülke |  Sovyetler Birliği |
| Bağlılık |  Sovyetler Birliği Komünist Partisi (1991'e kadar) |
| Tipi | Kara Kuvvetleri |
| Karargâh | Moskova |
| Renkleri | Kırmızı ve Sarı |
| Savaşları | Rusya İç Savaşı Polonya-Sovyet Savaşı Kış Savaşı Japon-Sovyet Sınır Savaşları II. Dünya Savaşı Macaristan Devrimi Çin-Sovyet Sınır Çatışması Prag Baharı Afganistan Savaşı |
Sovyet Kara Kuvvetleri (Rusça: Сухопутные войска CCCP, romanize: Suhopútnyje vojská SSSR), Kızıl Ordu'nun kara unsurlarını içermektedir. Daha sonra Sovyetler Birliği Silahlı Kuvvetleri'ne dahil olmuştur. Bolşeviklerin silahlı kuvvetleri olan Kızıl Muhafızların Rus İç Savaşı sırasında yeniden düzenlenmesiyle kurulmuştur.
Personel[değiştir | kaynağı değiştir]
Bolşevik otoriteleri bütün Kızıl Ordu birliklerine politik komiser (politruk) adlı görevliler atadılar. Bu görevliler, birlik komutanı Komünist Parti ilkelerine karşı gelirse onların emirlerini engelleme yetkisine sahipti. Bazı zamanlar bu sistem verimsiz emirlere neden olsa da, parti liderlerinin silahlı kuvvetler üzerinde egemen olmasını sağladı, çünkü hala ordu, eski Çarlık döneminin deneyimli subaylarından oluşuyordu. Bu sistem 1925 yılında kaldırıldı, çünkü artık yeterince komünist subay eğitilmişti ve böyle bir emir-engelleme sistemine gerek olmuyordu.[1]
| Sovyet Silahlı Kuvvetleri |
|---|
.svg) |
| Birimleri |
| Genelkurmay Başkanlığı |
| Stratejik Füze Kuvvetleri |
| Kızıl Ordu · Sovyet Kara Kuvvetleri |
| Hava Savunma Kuvvetleri |
| Hava Kuvvetleri |
| Deniz Kuvvetleri |
| Sovyet Askeri Rütbeleri |
| Sovyetler Birliği askerî rütbeleri |
| Sovyet Askerî Tarihi |
| Sovyetler Birliği Askeri Tarihi |
| Tarihi Rusya askerî rütbeleri |
Silah ve ekipmanları[değiştir | kaynağı değiştir]
Sovyetler Birliği'nin silah sanayisi, Stalin'in sanayi programının bir parçası olarak 1920'li ve 30'lu yıllarda gelişemeye başlamıştır.
En çok bilinen Sovyet tankları arasında T-34, T-54, T-55, T-62, T-64, T-72 ve T-80 bulunur. Günümüzde Rusya ve Ukrayna, T-72 ile T-80 modelleri üzerinde çalışmalar yaparak T-90 ve T-84 modellerini geliştirmiştir. II. Dünya Savaşı sırasındaki küçük silahlara Mosin-Nagant tüfeği ve PPŞ makineli tabancası örnek verilebilir. Ayrıca Mosin-Nagant, dürbün ekletisi takılarak keskin nişancı tüfeği olarak da kullanılmıştır.[2] Soğuk Savaş'ın başlarında, 1950'lerden 1970'lere ana piyade silahı AKM(AK-47'nin bir benzeridir.) idi. Daha sonra bunu AK-74 ile diğer makineli tüfekler izledi.
Askeri Doktrini[değiştir | kaynağı değiştir]
Askeri doktrin kelimesinin Sovyetler'deki anlamı, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki askeri kullanımdan farklıydı. Sovyetler Birliği Savunma Bakanı Mareşal Andrei Grechko bunu 1975 yılında şöyle tanımlamıştı; 'savaşın doğası ve devamlılığı üzerine taktikler ile ordunun ve ülkenin savaşa hazırlanması, resmi olarak devlet ve silahlı kuvvetler tarafından kabul edilmesi'. Sovyet kuramcılar doktrinin hem politik hem de askeri-teknik yönleri üzerinde dururken, Batılılar bu politik yönleri görmezden gelirlerdi. Fakat Batılı yorumcular, Harriet F. Scott ve William Scott'a göre Sovyet askeri doktrinin politik yanı 'Sovyetlerin uluslararası arenadaki hareketlerinin en iyi tanımıydı.'[3]
Komutası, Servis Kolları ve Servis Birimleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Diğer ordularda olduğu gibi Sovyet Kara Ordusu da idari bölümlere ("Direktörlükler") ayrılmıştı. Bunlar aşağıdaki gibiydi:
|
Karargâhlar ve Kurmay
|
Çatışma branşları
|
Çatışma destek branşları
|
Çatışma hizmetleri destek branşları
|
Dipnotlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Scott and Scott, The Armed Forces of the USSR, Eastview Press, 1979, p.13
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2009.
- ^ Scott and Scott, 1979, p.37,59
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Madde Kızıl Ordu adında olmasına rağmen sadece kara kuvvetlerini içermektedir.
- Helene Carrere D'Encausse, The End of the Soviet Empire: The Triumph of the Nations, Basic Books, 1992, ISBN 0-465-09818-5
- John Erickson, The Soviet High Command - A Military-Political History 1918–41, MacMillan, London, 1962
- David Glantz, Colossus Reborn, University Press of Kansas, ISBN 9780700613533
- David Glantz, Stumbling Colossus, University Press of Kansas, ISBN 978-0-7006-0879-9
- House, Jonathan M. (1984). Toward Combined Arms Warfare: A Survey of 20th Century Tactics, Doctrine, and Organization. Fort Leavenworth, Kansas 66027–6900: U.S. Army Command and General Staff College, OCLC 11650157
- David C Isby, Weapons and Tactics of the Soviet Army, Jane's Publishing Company, 1988, ISBN 978-0-7106-0352-4
- William E Odom, The Collapse of the Soviet Military, Yale University Press, New Haven and London, 1998, ISBN 978-0-300-07469-7
- Carey Schofield, Inside the Soviet Army, Headline Book Publishing, 1991, ISBN 978-0-7472-0418-3
- Scott and Scott, The Armed Forces of the USSR, Westview Press, Boulder, Co., 1979, ISBN 978-0-89158-276-2
- Zaloga, Steven J., James Grandsen (1984). Soviet Tanks and Combat Vehicles of World War Two, London: Arms and Armour Press. ISBN 0-85368-606-8.
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
 |
Wikimedia Commons'ta Sovyet Kara Kuvvetleri ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. |
