Solferino Muharebesi
| Solferino Savaşı | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| İkinci İtalyan Bağımsızlık Savaşı | |||||||
 Napoleon III Solferino Savasi'nda Jean-Louis-Ernest Meissonier. Yagli Boya, 1863. | |||||||
| |||||||
| Taraflar | |||||||
 İkinci İmparatorluk (Fransa)_crowned.svg){kind=small} Sardinya Krallığı |
 Avusturya İmparatorluğu | ||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
|
III. Napolyon II. Vittorio Emanuele |
Franz Joseph | ||||||
| Güçler | |||||||
| 118.600 | yaklaşık 100.000 | ||||||
| Kayıplar | |||||||
| 17,000 ölü, yaralı ve kayıp [1] | 20,000 ölü, yaralı ve kayıp [1] | ||||||
Solferino Muharebesi (İtalyanlara göre Solferino ve San Martino Muharebesi olarak anılır), 24 Haziran 1859'da gerçekleşmiş ve Franz Joseph kumandasındaki Avusturya İmparatorluğu'na karşı III. Napolyon kumandasındaki İkinci İmparatorluk (Fransa) ile II. Vittorio Emanuele kumandasındaki Sardinya Krallığı ittifakınin zaferiyle sonuçlanmıştır. 200.000 fazla askerin yer aldığı bu savaş sayı bakımından, 1813'deki Leipzig Savaşı'ndan bu yana yapılan en büyük savaştır. 100.000 Avusturya askeri gücü ile , 118.600 Fransız-Sardinyalı asker karşı karşıya gelmiştir. Tüm güçlerin kumandası bir imparatora ait olarak yapılan Dünya Tarihi'ndeki son savaş olarak kabul edilir. Bu savaştan sonra Avusturya İmparatoru savaşları bizzat komuta etmeyi bırakmıştır.
Solferino Muharebesi İkinci İtalyan Bağımsızlık Savaşı ya da İkinci Bağımsızlık Savaşı'nın sonucunu belirleyen en önemli kısmı olduğu gibi aynı zamanda İtalya'nın birleşmesi için de önemli bir adımdır. Savaş jeopolitik anlamda Fransa, Avusturya ve İspanya arasında çok sayıda küçük İtalyan beylikleri halinde bölünmüş İtalya'nın birleştirilmesi için milliyetçilik mücadelesi olması açısından önemlidir.
Savaş
.jpg)
Magenta Muharebesi'nde yenilen Avusturyalılar doğuya doğru çekildiler. İmparator Franz Joseph'in gelmesinden sonra 23 Haziran sabahı hareket yönünü değiştirerek Chiese nehrine doğru karşı atağa geçtiler. Aynı zamanda III. Napolyon avantaj sağlamak için kuvvetlerine beklenmedik bir noktaya ilerleme emri verdi. Sardinyalılar Avusturya ordusunun sağ kolu ile San Martino yakınlarında çatışma halinde iken ,Fransızlar da Solferino yakınlarında güneyden Avusturya ordudunun merkezine karşı cephede yerini aldı.
Öğle saatlerinde Fransızlar Avusturyalıların merkezini yarmayı başardı. Çatışmalar yağmura rağmen gece saatlerine kadar sürdü. Savaş özellikle yorucu bir savaş oldu, dokuz saatten fazla sürdü. Avusturyalıların bilançosu 3.000 ölü, 10.807 yaralı ve 8.638 kayıp ya da esir olurken İttifak güçlerinin 2942 ölü 12.512 yaralı 2.922 kayıp ya da esiri vardı. Muharebenin sonunda Avusturyalılar çekilmeye zorlandı ve İttifak güçlerinin zaferiyle sonuçlandıysa da onlar için pahalı bir zafer olmuştu.
Sonuçları
İtalyanlar Lombardiya yı ele geçirmiş oldu ve 1860 da İtalya Krallığı kuruldu.
Muharebe İsviçreli Jean Henry Dunant tarafından izlendi ve savaş meydanında tanık olduğu yaralıların dehşet saçan görüntüleri Dunant'ın Cenevre Sözleşmeleri ile Uluslararası Kızılhaç ve Kızılay Hareketi ne kadar giden bir süreci başlatmasına neden oldu.
Elizabeth Barrett Browning'nin şiiri "The Forced Recruit at Solferino" bu muharebesi konu almıştır.
Kaynakça
Dış bağlantılar