Sodyum asetat

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Sodyum asetat
Sodium-acetate-2D-skeletal.png
Octan sodný.JPG
Tanımlayıcılar
CAS numarası
6131‑90‑4 (trihidrat) 127‑09‑3
6131‑90‑4 (trihidrat)
PubChem 517045
EC numarası 204-823-8
ChEBI 32954
RTECS numarası AJ4300010 (anhidrat)
AJ4580000
SMILES
InChI
ChemSpider 29105
Özellikler
Kimyasal formül C2H3NaO2
Molekül kütlesi 82,03 g mol−1
Görünüm Beyaz toz
Koku Bileşienlerine ayrılıncaya kadar ısıtıldığında sirke (asetik asit) kokusuna sahip olur.[1]
Yoğunluk 1.528 g/cm3 (20 °C, anhidrat)
1.45 g/cm3 (20 °C, trihidrat)[2]
Erime noktası

324 °C (615 °F; 597 K) (anhidrat)
58 °C (136 °F; 331 K) (trihidrat)

Kaynama noktası

881.4 °C (1,618.5 °F; 1,154.5 K) (anhidrat)
122 °C (252 °F; 395 K) (trihidrat)
Bileşenlerine ayrışır.

Çözünürlük (su içinde) Anhidrat:
119 g/100 mL (0 °C)
123.3 g/100 mL (20 °C)
125.5 g/100 mL (30 °C)
137.2 g/100 mL (60 °C)
162.9 g/100 mL (100 °C)
Trihidrat:
32.9 g/100 mL (-10 °C)
36.2 g/100 mL (0 °C)
46.4 g/100 mL (20 °C)
82 g/100 mL (50 °C)[3]
Asitlik (pKa) 24 (20 °C)
4.76 CH3COOH
Baziklik (pKb) 9.25
Tehlikeler
Ana tehlikeler Tahriş edici
NFPA 704
NFPA 704.svg
1
1
0
Parlama noktası >250 °C (482 °F; 523 K)
Öztutuşma
sıcaklığı
600 °C (1,112 °F; 873 K)
LD50 3530 mg/kg (oral, sıçan)
Belirtilmiş yerler dışında verilmiş olan veriler, Standart sıcaklık ve basınçtadır. (25 °C, 100 kPa)
Bilgi kutusu kaynakları

Sodyum asetat (CH3COONa, aynı zamanda NaOAc şeklinde de ifade edilir.[4]), sodyum etonat olarak da bilinen asetik asitin sodyum tuzu. Isınarak sıvılaşabilen bu tuz, geniş bir kullanım alanına sahiptir.

Reaksiyonlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Sodyum asetat bromoethan gibi alkil halidler ile birlikte ester oluştumak amacıyla kullanılabilir.

CH3COONa + BrCH2CH3CH3COOCH2CH3 + NaBr

Sezyum tuzları reaksiyonu katalize eder.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Sodium Acetate". International Chemical Safety Cards. National Institute of Occupational Safety and Health. 17 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2016. 
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2016. 
  3. ^ Seidell, Atherton; Linke, William F. (1952). Solubilities of Inorganic and Organic Compounds. Van Nostrand. 
  4. ^ Clayden, Jonathan; Greeves, Nick; Warren, Stuart; Wothers, Peter (2001).