Sherry Turkle

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Sherry Turkle
Genel bilgiler
Doğum18 Haziran 1948 (75 yaşında)[1]
New York City, New York, ABD
Evlilik(ler)iSeymour Papert (1977-1985) Ralph Willard (1987-1998)
AlanıSosyal Bilimler ve Teknoloji
Ünlü yapıtlarıİkinci Benlik: Bilgisayarlar ve İnsan Ruhu,[2] Birlikte Tek Başına: Neden Teknolojiden Daha Fazlasını ve Birbirimizden Daha Azını Bekliyoruz?
[www.sherryturkle.com Resmî sitesi]

Sherry Turkle (18 Haziran 1948 doğumlu) , Massachusetts Institute of Technology' de Sosyal Bilimler ve Teknoloji bölümünde Abby Rockefeller Mauzé profesörüdür. Harvard Üniversitesi' nde sosyal bilimler alanında lisans eğitimi ve daha sonra sosyoloji ve kişilik psikolojisi alanında doktora eğitimi aldı. Şimdi araştırmasını psikanaliz ve insan-teknoloji etkileşimi üzerine odaklıyor. İnsanların teknolojiyle olan ilişkilerinin psikolojisine, özellikle de insanların somut nesnelerle nasıl ilişki kurduğuna odaklanan birkaç kitap yazmıştır. Anı kitabı 'Empathy Diaries' oldukça adil eleştiriler aldı.[2]

Yazılar[değiştir | kaynağı değiştir]

The Second Self' de, bilgisayarların sosyal ve psikolojik yaşamlarımızın bir parçası oldukları kadar birer araç da olmadıklarını yazıyor ve teknolojinin "yalnızca yaptıklarımızda değil, nasıl düşündüğümüzde de değişimlere yol açtığını yazıyor.[3] Çocukların bilgisayarları nasıl öğrendiğini ve bunun zihinlerini nasıl etki ettiğini tartışmak için Jean Piaget'in psikoloji söylemini kullanmaya devam ediyor. İkinci Benlik eleştirmenler tarafından iyi karşılandı ve "çok kapsamlı ve iddialı bir çalışma" olduğu için övüldü.[4]

Life on the Screen'de Turkle, ortaya çıkan teknolojinin, özellikle bilgisayarların, düşünme ve kendimizi insan olarak görme şeklimizi nasıl etkilediğini tartışıyor. Bize bilgisayarların bizi farklı şekillerde nasıl etkilediğini ve bunun bizi nasıl "siber uzayın" şu anda yaygın olan kullanımına götürdüğünü gösteriyor. Turkle, bir MUD'da (yani fantastik bir bilgisayar oyunu) farklı kişisel kimlikler üstlenmenin terapötik olabileceğini öne sürüyor. Ayrıca MUD kullanırken ortaya çıkan sorunları da göz önünde bulundurur. Turkle, kadınların teknolojiye "doğrusal olmayan" yaklaşımını "yumuşak ustalık" ve " brikolaj " olarak adlandırdığı şeyi tartışıyor (doğrusal, soyut düşünme ve bilgisayar programlamanın "zor ustalığının" aksine). Çocuklar internette yetişkin gibi davrandığında ortaya çıkan sorunları tartışıyor.

Turkle ayrıca sosyal robotlar gibi "ilişkisel eserlerin" psikolojik ve toplumsal etkisini, bu ve diğer teknolojilerin insan hayatı ve genel olarak canlılar hakkındaki tutumları nasıl değiştirdiğini araştırıyor. Sonuçlardan biri, bir ilişkideki gerçek deneyimin değersizleşmesi olabilir. Turkle, Seymour Papert ile birlikte "Epistemolojik Çoğulculuk ve Betonun Yeniden Değerlendirilmesi" adlı etkili makalesini yazdı.[5] Psikanaliz ve kültür üzerine ve insanların teknolojiyle, özellikle de bilgisayarlarla ilişkilerinin "öznel yönü" üzerine çok sayıda makale yazmıştır. O, robotlar, dijital evcil hayvanlar ve simüle edilmiş varlıklar, özellikle çocuklar ve yaşlılar için tasarlanmış olanlar ve ayrıca mobil hücresel teknolojiler üzerine aktif bir çalışma yürütmektedir. Turkle'ın profilleri The New York Times, Scientific American ve Wired Magazine gibi yayınlarda yer aldı. Nightline ve 20/20 gibi programlardaki görünümleri de dahil olmak üzere CNN, NBC, ABC ve NPR için teknolojinin etkileri üzerine öne çıkan bir medya yorumcusudur.

Turkle, hızla gelişen teknolojinin insan sosyal davranışları üzerindeki olumsuz etkilerini değerlendirmeye başlamıştır. Tek Başımıza: Neden Teknolojiden Daha Fazla ve Birbirimizden Daha Az Bekliyoruz eseri 2011'de yayınlandı ve konuyu tartışırken bu olumsuz etkiler nedeniyle popüler teknolojik cihazların kullanımının sınırlandırılması gerektiğinden bahsediyor.[6]

Hayatın erken dönemi ve eğitim[değiştir | kaynağı değiştir]

Sherry Turkle, 18 Haziran 1948'de Brooklyn'de doğdu. 1965'te Abraham Lincoln Lisesi'nden birincilikle mezun olduktan sonra Radcliffe College'da eğitimine başladı ve 1969'da Sosyal Bilimler alanında lisans eğitiminden mezun oldu. Daha sonra, her ikisi de Harvard Üniversitesi'nden olmak üzere, 1973'te sosyoloji alanında yüksek lisans eğitimi ve 1976'da Sosyoloji ve Kişilik Psikolojisi alanında doktora ünvanını aldı. Lisans yıllarında Fransa'da geçirdiği zamandan esinlenerek, "Freudcu düşünce ile modern Fransız devrimci hareketleri arasındaki ilişki hakkında yazarak" tez araştırmasını Fransa'da yaptı. Bu ilişki aynı zamanda ilk kitabı Psikanalitik Politika: Jacques Lacan ve Freud'un Fransız Devrimi'ne de konu olmuştur. Turkle, önce MIT araştırmacısı Seymour Papert ile ve ardından danışman Ralph Willard ile olmak üzere iki kez evlenmiştir. Her iki evliliği de boşanmayla sonuçlanmıştır.

İkinci Benlik[değiştir | kaynağı değiştir]

The Second Self' de (1984) Turkle, bilgisayarı sadece bir araçtan daha fazlası, günlük kişisel ve psikolojik hayatımızın bir parçası olarak tanımlamıştır. Bilgisayarların kendimize bakış açımızı ve başkalarıyla ilişkilerimizi nasıl etkilediğine bakıyor ve teknolojinin düşünme ve hareket etme şeklimizi belirlediğini iddia ediyor. Turkle' nin kitabı, teknolojiyle kendi ilişkilerimizi görmemizi ve yeniden değerlendirmemizi sağlıyor.

Bilgisayarlarla ilişkilerimizi değerlendirme sürecinde Turkle, bilgisayarlarla ilişkilerimizi ve onlarla kişisel düzeyde nasıl etkileşim kurduğumuzu daha iyi anlamak için çocuklar, üniversite öğrencileri, mühendisler, yapay zeka bilim adamları, bilgisayar korsanları ve kişisel bilgisayar sahipleriyle görüşmeler yapıyor. Görüşmeler, bilgisayarların hem bizim hem de dış dünyanın bir parçası olduğunu göstermiştir. Turkle bu kitapta bilgisayarları neden bu kadar psikolojik terimlerle düşündüğümüzü, bunun nasıl olduğunu ve bunun hepimiz için ne anlama geldiğini anlamaya çalışıyor.[7]

Ekrandaki Hayat[değiştir | kaynağı değiştir]

Turkle , Life on the Screen'de (1995), insanların bilgisayar kullanımının zaman içinde nasıl geliştiğini ve bu makinenin kullanıcıları üzerindeki derin etkisini anlatan bir çalışma sunuyor. Dünya çapında milyonlarca insanı birbirine bağlayan bilgisayar, düşünme ve kendimizi görme biçimimizi değiştiriyor. Başlangıçta başkalarıyla yazmamıza ve iletişim kurmamıza yardımcı olacak bir araç olarak hizmet etmesi amaçlanmış olsa da, son zamanlarda bize diğer insanlarla adım atabileceğimiz ve etkileşimde bulunabileceğimiz sanal dünyalar sağlayan bir araca dönüştü. Kitap, bilgisayarlarla günlük etkileşimlerimizin zihinlerimizi ve kendimiz hakkında düşünme biçimimizi nasıl etkilediğini tartışıyor.

Turkle ayrıca, insanlar ve bilgisayarlar arasındaki sınırın kaybolması nedeniyle insan kimliğimizin nasıl değiştiğini ve insanların artık insanlarla makineler arasında ayrım yapmakta nasıl zorlandıklarını tartışıyor. Eskiden insanların makinelere benzemediği düşünülürdü, çünkü insanların duyguları vardı ve makinelerin yoktu. Ancak teknoloji geliştikçe bilgisayarlar giderek daha fazla insana benzer hale geldi ve bu sınırların yeniden çizilmesi gerekti. İnsanlar artık kendi zihinlerini makinelere benzetiyor ve onlarla hiçbir utanma ya da mahcubiyet olmadan özgürce konuşuyor. Turkle, gerçek hayat ile simüle edilmiş hayatı tanımlama ve birbirinden ayırma konusundaki etiğimizi sorguluyor.[8]

Yalnız Birlikte[değiştir | kaynağı değiştir]

Alone Together, teknolojinin etkileşim şeklimizi nasıl değiştirdiğini araştırıyor

Alone Together'da (2011), Turkle teknolojinin iletişim biçimimizi nasıl değiştirdiğini araştırıyor. Turkle özellikle, gerçek, organik sosyal etkileşimlerin , yapay zeka ile yanıltıcı anlamlı değiş tokuşlara sürekli maruz kalma yoluyla nasıl bozulduğuna dair endişeleri dile getiriyor. Turkle'nin temel argümanının temelinde, karşılıklı bağlantının yükselişine en çok katkıda bulunan teknolojik gelişmelerin aynı zamanda insanlar arasında bir yabancılaşma duygusunu da beslemiş olduğu gerçeği yatmaktadır. Yabancılaşma, uygun konuşmaları destekleyen sosyal ağlar arasındaki bağlantıları içerir.

Turkle'in kitabın ilk bölümündeki ana argümanı, duyguları simüle eden robotlarla olan etkileşimlerimizin, birbirimizle düzgün bir şekilde ilişki kurma becerimize ciddi tehditler oluşturduğudur. Turkle, insanlarla duygusal düzeyde etkileşim kurmak için tasarlanmış robotları tartışıyor; daha sonra bu duygusal rollerde diğer insan ve hayvanların yerini alabileceklerinden korkuyor. Turkle, robotlara aslında robotların sahip olmadığı bazı nitelikleri atfettiğimizden ve bunun doğrudan bir sonucu olarak diğer insanlarla olan duygusal etkileşimlerimizin aşındığından endişe ediyor. Turkle'ın endişesi, insan etkileşimine olan takdirimizin aşınabileceğidir.

Kitabın ikinci bölümü, çevrimiçi sosyal etkileşimlerin doğasını ve sosyal medyanın insanların, özellikle gençlerin birbirleriyle bağlantı kurma şeklini nasıl değiştirdiğini inceliyor. Turkle, kişiler-arası sosyal durumlarda insanların, özellikle de gençlerin dikkatlerinin genellikle telefonlarla dağılmasından dolayı, birbirlerine yeterince dikkat etmeyeceklerini ve giderek daha sığ ilişkiler yaratacaklarını savunuyor. Turkle, gençlerin arkadaşlarının tavsiyelerine güvenmelerinin kendi üzerine düşünmeyi önlediğini ve daha az kişisel bağımsızlığa yol açtığını savunuyor.

Turkle, 11 Eylül sonrası dünyada mahremiyetin doğası hakkında konuşuyor ve mahremiyetin güvenlik karşılığında feda edildiğini savunuyor. Turkle, mahremiyetin giderek zayıfladığı bir dünyanın parçası olarak büyüdükleri için çocukların, mahremiyetin tam değerini her zaman takdir etmediklerini ve bunun da onların web'de daha fazla kişisel ayrıntıyı paylaşmalarına neden olduğunu savunuyor. Bu, kendi kendini devam ettiren bir döngüde mahremiyetin değerini daha da düşürüyor.

Turkle, 15 yıllık deneyimini kullanarak, teknolojinin hayatımıza kalite getirip getirmediği sorusunu keşfetmek için Alone Together'ı kullanıyor. Turkle, insanların teknolojiyi gerçeklikten ve duygulardan kaçmak için kullandıklarını ve bunun gerçek ilişkileri zayıflattığını savunuyor.[9]

2011'de Turkle, Stephen Colbert ile The Colbert Report'ta röportaj yaptı ve burada Alone Together ve teknolojinin iletişim becerileri üzerindeki etkisi hakkında kısaca konuştu.[10]

Turkle, Şubat 2012'de Alone Together konusunda "Bağlı ama yalnız mı ?" başlığı altında bir TED konuşması yaptı.[11]

Konuşmayı Geri Kazanmak[değiştir | kaynağı değiştir]

Reclaiming Conversation and The Power of Talk in A Digital Age (2015), Turkle'nin gelişen kişiler arası ve içsel iletişimi incelemesidir. Önsözde Turkle, Henry David Thoreau'nun Walden'ının kitabın yapısına rehberlik ettiğini iletiyor: "Evimde üç sandalyem vardı; biri yalnızlık için, ikisi arkadaşlık için, üçü toplum için." [12] Bu kitap böylece üç genel bölüme ayrılmıştır: kişisel iletişim için tek bir sandalye, arkadaşlık, aile ve aşk ilişkilerinde konuşmaların önemi ile ilgili iki sandalye ve okul, iş ve politika gibi kişiler arası iletişim için üç sandalye.[13] Turkle okullardan, şirketlerden, ailelerden veri topladı ve kullanıcıları "sadece bağlantı için sohbeti feda etmeye" zorlayan istatistiksel ve psikanalitik engelleri dile getirdi.[14] İç içe geçmiş yakınlıklar ve uygulamalardaki bu değiş tokuş, nihayetinde "gerçek bağlantı oluşturmak için gerekli olan yüz yüze deneyimleri" engeller.[15]

Kişisel veya özel olarak etkileşim kurma kapasitesi, empatinin temel taşıdır ve Turkle, yalnızlığın da bunun için gerekli olduğunu savunuyor.[16] Çelişkili bir şekilde Turkle, yalnızlık deneyimlerimizi uzlaştırmamızda ve yakın sosyal etkileşimleri sürdürmemizde teknolojilerin çiçek açan rolünü sunuyor.[15] Mobil cihazlara ulaşım, önceden var olan ilişkilerle olan bağlantıları güçlendirebilirken, aynı zamanda genel yalnızlık duygusuna ve kişisel ve sosyal standartları daha büyük ölçekte karşılama becerisine zarar verebilir. Teknoloji aracılığıyla bağlantı kurma yeteneği, çevrimiçi sohbetin "hiç yoktan iyidir" olduğu uzlaşması haline gelir.[15]

Turkle, "Reclaiming Conversation" adlı kitabı hakkında Google için bir konuşma yaptı. [17]

Aziz Ansari, Reclaiming Conversation'a şöyle yanıt verdi: "İletişim kurma ve bağlantı kurma yollarımızın sürekli değiştiği ve her zaman daha iyiye doğru gitmediği bir zamanda, Sherry Turkle, neler olup bittiğini açıklamaya yardımcı olmak için çok ihtiyaç duyulan bir uyarı ve mantık sesi sunuyor [18]

Kitaplar[değiştir | kaynağı değiştir]

Belgeler ve raporlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Röportajlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Ödüller ve onurlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Turkle, Guggenheim Bursu, Rockefeller Beşeri Bilimler Bursu, Harvard Yüzüncü Yıl Madalyası sahibidir ve Amerikan Sanat ve Bilim Akademisinin de bir üyesidir.[kaynak belirtilmeli]

Turkle, Ms. Magazine tarafından "yılın kadını", Esquire tarafından ise "kırkın altında kırk" arasında "yılın kadını" seçilmiştir.

Mayıs 2015'te Turkle , Franklin & Marshall College'den Fahri Doktora Derecesi aldı. 21 Nisan 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Haziran 2016'da Turkle, Concordia Üniversitesi'nden fahri doktora derecesi aldı.[20]

2018'de Forbes tarafından "Amerika'nın Teknoloji Sektöründe En İyi 50 Kadını" arasında yer aldı.[21]

Kişisel hayat[değiştir | kaynağı değiştir]

Turkle, 1977'den 1985'e kadar Seymour Papert [22] ile, 1987'den 1998'e kadar Ralph Willard ile evliydi.[23]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Henderson, Harry. Encyclopedia of Computer Science and Technology. 2009. p. 482.
  2. ^ Garner, Dwight (1 Mart 2021). "'The Empathy Diaries' Is a Beautiful Memoir About the Life of the Mind and the Life of the Senses". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 5 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2022.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım)
  3. ^ "The Second Self - the MIT Press". 25 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2011. 
  4. ^ "Metapsychology Online Reviews". 11 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  5. ^ Papert, Seymour (1992). "Epistemological Pluralism and Revaluation of the Concrete". Journal of Mathematical Behavior. 11 (1). 6 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2023.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım); Yazar eksik |soyadı2= (yardım)
  6. ^ Sherry Turkle on Being Alone Together 28 Aralık 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Moyers & Company, October 18, 2013
  7. ^ ""The Second Self"". 25 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2023. 
  8. ^ Turkle, Sherry. Life on the Screen: Identity in the Age of the Internet. New York.
  9. ^ "ANTISOCIAL MEDIA: An MIT professor and psychologist argues our modern wired lifestyle is damaging us and our relationships, but she may be a bit premature". Boston Globe. 16 Ocak 2011 – ProQuest vasıtasıyla.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  10. ^ "Sherry Turkle - The Colbert Report (Video Clip) | Comedy Central". Comedy Central. 18 Ocak 2011. 26 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2018. 
  11. ^ Turkle, Sherry. "Connected, but alone?" 27 Şubat 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. TED
  12. ^ Thoreau, Henry (1845). Walden. Boston: Ticknor and Fields.
  13. ^ Claire, Steinberger (Spring 2017). "Book Reviews: Reclaiming Conversation". Journal of Psychohistory. 44: 334–338 – via Academic Search Complete
  14. ^ a b Reclaiming Conversation: The Power of Talk in the Digital Age. New York, New York: Penguin Press. 2015. ISBN 9780143109792.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  15. ^ a b c Kathleen, Cumiskey (Winter 2016). "Walden Three?". The American Journal of Psychology. 129: 488–493 – via JSTOR
  16. ^ 4. Turkle, Sherry (2016). Reclaiming Conversation: The Power of Talk in a Digital Age. New York: Penguin. pp. 60–62
  17. ^ ""Sherry Turkle: "Reclaiming Conversation" | Talks at Google". Youtube". 15 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2023. 
  18. ^ "Books | Sherry Turkle". Sherry Turkle (İngilizce). 23 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2018. 
  19. ^ Naranjo (2006). "Ten Years of (Everyday) Life on the Screen: A Critical Re-reading of the Proposal of Sherry Turkle". UOC Papers (İspanyolca) (2): 1-8. ISSN 1885-1541. 26 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2023. 
  20. ^ "Concordia awards 9 new honorary doctorates". 7 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  21. ^ "Sherry Turkle". Forbes. 21 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2023. 
  22. ^ Emily Langer, "Seymour Papert, MIT scholar who connected children with computers, dies at 88" 21 Haziran 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Washington Post, August 7, 2016.
  23. ^ "Sherry Turkle's plugged-in year". The New Yorker. 23 Mart 2021. 24 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2021.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)

kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Sherry_Turkle&oldid=31625306" sayfasından alınmıştır