Self-servis

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Self servis yakıt doldurma
Amerika’da bir Çin büfe restoranı
Japonya'da bir meşrubat satış makinesi

Self-servis, genellikle satın alma yapan kişinin kendine hizmet etmesidir.[1]

Bankalarla sınırlı olmayan ATM Makineleri ve müşteri tarafından işletilen süpermarket otomatik ödeme kasaları,[2] emek tasarrufu sağlar. Süpermarket otomatik ödemeli kasaların Son-kullanıcı geliştirme ve Son-kullanıcı bilgi işlemi gibi bir çift alt grubu vardır.

Ücretli emeğin ücretsiz emekle nasıl değiştirildiğine,[2][3] ve azaltılmış profesyonellik ve birincil görevlerden kaynaklanan dikkat dağınıklığının çalışanların zamanından elde edilen değeri nasıl azalttığına dikkat edilmiştir.[4]

On yıllar boyunca akaryakıtın kendi kendine pompalanmasını[5] ve diğer self-servisleri hem kolaylaştıran hem de önleyen yasalar çıkarıldı.

Şirketlerin son dönemde özellikle Self-Servis konseptine yönelmesindeki en önemli nedense: iş gücünden tasarruf etmek ve maliyetleri indirgemek.

Ayrıca, genel olarak kendi işini kendi yapmayı seven insanların özellikle tercih ettiği bu konsept fikir olarak "kendi işimi kendim görürüm" diyen kişilere hitap etmek de. Fakat, bazı satıcılar Self-Servis seçeneklerine ek olarak halen profesyonel hizmet sunmakta.

Dünya içinde en büyük Self-Servis örnekleri ABD içinde bulunan Self-Servis oto temizlik hizmetleri denebilir. Müşteriler ücretlerini makineye veriyor ardındansa kendilerine sunulan temizlik aletleri ile araçlarını temizleyip işlerine devam ediyorlar. İnsanlar ile bir diyaloga girmeden basit ama efektif gerek satıcı gerek alıcı memnuniyeti sağlanmış oluyor.

Oto yıkama hizmetleri hariç Self-Servis restoranlar, Self-Servis barlar, Self-Servis akaryakıt istasyonları(Türkiye'de bulunmamaktadır.) ve daha pek çok Self-Servis konsepti ile satıcılar basit ama efektif maliyet çözümlerine yönelmiştir.

Fakat başlangıç aşamasında bu konsept tamamen maliyet yükünü azaltmak ve zamandan tasarruf etmek üzerine çıkmıştır ardındansa popüler hale gelmiştir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Andrew Pollack (14 Temmuz 1994). "Japan's Radical Plan: Self-Serve Gas". The New York Times. 26 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ a b Laurence Hatch. Keys to Terrific Customer Service. ISBN 0557004462. 4 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2022. One person may supervise 4-6 or more stations 
  3. ^ Martha E. Gimenez (1 Aralık 2007). "Self-Sourcing: How Corporations Get Us to Work Without Pay!". Monthly Review. 
  4. ^ Peter Bendor-Samuel (8 Mart 2017). "The problem with the end-user computing environment". CIO magazine. 26 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2022. 
  5. ^ Jonah Engel Bromwich (5 Ocak 2018). "New Jersey Is Last State to Insist at Gas Stations: Don't Touch That Pump". The New York Times. 24 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mayıs 2022.