Sankt-Peterburg Akademik Senfoni Orkestrası
| Saint Petersburg Akademik Senfoni Orkestrası | |
|---|---|
| Академический симфонический оркестр Санкт-Петербургской филармонии | |
.jpg) | |
| Kuruluş tarihi | 1783 |
| Orkestra şefi | Vladimir Altshuler |
| Konum | Sankt-Peterburg, Rusya |
| Resmî site | Resmî site |
Saint Petersburg Akademik Senfoni Orkestrası (Rusça: Академический симфонический оркестр Санкт-Петербургской филармонии), 1931 yılında kurulan Saint Petersburg Filarmoni topluluğundaki iki senfoni orkestrasından biridir. Diğeri 19. yüzyılda kurulan ve daha popüler olan Saint Petersburg Filarmoni Orkestrası'dır.
Saint Petersburg Akademik Senfoni Orkestrası Sovyetler Birliği döneminde 1931 yılında Leningrad Radyo Orkestrası adıyla kuruldu. Karl Eliasberg 1937-1950 arası orkestranın müzik direktörüydü. 1953'te Saint Petersburg Filarmonisi çatısı altında birleşti.
Leningrad Konseri[değiştir | kaynağı değiştir]
Şostakoviç'in 7. Senfonisi'nin Leningrad Galası Leningrad Radyo Orkestrası'nın hayatta kalan müzisyenleri tarafından gerçekleştirilmiştir. Karl Eliasberg yönetimindeki Leningrad Radyo Orkestrası, Leningrad Filarmoni Orkestrası kentten tahlile edilmesiyle birlikte Leningrad'da kalan tek senfoni topluluğuydu.[1] Radyo Orkestrası'nın son performansı 14 Aralık 1941'de, son yayını ise 1 Ocak 1942'de gerçekleşti.[2]
2 Nisan 1942'de Leningrad'daki kent sanatı sorumlularından Boris Zagorski ve Yasha Babuşkin senfoninin performansı için hazırlıklar yapıldığını açıkladı.[3] Savaş nedeniyle ara verilen müzik yayınları, şehir savunması adına moral artışı sağlamak amacıyla kendisi de Leningrad'ın savunmasına dahil olan Sovyet politikacı Andrey Jdanov tarafından verilen talimatla yeniden başladı ve provalara izin verildi.[3] Savaş döneminde senfonilerle uğraşmak "sivil, hatta askerî bir gurur meselesi" haline geldi.[4] Bir orkestra üyesine göre, "Leningrad makamları, insanların umursandıklarını görmeleri için bazı duygusal teşvikler vermek istedi".[5] Bu tip propagandalar potansiyeli nedeniyle Nazilere karşı önemli bir politik eylem olarak görülüyordu.[6]
Asıl kadrosu 40 üyeli olan Leningrad Radyo Orkestrası'nın sadece 15 üyesi şehirde bulunmaktaydı; diğerleri ya açlıktan ölmüş ya da Nazilerle savaşmak için ayrılmıştı.[7][8][9] Şostakoviç'in senfonisi yaklaşık 100 kişilik genişletilmiş bir orkestra gerektiriyordu, dolayısıyla kalan personel sayısı performans için yetersizdi.[9][10] Eliasberg, distrofi için tedavi edildiği sırada orkestranın açlık veya halsizlik nedeniyle yeniden toplanmaya cevap veremeyen müzisyenlerini aramak için büyük uğraş verdi, birçok kurumu gezdi, evleri ve hastaneleri tek tek dolaştı.[2][11] Organizatörlerden biri birçoğunun zayıflamış halde olduğunu ifade etti ve yaşananları "Karanlık apartman dairelerinden gelmeye başladığımızda bu insanlar nasıl canlandı. Konser kıyafetlerini, kemanlarını, çellolarını ve flütlerini çıkardıklarında gözyaşlarına boğulduk ve stüdyoda provalar donmuş gölgelik altında başladı." sözleriyle aktardı.[12] Kendisi de bitkin olan Eliasberg bir süre Astorya Oteli'nde bulunan bir hastanede tedavi edildi ve doğrudan hastane odasından provalara geldi.[13] Klarnetçi Galina Lelyuhina yaşanan süreci "Radyoda yaşayan tüm müzisyenlerin davet edildiğini söylediler. Yürümek zordu, iskorbüt hastalığına yakalanmıştım ve bacaklarım çok acı veriyordu. İlk başta dokuz kişiydik ama sonra daha çok insan geldi. Şef Eliasberg bir kızakla getirildi, çünkü açlık onu çok zayıflatmıştı." sözleriyle anlatmıştır.[10] Kuybişev'den malzeme taşıyan bir uçak şefin 252 sayfalık partisyonunu senfoniye ulaştırmak Leningrad'a getirdi.[14][15]
Konser 9 Ağustos 1942'de Büyük Filarmoni Salonu'nda verildi. 9 Ağustos günü, Adolf Hitler'in daha önce Leningrad'ın ele geçirilmesini şehirdeki Astoriya Oteli'nde ziyafetle kutlamayı hedeflediği gün olduğu için özellikle seçilmişti.[16][17] Performansın öncesinde Eliasberg tarafından önceden kaydedilen ve öğleden sonra saat 6'da yayınlanan bir radyo kaydı vardı;[3][18][17]
Yoldaşlar! Kentimizin kültürel tarihinde yer alacak büyük bir olay yaşanmak üzeredir. Birkaç dakika içinde ilk kez seçkin vatandaşımız Dmitri Şostakoviç'in 7. Senfonisi'ni duyacaksınız. Kendisi düşmanın Leningrad'a delice girmeye çalıştığı günlerde şehirde bu büyük kompozisyonu yazdı. Faşist domuzların tüm Avrupa'yı bombaladığı ve Avrupa'nın da Leningrad'ın sonunun geldiğine esnada. Ancak bu performans ruhumuza, cesaretimize ve savaşmaya hazır olduğumuza tanıklık etmektedir. Dinleyin yoldaşlar!
Orkestra şefleri[değiştir | kaynağı değiştir]
- 1937-1950 - Karl Eliasberg
- 1950-1957 - Nikolay Rabinoviç
- 1964-1967 - Arvid Jansons
- 1968-1976 - Yuri Temirkanov
- 1977-2018 - Alexander Dmitriev
- 2018'den beri - Vladimir Altshuler
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Özel;
- ^ Ford 2011, s. 103.
- ^ a b Reid 2011, s. 360-361.
- ^ a b c Vulliamy, Ed (25 Kasım 2001). "Orchestral manoeuvres (part 2)". The Guardian (İngilizce). 29 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2020.
- ^ Fay 1989, s. 133.
- ^ Stolyarova, Galina (23 Ocak 2004). "Music played on as artists died". The St. Petersburg Times (İngilizce). 937 (5). 17 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2020.
- ^ Volkov 1997, s. 440.
- ^ Sollertinsky 1980, s. 107.
- ^ Bathurst, Bella (15 Temmuz 2012). "The Conductor by Sarah Quigley - Review". The Observer (İngilizce). 19 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2020.
- ^ a b Tumelty, Michael (7 Ekim 2009). "The musical monster that defied Nazi invaders". The Herald (İngilizce). s. 16.
- ^ a b "7th Symphony – inspiration to besieged Leningrad" (İngilizce). RT. 8 Mayıs 2010. 21 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2020.
- ^ Salisbury 2003, s. 512.
- ^ Sollertinsky 1980, s. 108.
- ^ Zakoretskaya, Maria (16 Ekim 2011). "«Симфония о победном торжестве всего высокого и прекрасного»" (Rusça). Ruskline. 1 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2020.
- ^ Trudeau, Noah Andre (2005). "A Symphony of War". The Quarterly Journal of Military History. 17 (3). s. 24-31.
- ^ Lincoln 2009, s. 293.
- ^ Vulliamy, Ed (25 Kasım 2001). "Orchestral manoeuvres (part 1)". The Guardian (İngilizce). 12 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2020.
- ^ a b Bender, Cüneyt (26 Şubat 2016). "Bir kenti hayata döndüren müzik: Leningrad Senfonisi". Vesaire.org. 18 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2020.
- ^ Jones 2008, s. 260.
- Genel;
- Ford, Andrew (2011). Illegal harmonies: music in the modern age. 3rd (İngilizce). Schwartz Publishing. ISBN 978-1-86395-528-7.
- Reid, Anna (2011). Leningrad (İngilizce). Penguin Books. ISBN 978-0-14-318574-1.
- Fay, Laurel (1989). Shostakovich: A Life (İngilizce). Oxford University Press. ISBN 0-19-513438-9.
- Jones, Michael (2008). Leningrad: State of Siege (İngilizce). Basic Books. ISBN 978-0-465-01153-7.
- Lincoln, Bruce (2009). Sunlight at Midnight (İngilizce). Basic Books. ISBN 978-0-7867-3089-6.
- Salisbury, Harrison (2003). The 900 Days: the siege of Leningrad (İngilizce). Da Capo Press. ISBN 978-0-7867-3024-7.
- Simmons, Cynthia; Perlina, Nina, (Ed.) (2005). Writing the Siege of Leningrad (İngilizce). University of Pittsburgh Press. ISBN 978-0-8229-7274-7.
- Volkov, Solomon (1997). St. Petersburg: a cultural history (İngilizce). Free Press Paperbacks. ISBN 978-0-684-83296-8.
