Sık dişli gagalı balina

Sık dişli gagalı balina
	; ; Ortalama insanla karşılaştırma
Bilimsel sınıflandırma
Âlem:	Animalia (Hayvanlar);
Şube:	Chordata (Kordalılar);
Sınıf:	Mammalia (Memeliler);
Takım:	Cetacea - (Balinalar);
Alt takım:	Odontoceti - (Dişli balinalar);
Familya:	Ziphiidae - (Gagalı balinagiller);
Cins:	Mesoplodon - (İki dişli balina);
Binominal adı
	Mesoplodon densirostris - (Sık dişli gagalı balina); Blainville, 1817
	; Sık dişli gagalı balinasının yayılımı
Dış bağlantılar
	Wikimedia Commons'ta Sık dişli gagalı balina ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur.
	Wikispecies'te Sık dişli gagalı balina ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur.

Sık dişli gagalı balina veya Blainville gagalı balinası (Mesoplodon densirostris), gagalı balinagiller (Ziphiidae) familyasından iki dişli balina (Mesoplodon) cinsine ait bir balina türü. Adı, Fransız zoolog Henri de Blainville tarafından 1817 yılında tanımlanması nedeniyle verilmiştir.^[1]

Özellikleri[değiştir | kaynağı değiştir]

A male with an attached D-TAG for studying behavior swims in the U.S. Navy Atlantic Undersea Test and Evaluation Center testing range near Andros Island.

Blainville gagalı balinası türünün vücutları çok sağlamdır.Erkeklerinin boyları 4,4 metreye ağırlıkları 800 kilograma, dişilerinin boyları 4,6 metreye ve ağırlıkları 1 tona kadar ulaşır. Yeni doğanları 1,9 metre boy ve 60 kg ağırlığındadır. Vücudun üst kısmı koyu mavi veya gri alt kısmı ise açık gri, kafa kısımları ise genellikle kahverengi renklidir.^[2]

Popülasyon ve yayılım[değiştir | kaynağı değiştir]

Sık dişli gagalı balinanın yayılımı tropikal ve sıcak su bulunan tüm okyanuslardır. Kıyıya vurmalar, Yeni İskoçya, İzlanda, Britanya Adaları, Japonya, Rio Grande do Sul, Güney Afrika, Şili, Tasmanya ve Yeni Zelanda'da görülmüştür.^[3]

Yaşam şekli[değiştir | kaynağı değiştir]

Bütün diğer gagalı balinagiller gibi onlar da büyük derinliklerde avladıkları kafadan bacaklılar ile beslenir.^[4] Bu tür balinalar 3 ile 7 arasında gruplar olarak görülmüştür. Suya dalmaları en az 22 dakika olarak ölçülmüştür. Araştırmalara göre, su yüzüne çıktılarında çok yavaş ve küçük sıçrama yapmakta ve katil balinalardan kaçabilmek için 170 metreye kadar sessiz dalış yapabilmektedir.^[5]

Galeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Yetişkin erkek (Bahamalar)
Yetişkin dişi ağzı
Yavrusu ile su yüzeyinde bir çift

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Sharks and Whales (Carwardine et al. 2002), p. 357.
^ Curry, J. (1999), "The design of mineralized hard tissues for their mechanical functions", Journal of experimental biology, cilt 202, ss. 3285–3294
^ "Office of Protected Resources: Blainville's Beaked Whale (Mesoplodon densirostris)". Office of Protected Resources. 8 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2016. Retrieved March 21, 2010
^ MacDonald, David; Barret Priscilla (1993). Mammals of Britain & Europe. 1. Londra: HarperCollins. ss. 179–180. ISBN 0-00-219779-0.
^ Walker, Matt (25 Temmuz 2011). "Blainville's beaked whales enter stealth mode". BBC Nature. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2011.

Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Encyclopedia of Marine Mammals. Edited by William F. Perrin, Bernd Wursig, and J.G.M Thewissen. Academic Press, 2002. ISBN 0-12-551340-2
Sea Mammals of the World. Written by Randall R. Reeves, Brent S. Steward, Phillip J. Clapham, and James A. Owell. A & C Black, London, 2002. ISBN 0-7136-6334-0
Possible functions of the Ultradense bone in the rostrum of Blainville's beaked whale (Mesoplodon densirostris). Written by Colin D. MacLeod. Canadian Journal of Zoology, 80(1): 178-184 (2002). Available: here^{[ölü/kırık bağlantı]}

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

[1] Sharks and Whales (Carwardine et al. 2002), p. 357.

[curry-2] Curry, J. (1999), "The design of mineralized hard tissues for their mechanical functions", Journal of experimental biology, cilt 202, ss. 3285–3294

[OPR-3] "Office of Protected Resources: Blainville's Beaked Whale (Mesoplodon densirostris)". Office of Protected Resources. 8 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2016. Retrieved March 21, 2010

[MacDonald-4] MacDonald, David; Barret Priscilla (1993). Mammals of Britain & Europe. 1. Londra: HarperCollins. ss. 179–180. ISBN 0-00-219779-0.

[5] Walker, Matt (25 Temmuz 2011). "Blainville's beaked whales enter stealth mode". BBC Nature. Erişim tarihi: 25 Temmuz 2011.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]