Rory Gallagher

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Rory Gallagher
Gallagher, 1982'de Manchester Apollo'da performans sergiliyor.
Genel bilgiler
Doğum adıWilliam Rory Gallagher
Doğum2 Mart 1948
Ballyshannon, İrlanda
Ölüm14 Haziran 1995 (47 yaşında)
Londra, İngiltere
TarzlarBlues rock, hard rock
MesleklerMüzisyen, Şarkı Yazarı, Prodüktör
ÇalgılarGitar, vokal, harmonika, mandolin, saksofon
Etkin yıllar1963 - 1995
Müzik şirketiPolydor, Atco, Chrysalis, Damon, Capo

William Rory Gallagher (/ˈrɔːri ˈɡæləhər/ GAL-ə-hər; 2 Mart 1948 - 14 Haziran 1995),[1][2][3] İrlandalı bir gitarist, şarkıcı, söz yazarı ve prodüktör. Virtüöz çalması, ancak diğerlerine kıyasla göreceli olarak şöhret eksikliği nedeniyle, "hiç duymadığınız en büyük gitarist" olarak anıldı ve Brian May ve Eric Clapton gibi diğer gitaristleri güçlü bir şekilde etkiledi.[4][5] 1972'de Melody Maker dergisi tarafından yılın gitaristi seçildi[6] ve 2015'te Rolling Stone dergisi tarafından tüm zamanların en iyi 57. gitaristi olarak listelendi.[7]

Ballyshannon, County Donegal'de doğan ve Cork'ta büyüyen Gallagher, 1960'ların sonlarında Taste grubunu kurdu ve 1970'ler ve 1980'ler boyunca solo albümler kaydetti. Albümleri dünya çapında 30 milyondan fazla kopya sattı.[8][9] 1980'lerde müzik endüstrisindeki değişiklikler ve sağlık sorunları nedeniyle popülaritesi ve üretimi azaldı.[10] Gallagher, 1995'te karaciğer nakli oldu, ancak o yıl Londra'da 47 yaşında komplikasyonlar nedeniyle öldü.[11]

Diskografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Gallagher, hayatı boyunca solo olarak 14 albüm çıkardı; bunların 3'ü canlı albümdü:

  • Rory Gallagher (1971)
  • Deuce (1971)
  • Live in Europe (1972)
  • Blueprint (1973)
  • Tattoo (1973)
  • Irish Tour '74 (1974)
  • Against the Grain (1975)
  • Calling Card (1976)
  • Photo-Finish (1978)
  • Top Priority (1979)
  • Stage Struck (1980)
  • Jinx (1982)
  • Defender (1987)
  • Fresh Evidence (1990)

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Rory Gallagher's birth certificate". Flickr. 9 Aralık 2009. 9 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2010. 
  2. ^ O'Hagan, Lauren Alex (28 Haziran 2021). "'Rory played the greens, not the blues': expressions of Irishness on the Rory Gallagher YouTube channel". Irish Studies Review. 29 (3): 348-369. doi:10.1080/09670882.2021.1946919. 22 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2022. Irish fans often mock non-Irish fans for pronouncing [Gallagher's name] with a hard 'g' (/ˈgæləɡə/) instead of a soft 'g' (/ˈgæləhə/): 'it's Gall-a-HER, not Gall-AGG-er'; 'Galla-her: the second g is silent.' 
  3. ^ "Rory Gallagher". AllMusic. Erişim tarihi: 4 Ocak 2010. 
  4. ^ Wardle, Drew (2 Mart 2021). "Rory Gallagher the greatest guitarist you've never heard of". faroutmagazine.co.uk (İngilizce). 2 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2022. 
  5. ^ Peacock, Tim (2 Mart 2022). "Why Guitar God Rory Gallagher Was Ireland's Hendrix And Clapton Rolled Into One". uDiscover Music (İngilizce). 2 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2022. 
  6. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; connaughton2012 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  7. ^ "100 Greatest Guitarists". Rolling Stone (İngilizce). 18 Aralık 2015. 27 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2023. 
  8. ^ "Extract from Riding Shotgun biography – Prologue: Can't Believe It's True". Ridingshotgun.co.uk. 22 Haziran 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2010. 
  9. ^ "The A-Z of Irish Music: G — Rory Gallagher Biography". Irish Connections. 11 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2010. 
  10. ^ O'Hagan, Lauren Alex (10 Mart 2022). "Fashioning the "People's Guitarist" The Mythologization of Rory Gallagher in the International Music Press". Rock Music Studies. 9 (2): 174-198. doi:10.1080/19401159.2022.2048988. 22 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2022. 
  11. ^ Stanton, Scott. (2003). The Tombstone Tourist: Musicians. Simon & Schuster. s. 319. ISBN 0-7434-6330-7.