Rakun köpeği
| Rakun köpeği | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||
| Korunma durumu | ||||||||||||||||
| Biyolojik sınıflandırma | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Nyctereutes procyonoides
(Gray , 1834) |
Rakun köpeği (Nyctereutes procyonoides), Mangut olarak da bilinir, köpekgiller (Canidae) familyasından dış görünümü ile bir rakun ile köpeğin karışımından oluşmuş bir melezi andırır. Bu yüzden uzun süre köpekgiller familyasının en ilkel türü olduğu, ve köpekgiller ile rakungiller arasındaki bağlantıyı oluşturduğu kabul edilmiş olsa da günümüzde rakun köpeğinin resmen bir köpekgil olduğu ve bu rakunlara ya da sansarlara benzeyen görünümünü sonradan tesadüfen geliştirdiği bilinmektedir.
Özellikleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Rakun köpeği dış görünümü ile bir rakun'a benzer. Uzunluğu 55 cm'ye (+15 cm kuyruk) varırken, boyu omuzuna kadar ancak 20 cm'ye ulaşır. Yumuşak tüyleri zemin olarak bej-gri renktedir, yanları, sırtı ve karın kısmı kahverengidir. Rakun köpeklerinin mevsimselliğe bağlı olarak postları tamamen yenilense de renklerinde herhangi bir değişiklik olmaz. Kış postu, yaz postundan sadece daha sık ve daha ağırdır.
Çıkardığı sesler bir köpek havlamasından daha çok kedi miyavlamasına benzer. Anne olanları tehlike olunca hırlayabilirler ve erkek hayvanlar çiftleşmek için bir dişi ararken uluyor gibi sesler çıkarırlar.
Yaşam alanı[değiştir | kaynağı değiştir]
Rakun köpeğinin doğal yayılımı Sibirya'nın doğusu, kuzeydoğu Çin ve Japonya'da dır. Ancak, 19'ncu yüzyılda kürk üretimi için Rusya'nın Avrupa kısmına da getirilmiş ve yetiştirilmeye başlanmıştır ancak rakun köpeğinin kürk üretimi için değerli olan kış postunu yalnızca hür yaşarken geliştirdiğini tespit etmişlerdir. Bu yüzden Ukrayna'da 1928 ve 1950 yılları arasında toplam 10.000 civarında rakun köpeği doğaya salınmıştır. Böylece rakun köpeği kendiliğinden batıya doğru yayılmaya başlamıştır. 1931 yılında Finlandiya'ya, 1951 yılında Romanya'ya, 1955 yılında Polonya'ya ve 1960 yılında Almanya'ya ulaşmıştır. Son yıllarda Fransa ve İtalyada gözlendiği bildirilmiştir. 2019 yılında Türkiye'de Kars'ın Sarıkamış ilçesi sınırlarında ve Allahuekber Dağlarında rakun köpeğinin ilk kez gözlendiği bildirilmiştir.[1]
Rakun köpeği oldukça ürkek, ve yalnızca gece aktif olan bir hayvandır. Çoğunlukla ormanlarda ve sık bitki örtüsüne sahip çalılık alanlarda saklı şekilde yaşar.
Beslenme[değiştir | kaynağı değiştir]
Rakun köpeği her şey yiyici hayvanlardır: fareler, kuşlar, balıklar, sülükler, böcekler, meşe meyveleri, fındıklar, böğürtlenler ve diğer meyveler yemek listesinde yer alır. Yuvalarını yerde kuran kuşların yumurtalarını yemeyi de sever. Leş ile de beslenebilir. Genellikle ağaçlara tırmanmak yerine, yiyeceklerini yerde, özellikle çalılıklarda ve su kıyılarında arar. Ama kavisli tırnakları yardımıyla ağaçlara da tırmanabilirler.
Yaşam şekli[değiştir | kaynağı değiştir]
Rakun köpeği tekeşli bir hayat sürer. Dünyaya getirdikleri 6-10 yavruyu birlikte besleyip büyütürler.
Rakun köpeği köpekgiller familyasının tek kış uykusuna yatan üyesidir.
Doğal düşmanları[değiştir | kaynağı değiştir]
Rakun köpeğinin doğal düşmanları Avrasya vaşağı, kurt, boz ayı ve rakun köpeğinin yavrularını avlayan puhudur.
Kitap[değiştir | kaynağı değiştir]
- Hayvanlar Ansiklopedisi. Parıltı Yayıncılık. 2013. ss. 163-164. ISBN 978-605-100-090-9.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ NADERI, Morteza; ÇOBAN, Emrah; KUSAK, Josip; KEMAHLI AYTEKİN, Mübeccel Çisel; CHYNOWETH, Mark; AĞIRKAYA, İsmail Kayahan; GÜVEN, Neslihan; ÇOBAN, Ayşegül; ŞEKERCIOĞLU, Çağan Hakkı (4 Mart 2020). "The first record of raccoon dog ( Nyctereutes procyonoides ) in Turkey". TURKISH JOURNAL OF ZOOLOGY. 44 (2): 209-213. doi:10.3906/zoo-1910-29. ISSN 1303-6114.
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Bundesjägertag thematisiert Marderhundvordringen (DLF 03.06.2005) 27 Mayıs 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Bu şablon nesli tükenmiş türleri içermemektedir.
| İri kulaklı tilki | İri kulaklı tilki (O. megalotis) |
|---|---|
| Urocyon | Boz tilki (U. cinereoargenteus) • Ada boz tilkisi (U. littoralis) |
| Vulpes | Kızıl tilki (V. vulpes) • Bengal tilkisi (V. bengalensis) • Afgan tilkisi (V. cana) • Güney Afrika tilkisi (V. chama) • Karsak (V. corsac) • Tibet tilkisi (V. ferrilata) • Kutup tilkisi (V. lagopus) • Cüce tilki (V. macrotis) • Soluk tilki (V. pallida) • Kum tilkisi (V. rueppelli) • Ova tilkisi (V. velox) • Çöl tilkisi (V. zerda) |
| Kısa kulaklı tilki | Kısa kulaklı tilki (A. microtis) |
|---|---|
| Canis | Kurt (C. lupus) • Kızıl kurt (C. rufus) • Kır kurdu (C. latrans) • Altın çakal (C. aureus) • Kara sırtlı çakal (C. mesomelas) • Çizgili çakal (C. adustus) • Habeş kurdu (C. simensis) |
| Yengeç yiyen tilki | Yengeç yiyen tilki (C. thous) |
| Yeleli kurt | Yeleli kurt (C. brachyurus) |
| Asya yaban köpeği | Asya yaban köpeği (C. alpinus) |
| Falkland tilkisi | Falkland tilkisi (D. australis) |
| Afrika yaban köpeği | Afrika yaban köpeği (L. pictus) |
| Rakun köpeği | Rakun köpeği (N. procyonoides) |
| Pseudalopex | And tilkisi (P. culpaeus) • Arjantin gri tilkisi (P. griseus) • Darwin tilkisi (P. fulvipes) • Pampa tilkisi (P. gymnocercus) • Peru çöl tilkisi (P. sechurae) • Brezilya dövüş tilkisi (P. vetulus) |
| Çalı köpeği | Çalı köpeği (S. venaticus) |
