Otoerotizm
Otoerotizm, kişinin özellikle içsel uyaranların etkisiyle kendine yönelik bir cinsel çekim hissetmesidir.[1]
Terim 19. yüzyılın sonunda seksolog Havelock Ellis tarafından yaygınlaştırıldı. O, otoerotizmi "başka bir kişiden doğrudan veya dolaylı olarak gelişen bir dış uyaranın yokluğunda üretilen kendiliğinden cinsel bir duygu fenomeni" olarak tanımlıyordu.[2]
En yaygın otoerotik eylem mastürbasyondur. Hatta, bu iki terim birbiri yerine kullanılabilir. Ancak otoerotik eylemler mastürbasyonla sınırlı olmadığı için eşanlamlı kabul edilmezler. Uykuda boşalma, cinsel fanteziler ve cinsel açıdan tarafsız olan müzik gibi şeylerden tahrik olma otoerotizmin örnekleridir.
Kavramsallaştırma[değiştir | kaynağı değiştir]
1977'de Myra T. Johnson'un yazdığı Asexual and Autoerotic Women: Two Invisible Groups başlıklı makale aseksüel kadınlarla otoerotik kadınları karşılaştırır. "Aseksüel kadının ... hiçbir cinsel arzusu yoktur [ancak] otoerotik kadının ... bu tür arzuları vardır ama onları tek başına tatmin etmeyi tercih eder." Johnson'ın kanıtı çoğunlukla otoerotik ve aseksüel kadınlar tarafından editöre yazılan mektuplardır. Onları görünmez olarak, "var olmadıklarına dair bir fikir birliğiyle ezilmiş" ve hem cinsel devrim hem de feminist hareket tarafından geride bırakılmış olarak tasvir ediyor. Toplum onların varlığını ya görmezden gelir ya da reddeder ya da dini nedenlerle münzevi, nevrotik ya da siyasi nedenlerle aseksüel olmaları gerektiği konusunda ısrar eder.[3]
Öz-uyarılma[değiştir | kaynağı değiştir]
Bazı insanlar yapay penis, vibratör, anal boncuklar ve Sybian gibi seks oyuncaklarını yalnızken kullanırlar. Autocunnilingus kanıtlanmamıştır ancak kişinin kendi penisini oral yolla uyarması yani autofellatio, erkeklerin %1'inden azında görülmektedir.[4] Bunun nedeni muhtemelen eylemi gerçekleştirmek için belli bir seviye esnek olma gerekliliğidir.
Güvenlik[değiştir | kaynağı değiştir]
Kimi otoerotik eylemler ölüme kadar giden güvensiz yollar içermektedir.[5] Bunlardan en bilineni erotik asfiksi ve kişinin kendine uyguladığı bondage'dir. Ortaya çıkabilecek yaralanmalar ve ölümlerde izolasyon ve yardım edecek kimsenin bulunmaması, bu tür otoerotik uygulamaları çiftle yapılanlardan daha tehlikeli bir hale getirmektedir.
Öbür türlerde[değiştir | kaynağı değiştir]
Hem vahşi hem de esaret altında birçok türde otoerotik davranış gözlemlenmiştir. Maymunlar ve yunuslar gibi bazı türlerin otoerotik amaçlar için araçlar yarattığı bilinmektedir.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Medical Definition of AUTOEROTISM". www.merriam-webster.com (İngilizce). 22 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Temmuz 2020.
- ^ Lagache, Daniel; Laplanche, Jean (1988). The language of psycho-analysis. Londra: Karnac Books. s. 45. ISBN 0-946439-49-4.
- ^ "Asexul and Autoerotic Women: Two Invisible Groups" found in ed. Gochros, H.L.; J.S. Gochros (1977). The Sexually Oppressed. Associated Press. 978-0-8096-1915-3
- ^ William Guy; Michael H. P. Finn (1954). "A Review of Autofellatio: A Psychological Study of Two New Cases". Psychoanalytic Review (41): 354-358.
- ^ Turvey, Brent E., MS. "AN OBJECTIVE OVERVIEW OF AUTOEROTIC FATALITIES". corpus-delicti.com. Knowledge Solutions LLC. 15 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2006.