Osmanlı mecmuaları
Vekayi-i Tıbbiye[değiştir | kaynağı değiştir]
Vekayi-i Tıbbiye, Osmanlı basınının ilk Türk dergisi. 1849 yılında çıkan bu dergi meslek dergisi özelliğindeydi. Dili ve içeriği tamamen buna göre şekillenmişti.
Mecmua-i Fünun[değiştir | kaynağı değiştir]
Mecmua-i Fünun 1862 yılında Cemiyet-i İlmiye-i Osmaniye'nin yayın organı olarak yayınlandı. Osmanlı basını dergilerinde ansiklopedik içerik geleneğinin en önemli örneklerindendir. Hedef kitlesi elit, eğitimli, entelektüel insanlardı. Sürekli olarak 48 sayı yayımlanabilmiştir. Osmanlı basınında dergilerin kısa ömürlü olmasına rağmen Mecmua-i Fünun'un bir istisna olması, ardında bir organizasyon olmasına bağlanır.
Osmanlı basın tarihinin ilk dergisi Vekayi-i Tıbbiye(1850)den sonra ikinci dergidir.
Dağarcık[değiştir | kaynağı değiştir]
1871 yılında Ahmet Mithat Efendi tarafından basılmaya başlanan Dağarcık, Mecmua-i Fünun gibi ansiklopedik özellikte bir dergi olmasına rağmen hedef kitlesini Mecmua-i Fünun'un aksine halk olarak belirledi.
Mecmua-i Ebu Ziya[değiştir | kaynağı değiştir]
Mecmua-i Ebu Ziya 1880 yılında Ebüzziya Tevfik tarafından çıkarılmaya başlanmıştır. Politika dışında her şeyi kapsayan içeriğinin niteliksizliğine rağmen bu dergi teknik bakımdan çok gelişmiş Avrupalı bir forma sahipti.
Servet-i Fünun[değiştir | kaynağı değiştir]
Servet-i Fünun 1891 yılında Ahmet İhsan Tokgöz yönetiminde kurulmuş bir bilim dergisi. Çekirdek bir okuyucu kitlesi var ve çok az politik söylem içeriyor.
Sonraları Tokgöz'ün hocası Recaizade Mahmud Ekrem tarafından yazı işlerine Tevfik Fikret'in getirilmesiyle sanat konularına yönelen dergi bir edebiyat dergisi halini alarak Edebiyat-ı Cedide'nin oluşumuna katkıda bulunmuştur. 54 yılda 2464 sayısıyla Türk basınının en uzun ömürlü ikinci dergisi unvanını taşır. Türk basının en uzun ömürlü dergisi ise 1933'ten beri düzenli olarak yayınlanmakta olan Varlık dergisidir.
