No. 4 (albüm)

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(No.4 (Stone Temple Pilots albümü) sayfasından yönlendirildi)
№ 4
A white star
Stone Temple Pilots studio
Yayımlanma26 Ekim 1999
Kaydedilme1998–1999
Tarz
Süre42:17
ŞirketAtlantic
YapımcıBrendan O'Brien
Stone Temple Pilots kronolojisi
Tiny Music... Songs from the Vatican Gift Shop
(1996) 		Shangri-La Dee Da
(2001)

No. 4 (resmi olarak № 4 olarak stilize edilmiştir), Amerikan rock grubu Stone Temple Pilots'un dördüncü stüdyo albümüdür ve 26 Ekim 1999'da Atlantic Records tarafından yayınlanmıştır. Albüm, grubun daha önceki hard rock köklerine dönüşünü gösterirken aynı zamanda heavy metal, psikedelik rock ve alternatif rock öğelerini de bir araya getirmiştir. Albümün yayınlanmasından kısa bir süre önce şarkıcı Scott Weiland'in bir yıllık hapis cezasına çarptırılması nedeniyle tanıtımı yapılamamış olsa da, No. 4, RIAA tarafından 7 Ağustos 2000'de ve CRIA tarafından Ağustos 2001'de Platin sertifikası almıştır. "Down" şarkısı Grammy Ödülleri'nde En İyi Hard Rock Performansı dalında aday gösterilmiştir. Albüm ayrıca STP'nin en büyük hitlerinden biri olan "Sour Girl"ı da üretti ve şarkı Billboard Hot 100 listesinde #78 numaraya kadar yükseldi, bu listede yer alan tek STP şarkısıdır.

Müzikal tarz[değiştir | kaynağı değiştir]

No. 4 albümü, grubun ilk iki albümüne yönelen hard rock odaklı bir sesi yeniden sergilediği şekilde görünmektedir. AllMusic'in Stephen Thomas Erlewine, albümü STP'nin "Core'dan bu yana en sert çabası" olarak nitelendirdi ve "STP'nin, rifflerden çok saldırganlığı öncelik veren yeni nesil alternatif-metal gruplarıyla doğrudan rekabet etmeye karar vermiş gibi" olduğunu belirtti. Erlewine ayrıca No. 4'ün "tüm [STP'nin] güçlü yanlarını bir araya getirdiğini" yorumladı.[3]

Eleştiriler[değiştir | kaynağı değiştir]

AllMusic eleştirmeni Stephen Thomas Erlewine, albüme beş üzerinden dört yıldız vererek, açılış parçaları "Down" ve "Heaven & Hot Rods"u övdü. Entertainment Weekly eleştirmeni Rob Brunner, albüme "C" notu vererek, albümü "jenerik ve özensiz" olarak nitelendirdi ve çoğunlukla "heyecan verici veya açıklayıcı olmayan" bir iş olarak tanımladı. Brunner, "Down" parçasını "bunalımlı", "No Way Out"u "eskimiş" ve "Atlanta"yı "kendini beğenmiş" olarak değerlendirdi. Brunner, "Sex & Violence" ve "Pruno" parçalarını "pek özgün olmayan" ve David Bowie'ye benzerlik gösteren ancak "iyi işlenmiş" olarak tanımladı. Rolling Stone eleştirmeni Lorraine Ali, albüme beş üzerinden üç yıldız vererek, şarkıların "önceki çabaların bilinçli olmadan güçlü pop-rock parçaları" olduğunu söyledi. CMJ New Music Monthly eleştirmeni M. Tye Comer, albümü "güçlü ve uyumlu" olarak nitelendirerek, okuyuculara "Heaven & Hot Rods", "Church on Tuesday", "Sour Girl" ve "No Way Out" parçalarını dinlemelerini önerdi. Eleştirmenler, "Atlanta" parçası ile 1959 müzikali The Sound of Music'in "My Favorite Things" parçası arasında benzerlikler olduğunu belirttiler.[4][5]

Albüm kapağı tartışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

No. 4'ün kapağı, Washington, DC merkezli Power Lloyd grubunun ilk EP'si olan Election Day'in kapağına çok benzer olduğu için kısa süreli bir tartışma yarattı. Power Lloyd CD'si 1998'de piyasaya sürülmüştü ve kapağı, grup adının altında siyah bir alanda beyaz bir beş noktalı yıldız içeriyordu; STP'nin No. 4 albümü de grup adının altında siyah bir alanda beyaz bir beş noktalı yıldız içeriyordu. Power Lloyd'un kurucularından Gene Diotalevi, grubun bir şarkısını Celebrity Deathmatch'in soundtrack'inde kullanmak için MTV'ye verdiği sırada, No.4'ün ileri kopyasına sahip olan birinin kapakların neredeyse aynı olduğunu fark ettiğini ve grubu uyardığını açıkladı. Diotalevi, STP'nin ekibinden hiç kimsenin aramalarına veya mektuplarına cevap vermediğini, ta ki grubun bir durdurma ve men etme mektubu STP'nin plak şirketine gönderilene kadar, dedi. Power Lloyd avukatı Will Shill'e göre, STP'nin yasal ekibi daha sonra "bize kabul edilemez bir şekilde anlaşma teklif etti" açıklamasında bulundu.[6]

Parça listesi[değiştir | kaynağı değiştir]

No. Başlık Süre
1. "Down"   3:50
2. "Heaven & Hot Rods"   3:24
3. "Pruno"   3:14
4. "Church on Tuesday"   3:00
5. "Sour Girl"   4:18
6. "No Way Out"   4:20
7. "Sex & Violence"   2:52
8. "Glide"   4:59
9. "I Got You"   4:16
10. "MC5"   2:42
11. "Atlanta"   5:19
Toplam süre:
 42:17

Ekip[değiştir | kaynağı değiştir]

Stone Temple Pilots

  • Scott Weiland - vokal
  • Dean DeLeo - gitarlar,
  • Robert DeLeo - bas,
  • Eric Kretz - davul

Teknik ekip

  • Brendan O'Brien - yapımcı, miksaj 
    * Nick DiDia – kayıt mühendisi
  • Russ Fowler – kayıt mühendisi
  • Dave Reed – mühendis
  • Allen Sides – mühendis
  • Stephen Marcussen – mastering
  • Andrew Garver – dijital kurdu
  • Erin Haley – yapım koordinatörü
  • Cheryl Mondello – yapım koordinatörü
  • Richard Bates – sanat yönetmeni
  • Andrea Brooks – sanat yönetmeni
  • Chapman Baehler – fotoğraf
  • Steve Stewart – yönetim

Listeler[değiştir | kaynağı değiştir]

"No. 4" ve single'ları Kuzey Amerika Billboard listelerinde birkaç kez yer aldı.

Single'ların liste başarısı[değiştir | kaynağı değiştir]

Yıl Single Mainstream Rock Tracks[16] Modern Rock Tracks[17] Adult Top 40[18] Hot 100
1999 "Down" 5 9 107
2000 "Heaven & Hot Rods" 17 30
"No Way Out" 17 24
"Sour Girl" 4 3 37 78[19]

Satış[değiştir | kaynağı değiştir]

Kanada: Platin 100.000

ABD: Platin 1 milyon

Popüler kültürde[değiştir | kaynağı değiştir]

Matthew McConaughey ve Woody Harrelson'ın karakterlerinin bir lokantada konuştuğu bir sahnede, HBO'nun True Detective dizisinin S1E7 bölümünde albüm ve tüm şarkı listesi görüntülenir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "No. 4 - Stone Temple Pilots". Popmatter. 3 Eylül 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2021. 
  2. ^ "No. 4 - Stone Temple Pilots". The Daily Vault. 2 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2021. 
  3. ^ a b AllMusic'te No. 4 (albüm)
  4. ^ Kot, Greg (24 Ekim 1999). "Stone Temple PilotsNo. 4 (Atlantic)Stone Temple Pilots..." Chicago Tribune. 2 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2020. 
  5. ^ Shaw, Andrew (12 Kasım 1999). "Stone Temple Pilots rehash same old sounds with fourth album". Daily Nebraskan. 2 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2020. 
  6. ^ Brace, Eric (7 Ocak 2000). "What's in a Name? Ask the Fabulettes". Washington Post. Erişim tarihi: 12 Ekim 2020. 
  7. ^ "{{{artist}}} – N° 4". Australiancharts.com. Hung Medien.
  8. ^ "Offiziellecharts.de – {{{artist}}} – N° 4" (Almanca). GfK Entertainment Charts. Retrieved 11 Mart 2021.
  9. ^ "Stone Temple Pilots Chart History (Canadian Albums)". Billboard. 17 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2021. 
  10. ^ "{{{artist}}} – N° 4". Charts.org.nz. Hung Medien.
  11. ^ "{{{date}}} Top 40 Scottish Albums Archive". Official Charts Company.
  12. ^ "Chart Log UK: DJ S - The System Of Life". www.zobbel.de. 24 Haziran 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2021. 
  13. ^ "Stone Temple Pilots Chart History (Billboard 200)". Billboard. 20 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2021. 
  14. ^ "Canada's Top 200 Albums of 2000". Jam!. 6 Eylül 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2022. 
  15. ^ "Top Billboard 200 Albums – Year-End 2000". Billboard. 2 Ocak 2013. 26 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2021. 
  16. ^ "Stone Temple Pilots – Mainstream Rock Songs chart history". Billboard. 2 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2017. 
  17. ^ "Stone Temple Pilots – Alternative Songs chart history". Billboard. Erişim tarihi: 25 Haziran 2017. 
  18. ^ "Stone Temple Pilots – Adult Pop Songs chart history". Billboard. Erişim tarihi: 25 Haziran 2017. 
  19. ^ "Stone Temple Pilots – The Hot 100 chart history". Billboard. 5 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Haziran 2017. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=No._4_(albüm)&oldid=32326429" sayfasından alınmıştır