İçeriğe atla

Nicholas Shackleton

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Nicholas Shackleton
Doğum23 Haziran 1937(1937-06-23)
Ölüm24 Ocak 2006 (68 yaşında)
Milliyetİngiliz
MeslekJeolog

Nicholas John Shackleton[1] (23 Haziran 1937-24 Ocak 2006). İngiliz jeolog, paleoiklim ve kuaterner dönemi üzerine uzmandır.[2] 68 yaşında ölmüştür. Babası Robert Millner Shackleton, döneminin önemli bir jeologu olarak bilinir ve büyük amcası Ernest Shackleton’da[3] ünlü bir kaşiftir.

Cranbrook School, Kent okulunda okumuştur. Clare College, Cambridge üniversitesinde de doğa bilimleri üzerine eğitim almıştır.1961’de İngiliz Edebiyatı bölümünden mezun olmuş, 1964 yılında masterını almaya hak kazanmış, 1967 yılında Cambridge ‘Kuaterner Dönemi Paleosıcaklıkların Ölçümü’ başlıklı tezi sayesinde doktora derecesi ile ödüllendirilmiştir. Shackleton’ın bütün bilimsel hayatı Cambridge’te geçmiştir. Bundan ayrı olarak zaman zaman başka misafir araştırma görevlisi veya misafir olarak başka yerlerde çalışmalarda bulunmuştur. Yerbilimleri Bölümünde Kuaterner Araştırma Laboratuvarı Godwin Enstitüsü’nde profesördür olmuştur. Shackleton, iki yüzü geçkin bilimsel makale yayınlamasıyla paleoseanografi alanında anahtar bir figür olmuştur.

O, kalkerli mikrofosillerin oksijen izotop bileşiminde kaydedilen iklim değişikliklerini belirlemek için kütle spektrometrisinin kullanılmasında öncü oldu.[4] Ayrıca 780,000 yıl önceki Dünya’nın manyetik alanının ters olduğunun kanıtını buldu. 1976 yılında James Hays ve John Imbrie ile "Variations in the Earth's orbit: Pacemaker of the ice ages[5]" adlı makaleyi yayınladı ve dünyaca ünlendi. Shackleton, Hays ve Imbrie Okyanus Sedimanı Çekirdeklerini kullanarak iklimde osilasyonların son birkaç milyon yıl boyunca dünya ve güneş arasındaki yörünge ve konumsal ilişki içindeki değişikliklerle bağlantılı olabileceğini göstermiştir.

Shackleton’ın daha sonraki çalışmaları Derin Deniz Sedimanı Çekirdeklerinin periyodik döngülerini jeolojik zamanın belirli enlemlerinde gelen Güneş ışığının hesaplamaları ile eşleştirmeye dayalı kesin zaman çizelgeleri oluşturma üzerine odaklandı. Bu yöntem diğer tarihleme yöntemlerinden çok daha yüksek seviyede bir stratigrafik hassasiyet sağlar ve aynı zamanda iklim değişikliği oranlarını ve mekanizmalarını açıklığa kavuşturmaya yardımcı olur.

Eylül 2000’de Antarktika’daki buzdan elde edilen izotop kayıtları ile okyanusların oksijen izotopu kaydı arasındaki ilişkiyi yenilikçi bir şekilde yayınladı. Bu, derin su sıcaklığı değişikliklerinin ve bu ses kuvveti değişikliklerinin deniz izotop kaydına göreceli katkılarının tanımlanmasına yardımcı oldu ve ayrıca son 400,000 yılda karbondioksit seviyeleri ve sıcaklık değişikliği arasındaki yakın ilişkiyi vurguladı.

1995 yılında Shackleton, Kuaterner araştırması için Godwin enstitüsüne müdür oldu. 1998 yılında yer bilimlerinde verdiği hizmetler için şövalye ilan edilerek ödüllendirildi. 1999’dan 2003’e kadar uluslararası kuaterner araştırmaları birliği (INQUA) başkanlığını yaptı. Nicholas Shackleton, 2010 yılında kraliyet cemiyetinin 350. Yıl dönümünü kutlayan bir dizi pul üzerinde tasvir edilen 10 bilim insanından biriydi.[6]

  1. ^ a b A b c McCave, I. N.Elderfield, H. (2011)."Sir Nicholas John Shackleton. 23 June 1937 -- 24 January 2006". Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society57: 435. doi:10.1098/rsbm.2011.0005.
  2. ^ ^ Tzedakis, C. (2006). "Professor Sir Nicholas J. Shackleton, FRS (1937–2006)". Quaternary Science Reviews25 (5–6): 403–416. Bibcode:2006QSRv...25..403Tdoi:10.1016/j.quascirev.2006.02.008.
  3. ^ Brozan, Nadine (12 February 2006). "Sir Nicholas Shackleton, Geologist, Is Dead at 68" 10 Mayıs 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. New York Times.
  4. ^ ^ Shackleton, N. (1973). "Oxygen isotope and palaeomagnetic stratigraphy of Equatorial Pacific core V28-238: Oxygen isotope temperatures and ice volumes on a 105 year and 106 year scale*1". Quaternary Research3: 39–00. doi:10.1016/0033-5894(73)90052-5.
  5. ^ ^ Hays, J. D.Imbrie, J.; Shackleton, N. J. (1976). "Variations in the Earth's Orbit: Pacemaker of the Ice Ages". Science194 (4270): 1121–1132. doi:10.1126/science.194.4270.1121PMID 17790893 14 Nisan 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  6. ^ "Arşivlenmiş kopya". 23 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2016.