Modern Afrika'da kölelik

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Köleliğin bir parçası
Kölelik
21.yy'da kölelik
Tarihsel
Antik çağ
Orta Çağ Avrupası
İslam dünyasında köleliğin tarihi
Atlantik Köle Ticareti
Konular ve örnekler
Denizcilik
Ülke ve bölgeler
Afrika'da kölelik
Kuzey ve Güney Amerika
Doğu, Güneydoğu ve Güney Asya
Avustralya ve Okyanusya
Avrupa ve Kuzey Asya
Kuzey Afrika ve Batı Asya
Din
Abolisyonizm
Bağlantılar

Afrika kıtası, çağdaş köleliğin en yaygın olduğu bölgelerden biridir.[1] Afrika'da köleliğin uzun bir tarihi vardır, Sahra-ötesi ve Hint Okyanusu'ndaki köle ticareti[2][3] ve yine Atlantik-ötesi köle ticareti ile[4] kölelere olan talep, kârlı köle ihracatını tetikleyerek, köle toplamak için sürekli bir savaşan bir dizi krallıkların (Ashanti İmparatorluğu) oluşumuna sebep olmuştur[5] Bu oluşumlar 19. yüzyıl sonu ve 20. yüzyılın başına kadar olan döneme, yani sömürge dönemine kadar devam etmiştir.[6] 1900 yılında itibaren kölelik bastırılmaya çalışılsa da, bu çalışma pek başarılı olamadı ve dekolonizasyondan sonra bile kölelik, teknik olarak yasadışı olmasına rağmen Afrika'nın birçok yerinde hâlâ devam ediyor.[7]

Sahel bölgesinde kölelik, kuzeydeki Araplaşmış Berberilerin ve güneyde daha koyu Afrikalıların ırksal ve kültürel sınırı boyunca var olmaktadır.[8] Özellikle Sahel bölgelerinde bulunan, Moritanya, Mali, Nijer, Çad ve Sudan'daki kölelik, yüzlerce yıllık kalıtsal kölelik modelini sürdürüyor.[9] Geleneksel köleliğin diğer biçimleri Gana, Benin, Togo ve Nijerya'nın bazı bölgelerinde mevcuttur.[10] Bugün Afrika'da, çoğunlukla insan kaçakçılığını ve çocuk askerlerin ya da çocuk işçilerin köleleştirilmesini içeren ve geleneksel olmayan başka kölelik biçimleri de vardır. Angola'daki insan kaçakçılığı veya Togo, Benin ve Nijerya'dan Gabon ve Kamerun'a çocukların kaçırılması bu duruma örnek verilebilir.[11][12]

Kölelik Karşıtı Topluluğu'na göre Afrika'daki modern kölelik, durumlarına teknik olarak "kölelik" denmese bile boyun eğdirilmiş nüfusların sömürülmesini içerir.[13][14][15]

“ Bu sömürüye genellikle kölelik denmese de koşullar aynıdır. İnsanlar birer eşya gibi satılırlar, çok az ücretle ya da hiç ücret almadan çalışmaya zorlanırlar ve işverenlerinin insafına bırakılırlar. „

—Antislavery Society, What is modern slavery

Sahra Altı Afrika'da[16] zorla çalıştırılan insanların sayısının yaklaşık 660.000 olduğu tahmin ediliyor.[17] Bu sayı, aynı zamanda bu bölgelerdeki iç savaşların doğrudan bir sonucu olan Sierra Leone ve Liberya'daki yasadışı elmas madenlerine karışan insanları da içeriyor.[18] 2017'de Uluslararası Çalışma Ofisi tarafından yapılan bir araştırmaya göre, Afrika'daki her 1000 kişiden 7'sinin kölelik kurbanı olduğu tahmin ediliyor.[19]

Çağdaş kölelik türleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Afrika'da kalıtsal kölelik ve kurumsal çocuk işçiliği

Seks ticareti[değiştir | kaynağı değiştir]

Kurumsal kölelik dünya çapında yasaklanmış olsa da, kadın seks köleliğinin Sudan,Liberya,[20] Sierra Leone,[21] kuzey Uganda,[22] Kongo[23] gibi etkili bir hükûmet kontrolü olmayan bölgelerde mevcut olduğuna dair raporlar vardır. Nijer,[24] Moritanya[25] Gana, Togo ve Benin'de, trokosi ("ritüel kölelik") olarak bilinen dini fuhuş biçimi, binlerce kız ve kadını, tanrıların yerine rahiplerin cinsel işlevlerini yerine getirdikleri geleneksel tapınaklarda "tanrıların eşleri" sıfatıyla tutar.[26]

Zorla çalıştırma[değiştir | kaynağı değiştir]

Zorla çalıştırma, insanların bir tür ceza tehdidi altında iradeleri dışında yapmaya zorlandıkları herhangi bir iş veya hizmet olarak tanımlanmaktadır. Demokratik Kongo Cumhuriyeti'nde yerli halk, bir zamanlar Arapların ve Avrupalıların yaptıkları gibi ancak şimdilerde ise onların yerini alan Bantu komşularının kurbanı oluyor.[18][27]

Çocuk köle ticareti[değiştir | kaynağı değiştir]

Nijerya ve Benin'de çocuk ticareti yapıldığına dair raporlar vardır.[28] Çocuklar, Benin ve Togo gibi daha fakir ülkelerden köle tacirleri vasıtasıyla kaçırılıyor ya da satın alınıyor ve Nijerya ya da Gabon gibi nispeten zengin ülkelere her biri yaklaşık 350 dolar karşılığında hizmetçi ya da seks kölesi olarak satılıyor.[29][30][31]

Nisan 2014'te Boko Haram, Chibok, Borno'dan 276 kız öğrenciyi kaçırdı.[32] 50'den fazlası kaçtı ancak geri kalanı serbest bırakılmadı. Bunun üzerine, Haziran 2013'ten bu yana ABD Dışişleri Bakanlığı tarafından yakalama listesinde bulunan ve yakalanmasına yardım edenlere 7 milyon dolarlık bir ödül vadedilen Boko Haram'ın lideri Abubakar Shekau bir açıklama yaparak onları köle olarak satmak istediğini söyledi.[33]

Ritüel kölelik[değiştir | kaynağı değiştir]

Ritüel kölelik (Trokosi), Gana, Togo ve Benin'de, geleneksel dini türbelerin, insanları ve özellikle genç bakire kızları, bir aile üyesinin iddia edilen kabahatleri için kefaret olarak aldığı bir uygulamadır.[34] Gana ve Togo'da Volta Bölgesi'ndeki Ewe ve Benin'de Fon halkları tarafından uygulanmaktadır.[35]

Ülkelere göre kölelik[değiştir | kaynağı değiştir]

Çad[değiştir | kaynağı değiştir]

Genel olarak Sahel eyaletlerinde olduğu gibi Çad'da da kölelik, Sahra-ötesi köle ticaretine kadar uzanan uzun bir geçmişe sahiptir ve bugün de devam etmektedir. Batı Afrika'nın başka yerlerinde olduğu gibi, durum etnik, ırksal ve dini olabilir.[36] BM Ofisi[37][38] İnsani İşler Koordinasyonu,[39][40] yoksulluk nedeniyle çocukların ebeveynleri tarafından Çad'daki Arap çobanlara satıldığını bildiriyor.[41]

Kongo[değiştir | kaynağı değiştir]

Borç esareti benzeri kölelik Kongo'nun bazı bölgelerinde yaygındır.[42] Küresel Kölelik Endeksine göre,[43] yaklaşık bir milyondan fazla insan, Kongo Demokratik Cumhuriyeti'nde köleleştirilmiştir.[44]

Etiyopya[değiştir | kaynağı değiştir]

Kadın İşleri Bakanlığı'nda Çocuk Hakları ve Koruma uzmanı olan Mahider Bitew,[45][46] Dire Dawa, Shashemene, Awassa ve ülkenin diğer kasabalarında yapılan bazı çalışmaların, çocuk kaçakçılığının çok ciddi boyutlarda olduğunu gösterdiğini söylüyor. 2003 yılında yapılan bir araştırma, Dire Dava bölgesinden yaklaşık bin çocuğun Ortadoğu ülkelerine kaçırılarak, fuhuşa zorlandığını ortaya koyuyor. Uluslararası Çalışma Örgütü, fuhuşu çocuk işçiliğinin en kötü biçimi olarak tanımlıyor.[47]

Etiyopya'da çocuklar ucuz veya ücretsiz iş gücü sağlamak ve ev hizmetçisi, dilenci ya da fahişelik yaptırılmak için kaçırılıyor.[48][49] Bu çocukların yaşları genellikle 10 ila 18 arasında olup, erkek çocukların genellikle kırsal alanlarda çobanlık yapmaları veya Addis Ababa ve diğer büyük şehirlerde dokuma endüstrisinde çalışmaları beklenirken, kız çocuklarının ev işleri, çocuk bakımı, hasta bakımı gibi sorumluluklar almaları ve fahişelik yapmaları beklenir.[50]

Gana, Togo, Benin[değiştir | kaynağı değiştir]

Gana, Togo ve Benin'in bazı bölgelerinde, Gana'da 1998'den beri yasak olmasına rağmen hâlâ tapınak köleliği devam ediyor.[51] Bu kölelik sistemine trokosi (Gana'da) veya Togo ve Benin'de voodoosi denir.[52][53] Genç bakire kızlar türbelerde köle olarak kullanılır ve türbe için ücretsiz iş gücü sağlamak bir yana rahipler tarafından cinsel olarak istismar edilir.[26][54]

Köleliği Koruma İttifakı-Batı Afrika (EPAWA) soruşturmaları, birçok Çinli fahişenin ülkedeki yabancılara hizmet etmek için Gana'ya kaçırıldığını ortaya koyuyor.[55] Accra merkezli sivil toplum kuruluşu Citi Haber Odası'na göre kurbanlar, restoran asistanı kisvesi altında işe alınıyor[56] Daha sonra hapsedilip fuhuşa zorlanıyorlar.[57]

Madagaskar[değiştir | kaynağı değiştir]

Birleşmiş Milletler Modern Kölelik Biçimleri Özel Raportörü'nün 2012 tarihli bir çalışmasına göre, ev içi kölelik ve zorla çalıştırma, Madagaskar'da artan yoksulluğun bir sonucu olarak devam eden bir sorun ve günden güne artıyor.[58] BM Özel Raportörü çocukları bu durumda savunmasız olarak tanımladı ve özellikle gençlerin zorla çalıştırma, cinsel sömürü ya da zorla evlendirme gibi kölelik biçimlerinden korunamayacağı konusunda endişeli.[59]

Mali[değiştir | kaynağı değiştir]

Mali'de ülkenin tüm etnik gruplarında, özellikle de Tuareg topluluklarında kölelik hâlâ devam ediyor.[60] Fransızların 1905'te Mali'de köleliği resmen kaldırmasına rağmen birçok köle, özgürleşme isyanının gerçekleştiği 1946'ya kadar efendileriyle birlikte kalmıştır.[61] Bağımsız Mali'nin ilk hükûmeti köleliği sona erdirmeye çalışsa da hükûmetin bu çabaları 1968'den 1991'e kadar askeri diktatörlük tarafından baltalandı.[62] Binlerce insan hala esaret altında ve kölelik bugün de devam ediyor; ancak, Temedt adlı aktif bir sosyal hareket (2012 Uluslararası Kölelik Karşıtı[63][64] ödülünü kazandı) hükûmete ülkedeki köleliği sona erdirmesi için baskı yapıyor.[65][66]

Mali hükûmeti köleliğin devam ettiğini kabul etmemesine rağmen, National Geographic yazarı Kira Salak, köleliğin oldukça bariz olduğunu ve 2002'de Mali'yi ziyaret ettiğinde kendisinin 2 köle satın alıp Timbuktu'da serbest bıraktığını iddia etti.[67] Ayrıca, 2012 Tuareg İsyanı ile[68] eski kölelerin eski efendileri tarafından yeniden ele geçirildiğine dair raporlar bulunmaktadır.[66]

Moritanya[değiştir | kaynağı değiştir]

Küresel Güvenlik Endeksi'ne göre Moritanya, köleliğe karşı savunmasızlık sıralamasında 22. sırada ve en yüksek orana sahip ülkelerden biri konumunda.[44] Mevcutta Arap Müslümanların -bidanların- siyahi kölelere, sahip olduğu bir sistem var.[69] Esasen 90.000 Moritanyalı köleleştirilmiş durumda.[70] İktidardaki bidanlar (kelimenin tam anlamıyla beyaz tenli insanlar anlamına gelir), Orta Çağ'da kuzeybatı Afrika'ya göç eden Sanhaja Berberleri ve Beni Hassan Arap kabilelerinin torunlarıdır.[71] Bazı tahminlere göre, 600.000 kadar Moritanyalı ya da nüfusun %20'si hala köleleştirilmiş durumda ve bunların çoğu borç karşılığı işçi olarak kullanılıyor.[72] Moritanya'da kölelik Ağustos 2007'de suç sayıldı.[73] Eski bir Müslüman köle olan Malouma Messoud, köleliğini dini bir lidere anlatmıştı.

"Biz tarihi okulda öğrenmedik, bu sosyal hiyerarşi içinde büyüdük ve onu yaşadık. Köleler, efendilerine itaat etmezlerse cennete gidemeyeceklerine inanıyorlar.[74] Her gün bu fikri dikte eden sosyal ve dini bir sistem içinde yetiştiriliyorlar.[75] "

Moritanya'da köle sahipliği 1981 yılında çıkarılan bir kanunla yasaklanmış olmasına rağmen hâlâ devam etmekte.[76] Ayrıca, Uluslararası Af Örgütü raporlarına göre;[77][78]

1997'de Tayarat'tan İmam El hassan Ould Benyamin, ülkesinde köleliği sona erdiren bildiriler hakkındaki görüşlerini şu şekilde ifade etmiştir:

Moritanyalı Nelson Mandela olarak adlandırılan Biram Dah Abeid[82] kölelik karşıtı bir eylemci ve Moritanya'daki Haratin etnik grubunun bir üyesi

Biram, diğer 16 aktivist ile birlikte 11 Kasım 2004'ten bu yana Moritanya'da "kamu düzenini ihlâl" ve "yetkililere hakaret" gibi çeşitli suçlamalardan dolayı yargılanmayı bekliyor.[82]

Moritanya'nın önde gelen kölelik karşıtı aktivisti Biram Dah Abeid'in hikâyesi, Moritanya'da köleliğin yaygınlığını gözler önüne seriyor. Ancak Moritanya'daki insan hakları savunucuları umutlarını kaybetmiyor, çünkü davalarının ileride olumlu değişikliklere yol açacağına inanıyor.[82]

Nijer[değiştir | kaynağı değiştir]

Nijer, çağdaş köleliğin üç biçimiyle önemli sorunlar yaşamaya devam ediyor: kalıtsal kölelik, Uluslararası Kölelik Karşıtı'nın "pasif kölelik" olarak adlandırdığı şey ve wahaya olarak adlandırılan köle evlilikleri.[84] Devam eden kölelik sorunu ve nedeniyle Nijer, Batı Afrika'da özellikle köleliği suç sayan bir yasa çıkaran ilk ülke oldu.[85] Ancak yasaya rağmen, kölelik ülkenin farklı etnik gruplarında devam ediyor. Özellikle kadınların savunmasız durumda olduğu Nijer'de, 2002 nüfus sayımına göre 43.000 kölenin varlığı doğrulanmış durumda[84] 2008'de görülen emsal niteliğindeki bir davada Batı Afrika Devletleri Ekonomik Topluluğu[86][87] (ECOWAS) Adalet Divanı, Nijer hükûmetini bir kadının wahaya evliliğinden dolayı edindiği köle statüsünü sürdürmekten sorumlu buldu ve kadına 21,500 Amerikan Doları tazminat ödenmesine karar verdi.[88]

Sudan[değiştir | kaynağı değiştir]

Sudan, İkinci Sudan İç Savaşı ile birlikte köleliğin tekrar aktif hale geldiği bir ülke konumuna geldi.[89] Ülkedeki insan kaçakçılığının 14.000 ila 200.000 kişi arasında değiştiği tahmin ediliyor.[90]

Sudan'da iç savaş esnasında Hristiyan ve animist tutsaklar genellikle köleleştirildi ve kadın mahkumlar, İslam hukukunun izin verdiği iddia edilerek cinsel olarak kullanıldı.[91] CBS News'e göre, köleler kişi başı 50 dolara satıldı.[92] 2001'de CNN, Bush yönetiminin, Sudan'da dini baskı gören ve kölelikten endişe duyan muhafazakar Hristiyanların sorunlarını ele almak için Kongrenin baskı yaptığını bildirdi.[93] CNN ayrıca ABD Dışişleri Bakanlığı'nın iddialarını da aktardı:[94] "Sudan hükümetinin köleliği desteklemesi ve sayısız ölümle sonuçlanan askeri harekatı, kısmen kurbanların dini inançlarından kaynaklanmaktadır ."[95]

Loyola Marymount Üniversitesi'nde Tarih profesörü olan Jok Madut Jok,[96] güneyli kadın ve çocukların kuzeyliler tarafından kaçırılmasının amacının kölelik olduğunu belirtiyor. Ancak Sudan hükûmeti, bütün meselenin geleneksel bir kan davasından başka bir şey olmadığında ısrarcı.[97]

Güney Afrika[değiştir | kaynağı değiştir]

Güney Afrika Hükûmeti'nin insan ticaretiyle mücadele için gösterdiği önemli çabalara rağmen ülke, son dört yılda ABD İnsan Ticareti Bakanlığı tarafından "2. kademe İzleme Listesi"[98][99] ne alındı.[100] Namibya, Botsvana, Zimbabve, Lesotho, Mozambik ve Eswatini ile sınır komşusu olan Güney Afrika 5.000 km uzunluğundaki sınırında 72 resmi kapısı ile birlikte "insanların tespit edilmeden girip çıktığı resmi olmayan giriş kapıları"na sahiptir.[101][102] Hal böyle olunca zaten bu "geçirgen" sınırlar yeterince eğitimli olmayan çalışanların da eksikliğiyle daha da geçirgen hale geliyor ve bu da ülkenin kıyı şeridinin büyük bölümünü kontrol için geriye az sayıda polis memuru kalmasına neden oluyor.[103]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Africa, One Continent and Many Religions: Towards Interreligious Dialogue in Africa (Tez). Theological Research Exchange Network (TREN). 2000. doi:10.2986/tren.033-0550. 
  2. ^ "Brazil and the slave trade, 1827–1839", The Abolition of the Brazilian Slave Trade, Cambridge University Press, 1 Mart 1970, ss. 62-87, doi:10.1017/cbo9780511759734.005, ISBN 978-0-521-07583-1 
  3. ^ "Uhuru wa Watumwa" as a documentary of the Arab slave trade in East Africa. 1969. OCLC 792751768. 
  4. ^ "Rethinking the Trans-Atlantic Slave Trade from a Cultural Perspective", The Rise of the Trans-Atlantic Slave Trade in Western Africa, 1300–1589, Cambridge: Cambridge University Press, 2011, ss. 1-28, doi:10.1017/cbo9781139016407.003, ISBN 978-1-139-01640-7  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  5. ^ "The Origins of Slaves Leaving West Central Africa", The Atlantic Slave Trade from West Central Africa, 1780–1867, Cambridge University Press, 26 Haziran 2017, ss. 73-99, doi:10.1017/9781316771501.005, ISBN 978-1-316-77150-1 
  6. ^ "Asian Indentured Labor in the 19th and Early 20th Century Colonial Plantation World", Oxford Research Encyclopedia of Asian History, Oxford University Press, 29 Mart 2017, doi:10.1093/acrefore/9780190277727.013.33, ISBN 978-0-19-027772-7  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  7. ^ "Which Way Africa-Towards Africa-Exit from Colonial Empire?", Africa in the Colonial Ages of Empire, Langaa RPCIG, 17 Aralık 2017, ss. 443-495, doi:10.2307/j.ctvh9vtjn.13, ISBN 978-9956-764-22-8 
  8. ^ "The mobilization of local ideas about racial difference has been important in generating, and intensifying, civil wars that have occurred since the end of colonial rule in all of the countries that straddle the southern edge of the Sahara Desert. ... contemporary conflicts often hearken back to an older history in which blackness could be equated with slavery and non-blackness with predatory and uncivilized banditry." (cover text), Hall, Bruce S., A History of Race in Muslim West Africa, 1600–1960. Cambridge University Press, 2011.
  9. ^ "Chad-Mali-Mauritania-Niger-Senegal-Upper Volta: Convention Establishing a Permanent Inter-State Drought Control Committee for the Sahel". International Legal Materials. 13 (3): 537-539. 1974. doi:10.1017/s002078290004568x. 
  10. ^ "Slavery and Other Forms of Unfree Labour", Slavery And Other Forms of Unfree Labour, Abingdon, UK: Taylor & Francis, 1988, ss. 19-32, doi:10.4324/9780203401514_chapter_one, ISBN 978-0-203-33181-1  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  11. ^ "news-from-human-rights-watch-vol-l5-no8a-borderline-slavery-child-trafficking-in-togo-april-2003-84-pp". Human Rights Documents Online. doi:10.1163/2210-7975_hrd-2156-0326. 
  12. ^ "Traditional Slavery in Niger" 5 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Anti-Slavery International, Society's Secretary-General broadcast on the ABC on 9 March 2005 at 9.30 pm.
  13. ^ Up from slavery. ISBN 978-1-77335-133-9. OCLC 1141252700.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  14. ^ "Glimpses of Slavery", The Politics of Slavery, Edinburgh University Press, 1 Mart 2018, doi:10.3366/edinburgh/9781474401142.003.0010, ISBN 978-1-4744-0114-2  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  15. ^ "When Forced Marriage is Slavery", The Law and Slavery, Brill–Nijhoff, 1 Ocak 2015, ss. 466-474, doi:10.1163/9789004279896_022, ISBN 978-90-04-27989-6  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  16. ^ "22. Sub-Saharan Africa", Democratization, Oxford University Press, 29 Ocak 2009, doi:10.1093/hepl/9780199233021.003.0022, ISBN 978-0-19-923302-1  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  17. ^ "Workers' Alliance against Forced Labour and Trafficking - ITUC" (PDF). 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 14 Ekim 2015. 
  18. ^ a b "Forced Labour". Londra: Anti-Slavery International. 4 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2015. 
  19. ^ Ukomadu (7 Ağustos 2019). "West African slavery lives on, 400 years after transatlantic trade began". Reuters. 5 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2019. 
  20. ^ "Liberia's Taylor appears in court" 9 Mayıs 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. BBC News (3 July 2007). Retrieved 2011-03-08.
  21. ^ "Sierra Leone: Sexual Violence Widespread in War" 6 Ekim 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Human Rights Watch. Retrieved 2011-03-08.
  22. ^ "Uganda: No Amnesty for Atrocities" 3 Kasım 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Human Rights Watch.org (4 March 2011). Retrieved 2011-03-08.
  23. ^ "Latest North San Diego County headlines". U-T San Diego. 29 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2015. 
  24. ^ Andersson, Hilary. (11 February 2005) "Born to be a slave in Niger" 6 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. BBC News. Retrieved 2011-03-08.
  25. ^ "Mauritanian MPs pass slavery law" 24 Nisan 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. BBC News (9 August 2007). Retrieved 2011-03-08.
  26. ^ a b "Ghana's trapped slaves". BBC News. 8 Şubat 2001. 6 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2022.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  27. ^ "Types of Enslavement in Africa and the World Today". ThoughtCo. 20 Haziran 2019. 28 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2022.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  28. ^ "AFRICA – West Africa's child slave trade". 18 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2015. 
  29. ^ "9. The Well-Being of Purchased Female Domestic Servants (Mui Tsai) in Hong Kong in the Early Twentieth Century", Children in Slavery through the Ages, Ohio University Press, 2009, ss. 152-166, doi:10.1353/chapter.258114, ISBN 978-0-8214-4339-2 
  30. ^ "West is master of slave trade guilt". The Australian. 13 Haziran 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2015. 
  31. ^ "Human Trafficking & Modern-day Slavery – Nigeria". 18 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2015. 
  32. ^ "Nigeria: Government Still Failing Victims of Boko Haram Four Years On From Chibok". Human Rights Documents Online. doi:10.1163/2210-7975_hrd-9211-20181220. 
  33. ^ "Boko Haram State (2013–2015)", The Boko Haram Reader, Oxford University Press, 1 Temmuz 2018, ss. 285-288, doi:10.1093/oso/9780190908300.003.0081, ISBN 978-0-19-090830-0 
  34. ^ "Female Ritual Servitude". CBE International. 26 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2020. 
  35. ^ FAQ About the Form of Slavery Called Trokosi, ECM Publications, 2002, p. 1
  36. ^ "The Early Medieval Slave Trade of the Central Sahel: Archaeological and Historical Considerations", Slavery in Africa, British Academy, 17 Kasım 2011, doi:10.5871/bacad/9780197264782.003.0004, ISBN 978-0-19-726478-2  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  37. ^ "Figure 4.5. Relatively smaller contributions from non-DAC providers to the UN MPTF Office-administered funds". doi:10.1787/888933247237. 
  38. ^ We the peoples : a UN for the 21st century. 2014. ISBN 978-1-61205-558-9. OCLC 862929007. 
  39. ^ "UN Office for the Coordination of Humanitarian Affairs". Foreign Affairs. 81 (5): 197. 2002. doi:10.2307/20033282.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  40. ^ Reference guide : normative developments on the coordination of humanitarian assistance in the General Assembly and the Economic and Social Council since the adoption of General Assembly resolution 46/182. United Nations. 2011. OCLC 778802331. 
  41. ^ "IRIN Africa – CHAD: Children sold into slavery for the price of a calf – Chad – Children – Economy – Governance – Human Rights". IRIN. 21 Aralık 2004. 21 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2015. 
  42. ^ "Your Phone Was Made By Slaves: A Primer on the Secret Economy". Longreads Blog. 8 Mart 2016. 10 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2016. 
  43. ^ "Index", Modern Slavery, Columbia University Press, 31 Aralık 2017, ss. 327-342, doi:10.7312/kara15846-016, ISBN 978-0-231-52802-3 
  44. ^ a b "Africa". Global Slavery Index. 1 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2022. 
  45. ^ "FOR THE YEAR ENDED 30 JUNE 2014 Ministry of Women�s Affairs Annual Report". Human Rights Documents Online. doi:10.1163/2210-7975_hrd-4027-2014003. 
  46. ^ Women in Western Samoa : policy and programme development through the Ministry of Women's Affairs. Rivers Buchan/Wiser Associates. 1994. OCLC 48199046. 
  47. ^ "International Labour Standards on Child labour". ilo.org (İngilizce). 2 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2020. 
  48. ^ "Servants to Capital: Unpaid Domestic Labor and Paid Work". Review of Radical Political Economics. 16 (1): 60-87. 1984. doi:10.1177/048661348401600106.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  49. ^ Beggars banquet, OCLC 1084623111 
  50. ^ "Figure 28. Inactive women who cite family commitments (childcare, looking after incapacitated adults, or other family reasons) as the main reason for not looking for work, 2012–13". doi:10.1787/888933157638. 
  51. ^ "Benjamin, Jonathan, (Jon), (born 19 Jan. 1963), HM Diplomatic Service; High Commissioner to Ghana and non-resident Ambassador to Togo, Burkina Faso and Benin, since 2014", Who's Who, Oxford University Press, 1 Aralık 2010, doi:10.1093/ww/9780199540884.013.u250548 
  52. ^ "Conclusion: Ritual Servitude, Trans-Atlantic Conversations, and Religious Change", Slavery, Memory, and Religion in Southeastern Ghana,c. 1850–Present, Cambridge: Cambridge University Press, 2015, ss. 187-214, doi:10.1017/cbo9781316257852.009, ISBN 978-1-316-25785-2  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  53. ^ Female ritual servitude : the Trokosis in Ghana. Authorhouse. 2010. ISBN 978-1-4389-4949-9. OCLC 610001078. 
  54. ^ "Priests and Shrines", Art, Performance and Ritual in Benin City, Edinburgh University Press, 26 Ekim 2007, ss. 47-73, doi:10.3366/edinburgh/9780748633166.003.0004, ISBN 978-0-7486-3316-6  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  55. ^ "Vi. Amah in Paid Domestic Service", Peasants, Proletarians and Prostitutes, Singapore: ISEAS–Yusof Ishak Institute Singapore, 31 Aralık 1986, ss. 77-89, doi:10.1355/9789814345989-008, ISBN 978-981-4345-98-9 
  56. ^ "Non-Governmental Organization (NGO)", SpringerReference, Berlin/Heidelberg: Springer-Verlag, 2011, doi:10.1007/springerreference_308197 
  57. ^ LaChance (2017). "Strengthening school-based sexual and reproductive health education and services in Accra, Ghana". doi:10.31899/rh4.1006. 
  58. ^ "Migrants, Unfree Labour, and the Legal Construction of Domestic Servitude: Migrant Domestic Workers in the United Kingdom", Revisiting the Law and Governance of Trafficking, Forced Labor and Modern Slavery, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, ss. 524-555, doi:10.1017/9781316675809.019, ISBN 978-1-316-67580-9 
  59. ^ "Madagascar: "Poverty and impunity have increased contemporary forms of slavery," warns UN Expert". UN Office of the High Commissioner on Human Rights. 19 Aralık 2012. 17 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2013. 
  60. ^ "Separatistische Bestrebungen der Tuareg in Mali", Mali, Verlag Ferdinand Schöningh, 1 Ocak 2016, doi:10.30965/9783657786619_008, ISBN 978-3-657-78661-9 
  61. ^ "Moving to Stay: Iklan Spatial Strategies Towards Socioeconomic Emancipation in Northern Mali, 1898–1960". The Journal of African History. 53 (2): 195-213. 2012. doi:10.1017/s0021853712000394.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  62. ^ "help-bring-justice-and-reunite-families-who-were-victims-of-argentinas-military-dictatorship". Human Rights Documents Online. doi:10.1163/2210-7975_hrd-2714-0049. 
  63. ^ "Anti-Slavery International", SpringerReference, Berlin/Heidelberg: Springer-Verlag, 2011, doi:10.1007/springerreference_75797 
  64. ^ Enslaved peoples in the 1990s : indigenous peoples, debt bondage and human rights ; [a report by Anti-Slavery International in collaboration with IWGIA]. Anti-Slavery International. 1997. ISBN 0-900918-40-3. OCLC 832978675. 
  65. ^ Hahonou (2011). "West African Antislavery Movements: Citizenship Struggles and the Legacies of Slavery" (PDF). Stichproben. Wiener Zeitschrift für Kritische Afrikastudien (20): 141-162. 12 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  66. ^ a b "Mali conflict puts freedom of 'slave descendants' in peril". The Guardian. Londra. 23 Ekim 2012. 5 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2012.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  67. ^ Kayaking to Timbuktu, Writer Sees Slave Trade, More 10 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Handwerk, Brian; 5 December 2002.
  68. ^ Stamm (15 Ocak 1976). "Development of a special electrode for continuous subcutaneous pH measurement in the infant scalp". American Journal of Obstetrics and Gynecology. 124 (2): 193-195. doi:10.1016/s0002-9378(16)33297-5. PMID 2012. 
  69. ^ "Figure 1.9. Greece has one of the highest rates of mortality from air pollution". doi:10.1787/888934155421. 
  70. ^ "Essays - The Feminist Sexual Ethics Project - Brandeis University". 18 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2015. 
  71. ^ "IRIN Africa – MAURITANIA: Fair elections haunted by racial imbalance – Mauritania – Governance – Human Rights". IRIN. 5 Mart 2007. 25 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2015. 
  72. ^ "BBC World Service – The Abolition season on BBC World Service". 3 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2015. 
  73. ^ "Africa – Mauritanian MPs pass slavery law". 24 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2015. 
  74. ^ "Conclusion: Lost in Paradise", Unbelievable, I.B.Tauris, 2014, doi:10.5040/9780755624058.0006, ISBN 978-1-78076-735-2 
  75. ^ "11. Life, Death and Everyday Experience of Social Media", Social Media and Religious Change, Berlin, Boston: DE GRUYTER, 2013, doi:10.1515/9783110270488.201, ISBN 978-3-11-027048-8 
  76. ^ "The last law, in 1981, banned it but failed to criminalise it. However much it is denied, an ancient system of bondage, with slaves passed on from generation to generation, still plainly exists." Steady progress in Mali and Mauritania 5 Haziran 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Economist
  77. ^ "List of Amnesty Sections", Amnesty International, Elsevier, 1981, s. 126, doi:10.1016/b978-0-08-028902-1.50016-1, ISBN 978-0-08-028902-1 
  78. ^ Amnesty International. Amnesty International. 2006. OCLC 488996561. 
  79. ^ "Africa – Slavery: Mauritania's best kept secret". 14 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2015. 
  80. ^ Segal, p. 206, in Islam's Black Slaves: The Other Black Diaspora, quoted by Suzy Hansen of Salon.com on 5 April 2001 – "Archived copy". 1 Mart 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2009. .
  81. ^ "The book cite is Ronald Segal (2002)". 15 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2022. 
  82. ^ a b c "UNPO: A Look at Mauritania's Troubled History of Slavery". 9 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2015. 
  83. ^ Okeowo, Alexis (8 Eylül 2014). "Freedom Fighter". The New Yorker. 26 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2014. 
  84. ^ a b "Slavery in Niger:Historical, Legal, and Contemporary Perspectives" (PDF). Anti-Slavery International. 2004. 29 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 8 Şubat 2013.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  85. ^ "Slavery in the Western Sudan", Slavery and Colonial Rule in French West Africa, Cambridge University Press, 28 Temmuz 1998, ss. 1-18, doi:10.1017/cbo9780511584138.003, ISBN 978-0-521-59678-7 
  86. ^ "Economic Community of West African States (ECOWAS)", Max Planck Encyclopedia of Public International Law, Oxford University Press, 2017, ISBN 978-0-19-923169-0, erişim tarihi: 26 Ağustos 2020 
  87. ^ Defense : agreement between the United States of America and the Economic Community of West African States ; effected by exchange of notes at Abuja, January 24 and February 14, 2003. U.S. Dept. of State. 2011. OCLC 732871369. 
  88. ^ "HadijatouMani Koroua v Niger: Slavery Unveiled by the ECOWAS Court" (PDF). Human Rights Law Review: 1-20. 2008. 4 Haziran 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  89. ^ Middle East Quarterly. December 1999, Vol.6: Number 4. John Eibner, "My career redeeming slaves"
  90. ^ "Slavery, Abduction and Forced Servitude in Sudan". US Department of State. 22 Mayıs 2002. 24 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2014. 
  91. ^ Islam and Slavery 19 Aralık 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Brandeis University
  92. ^ "Curse of Slavery Haunts Sudan". CBS News. 25 Ocak 1999. 4 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2022. 
  93. ^ "Danforth to be named U.S. envoy to Sudan". CNN. 4 Eylül 2001. 30 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2010. 
  94. ^ "Figure 2.13. Norway has also experienced job polarisation". doi:10.1787/888934072144. 
  95. ^ Labott (6 Eylül 2000). "U.S. State Department report says 'religious intolerance remains far too common' around world". CNN. 23 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2015. 
  96. ^ "Loyola Marymount University (LMU), African American Studies". African Studies Companion Online. doi:10.1163/_afco_asc_1708. 
  97. ^ Jok Madut Jok (2001), p. 3
  98. ^ "Table 2: Watch list mutations and their effects on stability". doi:10.7717/peerj.1674/table-2. 
  99. ^ Criminal Justice. Nova Science Publishers, Incorporated. 2018. ISBN 978-1-5361-4197-9. OCLC 1050752152. 
  100. ^ "Human trafficking in South Africa: 2010 and beyond". 5 Aralık 2010. 5 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2019. 
  101. ^ "Come Out, Come Out, Wherever You Are", Come Out, Come Out, Whoever You Are, Oxford University Press, 20 Şubat 2020, ss. 10-29, doi:10.1093/oso/9780190931650.003.0002, ISBN 978-0-19-093165-0  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  102. ^ "Southern Africa (South Africa, Botswana, Lesotho, Malawi, Mozambique, Namibia, Swaziland, Zambia, Zimbabwe)", Public Health Aspects of HIV/AIDS in Low and Middle Income Countries, New York, NY: Springer New York, 2008, ss. 289-330, doi:10.1007/978-0-387-72711-0_14, ISBN 978-0-387-72710-3 
  103. ^ "A lack of adequately trained engineers". Production Engineer. 62 (1): 46. 1983. doi:10.1049/tpe.1983.0018. 
  104. ^ Levin, Judith (Judith N.), 1956- author. (2004). A timeline of the abolitionist movement. ISBN 0-8239-4537-5. OCLC 54006948. 
  105. ^ Oldfield, John (2011). "Abolition: A History of Slavery and Antislavery". Slavery & Abolition. 32 (2): 309-310. doi:10.1080/0144039x.2011.568235. 
  106. ^ "Slavery in Africa", Atlantic History, Oxford University Press, 29 Haziran 2011, doi:10.1093/obo/9780199730414-0134, ISBN 978-0-19-973041-4  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  107. ^ History of slavery : an illustrated history of the monstrous evil. Chartwell Books. 2006. ISBN 1-55521-768-0. OCLC 966496979. 
  108. ^ "Conclusion: Sexual Slavery and the Crucible of Contemporary Japan". The Japanese Comfort Women and Sexual Slavery during the China and Pacific Wars. 2016. doi:10.5040/9781474218740.ch-008. ISBN 978-1-4742-1874-0. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Modern_Afrika%27da_kölelik&oldid=32372105" sayfasından alınmıştır