Margaret Billingham

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Margaret Billingham
DoğumMargaret E. Macpherson
20 Eylül 1930(1930-09-20)
Tanga, Tanzanya
Ölüm14 Temmuz 2009 (78 yaşında)
Ölüm sebebiBöbrek kanseri
EğitimRoyal Free Hastanesi
MeslekPatolog
Tanınma nedeniPost kalp nakli reddinde ‘Billingham’ın Kriterleri’
EvlilikJohn Billingham
Çocuk(lar)2

Margaret Macpherson veya doğum adıyla Margaret E. Billingham (d. 20 Ekim 1930, ö. 14 Temmuz 2009), Stanford Üniversitesi Tıp Merkezi'nde bir patolog olarak çalışmış ve kalp transplantasyonunun ardından “Billingham Kriterleri” olarak bilinen transplantasyon reddinin erken tanınmasında ve derecelendirilmesinde önemli başarılar elde etmiştir. Ayrıca kalp biyopsisinde kronik reddi ve teknikleri açılmamıştır.

Tanzanya'da doğmuş, Kenya'da eğitim görmüş ve daha sonra Londra'daki Kraliyet Serbest Hastanesinden kalifiye olan Billingham, kendini reddetme patolojisi üstünde çalışmış ve sonunda Stanford Üniversitesi Tıp Merkezi'nde kalp patolojisi müdürü olmuştur. Amerika'ya, aynı zamanda bir doktor olan kocası ve iki çocuğuyla birlikte yerleşmiş ve 2009'da orada ölmüştür.

Erken dönem[değiştir | kaynağı değiştir]

Billingham'ın babası Tanzanya'ya İngiliz diplomat olarak gönderildi.[1] 1930'da Tanga'da doğdu ve daha sonra Kenya'daki Loreto Okulu'nda eğitim gördü. İngiltere'ye taşındıktan sonra, 1954'te Londra'daki Kraliyet Serbest Hastanesine mezun olup tıp eğitimi almak için çalışmaya başladı.[2][3]

Aile[değiştir | kaynağı değiştir]

John Billingham'la 1956 yılında evlendiler, o zamanlar ikisi de Hampstead Genel Hastanesi'nde çalışıyorlardı. 1963'te, iki oğlu Robert ve Graham ile beraber Houston, Teksas'a göç ettiler. İki yıl sonra, 1965'te San Francisco Körfezi'ne taşındılar. Kocası, Ames Araştırma Merkezi'nde yaşam bilimleri bölümünün şefi oldu.[4]

Medikal kariyer[değiştir | kaynağı değiştir]

1966'da Stanford'da 2 yıllık bir doktora sonrası bir araştırma başlattı. Başlangıçta kardiyopulmoner tıpta çalışan Billingham, 1968'de patolojiye geçti. 1988'de Stanford'da patolojide profesörüydü.[2]

Norman Shumway'in kalp transplantasyon ünitesinde Philip Caves ile yakın işbirliği içinde çalışarak kalp nakli cerrahisini takiben akut organ reddinin değerlendirilmesi ve izlenmesi için teknik geliştirdi. Alıcılarda transplante kalplerden alınan seri biyopsiler, yeni geliştirilmiş biyopatome, perkütan transvenöz endomiyokardiyal biyopsi kullanılarak alındı. Histolojik örnekler, erken tedavi müdahalelerine izin vererek, erken red işaretleri için patoloji laboratuvarlarında incelendi.[2] Çalışmalarının zamanlaması erken kalp nakli cerrahisindeki heyecanla aynıydı, Norman Shumway 1968'de ABD'de ilk kalp naklini başarıyla gerçekleştirdi.[3] Billingham, uluslararası bir platformda kalp transplantasyonu araştırmasının yapıldığı ve Stanford gibi yerlerin önde gelen kadın bilim insanlarına sahip olduğu dönemde oradaydı.[1]

Derecelendirme sistemi, reddedilme ve diğer kalp hastalıklarını incelemek için standart yöntem olarak kısa süre önce benimsenmiştir. Çalışması onu 'kardiyak transplantasyon patolojisinin kurucusu' olarak bilinmesine yol açmıştır.[5]

1990 yılında Uluslararası Kalp ve Akciğer Nakli Derneği'nin (ISHLT) ilk kadın başkanı oldu.[3]

Billingham 500'den fazla makale, özet ve bölüm yazmıştır.[6] Kardiyak patolojide bazı gelişmeler, İnsan patolojisindeki ilerlemeler, Margaret E. Billingham, Temmuz 1979.[7]

Daha sonraki yaşam ve miras[değiştir | kaynağı değiştir]

1994 yılında, Stanford’un tıp fakültesinde, tıp ve tıp bilimleri alanında kadın direktörlüğüne atanmasından yaklaşık 3 yıl sonra emekli oldu.[1] Kocasıyla birlikte, Kuzey Kaliforniya'daki Penn Vadisi'ne taşındılar.[3][4] Billingham, 14 Temmuz 2009'da böbrek kanserinden öldü.[3][4]

Billingham sadece Stanford'daki endomiyokard biyopsi örneklerine dayanan akut kalp nakli reddi için skorlama sistemi tasarlamadı, aynı zamanda uluslararası kabul görmeye çalıştı. Ve bu hala da kullanılan, "Billingham kriterleri" adıyla yaygın olarak kullanılmaya başlandı.[1][3]

Övgüler[değiştir | kaynağı değiştir]

Meslektaşları tarafından “cömert”, “nazik” ve “yansıtıcı” olarak nitelendirilen, aynı zamanda kadın doktorların da savunucusu olduğu bilinen bir kişiliği vardı.[3][4]

"Katkıları kalp nakli hastalarının bakım ve sağkalımını ilerletmenin anahtarıydı." -Kardiyovasküler enstitü müdürü Robert Robbins[3][8]

Ölümünden sonra ISHLT,[9] ömür boyu başarı ödülünü verdi.[9]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c d Stewart, Susan. "Heart-Transplant Pathology Pioneer Billingham Dies". medscape.com. 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2009. 
  2. ^ a b c Stewart, S.; Burke, M.; Billingham, J. (5 Mart 2010). "Margaret Billingham". BMJ. 340 (mar05 1). BMJ. ss. c1276-c1276. doi:10.1136/bmj.c1276. ISSN 0959-8138. 
  3. ^ a b c d e f g h Stephanie Pappas (21 Temmuz 2009). "Margaret Billingham, pioneer in heart transplant pathology, dies at 78". Stanford Medicine – News Center (İngilizce). 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2018. 
  4. ^ a b c d II, By Thomas H. Maugh (30 Temmuz 2009). "Dr. Margaret Billingham dies at 78; Stanford heart pathologist". latimes.com (İngilizce). 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2018. 
  5. ^ Burke, Margaret; Potena, Luciano (2016). "Cardiac Transplantation and the Contribution of Pathology". The Pathology of Cardiac Transplantation. Cham: Springer International Publishing. ss. 3-10. doi:10.1007/978-3-319-46386-5_1. ISBN 978-3-319-46384-1. 
  6. ^ Mills, Stacey E. (16 Temmuz 2012). Histology for Pathologists (İngilizce). Lippincott Williams & Wilkins. ISBN 9781451177800. 20 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2018. 
  7. ^ Billingham, Margaret E. (1 Temmuz 1979). "Some recent advances in cardiac pathology". Human Pathology (İngilizce). 10 (4). doi:10.1016/S0046-8177(79)80043-X. ISSN 0046-8177. 
  8. ^ "Margaret Billingham Guestbook". Stanford Medicine – News Center (İngilizce). 22 Temmuz 2009. 1 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2018. 
  9. ^ a b "2010 Lifetime Achievement Award Recipient". ishlt.org. 28 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2018.