Lindenhof tepesi

Grossmünster'dan görülen Schipfe köşesi, Limmat, Lindenhof tepesi ve Käferberg (arka planda) (Nisan 2010)

Lindenhof tepesi, Zürih'in tarihî merkezinde yer alan bir tepe ve Zürih'teki en eski açık yeşil alan. Roma döneminde ve Karolenjler döneminde şehir bu tepenin etrafında gelişmiştir. Tepenin merkezi konumu ve ağaçların gölgesinde güzel bir manzara izleme şansı, tepeyi oldukça cazip bir dinlenme yeri haline getirir. Tepeye Orta Çağ'dan kalma dar sokaklardan sadece yürüyerek ulaşılabilir. Adını tepedeki ıhlamur ağaçlarından (''Linden'') alır.

Tarihçe

Lindenhof, sol tarafındaki Limmat sahilinden 20 metre yukarıda yükselen bir buzultaşıdır ve bu yüzden de ilk çağlardan beri ideal bir yerleşim yeri haline gelmiştir. Son arkeolojik çalışmalar M.Ö. 80 yıllarında Keltlerin buralarda olduğunu ve Lindenhof civarına yerleşmiş olduklarını göstermektedir.

Vicus Turicum

MS. 15'te Augustus'un üvey oğulları Drusus ve Tiberius Zürih gölünün solundaki bu bölgeyi Roma eyaletleri Rhaetia ve Germania Superior'a bağladı. Roma döneminde tepenin çevresine çok sayıda taş bina yapıldı. Limmatın her iki tarafı şu anda Rathausbürcke'nin yerinde olan bir Roma köprüsü ile birbirine bağlanmıştı ve tepe küçük Roma yerleşimi ''Turicus''un bir parçasıydı. Turicum adı ilk kez 2. yüzyılda küçük bir çocuğun mezar taşına kazınmış olarak geçer ve muhtemelen bir Roma ya da Kelt adı idi. Mezartaşı 15 Mayıs 1747'de bulundu ve şu anda İsviçre ulusal müzesinde bulunmaktadır. Bir kopyası ise Lindenhof'ta Pfalzgasse'deki bir duvara monte edilmiştir.

Tepenin topoğrafik özelliğinden yararlanan Romalılar, kuzeyden gelen Alaman saldırılarını engelleyebilmek için imparator I.Valentinianus döneminde tepeye bir kale yaptılar. Bu ilk kale sadece 4500 m² yer kaplıyordu, ama oldukça güçlü 10 kuleden ve 2 metre genişlikte duvarlardan oluşuyordu. Bu ilk kalenin kalıntıları Lindonhofkeller'de görülebilir.

Ortaçağ

Orta Çağ'da tepe bugünkü gübü düz bir hale geldi, kale yıkıldı ve koruma duvarlarına dönüştürüldü ve bugünkü Lindenhof terasına benzer bir hale geldi. Roma Castra'sından kalan kısımlar, daha sonraki yıllarda Zürih'in bu tarihi merkezinin tahkimatları güçlendirmek için kullanıldı. Antik kale ve kireçtaşından harçlar Lindenhof civarındaki evlerle entegre hale geldi. Eski kalenin temel duvarları üzerine 1054'te bir kraliyet sarayı, Kaiserpfalz inşa edildi, 1055 yılbaşında sonradan impararator olacak olan IV. Heinrich ile Bertha von Turin'in nişanı burada yapıldı ancak saray 1218'de yıkıldı. Saray, tepenin batı tarafında bir şapeli olan uzun bir binaydı. Binadan son olarak 1172'de bahsedilmiştir, 1218'de ise terkedilmiş ve yıkılan binadan kalan taşlar kısmen şehir duvarlarının yapımında, kısmen de kişisel mülklerin duvarlarında kullanılmıştır.

1937'de arkeologlar doğudan batıya doğru uzanan geç Orta Çağa ait mezarlar buldular. 1384 yılında, Lindenhof'ta bir şapel olduğu kayıtlara geçmiş olmasına rağmen, bulunamamıştır. Burada bulunan şapelin yapımı ancak 1524/25'te biten Wasserkirche, Grossmünster ve Fraumünster aksının bir parçası olabileceği düşünülmektedir. Hamsin yortusunda yapılan dini ayinlerde Zürih'in koruyucu azizleri Felix ve Regula ile Exuperantius onurlandırılmaktadır.

Modern şehir parkı

Kraliyet sarayının yıkılmasından sonra Lindenhof kamuya açık bir parka ve yeşil alana dönüştürüldü, belki de 14. yüzyılda sık ağaçlarla kaplı bir yer haline geldi. Sonraki birkaç yüzyılda taş masalar, kumralı yay standları, şah ve bowling oynama yerleri yapıldı. Bir kronike göre 1474'te 52 adet ıhlamur ağacı dikildi. 25 Ağustos 1526'da St. Gallen'den belediye başkanının da içinde olduğu bir grup okçunun düzenlenen atıcılık şenliğine misafir olarak katıldığı belirtilmiştir. Misafirler, Zürich belediye başkanı, parlamenterler ve mason loncaları tarafından yemek için Lindenhof'a getirilmiştir. Şenliğe dönemin önemli simaları Huldrych Zwingli, Leo Jud, Konrad Pelikan, Oswald Myconius ve Kappel manastırının rahibi de katılmıştır. 17. yüzyıldan kalma bir raporda, parkta her bir mason loncasının kendi taş masasının olduğu, Sechseläuten gününde parktaki ıhlamurların altında kostümleri ile birlikte buluşup yemek yedikleri belirtilmektedir. Gottfried Keller Eın Festzug ın Zürich (1856) adlı şiirinde bu büyüleyici kostümlü yemek şenliğini anlatır.