Lütf-ü Hümayun
 Lütf-ü Hümayun gemisinin bilinen tek fotoğrafı | |
| Tarihçe | |
|---|---|
 Osmanlı İmparatorluğu
| |
| Adı | Lütf-ü Hümayun |
| İnşa eden | Tersane-i Amire, İstanbul |
| Kızağa konuluşu | 1882 |
| Denize indirilişi | 16 Ağustos 1892 |
| Görevlendirme | Ekim 1896 |
| Hizmetten çıkışı | 1908 |
| Akıbet | Kasım 1909'da hurda olarak satıldı |
| Genel karakteristik | |
| Deplasman | 1.313 t (1.292 emperyal ton) |
| Uzunluk | 64,0 m (210,0 ft) |
| Genişlik | 9,1 m (30 ft) |
| Su çekimi | 3,9 m (13 ft) |
| İtme gücü | 1 x 3 silindir dikey üçlü genleşme buhar motoru, 2.160 ihp (1.610 kW), 205 ton kömür |
| Hız |
14 knot (26 km/sa; 16 mph) (tasarım) 12 knot (22 km/sa; 14 mph) (denemeler) |
| Silah donanımı |
Tasarım:
1896:
1899:
1905:
|
Lütf-ü Hümayun, Osmanlı İmparatorluğu'na ait 3. sınıf korumasız kruvazör.
1880'de sipariş edilen geminin yapımına İstanbul Tersane-i Amire'de 1882'de başlandı. 16 Ağustos 1892'de denize indirildi. Temmuz 1896'da deniz denemeleri yapıldı. Ekim 1896'da sabit eğitim gemisi olarak İstanbul'da göreve başladı. 1905'te silahları, makineleri ve direkleri söküldü. Ansaldo tarafından İstanbul'da yeniden inşa edilmesi planları gerçekleşmedi. 1908'de hizmetten çıkartıldı. Kasım 1909'da sökülmek üzere hurda olarak satıldı. 1921'de sökülmesi tamamlandı.
Tasarım[değiştir | kaynağı değiştir]
Lütf-ü Hümayun 64,0 m uzunluğunda, 9,1 m genişliğinde ve 3,9 m su çekimindeydi. Deplasmanı 1.313 ton (1.292 emperyal ton; 1.447 küçük ton) idi. Gemi demir ve tahtadan kompozit olarak inşa edilmişti ve tahta kaplıydı.[1] Heybetnüma tasarımının küçültülmüş bir versiyonuydu. Tek bacası vardı.[2][3]
Gemi, gücünü bir vida pervaneyi çeviren üç silindirli tek bir dikey üçlü genleşme buhar motorundan alıyordu. Tersane-i Amire tarafından üretilen motor,[4] buharını kömürle çalışan kazanlardan alıyordu. Motor 2.160 nominal beygirgücü (1.610 kW) üretebiliyordu. Geminin tasarlanan azami hızı 14 knot (26 km/sa; 16 mph) idi, gemi denemelerde 12 knot (22 km/sa; 14 mph) hıza ulaştı. Lütf-ü Hümayun 205 metrik ton (202 emperyal ton; 226 küçük ton) kömür kapasitesine sahipti.[1][3]
Geminin orijinal tasarımı dört adet 170 mm L/25 QF Krupp top, altı adet 120 mm L/25 QF Krupp top, dört adet 47 mm QF Hotchkiss top, altı makineli tüfek ve iki 450 mm torpido tüpü olarak planlanmıştı. 1896'da hizmete girdiğinde önde üç adet 170 mm L/25 QF Krupp top, gemi ortasında sponsonlarda altı adet 120 mm L/25 QF Krupp top, altı adet 47 mm QF Hotchkiss top ve iki 450 mm torpido tüpü taşıyordu. 1899'da silahları iki adet 150 mm L/40 QF Krupp top, iki adet 120 mm L/25 QF Krupp top, dört adet 37 mm QF top, iki 450 mm torpido tüpü olarak değiştirildi. 1905'te silahları söküldü.[1][2]
Hizmet geçmişi[değiştir | kaynağı değiştir]
1880'de sipariş edilen geminin Tersane-i Amire'de yapımına 1882'de başlandı. Gemi on yıl süren inşaatın ardından 16 Ağustos 1892'de denize indirildi ve dört yıl süren donatımın ardından Temmuz 1896'da deniz denemeleri yapıldı. Ekim 1896'da hizmete girdi. Gemi kariyerini İstanbul'da sabit eğitim gemisi olarak geçirdi. 1905'te silahları, makineleri ve direkleri söküldü. Ansaldo tarafından İstanbul'da yeniden inşa edilmesi planlansa da bu gerçekleşmedi. 1908'de hizmetten çıkartılarak, Kasım 1909'da sökülmek üzere hurda olarak satıldı. Sökülmesi 1921'e dek sürdü.[1][2]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Özel
- ^ a b c d Langensiepen & Güleryüz, s. 148.
- ^ a b Gardiner, s. 392.
- ^ Büyüktuğrul, s. 238.
- Genel
- Büyüktuğrul, Afif (1973). Osmanlı Deniz Harp Tarihi (PDF). 3. Genelkurmay Başkanlığı Deniz Kuvvetleri Komutanlığı. 11 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 9 Ocak 2021.
- Gardiner, Robert (1979). Conway's All the World's Fighting Ships, 1860–1905. Londra: Conway Maritime Press. ISBN 0-85177-133-5.
- Langensiepen, Bernd; Güleryüz, Ahmet (1995). The Ottoman Steam Navy 1828–1923. Londra: Conway Maritime Press. ISBN 978-0-85177-610-1.