Karanlık korkusu
Karanlık korkusu daha çok çocuklarda bazı durumlarda da yetişkinlerde görülen korku veya fobidir. Karanlık korkusu her zaman karanlıkla ilgili olmayabilir;karanlık tarafından gizlenmiş olası ya da hayal ürünü tehlikelere karşı duyulan bir korkudan olabilir.[1] Gelişim çağındaki çocuklar için karanlık korkusu oldukça normaldir.[2] Çoğu gözlemci, karanlık korkusunun nadiren 2 yaşından küçük çocuklarda görüldüğünü açıklamıştır.[3] Karanlık korkusu patolojik olarak kabul edilecek kadar şiddetli bir dereceye ulaştığında, bazen scotophobia (σκκοος – "karanlık") veya lygophobia (λυγγγγγγγγ - "alacakaranlık") olarak adlandırılır.
Bazı araştırmacılar, Sigmund Freud' da dahil olmak üzere, karanlık korkusunu ayrılık anksiyetesi bozukluğu olarak kabul ediyor.[4]
Alternatif bir teori 1960'larda bilim adamlarının hafızadan sorumlu [molekül]leri aramak için deneyler yaptığı zaman ortaya çıktı.Ancak bu bulgular daha sonra çürütüldü.[5]
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ William Lyons (1985). Emotion. s. 75. ISBN 0521316391. 13 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2020.
- ^ Adele Pillitteri (1995). Maternal and Child Health Nursing. ISBN 0397551134.
- ^ Jersild, Arthur T. (2007). Children's Fears. Read Books. s. 173. ISBN 1406758272. 8 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2017.]
- ^ Sigmund Freud (1916). Vorlesungen zur Einführung in die Psychoanalyse [Introduction to Psychoanalysis].
I once heard a child who was afraid of the darkness call out: 'Auntie, talk to me, I'm frightened.' 'But what good will that do? You can't see me?' To which the child replied: 'If someone talks, it gets lighter.'
- ^ Irwin, Louis Neal (Ekim 2006). Scotophobin: Darkness at the Dawn of the Search for Memory Molecules (paperback). Hamilton Books. ISBN 0761835806. 11 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2017.