Küçük konuşma
Küçük konuşma, konuşmanın işlevsel konularını veya ele alınması gereken herhangi bir işlemi kapsamayan gayriresmî bir söylem türüdür.[1]
Küçük konuşma olgusu ilk olarak 1923'te Bronisław Malinowski tarafından incelendi ve bu tanım için "ilişkisel iletişim" terimini icat etti. Küçük konuşma becerisi toplumsal bir beceridir; dolayısıyla, küçük konuşma sosyal iletişimin bir türüdür.
Amaç[değiştir | kaynağı değiştir]
Az faydalı bir amaca sahip görünmesine rağmen küçük konuşma, kişiler arası mesafeyi yönetmek için bir stratejidir.[2] Arkadaşlarınız, meslektaşlarınız ve yeni tanıdıklarınız arasındaki ilişkileri tanımlamada yardımcı olan birçok işlevi görür. Özellikle yeni tanıdıkların birbirlerinin sosyal konumlarını keşfetmelerine ve kategorize etmelerine yardımcı olur.
1. Konuşma açar: Konuşmacılar birbirlerini tanımazlarsa, onlara dostça niyetli olduklarını göstermelerini ve bir miktar olumlu etkileşim isteyebilmelerini sağlar. İki konuşmacı arasında zaten bir ilişki varsa, küçük konuşmaları konuşmanın daha elverişli konularına başlamadan önce nazik bir giriş olarak hizmet eder.
2. Görüşmenin sonunda: Aniden biten bir konuşma, diğerini reddetmek gibi görünebilir. Küçük konuşma, bu reddin hafifletilmesi, iki insan arasındaki ilişkinin teyit edilmesi ve ayrılığın yumuşatılması için kullanılabilir.
3. Sessizliği önlemek için boşluk doldurur: Birçok kültürde iki insan arasındaki sessizlik genellikle rahatsız ve/veya garip sayılır. Gerginlik, daha önemli bir konu ortaya çıkıncaya kadar, ilişkisel konuşma başlatarak azaltılabilir.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "How to Master the Art of Small Talk – For Dummies". 1 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Nisan 2017.
- ^ Bickmore, T. (1999) A Computational Model of Small Talk, media.mit.edu 17 Ocak 2002 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
