Japonya ekonomisi

Vikipedi, özgür ansiklopedi
18.18, 11 Ocak 2017 tarihinde Huunta (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 18036194 numaralı sürüm (Eklemeler yapıldı.)
Japonya ekonomisi
Japonya'nın finans başkenti Tokyo
Derece3. (nominal) / 4. (SAGP)
Para birimiJapon yeni (JPY) (¥)
Mali yıl1 Nisan - 31 Mart
Ticaret organizasyonlarıAPEC, DTÖ, OECD, G-20, G8 ve diğerleri
İstatistikler
GSYİH4.73 trilyon $ (nominal; 2016)[1]
GSYİH büyümeazalış %-1.4 (Q4 2015)[2]
Kişi başı GSYİH37,304 $ (nominal; 2016)[1]
Sektörel GSYİH dağılımıtarım: %1.2
endüstri: %27.5
hizmet: %71.4 (2012 tah.)
Yoksulluk sınırı
altındaki nüfus		%16 (2010)[3]
Gini katsayısı38.1 (2002)
İşgücü65.93 milyon (2011 tah.)
Sektörel işgücü dağılımıtarım: %3.9, endüstri: %26.2, hizmet: %69.8 (2010 tah.)
İşsizlik%3.4 (2015 tah.)[4]
Ana endüstrilermotorlu taşıtlar, elektronik ekipmanlar, takım tezgâhları, çelik ve demir içermeyen metaller, gemiler, kimyasallar, tekstil, işlenmiş gıdalar
İş yapılma kolaylığı sıralaması24.[5]
Dış ticaret
İhracat697 milyar $ (2013 tah.)
İhraç mallarımotorlu taşıtlar, yarıiletkenler, demir ve çelik ürünleri, otomotiv parçaları, plastik malzemeler, güç üretme makineleri
Ana ihracat ortakları ABD %20.2
 Çin %17.5
 Güney Kore %7.1
 Hong Kong %5.6
 Tayland %4.5 (2015)[6]
İthalat766.6 milyar $ (2013 tah.)
İthalat mallarıpetrol, LNG, giyim, yarıiletkenler, kömür, sesli ve görsel aparatlar
Ana ithalat ortakları Çin %24.8
 ABD %10.5
 Avustralya %5.4
 Güney Kore %4.1 (2015)[7]
DYY sermayesi1.41 trilyon $ (2013)
Gayrisafi dış borç2.767 trilyon $ (Q3 2014 tah.)[8]
Kamu maliyesi
Kamu borçlarıGSYİH'in %245.80'i (2015 tah.)[9]
Gelirler1.739 trilyon $ (2013 tah.)
Giderler2.149 trilyon $ (2013 tah.)
Ekonomik yardım9.7 milyar $ ODA (Şubat 2007)
Kredi derecelendirme
Dış rezervler1.264 trilyon $ (Eylül 2014)[12]
Ana veri kaynağı: CIA World Fact Book
Diğer bir bilgi verilmemiş, değerlerin tümü ABD Doları ile ifade edilmiştir.

Japonya ekonomisi, nominal olarak dünyanın üçüncü büyük ve satınalma gücü paritesi bakımından dördüncü büyük ekonomisi olup[1][13] dünyanın ikinci büyük gelişmiş ekonomisidir.[14] Uluslararası Para Fonu'na göre, ülke kişi başına düşen GSYİH (SAGP) ile, 2014'te 28. sırada en yüksek $ 37.519 ABD doları[15] ve 2012'de 22. sırada yer alıyordu.[16] Japonya G7'nin bir üyesidir. Japon ekonomisi, Japonya Merkez Bankası tarafından yürütülen İş duyarlılığının Üçer Aylık Tankan anketiyle tahmin edilir.[17]

Japonya dünyanın üçüncü büyük otomobil üreticisi[18] ve dünyanın en büyük elektronik eşya üreticisi olup genellikle küresel patent başvurularında çeşitli alanlardaki liderliği ile dünyanın en yenilikçi ülkeler arasında yer almaktadır.[19] Japonya'da imalat sanayi öncelikli olarak optik cihazlar, hibrit araçlar ve robotik gibi yüksek teknoloji ve hassas ürünlere dayanmaktadır. Kantō[20][21][22][23] ve Kansai bölgeleri Japonya ekonomisinin önde gelen endüstriyel merkezleridir.[24]

Japonya dünyanın en çok kredi veren ülkesi olup[25][26] aynı zamanda dünyanın GSYİH'e oranla kamu borcunun en yüksek olduğu ülkedir.[27][28] Japonya genellikle bir yıllık ticaret fazlası çalışır ve önemli bir net uluslararası yatırım fazlalığı vardır. 2010 yılı itibariyle 13.5 trilyon $ ile dünyadaki özel finansal varlıkların %13.7'sine sahip olup dünya üçüncüsüdür.[29] 2015 yılı itibari ile Fortune Global 500'de yer alan şirketlerin 54'ü Japonya merkezlidir.[30]

Japonya, gelişmiş olan herhangi bir ülkenin kamu borcunun GSYİH'ya oranının en yüksek olduğu ülkedir.[27][28] Japon ekonomisi, ciddi ölçüde azalan bir nüfusun yarattığı önemli sorunlarla karşı karşıyadır.[31] İstatistikler, 2015'te ilk kez resmi bir düşüş gösterdi; yansımalar, 21. yüzyılın ortalarında, 127 milyondan 100 milyonun altına düşmeye devam edeceğini öngörüyor.[32]

Ekonomiye genel bakış

1960'tan sonraki üç on yıllık ekonomik gelişmede, Japonya savunma harcamalarını ekonomik büyümeyi lehte[33][34] göz ardı etti ve böylece Japonya'nın savaş sonrası ekonomik mucizesi olarak anılan hızlı bir ekonomik büyümeye olanak tanıdı. Ekonomi, Ticaret ve Sanayi Bakanlığının rehberliğinde,[35] 1960'larda %10, 1970'lerde %5 ve 1980'lerde %4 ortalama büyüme oranları ile, Japonya 1978'den 2010'a kadar Çin Halk Cumhuriyeti tarafından geçildiğinde kendisini dünyanın ikinci büyük ekonomisi haline getirmeyi başardı ve korudu. 1990'da, Japonya'da kişi başına düşen gelir, Batı'daki birçok ülkeyle aynı veya daha yüksekti.[36]

Bununla birlikte, 1980'lerin ikinci yarısında, yükselen hisse senedi ve gayrimenkul fiyatları, Japonya Merkez Bankası tarafından ekonomik balon oluşmasına neden oldu. 1990-92 yıllarında Tokyo Borsası çöktü ve 1991'de emlak fiyatlarının zirveye ulaşmasıyla birlikte ekonomik balon patladı. Japonya'da 1990'lı yıllardaki% 1.5'lik büyüme diğer büyük gelişmiş ekonomilerdeki büyümeden daha yavaşken, Kayıp On Yıl (Lost Decade) terimine neden oldu. Düşük bir on yıllık büyüme hızından sonra, 20 Yıllık Kayıp Dönem gerçekleşti. Yine de, 2001'den 2010'a kadar kişi başına düşen GSYİH büyümesi hâlâ Avrupa'yı ve ABD'yi aşmayı başardı.[37]

Theodore Breton yıllık GSYİH büyümesinin %1.0'lık bir sapma olarak değerlendirilmesine karşın, bunun iş gücünde küçülen ve 1970'lerden beri artmayan fiziksel ve beşeri sermayeyle bir ülkede beklenen büyüme oranını iface ettiğini belirtti.[38] Çözümlemeleri, Japonya'nın istikrarlı devlet büyüme oranına yaklaştığını gösteriyor.

Bu düşük büyüme oranı ile, Japonya'nın ulusal borçlarını, yaşlanan bir toplumla ilgili önemli sosyal refah harcamaları nedeniyle hükümetin yönetmesi zordur.[27][28][39] "Terk edilmiş evler" senaryosu ile nüfus kırsal alanlardan Japonya'daki kentsel alanlara yayılmaya devam ediyor.[40][41][42][43][44] Japon ekonomisi Junichirō Koizumi döneminde ticaret bankaları ile kötü borçlara karşı hareket ederek ve posta tasarruf sistemini özelleştirerek geri döndü. Abenomikler şimdiye kadar Japonya ekonomisini düşük ve istikrarsız büyüme oranına ulaştırdı.[45]

BİT endüstrisi Japon ekonomisine önemli çıktılar üretmiştir.[46][47][48][49][50][51][52][53][54][55] Japonya, dünyanın ikinci büyük müzik piyasasıdır (daha fazla bilgi için Japan Hot 100'e bakınız).[56] Manga cafe işi 2002'de Japonya'da 2000'den fazla mağazaya yayıldı.[57][58] Yaşlanma ile Japonya'da daha az çocuklu, Japon anime endüstrisinde hedeflenen Çin pazarında artan Çin rekabetiyle karşı karşıya kalmaktadır.[59] Japon manga endüstrisi (Japon manga (ve anime) mesleğinden[60][61]) çoğu Asya pazarında popülerlik kazanmaktadır.[62] 47 Japonya idari bölgesindeki yerel gurmeler, Tarım, Ormancılık ve Balıkçılık Bakanlığı tarafından yönlendirilmekte ve desteklenmektedir.[63] Tokyo Yarış Pistinde düzenlenen Japonya Kupası, dünyanın en yüksek kazançlı at yarışlarından biridir.[64]

Dağlık, volkanik bir ada ülkesi olan Japonya, büyüyen ekonomisini ve geniş nüfusunu desteklemede hammadde ve petrol gibi doğal kaynaklar bakımından yetersizdir ve bu nedenle, ithalat karşılığında mühendislik odaklı, araştırma ve geliştirmeye dayalı sanayi ürünleri gibi karşılaştırmalı bir üstünlüğe sahip olan malları ihraç etmektedir. Japonya, Avrupa Birliği ve Amerika Birleşik Devletleri'nin yanında dünyadaki tarımsal ürünlerin, kendi iç tarımsal tüketimini karşılayan toplam hacme göre, ilk üç ithalatçısı arasındadır.[65] Japonya dünyanın en büyük balık ve balıkçılık ithalatçısıdır.[66][67][68][69][70] Tokyo Büyükşehir Toptan Satış Piyasası Merkezi, [71][72] ünlü Tsukiji balık pazarı da dahil olmak üzere, Japonya'daki birincil ürünler için en büyük toptan satış pazarıdır.[73][74] Japon balina avcılığı, görünüşte araştırma amaçlı kullanılan avlanma biçimi ile, uluslararası hukukta yasadışı olarak dava edildi.

Her ne kadar birçok mineral türü ülke genelinde çıkartılsa da, çoğu mineral kaynağı savaş sonrası dönemde ithal edilmek zorundaydı. Metal içeren cevherlerin yerel kaynakları düşük dereceli olduğu için işlenmesi zordu. 1980'lerin sonunda ülkenin yüzde 70'ini kaplayan ulusun geniş ve çeşitli orman kaynakları geniş bir oranda kullanılmadı. Yerel, valiliklere ve ulusal seviyelere ilişkin siyasi kararlar yüzünden Japonya orman kaynaklarını ekonomik kazanç için kullanmamaya karar verdi. Yerel kaynaklar, yalnızca ülkenin ahşap ihtiyaçlarının yüzde 25 ila 30'u arasındaki bir oranı karşıladı. Tarım ve balıkçılık en gelişmiş kaynaklardı, ancak yıllar boyu süren özenle yapılan yatırım ve zorluklarla karşı karşıyaydı. Bu nedenle ulus, yurtdışından ithal edilen hammaddeleri dönüştürmek için imalat ve işleme endüstrileri kurdu. Ekonomik kalkınma stratejisi, gerekli enerji, ulaşım, iletişim ve teknolojik bilgi birikimini sağlamak için güçlü bir ekonomik altyapının kurulmasını gerektirdi.

Altın, magnezyum ve gümüş birikintileri mevcut endüstriyel talepleri karşılamakla birlikte, çağdaş endüstri için gerekli minerallerin çoğu için Japonya yabancı kaynaklara bağımlıdır. Birçok orman ürününün yanı sıra demir cevheri, bakır, boksit ve alüminyum oksitinde ithal edilmesi gereklidir.

Ekonomi tarihi

Ana madde: Japonya'nın ekonomik tarihi
Echigoya'yı tasvir eden 1856 yapımı bir ukiyo-e, Mitsukoshi

Japonya'nın ekonomik tarihi, üç farklı dönemdeki muhteşem büyümesi ile en çok incelenen ekonomilerden biridir. Birincisi Edo'nun (1603'te) tüm iç ekonomik gelişmeleri temel aldığı dönemi, ikincisi, Avrupa dışındaki ilk güçlü yapılanma olarak Meiji Restorasyonu (1868'de) dönemini, üçüncüsü de İkinci Dünya Savaşı yenilgisinden sonra (1945'te) Ada Ulus'unun dünyanın ikinci büyük ekonomisi haline gelmesi dönemini içerir.

Avrupa ile ilk temaslar (16. yüzyıl)

Ana madde: Nanban ticareti

Japonya değerli metaller bakımından, başta Marco Polo'nun 'yaldızlı tapınaklar ve saraylar' söylemlerinden dolayı, aynı biçimde büyük bir volkanik ülke özellikli yüzey cevherlerinin görece zenginliği nedeniyle sanayi dönemlerinde büyük çaplı derin madencilik yapılmadan önce, zengin bir ülke olarak kabul edildi.[75] Japonya, bu minerallerin ihracatı yasaklanıncaya kadar geçen dönemde önemli bir gümüş, bakır ve altın ihracatçısı haline gelecekti.[76]

Rönesans dönemi Japonya, aynı zamanda yüksek bir kültür ve güçlü bir endüstriyel dönem öncesi teknoloji ile sofistike bir feodal toplum olarak algılanıyordu. Yoğun nüfusluydu ve kentleşmişti. Dönemin önde gelen Avrupalı gözlemcileri, Japonların "sadece diğer tüm Doğu insanlarını değil, aynı zamanda Avrupalıları da geçtiği" konusunda hemfikir gibi görünüyordu (Alessandro Valignano, 1584, "Historia del Principo y Progresso de la Compania de Jesus en las Indias Orientales").

Erken dönem Avrupalı ziyaretçiler Japon işçiliğine ve metal imalatının kalitesine hayran kaldılar. Bunun nedeni, Japonya'nın Avrupa'da bulunan, özellikle de demir gibi doğal kaynaklar bakımından oldukça zengin olması gerçeğinden kaynaklanmaktadır.

Japonya'ya gelen ilk Portekiz gemilerinin kargosu (genellikle her yıl yaklaşık 4 küçük ebatlı gemi) neredeyse tamamen Çin mallarından (ipek, porselen) oluşuyordu. Japonlar bu tür malları almak için çok hevesliydiler, ancak Wakō korsan baskınlarının cezası olarak Çin İmparatoru ile olan herhangi bir görüşme yasaklanmıştı. Bu nedenle Portekizliler (Nanban diye nitelendirilmiştir, yazılı eserlerde Güneydeki Barbarlar şeklinde geçer) Asya ticaretinde aracılık yapma fırsatını buldular.

Edo dönemi (1603-1868)

Edo döneminin başlangıcı Nanban ticareti döneminin son on yılına denk geldi ve bu dönemde, Avrupalı güçlerle ekonomik ve dini düzlemde yoğun etkileşim yaşandı. Edo döneminin başlangıcında Japonya, ilk okyanusuta ilerleyebilen Batı tarzı savaş gemileri inşa etmişti, Hasekura Tsunenaga'nın başında bulunduğu bir Japon elçisi ile Amerika'ya daha sonra da Avrupa'ya yol alan San Juan Bautista gibi 500 tonluk kalyon türü bir gemilerden oluşuyordu. Aynı zamanda bu dönemde, bakufu Asya içi ticareti için yaklaşık 350 kırmızı mühürlü, üç direkli ve silahlı ticaret gemilerini devreye aldı. Yamada Nagamasa gibi Japon maceracıları Asya'da etkindi.

Hristiyanlaşmanın etkisini gidermek için Japonya, ekonomisinin istikrar ve hafif ilerleme kaydettiği sakoku adı verilen bir yalıtım dönemine girdi.[kaynak belirtilmeli]

Edo döneminde ekonomik kalkınma, kentleşme, emtia nakliyatının artması, yerli ve başlangıçta dış ticaretin önemli bir genişlemesi ile ticaret ve el sanatları endüstrilerinin yayılmasıydı. İnşaat işleri, bankacılık tesisleri ve tüccar birlikleri ile birlikte gelişti. Artan bir biçimde, han yetkilileri ile artan tarımsal üretim ve kırsal el sanatlarının genişlemesini gözlemledi.

18. yüzyıl ortalarında Edo'nun nüfusu 1 milyondan fazlaydı, Osaka ve Kyoto'nun her birinin 400.000'den fazla nüfusu vardı. Birçok kale kasabası da büyümüştü. Osaka ve Kyoto yoğun bir ticaret ve el sanatları üretim merkezleri haline geldi, Edo gıda ve temel kent tüketim mallarının temini için önemli bir merkezdi.

Daimyo köylülerden pirinç şeklinde vergiler toplarken, pirinç ekonominin temelini oluşturuyordu. Vergiler yüksekti, hasatın yaklaşık %40'ını oluşturuyordu. Pirinç, Edo'daki fudasashi pazarında satılmaktaydı. Para toplamak için daimyo, henüz hasat edilmemiş pirinci satmak için vadeli sözleşmeler yaptı. Bu sözleşmeler çağdaş vadeli işlemlere benzemekteydi.

Dönem boyunca, Japonya giderek Dejima'daki Hollandalı tüccarlar aracılığıyla alınan bilgi ve kitaplar yoluyla Batılı bilimleri ve teknikleri (rangaku, kelimenin tam anlamıyla "Hollanda çalışmaları" demektir) inceledi. Çalışılan başlıca alanlar, coğrafya, tıp, doğa bilimleri, astronomi, sanat, diller, elektrik olaylarının incelenmesi gibi fizik bilimleri ve mekanik bilim dallarından oluşuyordu; Batının saat tekniklerinin esinlenildiği Japon saatleri veya Wadokei'nin geliştirilmesi sağlandı.

Savaş öncesi dönem (1868-1945)

19. yüzyılın ortalarından bu yana, Meiji Restorasyonu'ndan sonra ülke Batı ticaretine ve nüfuzuna açıldı ve Japonya iki ekonomik gelişme dönemine girdi. Birincisi 1868 yılında ciddi bir şekilde başladı ve İkinci Dünya Savaşı'na kadar uzandı; ikincisi ise 1945'te başladı ve 1980'lerin ortalarına kadar devam etti.

Savaş öncesi dönemin ekonomik gelişmeleri Meiji hükümetinin "Zengin Devlet ve Güçlü Ordu Politikası" ile başladı. Meiji döneminde (1868-1912), önderler tüm gençler için yeni bir Batı merkezli eğitim sistemi açtılar, binlerce öğrenciyi Amerika'ya ve Avrupa'ya gönderdiler ve Japonya'da çağdaş bilim, matematik, teknoloji ve yabancı dil öğretmek için 3.000'den fazla Batılı görevliydi (Oyatoi gaikokujin). Hükûmet ayrıca demiryolları ve iyileştirilmiş yollar inşa etti ve ülkenin daha da gelişmesi için bir arazi yenileşme programını başlattı. Hükümetin en büyük rolü, iş için iyi ekonomik koşulların sağlanmasına yardım etmekti. Kısacası, hükümet rehber ve iş üreticisi olacaktı. Meiji döneminin başlarında hükümet, girişimcilere değerlerinin bir kısmıyla satılan fabrikalar ve tersaneler inşa etti. Bu işletmelerin birçoğu hızla büyük konglomera haline geldi. Hükümet, bir takım işveren ilkelerini yürürlüğe koyarak özel teşebbüslerin başında yer aldı.

1930'ların ortalarında, Japon nominal ücret oranları ABD'den (1930'ların ortalarına dayalı döviz kurlarına göre) "10 kat daha az" iken, fiyat seviyesi ise ABD'nin yaklaşık %44'ü olduğu tahmin edilmektedir.[77]

Savaş sonrası dönem (1945'ten günümüze)

Ayrıca bakınız: Savaş sonrası Japon ekonomik mucizesi ve Japonya'nın ekonomik tarihi
2005 yılında Japon dış satımı

1960'lardan 1980'lere kadar, toplam reel ekonomik büyüme son derece büyüktü: 1960'larda ortalama %10 olan büyüme, 1970'lerde %5 ve 1980'lerde ortalama %4'tü.[78] Sözü edilen dönemin sonuna gelindiğinde, Japonya yüksek ücretli bir ekonomi haline geldi.[79]

1990'ların sonlarında büyümenin yavaşlaması, Japon varlık fiyatı balonunun patlamasından sonra Kayıp Onyıl (Lost Decade) olarak da adlandırıldı. Sonuç olarak, Japonya, büyük kamu işleri programlarını finanse etmek için büyük bütçe açıkları (bu Japon mali sistemine Yen cinsinden trilyonlar ekledi) verdi.

Harvard Ekonomik Karmaşıklık Atlası tarafından sağlanan Japonya İhracat Ürünleri Ürün Ağacı (2014)

1998 yılına gelindiğinde, Japonya'daki kamu işleri projeleri, ekonominin durgunluğunu sona erdirmek için talebi yeterince teşvik edemedi. Çaresizlik içinde Japon hükümeti, hisse senedi ve emlak piyasalarından spekülatif (kurgusal) aşırılıkları sıkıştırmaya yönelik "yapısal reform" politikalarını üstlendi. Ne yazık ki, bu politikalar Japonya'yı 1999 ve 2004 yılları arasında defalarca deflasyona itti. Princeton ekonomi profesörü Paul Krugman, 1998'deki "Japonya'nın Tuzağı" belgesinde, bir takım modellere dayanılarak Japonya'nın yeni bir seçeneği olduğunu savundu. Krugman'ın planında, enflasyon beklentilerinin yükselmesi, sonuç olarak uzun vadeli faiz oranlarını düşürme ve harcamayı artırma savunuldu.[80]

Japonya, Krugman'ın niceliksel kolaylaştırma tekniğine dayanan bir başka teknik kullandı. Para arzının yeni basılan para ile akıcı hale getirilmesinin aksine, Japonya Merkez Bankası, enflasyon beklentilerini artırmak için para arzını genişletti. Başlangıçta, politika herhangi bir büyümeyi tetikleyemedi, ancak sonunda enflasyona neden olan beklentileri etkilemeye başladı. Ekonomide, 2005'in sonlarına doğru, nihayetinde sürekli bir iyileşme yaşanmaya başlanmıştı. Aynı yıl GSYİH büyümesi %2.8, dördüncü çeyrekte ise %5.5'lik bir artışla ABD ve Avrupa Birliği'nin aynı dönemdeki büyüme oranını geçti.[81] Önceki iyileşme eğilimlerinden farklı olarak, yerel tüketim büyümenin en önemli etmeni olmuştur.

Uzun süredir faiz oranlarının sıfıra yakın olmasına rağmen, Niceliksel kolaylaştırma stratejisi fiyat deflasyonunu durdurmada başarılı olamadı.[82] Bu, Paul Krugman gibi bazı ekonomistleri ve bazı Japon politikacıları yüksek enflasyon beklentilerinin yaratılmasını savunmaya yönlendirdi.[83] Temmuz 2006'da, sıfır oranlı politika sona erdi. 2008 yılında, Japon Merkez Bankası, gelişmiş ülkelerde hâlâ en düşük faiz oranlarına sahipti, ancak deflasyon ortadan kaldırılmamış ve Nikkei 225 yaklaşık %50 düşmüştür (Haziran 2007 ile Aralık 2008 arasında). Bununla birlikte, 5 Nisan 2013'te Japonya Merkez Bankası, Japonya'daki para arzını iki yıl boyunca ikiye katlayarak deflasyonu ortadan kaldırmak için 60-70 trilyon yen bono ve menkul kıymet satın alacağını açıkladı. Dünyanın dört bir yanındaki pazarlar, hükümetin mevcut etkin politikalarına olumlu yanıt verdi ve Nikkei 225, Kasım 2012'den bu yana %42'den fazlasını üzerine ekledi.[84] The Economist, iflas hukuku, arazi devir kanunu ve vergi kanunlarında yapılan iyileştirmelerin Japonya ekonomisine katkıda bulunacağını öne sürdü. Son yıllarda, Japonya neredeyse 15 ticaret ulusunun dünya çapındaki üst ihracat pazarı olmuştur.

Altyapı

Ana maddeler: Japonya'da enerji ve Japonya'da ulaşım
Shinkansen N700 Serisi

2005 yılında Japonya'nın enerjisinin yarısı petrolden, beşte biri kömürden ve %14'ü de doğalgazdan üretildi.[85] Japonya'daki nükleer güç elektrik üretiminin dörtte birini gerçekleştirdi ancak Fukuşima Daiiçi nükleer felaketi nedeniyle Japonya'nın nükleer güç programını sona erdirmek için büyük bir istek oluştu.[86][87] Eylül 2013'te, Japonya ülke çapında son 50 nükleer enerji santralini kapatarak ulusun nükleerden özgür olmasına neden oldu.[88]

Japonya'nın yollardaki harcamaları fazla kabul edildi.[89] 1,2 milyon kilometrelik asfalt yol ana ulaşım ağlarından biridir.[90] Japonya'da trafik soldan akar.[91] Tek bir hız ağı, bölünmüş, sınırlı geçiş ücretli yollar büyük şehirleri birbirine bağlar ve para toplayan kuruluşlar tarafından işletilir.[92] Yeni ve kullanılmış araçlar ucuzdur ve Japon hükümeti insanları hibrid araç almaya teşvik eder.[93] Araç sahibi olma ücretleri ve yakıt vergileri, enerji verimliliğini arttırmak için kullanılır.[93]

Demiryolu taşımacılığı Japonya'daki önemli bir ulaşım öğesidir. Düzinelerce Japon demiryolu şirketi bölgesel ve yerel yolcu taşımacılığı pazarlarında işletilmektedir; örneğin, 6 yolcu JR işletmesi Kintetsu Demiryolları, Seibu Demiryolları ve Keio Corporation.[94] Genellikle, bu işletmelerin stratejileri istasyonların yanında gayrimenkul veya mağazaları içerir ve birçok büyük istasyonun yakınında büyük mağazalar vardır.[95] Fukuoka, Kobe, Kyoto, Nagoya, Osaka, Sapporo, Sendai, Tokyo ve Yokohama gibi Japon kentleri metro sistemine sahiptir. Yaklaşık 250 hızlı Shinkansen treni büyük şehirleri birbirine bağlar.[96] Tüm trenler dakik olarak bilinir ve 90 saniye gecikmesi bazı tren hizmetleri için geç kabul edilebilir.[97]

Japonya'da 98 yolcu ve toplam 175 havaalanı vardır ve uçmak seyahat etmek için tutulan bir yoldur.[3][98][99] En büyük iç havaalanı olan Tokyo Uluslararası Havaalanı, Asya'nın en yoğun ikinci havalimanıdır.[100] En büyük uluslararası hava geçitleri Narita Uluslararası Havaalanı (Tokyo bölgesi), Kansai Uluslararası Havaalanı (Osaka/Kobe/Kyoto bölgesi) ve Chūbu Centrair Uluslararası Havaalanı'dır (Nagoya Bölgesi).[101] Japonya'nın en büyük limanları arasında Nagoya Limanı, Yokohama Limanı, Tokyo Limanı ve Kobe Limanı bulunmaktadır.[102]

Japonya'nın enerjisinin yaklaşık %84'ü diğer ülkelerden dış alımla karşılanmaktadır.[103][104] Japonya dünyanın en büyük sıvı doğal gaz ithalatcısı, ikinci en büyük kömür ithalatcısı ve en büyük üçüncü net petrol dış alımcısıdır.[105] İthal enerjiye olan bağımlılığı göz önüne alındığında, Japonya kaynaklarını çeşitlendirmeyi hedeflemiştir.[106] 1970'lerin petrol bunalımlarından bu yana, Japonya enerji kaynağı olarak petrole olan bağımlılığı 1973'te %77.4 iken 2010'da yaklaşık %43.7'ye düşürdü ve doğal gaz ve nükleer enerjiye bağımlılığını artırmıştır.[107] Diğer önemli enerji kaynakları arasında kömür vardır; hidroelektrik ise Japonya'nın en büyük yenilenebilir enerji kaynağıdır.[108][109] Japonya'nın güneş enerjisi piyasası halen iş hacminde bir patlama yaşıyor.[110] Kerosen ayrıca taşınabilir ısıtıcılarda, özellikle de kuzeyde, evde ısıtma için yaygın olarak kullanılır.[111] Birçok taksi şirketi, filolarını sıvılaştırılmış doğal gaz ile çalıştırmaktadır.[112] Yakıt ekonomisine yönelik yeni bir başarı kitlesel olarak üretilen hibrid araçların piyasaya sürülmesiydi.[93] Japonya'nın ekonomik canlanışı üzerine çalışan Başbakan Shinzō Abe, Suudi Arabistan ve Birleşik Arap Emirlikleri'yle petrolün yükselen fiyatları ile ilgili Japonya'nın istikrarlı teslim alımını sağlayan bir antlaşma imzaladı.[113][114]

Kaynakça

  1. ^ a b c "World Economic Outlook Database, Nisan 2016 - Report for Selected Countries and Subjects". International Monetary Fund (IMF). Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  2. ^ "Japan GDP drops 1.4% in fourth quarter". Financial Times. 16 Şubat 2015. Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
  3. ^ a b "CIA World Factbook: Japan". Central Intelligence Agency. 28 Şubat 2014. Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
  4. ^ "Latest indicators". İçişleri ve İletişim Bakanlığı İstatistik Bürosu. Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
  5. ^ "Doing Business in Japan 2013". World Bank. Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
  6. ^ factbook/fields/2050.html#ja "Export Partners of Japan" |url= değerini kontrol edin (yardım). CIA World Factbook. 2015. Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
  7. ^ "Import Partners of Japan". CIA World Factbook. 2015. Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
  8. ^ "Japan - External Debt - Actual Data - Historical Charts". Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
  9. ^ "Report for Selected Economic Indicators" (PDF). Imf.org. Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
  10. ^ "Sovereigns rating list". Standard & Poor's. Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
  11. ^ a b c Rogers, Simon; Sedghi, Ami (15 Nisan 2011). "How Fitch, Moody's and S&P rate each country's credit rating". The Guardian. Londra. Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
  12. ^ "International Reserves and Foreign Currency Liquidity – JAPAN". International Monetary Fund. 12 Mayıs 2011. Erişim tarihi: 22 Ekim 2016. 
  13. ^ Kyung Lah (14 Şubat 2011). "Japan: Economy slips to third in world". CNN.com. CNN. 
  14. ^ "Country statistical profile: Japan". OECD iLibrary. 28 Şubat 2013. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  15. ^ "World Economic Outlook Database-October 2015" [Dünya Ekonomik Görünüm Veritabanı-Ekim 2015]. Uluslararası Para Fonu. Erişim tarihi: 24 Mart 2016. 
  16. ^ "World Economic Outlook Database-October 2013" [Dünya Ekonomik Görünüm Veritabanı-Ekim 2013]. Uluslararası Para Fonu. Erişim tarihi: 15 Ekim 2013. 
  17. ^ "TANKAN ：日本銀行 Bank of Japan". Boj.or.jp. Japonya Merkez Bankası. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013. 
  18. ^ "2013 PRODUCTION STATISTICS – FIRST 6 MONTHS". OICA. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  19. ^ "Statistics on Patents". World Intellectual Property Organization. 19 Haziran 2013. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  20. ^ Iwadare, Yoshihiko (1 Nisan 2004). "Strengthening the Competitiveness of Local Industries: The Case of an Industrial Cluster Formed by Three Tokai Prefecters" (PDF). Nomura Research Institute. s. 16. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  21. ^ Kodama, Toshihiro (1 Temmuz 2002). "Case study of regional university-industry partnership in practice". Institute for International Studies and Training. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  22. ^ Mori, Junichiro; Kajikawa, Yuya; Sakata, Ichiro (2010). "Evaluating the Impacts of Regional Cluster Policies using Network Analysis" (PDF). International Association for Management of Technology. s. 9. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  23. ^ Schlunze, Rolf D. "Location and Role of Foreign Firms in Regional Innovation Systems in Japan" (PDF). Ritsumeikan Üniversitesi. s. 25. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  24. ^ "Profile of Osaka/Kansai" (PDF). Japan External Trade Organization Osaka. s. 10. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  25. ^ Chandler, Marc (19 Ağustos 2011). "The yen is a safe haven as Japan is the world's largest creditor". Credit Writedowns. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  26. ^ Obe, Mitsuru (28 Mayıs 2013). "Japan World's Largest Creditor Nation for 22nd Straight Year". The Wall Street Journal. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  27. ^ a b c http://fortune.com/2014/10/31/japan-monetary-stimulus-debt/
  28. ^ a b c http://fortune.com/2015/02/26/japan-economic-time-bomb/
  29. ^ "Allianz Global Wealth Report 2015" (PDF). Allianz. 2015. Erişim tarihi: 19 Ekim 2016. 
  30. ^ "Global 500 (updated)". Fortune. 
  31. ^ "It's official: Japan's population is dramatically shrinking" [Resmî: Japonya'nın nüfusu dramatik bir şekilde küçülüyor]. washingtonpost.com (İngilizce). Washington Post. 2016. Erişim tarihi: 2 Ocaky 2017.  Tarih değerini gözden geçirin: |erişimtarihi= (yardım)
  32. ^ "World Population Prospects 2015" [2015 Dünya Nüfus Beklentileri] (PDF). United Nations Department of Economic and Social Affairs (İngilizce). 2015. Erişim tarihi: 02 Ocak 2017.  Tarih değerini gözden geçirin: |erişimtarihi= (yardım)
  33. ^ http://www.jei.org/AJAclass/JEcon20thC.pdf
  34. ^ http://assets.cambridge.org/052166/2915/sample/0521662915wsn01.pdf
  35. ^ Nakamura, Toshihiro. "A Declining Technocratic Regime" [Düşen Bir Teknokratik Rejim] (PDF). Democracy, Governance and Human Rights Programme Paper Number 9 December 2002. United Nations Research Institute for Social Development. Erişim tarihi: 20 Haziran 2013. 
  36. ^ World and Its Peoples: Eastern and Southern Asia - Marshall Cavendish Corporation - Google Books. Books.google.co.uk. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013.  "Google" yazısı görmezden gelindi (yardım)
  37. ^ "Whose lost decade?". The Economist. 19 Kasım 2011. 
  38. ^ Breton, Theodore R. 2015. "Human Capital and Growth in Japan: Converging to the Steady State in a 1% World", Journal of the Japanese & International Economies, cilt 36, s. 76–89.
  39. ^ "Fitch Plans Japan Credit Downgrade". InvestAsian. Erişim tarihi: 12 Mart 2015. 
  40. ^ http://www.japantimes.co.jp/community/2012/05/12/our-lives/can-japans-countryside-be-saved-from-the-edge-of-extinction/#.VfZB0vmSzKB
  41. ^ http://www.japantimes.co.jp/news/2014/01/07/national/abandoned-homes-a-growing-menace/#.VfZB2fmSzKA
  42. ^ http://www.japantimes.co.jp/community/2015/05/10/issues/perfect-storm-factors-conspires-empty-japan/#.VfZB5PmSzKA
  43. ^ http://www.ft.com/intl/cms/s/2/79297b7e-24c6-11e5-bd83-71cb60e8f08c.html#axzz3lgHNoRdK
  44. ^ http://www.tofugu.com/2015/03/06/japanese-countryside-emptying/
  45. ^ http://www.wsj.com/articles/japans-economy-shrinks-annualized-1-6-in-second-quarter-1439769883
  46. ^ http://www.jetro.go.jp/en/invest/attract/pdf/e_ict.pdf
  47. ^ "Information and Communications Policy Site". Soumu.go.jp. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013. 
  48. ^ "Global ICT Strategy Bureau(GISB)". Soumu.go.jp. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013. 
  49. ^ "Information and Communications Bureau". Soumu.go.jp. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013. 
  50. ^ "Telecommunications Bureau". Soumu.go.jp. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013. 
  51. ^ https://members.weforum.org/pdf/gitr/2.3.pdf
  52. ^ "u-Japan Policy Package (2): Advanced Usage of ICT". Soumu.go.jp. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013. 
  53. ^ http://www.connectivityscorecard.org/images/uploads/media/CS2011_Japan.pdf
  54. ^ "Broadband and telecom - Organisation for Economic Co-operation and Development". Oecd.org. 18 Temmuz 2012. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013. 
  55. ^ http://www.itu.int/net/pressoffice/backgrounders/general/pdf/5.pdf
  56. ^ "IFPI 2011 Report: Global Recorded Music Sales Fall 8.4%; Swag, Lady Gaga Top Int'l Sellers | Billboard". Billboard.biz. 30 Mart 2011. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013. 
  57. ^ http://www.tjf.or.jp/newsletter/pdf_en/NL33_JCN.pdf
  58. ^ http://www.japan-guide.com/e/e2025_manga_kissa.html
  59. ^ http://www.nhk.or.jp/bunken/english/reports/pdf/report_13020101.pdf
  60. ^ "学部共通科目 - マンガ学部". 京都精華大学. Erişim tarihi: 3 Mart 2015. 
  61. ^ "京都精華大学 マンガ学部 卒業制作". Erişim tarihi: 3 Mart 2015. 
  62. ^ "Comic giants battle for readers". BBC News. 18 Ağustos 2011. 
  63. ^ http://www.rdpc.or.jp/kyoudoryouri100/ryouri/pdf/japan'stastysecrets.pdf
  64. ^ http://japanracing.jp/en/information/jai/japan-cup/prize.html
  65. ^ http://www.oecd.org/trade/agriculturaltrade/38893266.pdf
  66. ^ http://www.fao.org/docrep/013/i1820e/i1820e01.pdf
  67. ^ http://www.fao.org/docrep/016/i2727e/i2727e01.pdf
  68. ^ "FAO National Aquaculture Sector Overview (NASO)". Fao.org. 1 Şubat 2006. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013. 
  69. ^ "FAO Fisheries & Aquaculture - International trade in aquaculture products". Fao.org. 1 Ocak 2002. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013. 
  70. ^ http://injapan.no/marine/files/2012/03/Miyahara-FA.pdf
  71. ^ "東京都中央卸売市場 | 各市場のご紹介". Shijou.metro.tokyo.jp. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013. 
  72. ^ "Metropolitan Central Wholesale Market | Structure of The market". Shijou.metro.tokyo.jp. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013. 
  73. ^ Murray, Maryanne. "Tokyo: 10 Things to Do 1. Tsukiji Fish Market". TIME. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013. 
  74. ^ "Iconic Tsukiji fish market to close in 2013 for new redesign". The Japan Daily Press. Erişim tarihi: 1 Şubat 2013. 
  75. ^ Masakatsu, Miyazaki (15 Haziran 2008). "The Legend of "Zipangu," the Land of Gold". Nipponia. Erişim tarihi: 8 Kasım 2013. 
  76. ^ Shimada, Ryūto (2006). The Intra-Asian Trade in Japanese Copper by the Dutch East India Company During the Eighteenth Century. s. 225. 
  77. ^ Fukao, Kyoji (2007). Real GDP in Pre-War East Asia: A 1934–36 Benchmark Purchasing Power Parity Comparison with the US [Savaş Öncesi Doğu Asya'da Reel GSYİH: ABD ile bir 1934-36 Karşılaştırmalı Satın Alma Gücü Parite Karşılaştırması] (PDF). 
  78. ^ "Japan: Patterns of Development". country-data.com. Ocak 1994. Erişim tarihi: 28 Aralık 2006. 
  79. ^ Business in context: an introduction to business and its environment; Yazar: David Needle
  80. ^ "Japan's Trap". MIT. 19 Mayıs 1999. Erişim tarihi: 6 Haziran 2007. 
  81. ^ Masake, Hisane. A farewell to zero. Asia Times Online (2 Mart 2006). Erişim: 28 Aralık 2006.
  82. ^ Spiegel, Mark (20 Ekim 2006). "Did Quantitative Easing by the Bank of Japan "Work"?". 
  83. ^ Bir örnek olarak, Paul Krugman'ın internet sayfası, http://web.mit.edu/krugman/www/jpage.html
  84. ^ Riley, Charles (4 Nisan 2013). "Bank of Japan takes fight to deflation". money.cnn.com. CNN. 
  85. ^ Bölüm 7: Enerji, 2007 Japonya İstatistik El Kitabı
  86. ^ Hiroko Tabuchi (13 Temmuz 2011). "Japan Premier Wants Shift Away From Nuclear Power". The New York Times. 
  87. ^ Kazuaki Nagata (3 Ocak 2012). "Fukushima meltdowns set nuclear energy debate on its ear". The Japan Times. 
  88. ^ "Japan goes nuclear-free indefinitely". cbc.ca. CBC News. 15 Eylül 2013. Erişim tarihi: 9 Kasım 2013. 
  89. ^ Pollack, Andrew (1 Mart 1997). "Japan's Road to Deep Deficit Is Paved With Public Works". New York Times. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013. 
  90. ^ Bölüm 9: Taşımacılık, Japonya İstatistik El Kitabı
  91. ^ "Why Does Japan Drive On The Left?". 2pass. Erişim tarihi: 11 November 2013. 
  92. ^ All-Japan Road Atlas. 
  93. ^ a b c "Prius No. 1 in Japan sales as green interest grows". USA Today. 8 Ocak 2013. Erişim tarihi: 9 Kasım 2013. 
  94. ^ "大手民鉄の現況（単体）" [Current status of major people iron (non-consolidated)] (PDF) (Japonca). The Association of Japanese Private Railways. Erişim tarihi: 27 Kasım 2010. 
  95. ^ Nagata, Takeshi; Takahasi, Kentaro (5 Kasım 2013). "Osaka dept stores locked in scrap for survival". The Japan News. Yomiuri Shimbun. Erişim tarihi: 12 Kasım 2013. 
  96. ^ "What is Shinkansen (bullet train)? Most convenient and the fastest train service throughout Japan". JPRail.com. 8 Ocak 2011. Erişim tarihi: 12 Kasım 2013. 
  97. ^ Onishi, Norimitsu (28 Nisan 2005). "An obsession with being on time". The New York Times. Erişim tarihi: 11 Kasım 2013. 
  98. ^ Aoki, Mizuho (7 Şubat 2013). "Bubble era's aviation legacy: Too many airports, all ailing". The Japan Times. Erişim tarihi: 11 Kasım 2013. 
  99. ^ Mastny, Lisa (Aralık 2001). "Traveling Light New Paths for International Tourism" (PDF). Worldwatch Paper. Erişim tarihi: 11 Kasım 2013. 
  100. ^ "Year to date Passenger Traffic". Airports Council International. 8 Kasım 2013. Erişim tarihi: 11 Kasım 2013. 
  101. ^ "Narita airport prepares for battle with Asian hubs". The Japan Times. 25 Ekim 2013. Erişim tarihi: 12 Kasım 2013. 
  102. ^ "The JOC Top 50 World Container Ports" (PDF). JOC Group Inc. Erişim tarihi: 11 Kasım 2013. 
  103. ^ "Nuclear Power in Japan". World Nuclear Association. Kasım 2013. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013. 
  104. ^ "Japan's Energy Supply Situation and Basic Policy". FEPC. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013. 
  105. ^ "Japan". Energy Information Administration. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013. 
  106. ^ Iwata, Mari (12 Kasım 2013). "Fukushima Watch: Some Power Companies in Black without Nuclear Restarts". The Wall Street Journal. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013. 
  107. ^ "A lesson in energy diversification". The Japan Times. 1 Kasım 2013. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013. 
  108. ^ Tsukimori, Osamu; Kebede, Rebekah (15 Ekim 2013). "Japan on gas, coal power building spree to fill nuclear void". Reuters. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013. 
  109. ^ "International Energy Statistics". Energy Information Administration. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013. 
  110. ^ Watanabe, Chisaki (31 Ekim 2013). "Kyocera Boosts Solar Sales Goal on Higher Demand in Japan". Bloomberg. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013. 
  111. ^ Maeda, Risa (25 Ekim 2013). "Japan kerosene heater sales surge on power worries". Reuters. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013. 
  112. ^ "Japan may soon get London-style taxis". The Asahi Shimbun. 11 Temmuz 2013. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013. 
  113. ^ Suzuki, Takuya (1 Mayıs 2013). "Japan, Saudi Arabia agree on security, energy cooperation". The Asahi Shimbun. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013. 
  114. ^ "Abe clinches nuclear technology deal with Abu Dhabi". The Japan Times. 3 Mayıs 2013. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013. 

Dış bağlantılar

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Japonya_ekonomisi&oldid=18036194" sayfasından alınmıştır