Japon Komünist Partisi

Vikipedi, özgür ansiklopedi
23.54, 10 Aralık 2016 tarihinde Nushirevan11 (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 17922865 numaralı sürüm (Düzeltme yapıldı.)
Japon Komünist Partisi
日本共産党
KısaltmaNihon Kyōsan Tō
Genel başkanAmunyo Takashi
Genel sekreterTadayoshi Ichida
Kuruluş tarihi15 Temmuz 1922
Merkez4-26-7 Sendagaya, Shiki tuta-no, Tokyo 151-8586, Japonya
İdeolojiKomünizm
Siyasi pozisyonMerkez sol
Temsilciler Meclisi
8 / 480
Üst Meclis
6 / 242
İnternet sitesi
Japonya

Japon Komünist Partisi ya da Japonya Komünist Partisi (Japonca: 日本共産党 Nihon Kyōsan Tō), 15 Temmuz 1922'de kurulan komünist siyasal parti.

Japon Komünist Partisi kapitalizmin kaldırılmasını ve sosyalizme dayalı bir toplumun kurulmasını, demokrasi ve barışın tesis edilmesini savunduğunu ve militarizme karşı olduğunu ilan etmektedir. Bu amaçlarına kapitalizm tarafından oluşturulan çerçeve içinde, barışçıl ve evrimsel yoldan varmayı istemektedir. Leninist kökenli bir parti olmakla beraber günümüzde sosyalizme devrimci bir geçişi reddetmektedir. Ayrıca parti, Japonya'nın egemenliğinin bütünüyle yeniden tesis edilmesini ve bu çerçevede somut olarak ABD'yle olan müttefiklik ilişkilerinin sonlandırılmasını savunmaktadır.

Japon Komünist Partisi, Japonya'nın nükleer silahlar edinmesine ve buna karşı düzenlemeyi içeren Japon Anayasası'nın 9. maddesi'nin değişikliklerine karşı çıkmaktadır. Günümüzde parti Japon İmparatorluk ailesi'ne karşı tavrını yumuşatmıştır. Uzun yıllar karşı çıktığı Anasaya'daki İmparatorluk statüsünü, günümüzde yalnızca sembolik olarak kalması ve hiçbir gerçek iktidar gücünü temsil etmemesi koşuluyla kabul etmektedir.

JKP, günümüzde, üye sayısı bakımından "Komünist" sıfatını taşıyan en büyük partilerden biridir. 25.000 seksiyona dağılmış olarak 400.000'den fazla üyesi vardır. Avrupa ve diğer yerlerdeki komünist partilerin çoğunluğunun aksine SSCB'nin çözülmesinden sonra ne belirgin bir parti içi kriz yaşamış ne de ismini değiştirme yoluna gitmiştir.

Seçim sonuçları açısından uzun süredir parti bir gerileme süreci içindedir. 2000 yılında oyların %11.3'ünü almışken, oy oranı 2003'te %8.2'ye ve 2005'te de %7.3'e düşmüştür -bu da yaklaşık 5 milyon oyan tekabül etmektedir. 2007 seçimlerinde %7.5 alarak küçük bir artış göstermiştir.

Japonya'da iktidardaki yerini uzun süredir koruyan sağcı-muhafazakar Liberal Demokrat Parti'ye karşı muhalefet partileri içinde başka sol olarak nitelenebilecek parti bulunmadığı için, kendisini solda gören seçmenlerin büyük çoğunluğu komünist partiye oy vermek durumunda kalmaktadır.

JKP'nin önceki başkanı Fuwa Tetsuzo (不破哲三) "halk parlamentarizmi" görüşünü partinin parlamenter taktiği olarak saptamıştır. Buna göre, sermayenin iktidarı parlamentoda bir çoğunluk kazanarak devrilebilir, çünkü Meclis “ulusal egemenliğin en yüksek organıdır.”[1]

JKP'nin mevcut genel başkanı Shii Kazuo (志位和夫)'dur. Ancak Fuwa Tetsuzo'nun Shii'nin arkasındaki gerçek güç olduğu düşünülmektedir.

Tarihçe

İşçi Bayramı'nda konuşma yapan Kyuichi Tokuda (1946)

JKP, 15 Temmuz 1922'de Tokyo'da gerçekleştirilen kurucu kongresinde bir yeraltı organizasyonu olarak kuruldu. Sen Katayama (片山潜), Shoichi Ichikawa (市川正一), Kyuichi Tokuda (徳田球一) gibi önde gelen Japon Marksistleri partinin kuruluş kongresinde yer aldılar.

Parti 1933'te kendi içindeki polis provokasyonlarının da etkisiyle fiilen ortadan kalktı.

22 Nisan 1925 tarihli 46 sayılı "Asayiş Koruma Yasası (治安維持法 Chian Iji Hō)" ile yasadışı ilan edilen parti, İmparatorluk Japonyası Ordu ve Tokkō adlı polis örgütü tarafından ağır baskı altında tutuldu.

II. Dünya Savaşı'nın sonuna kadar yasadışı olarak kaldı. Savaş sırasında Japonya'da savaşa karşı çıkan tek siyasal parti JKP olduğunu iddia etmektedir.

1945 yılında parti ABD işgal yönetimi altında yasallaştırıldı. Ancak 1 Şubat 1946 tarihli genel grevden dolayı işgal yönetimi parti liderlerinin çoğunu hapsetmiş ve parti yayınlarını yasaklamıştı.

1945 yılında partinin önde gelen taktisyeni Sanzou Nosaka (野坂参三) tarafından "barışçıl devrim" tezleri geliştirildi. 1949 yılında parti Meclis seçimlerinde önemli bir başarı elde etti ve oyların yüzde 10'unu (yaklaşık 3 milyon oy) alarak Mecliste 35 sandalye kazandı.

Seçim başarısına rağmen Nosaka'nın "barışçıl devrim" taktiği, Kominform tarafından sert biçimde eleştirildi ve "anti-marksist ve anti-sosyalist" bir teori olarak nitelendi.[2] Japon Komünist Partisi özeleştiri yaptı ve Kominform'un eleştirilerini kabul etti.

1951 yılında parti "1951 Tezleri" adlı yeni bir programatik belge yayınladı ve yeni zafere ulaşan Çin Devriminin yöntemlerinden esinlenen radikal bir mücadele çizgisini benimsedi. Kore Savaşı'nın başlaması parti üzerindeki baskının yeniden yoğunlaşmasına yol açtı. 1951-55 dönemi partinin silahlı mücadele ve gerilla taktikleri de dahil olmak üzere radikal yöntemleri denediği bir dönem oldu.

Ancak 1956 yılında SSCB ve Yugoslavya yakınlaşması ve de-stalinizasyon politikası doğrultusunda Kominform'un varlığına son verilmesi ve SBKP'nin 1956 yılındaki 20. Kongresinden itibaren "barışçıl parlamenter geçiş" taktiklerini savunmaya başlaması, tüm dünya komünist hareketinde olduğu gibi JKP'de de kafa karışıklığına yol açtı.

1958 yılında Kenji Miyamato (宮本顕治)'nun partinin başına gelmesi bir değişim süreci başlattı. Aynı sene içinde Miyamato, Japonya'da şiddete dayalı bir Komünist devrim yönündeki önceki çağrılarından vazgeçtiğini açıkladı. O ve JKP bunun yerine, "Güleryüzlü Komünizm" politikasını geliştirmeye girişti ve parlamenter çalışmaya ağırlık verdi.[3]

Miyamato'nun başkanlığı sırasında parti hem Sovyetler Birliği Komünist Partisi'yle hem de Çin Komünist Partisi'yle ulusal taktikler ve dış politika taktikleri konusunda önemli sorunlar yaşadı.

SBKP'yle yaşanan sorunlar 1964'te Temsilciler Meclis'inde nükleer silahların test edilmesinin kısmi yasaklanması anlaşmasının oylanması sırasında yaşandı. Partinin Merkez Komite üyesi ve önde gelen yöneticilerinden Shiga Yoshio, Sovyet yönetici Anastas Mikoyan'ın da izleyici locasından izlemekte olduğu oylamada, parti disiplinini çiğneyerek anlaşma lehinde oy kullandı. Shiga partiden atıldı ve kendisini izleyen eski KP üyeleriyle birlikte "Japonya'nın Sesi" adı altında ve SSCB tarafından teşvik edilen ve maddi olarak desteklenen küçük bir parti kurdu. JKP ayrıca SSCB'nin 1968'deki Çekoslovakya'ya mühadelesini sert biçimde kınadı. İki parti arasındaki ilişkiler 1970 yılı boyunca daha da kötüleşti ancak 1971 yılında uzlaşma çabaları belli bir noktaya ulaştı ve JKP temsilcilerinin SBKP'nin 23. Kongresine resmi olarak katılmaları sağlandı. Bunun ardından partiler arası ilişkilerin "bağımsızlıklık, eşitlik ve diğerinin iç işlerine karışmama" esasları üzerinde devam etmesini öngörün bir anlaşma sağlandı.[4]

SBKP'yle yaşanan sorunların etkisiyle 1964'ten sonra kısa bir süre Çin Komünist Partisi'yle yakınlaşma olduysa da, bu partiyle de ilişkiler 1966'dan itibaren kötüleşmeye başladı. ÇKP'yle anlaşmazlıklar özellikle, "Sovyet revizyonizminin" ve "Amerikan emperyalizminin" göreli önemi konusunda ve JKP'nin parlamenter yöntemlerle iktidarı araması konularında ortaya çıktı. Pekin kısa süre sonra, "Miyamato kliği"ni, "Amerikan emperyalistleri, Sovyet revizyonistleri ve Sato gericilerinden sonra dördüncü baş düşman" olarak gördüğünü açıkladı. 70'ler boyunca JKP dışındaki Japonya'daki bütün partiler Çin Halk Cumhuriyeti'ne delegasyonlarını gönderdiler. Çin, JKP'den ayrılanların kurduğu küçük bir parti olan Japon Komünist Partisi (Sol) adlı örgüte yaygın tanıtım ve muhtemelen maddi destek sağlayarak JKP yönetimini daha da öfkelendirdi.

Miyamato yönetim süresinin sonlarına doğru partiyi daha merkez bir çizgiye çekti. İtalyan Komünist Partisi tarafından geliştirilen Avrupa komünizmi görüşlerinden esinlendi. 1976 yılındaki Parti kongresinde Miyamato, "proletarya diktatörlüğü" terimini bir yana bırakmayı ve bunun yerine demokrasi ve özgürlük çağrısı yapan bir deklarasyonun benimsenmesini önerdi. Parti bu platformu benimsedi ve günümüzde de bu çizgiyi izlemeyi sürdürmektedir.

Bazı temel konulardaki parti pozisyonları

"Japon-ABD Güvenlik Anlaşması'nın tehlikeli doğası Japonya'nın ABD'nin savaşlarına sürüklenmesi ihtimali yönünde evrim geçirmiştir. Bu da Japonya'nın savaşa girmesini reddeden Japon Anayasasını çiğnemektedir. Bunun arkasında ABD'nin istediği her ülkeye keyfi olarak saldırmasına temel teşkil eden aşırı derecede tehlikeli önleyici savaş stratejisi yatmaktadır." [5]

  • Sovyet sosyalizmi hakkında:

"Başarısızlığa uğrayan Sovyetler Birliği ne sosyalist bir toplumdu, ne de sosyalizme doğru bir geçiş toplumuydu. Bu halkı ezen, sosyalizmle hiçbir ortak yanı olmayan bir toplumdu."[6]

Bağlı Örgütler

Japonya Demokratik Gençlik Örgütü, partinin gençlik örgütüdür.

Japon Komünist Partisi yöneticileri

Genel İşler Baş müdürü 日本共産党総務主席幹事
1 Kanson Arahata 荒畑寒村 1922 ‐ 1923
2 Toshihiko Sakai 堺利彦 1923 ‐
Genel Sekreter 日本共産党書記長
1 Kyuichi Tokuda 徳田球一 1945 ‐ 1953
2 Sanzo Nosaka 野坂参三 1955 ‐ 1958 Merkez Komitesi Başkanı 日本共産党議長
3 Kenji Miyamoto 宮本顕治 1958 ‐ 1970 1 Sanzo Nosaka 野坂参三 1958 ‐ 1982
Komite Başkanı 日本共産党委員長
1 Kenji Miyamoto 宮本顕治 1970 ‐ 1982
2 Tetsuzo Fuwa 不破哲三 1982 ‐ 1987 2 Kenji Miyamoto 宮本顕治 1982 ‐ 1997
3 Hiroshi Murakami 村上弘 1987 ‐ 1989
4 Tetsuzo Fuwa 不破哲三 1989 ‐ 2000
5 Masuo Shii 志位和夫 2000 ‐ 3 Tetsuzo Fuwa 不破哲三 2000 ‐ 2006

Seçimler

Parlamento

Seçim Milletvekili sayısı
/Aday sayısı		 Tam sayı Not Oy oranı (%) Oy sayısı
Kululuş dönemi -/- 464 Kuruluşunda yasadışı
22. Genel Seçim (10 Nisan 1946) ○ 5/143 468 İlaveten+1
23. Genel Seçim (25 Nisan 1947) ● 4/120 466  
24. Genel Seçim (23 Ocak 1949) ○ 35/115 466  
25. Genel Seçim (1 Ekim 1952) ● 0/107 466  
26. Genel Seçim (19 Nisan 1953) ○ 1/85 466  
27. Genel Seçim (27 Şubat 1955) ○ 2/60 467  
28. Genel Seçim (22 Mayıs 1958) ● 1/114 467  
29. Genel Seçim (11 Kasım 1960) ○ 3/118 467  
30. Genel Seçim (21 Kasım 1963) ○ 5/118 467  
31. Genel Seçim (29 Ocak 1967) ○ 5/123 486  
32. Genel Seçim (27 Aralık 1969) ○ 14/123 486  
33. Genel Seçim (10 Aralık 1972) ○ 38/122 491 İlaveten+1、Okinawa Halk Partisi’nden iştirak+1
34. Genel Seçim (5 Aralık 1976) ● 17/128 511İlaveten+2
35. Genel Seçim (7 Temmuz 1979) ○ 39/128 511İlaveten+2
36. Genel Seçim (22 Haziran 1980) ● 29/129 511  
37. Genel Seçim (18 Aralık 1983) ● 26/129 511İlaveten+1
38. Genel Seçim (6 Haziran 1986) ○ 26/129 512İlaveten+1
39. Genel Seçim (18 Şubat 1990) ● 16/131 512   7,96 5.226.987
40. Genel Seçim (18 Temmuz 1993) ● 15/129 511   7,70 4.834.587
41. Genel Seçim (20 Ekim 1996) ○ 26/321 500   12,55 7.096.765
42. Genel Seçim (25 Haziran 2000) ● 20/332 480   11,30 6.601.348
43. Genel Seçim (9 Kasım 2003) ● 9/316 480   7,70 4.586.172
44. Genel Seçim (11 Eylül 2005) ○ 9/292 480   7,30 4.919.187

Senato

Seçim Senato sayısı
/Aday sayısı		 Seçim dışı
senato sayısı		 Tam sayı Not
Kuruluş dönemi -/- - - Senato yoktu
1. Senato Seçimi (20 Nisan 1947) ○ 4/42 - 250
2. Senato Seçimi (4 Haziran 1950) ○ 2/50 2 250  
3. Senato Seçimi (24 Nisan 1953) ● 0/16 1 250  
4. Senato Seçimi (8 Temmuz 1956) ○ 2/34 0 250  
5. Senato Seçimi (2 Haziran 1959) ○ 1/36 2 250  
6. Senato Seçimi (1 Temmuz 1962) ○ 3/47 1 250  
7. Senato Seçimi (4 Temmuz 1965) ○ 3/48 1 250  
8. Senato Seçimi (7 Temmuz 1968) ○ 4/49 3 250  
9. Senato Seçimi (27 Haziran 1971) ○ 6/51 4 252  
10. Senato Seçimi (7 Temmuz 1974) ○ 13/54 5 252  
11. Senato Seçimi (10 Temmuz 1977) ● 5/52 11 252  
12. Senato Seçimi (22 Haziran 1980) ● 7/52 5 252  
13. Senato Seçimi (26 Haziran 1983) ○ 7/71 7 252  
14. Senato Seçimi (6 Temmuz 1986) ○ 9/71 7 252  
15. Senato Seçimi (23 Temmuz 1989) ● 5/71 9 252  
16. Senato Seçimi (26 Temmuz 1992) ● 6/71 5 252  
17. Senato Seçimi (23 Temmuz 1995) ○ 8/72 6 252  
18. Senato Seçimi (12 Temmuz 1998) ○ 15/70 8 252  
19. Senato Seçimi (29 Temmuz 2001) ● 5/72 15 247  
20. Senato Seçimi (11 Temmuz 2004) ● 4/71 5 242  
21. Senato Seçimi (29 Temmuz 2007) ● 3/63 4 242  
  • Senato'nun görev süresi 6 yıldır ve 3 yılda bir kez tam sayısının yarısı için seçim yapılır.

Parti Yayınları

  • Akahata (Kızıl Bayrak): günlük gazete
  • Zenei (Öncü): Merkez Komitesi'nin aylık teorik-siyasal dergisi
  • Keizai (Ekonomi): aylık ekonomi dergisi
  • Gikai Jiti (Ulusal Meclis ve Yerel Meclisler)
  • Johiro (Kadın Alanı): Kadınlar için aylık dergi
  • Getugaku (Aylık Eğitim)
  • Japan Press Weekly (Haftalık Japon Basını): Akahata ve diğer komünist yayınlardan ingilizce özetler
  • Yeni Japon Kütüphanesi: parti kitaplarını yayınlayan yayınevi

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Japanese Communist Party ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur

Dipnotlar

  1. ^ http://www.mcg-j.org/english/e-history/where_we_stand.html#2
  2. ^ Rodger Swearingen, "Nosaka and the Cominform", Far Eastern Survey, Cilt. 19, No. 10. (Mayıs 17, 1950), s. 98
  3. ^ Douglas Martin, "Kenji Miyamoto, 98, Leader of Japan’s Communist Party, Dies", New York Times, 20 Temmuz 2007
  4. ^ John K. Emmerson, "The Japanese Communist Party after Fifty Years", Asian Survey, Cilt. 12, No. 7. (Temmuz, 1972), s. 573
  5. ^ Tetsuzo Fuwa, “Address to Japan Peace Committee in Its 50th Year,” Japan Press Weekly, 3 Temmuz 1999; aktaran: István Mészáros, Socialism or Barbarism, Kısım 2.7, Monthly Review Press, 2001
  6. ^ Tadatoshi Tashiro, "The Japanese Communist Party's Revolutionary Course and the "Manifesto of the Communist Party""
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Japon_Komünist_Partisi&oldid=17922865" sayfasından alınmıştır