IX. Stephanus
| Papa IX. Stephanus | |
|---|---|
| Roma Piskoposu | |
 Papa IX. Stephanus | |
| Kilise | Katolik Kilisesi |
| Papalık başlangıcı | 3 Ağustos 1057 |
| Papalık bitişi | 29 Mart 1058 |
| Önce gelen | II. Victor |
| Sonra gelen | II. Nicolaus |
| Doğum adı | Loren'li Frederick |
| Doğum | y. 1020 Loren, Kutsal Roma İmparatorluğu |
| Ölüm | 29 Mart 1058 Floransa, Toskana Marklığı, Kutsal Roma İmparatorluğu |
| Adı Stephanus olan diğer papalar | |
Papa IX. Stephanus (Frederick adıyla vaftiz edildi; y. 1020[1] – 29 Mart 1058) 3 Ağustos 1057'den 29 Mart 1058'deki ölümüne kadar Roma Piskoposu ve Papalık Devleti'nin yöneticisidir. Loren Dükalığı'nı yöneten Ardenne-Verdun ailesinin bir üyesi ve dini kariyerine Liège'de kanon olarak başlamıştır. IX. Leo tarafından Roma'ya davet edilmiş ve 1051'de şansölye, 1054'te ise Konstantinopolis'e gönderilen üç elçiden biri olmuştur. Konstantinopolis Patriği I. Michael Cerularius ve Ohri Başpiskoposu Leon ile yaptıkları görüşmelerin başarısızlıkla sonuçlanması Doğu-Batı ayrılığının kalıcı hale gelmesine yol açmıştır. Sonraki papa II. Victor'un şansölyesi olarak devam etmiştir ve Montecassino Benedikten manastırının başrahibi seçilmiştir.
Stephanus, 2 Ağustos 1057'de Victor'un yerine seçilmiştir. Papa olarak Stephanus, Montecassino başrahipliğini korumuş, Gregoryen Reformunu yürürlüğe koymuş ve IX. Leo'nun'un Normanları Güney İtalya'dan kovma çabalarına devam etmiştir.
IX. Stephanus 29 Mart 1058'de Floransa'da ölmüştür. Ölüm döşeğinde kendisine Cluny'li Abbot Hugh eşlik etmiştir.[2] Roma yıllıklarında, Floransa'ya giderken kendisine Romalıların bir ajanı tarafından zehir verildiği yazılıdır. Romalılar ayrıca papanın kardeşi Dük Godfrey'in Roma'nın kontrolünü yeniden ele geçirmek için 500 asker ve para gönderdiğini ve bunun da Romalıları harekete geçmeye yönelttiğini ileri sürmüşlerdir.[3]
Stephanus, 1357 yılında yeni Santa Maria del Fiore katedralinin inşasına yer açmak için yıkılan Santa Reparata Kilisesi'ne gömüldü. Kazılar sırasında mezarı S. Zenobio sunağının yanında bulunmuş ve üzerindeki yazıt ve papalık nişanlarından anlaşılmıştır. Kalıntıların şu anki yeri bilinmiyor.[4] Montecassino'dan getirdiği şapelinin üyeleri Roma üzerinden geri dönmekten korkuyorlardı ve bu nedenle Floransalı askerler tarafından manastırlarına geri götürüldüler.[5]
Modern Roma Katolik Kilisesi, IX. Stephanus'un yerine II. Nicolaus'un geçtiğini düşünse de, diğerleri onun halefinin, 14. yüzyılda bazıları tarafından anti-papa olarak kabul edilen X. Benedictus olduğunu düşünmektedir. Papa X. Benedictus'un papalık makamını reddedenler, IX. Stephanus'un ölümünden sonra dokuz ay sekiz gün süren bir papalık tahtının boş kaldığını bildirdiler.[6]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Özel
- ^ Mittermaier, Karl (2006). Die deutschen Päpste. Benedikt XVI. und seine deutschen Vorgänger. s. 102.
- ^ U. Robert, p. 51.
- ^ "Annales Romani", in: Monumenta Germaniae Historia Scriptorum Tomus V (Hannover: Hahn 1844), p. 470: "...qui in dicto itinere ut fertur venenum dedisse, et mortuus est." The story is denied by Gregorovius, p. 111, note 1, though he offers no reasons. U. Robert, p. 50, note 1, relies on an argument from probability, without citing contrary facts.
- ^ Mann VI, p. 224.
- ^ Leo Marsicanus, "Chronica Monasterii Cassinensis", Book II. 98, MGH pp. 694–695.
- ^ Watterich, p. 198, column 2.
- Genel
- Bloch, Herbert (1986). Monte Cassino in the Middle Ages. 1. Roma: Edizioni di Storia e Letteratura.
- Despy, G. (1953). "La carrière lotharingienne du pape Étienne IX," in: Revue belge de philologie et d’histoire, XXXI (1953), pp. 955–972. (Fransızca)
- Gregorovius, Ferdinand (1896). History of the City of Rome in the Middle Ages. IV, Part I. Londra: G. Bell & sons. ss. 92-111.
- Jaffé, Philippus (1885). Regesta pontificum Romanorum ab condita Ecclesia ad annum post Christum natum MCXCVIII. second (Latince). Tomus primus. Leipzig: Veit. ss. 529-556.
- Kehr, Paulus Fridolinus (1935). Italia pontificia. Vol. VIII: Regnum Normannorum – Campania 25 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Berlin: Weidmann. (in Latin)
- Kelly, J. N. D. and Walsh, M. J. (2010). Oxford Dictionary of Popes. 2nd ed. Oxford: Oxford University Press. pp. 149–150.
- Mann, Horace Kinder (1910). The Lives of the Popes in the Early Middle Ages. VI: 1049–1073. Londra: Kegan Paul, Trench, Trübner. ss. 183-225.
Mann, Horace Kinder (1912). "Pope Stephen (IX) X". Katolik Ansiklopedi. 14.- Robert, Ulysse (1892). Un pape belge: histoire du pape Étienne X (Fransızca). Bruxelles: Société belge de librairie.
- Schmale, F.-J. (1963). "Étienne IX," in: Dictionnaire d’histoire et de géographie ecclésiastiques, Vol. XV, Paris 1963, coll. 1198–1203. (Fransızca)
- Siecienski, Anthony Edward (2010). The Filioque: History of a Doctrinal Controversy. Oxford University Press. ISBN 978-0195372045.
- Wattendorff, Julius (1883). Papst Stephan IX (Almanca). Paderborn: Schöningh.
- Watterich, I. M. (1862). Pontificum Romanorum qui fuerunt inde ab exeunte saeculo IX usque ad finem saeculi XIII vitae (Latince). Tom. I. Leipzig: Engelmann. ss. 188-202.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Parisse, Michel (2019). "Stefano IX, Papa." Dizionario Biografico Degli Italiani, Volume 94 (2019). (İtalyanca)
