Hindustânî
Hindustânî (हिन्दुस्तानी, ہندوستانی, Hindustānī), Hindistan'ın geçer dili (lingua franca) olan Hint-Aryan dili.[1] 13. yy'da Delhi ve Meerut kentlerinde İslam hakimiyetinden kaynaklanan dil çeşitliliğin bir sonucu olarak ortaya çıktı. 19. yy'da Birleşik Krallık, Hindistan'ın dilini standartlaştırabilmek için Hindustânî kullanımını yaymaya çalıştı. Bu dil günümüzde Hindistan'ın en yaygın sabiri olmakla birlikte, avam dili olduğu için kullanıcı adedini tespit etmek oldukça zordur.[1]
Tarihçe
Hindustânî, önceleri Hintçenin Kariboli ağzını konuşan kimselerle, 13. yy'daki İslam fetihlerinden sonra Kuzey Hindistan'a yerleşen ve Farsça, Türkçe veya Arapça konuşan kimselerin anlaşabilmesini sağlıyordu.[1]
Amîr Khosrow (1253–1325), Kabîr (1440–1518), Dadu (1544–1603), ve Akbar'ın saray şairi Raḥîm (1556–1627) gibi şairler sayesinde Hindustânînin popülaritesi arttı. Sufi derviş Baba Ferîd ile ölümsüzlüğe ulaşabilmek için Budizm'i, Şaivizmi ve Hatha Yoga'yı birleştiren Natha geleneğinden gelen çeşitli şairler de Hindustânînin yayılmasında etkili oldular.[1]
Kaynakça
- ^ a b c d "Hindustani language." Encyclopædia Britannica Ultimate Reference Suite. Chicago: Encyclopædia Britannica, 2011.
 | Dil ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |