Hermit polinomu

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Charles Hermite

Hermit polinomları, 1810'da Pierre-Simon Laplace tarafından tanımlanmış,[1][2] ancak pek tanınmayan bir biçimde 1859'da Pafnuty Chebyshev tarafından ayrıntılı olarak incelenmiştir.[3] Chebyshev'in çalışması gözden kaçmış ve daha sonra 1864'te polinomlar üzerine yazan ve onları yeni olarak tanımlayan Charles Hermite'nin adıyla anılmışlardır.[4] Sonuç olarak yeni değillerdi, ancak Hermite 1865'teki yayınlarında çok boyutlu polinomları tanımlayan ilk kişi olmuştur.

Tanım[değiştir | kaynağı değiştir]

Diğer klasik dik polinomlar gibi, Hermit polinomları birkaç farklı başlangıç noktasından tanımlanabilir. Hermit polinomlarının tam ortak kullanımı olmadığı için iki farklı denklemi vardır.

  • Olasılıkçıların kullandığı Hermit polinomu;

  • Fizikçilerin kullandığı Hermit polinomu;

Bu denklemler bir Rodrigues formülü biçimindedir ve şu şekilde de yazılabilir;

İki tanım tam olarak aynı değildir, her biri bir diğerinin yeniden ölçeklendirilmesidir.

Hermit polinomunun ilk altı değer grafiği

Olasılıkçıların kullandığı Hermit polinomunun ilk on bir değeri;

Fizikçilerin() kullandığı Hermit polinomunun ilk altı değer grafiği

Fizikçilerin kullandığı Hermit polinomunun ilk on bir değeri;

Özellikleri[değiştir | kaynağı değiştir]

dereceden bir Hermit polinomu  dereceli bir polinomdur. Olasılıkçıların() kullandığı Hermit polinomunun ilk terimindeki katsayısı her zaman 1'dir.Fizikçilerin() kullandığı Hermit polinomunun katsayısı

Örnek[değiştir | kaynağı değiştir]

Olasılıkçıların kullandığı Hermit polinomunun 'i 2 olsun ve aradaki farkı anlayabilmek için fizikçilerin kullandığı Hermit polinomunun da 'i 2 olsun

ilk terimin katsayısı 1 ilk terimin katsayısı 4()

Diklik[değiştir | kaynağı değiştir]

ve   dereceden polinomları için  Bu polinomlar ağırlık işlevine(fonksiyon) göre dikliktir.

( için)

ya da

( için)

Diğer bir deyişle

Ayrıca

Ya da

Burada Kronecker deltasıdır.

Olasılık polinomları bu nedenle standart normal olasılık yoğunluk fonksiyonuna göre ortogonaldir.

Tamlık[değiştir | kaynağı değiştir]

Hermite polinomları (olasılıkçıların veya fizikçilerin), Hilbert fonksiyon uzayının ortogonal bir temelini oluşturur.

Ürün kısmının tümlev hali;

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Laplace (1811). "Mémoire sur les intégrales définies et leur application aux probabilités, et spécialement a la recherche du milieu qu'il faut choisir entre les resultats des observations" [Memoire on definite integrals and their application to probabilities, and especially to the search for the mean which must be chosen among the results of observations]. Mémoires de la Classe des Sciences Mathématiques et Physiques de l'Institut Impérial de France (Fransızca). 11: 297-347. 25 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2023. 
  2. ^ Laplace, P.-S. (1812), Théorie analytique des probabilités [Analytic Probability Theory], 2, ss. 194-203  Collected in Œuvres complètes VII 15 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  3. ^ Tchébychef, P. (1860). "Sur le développement des fonctions à une seule variable" [On the development of single-variable functions]. Bulletin de l'Académie impériale des sciences de St.-Pétersbourg (Fransızca). 1: 193-200. 26 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2023.  Collected in Œuvres I, 501–508.
  4. ^ Hermite, C. (1864). "Sur un nouveau développement en série de fonctions" [On a new development in function series]. Comptes Rendus Acad. Sci. Paris (Fransızca). 58: 93-100. 25 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2023.  Collected in Œuvres II, 293–303.