Güney Askerî Bölgesi
| Güney Askerî Bölgesi | |
|---|---|
| Южный военный округ | |
 | |
| Etkin | 22 Ekim 2010 |
| Ülke |  Rusya |
| Tipi | Askerî bölge |
| Parçası |  Rusya Silahlı Kuvvetleri |
| Merkez | Budennovsky Prospekt 43, Rostov-na-Donu[1] |
| Savaş madalyaları | Kızıl Bayrak Nişanı Suvorov Nişanı |
| Website | Resmî web sitesi |
| Komutanlar | |
| Komutan | Albay General Sergey Kuzovlev |
.svg)
.svg)
.svg)
.png){kind=small}
Güney Askerî Bölgesi (Rusça: Южный военный округ), Rusya'nın bir askerî bölgesidir.
Rus Silahlı Kuvvetlerinin beş askerî bölgesinden biri olan bölgenin yetki alanı öncelikle ülkenin Kuzey Kafkasya bölgesi ve Güney Kafkasya'daki eski Sovyet ülkelerinde bulunan Rus üsleridir. Güney Askerî Bölgesi, 2008 askerî reformlarının bir parçası olarak oluşturulmuş ve 20 Eylül 2010'da imzalanan 1144 sayılı Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi ile Kuzey Kafkasya Askerî Bölgesi'nin yerini almak ve Karadeniz Filosu ile Hazar Filosunun askerî komutanlıklarını bünyesine katmak üzere kurulmuştur.[2][3] Bölge, 22 Ekim 2010'da Albay-General Aleksandr Galkin komutasında faaliyete geçti. Güney Askerî Bölgesi, Rusya'nın coğrafi olarak en küçük askerî bölgesidir. Bölge, Rusya'nın 151 federal bölümünü içerir: Adige, Astrahan, Çeçenistan, Dağıstan, İnguşetya, Kabardino-Balkarya, Kalmukya, Karaçay-Çerkesya, Krasnodar Krayı, Kuzey Osetya-Alanya, Rostov, Stavropol, Volgograd ve 2014'teki ilhaktan beri Kırım ve Sivastopol.[3]
Güney Askerî Bölgesi'nin merkezi Rostov-na-Donu'dadır ve şu anki bölge komutanı, 23 Ocak 2023'ten beri bu görevi yürüten Albay General Sergey Kuzovlev'dir.[4] Rus ordusunun en etkili ve yetkin oluşumu olarak kabul edilmektedir.[5]
Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]
Güney Askerî Bölgesi, 20 Eylül 2010 tarihli 1144 sayılı "Rusya Federasyonu Askerî İdari Bölümü Hakkında" Cumhurbaşkanlığı Kararnamesine göre 22 Ekim 2010'da kuruldu. Güney Askerî Bölgesi ile birlikte iki tane daha yeni askerî bölge oluşturuldu: Merkez Askerî Bölgesi ve Doğu Askerî Bölgesi.[2] 22 Temmuz 2010'da dönemin Rusya Savunma Bakanı Anatoli Serdyukov'un emriyle yeni asker3i bölgelere geçici komutanlar atandı. Böylece, Güney Askerî Bölgesi komutanlığına eski Kuzey Kafkasya Askerî Bölgesi Komutanı Korgeneral Aleksandr Galkin atandı ve bölge genelkurmay başkanı Tümgeneral Nikolai Pereslegin oldu. Galkin bölge komutanı olarak atanmasından kısa bir süre sonra Albay Generalliğe terfi etti.
Güney Askerî Bölgesi ayrıca Ermenistan'daki iki Rus askerî üssünü de yönetmektedir: Gümrü'deki 102. Askerî Üs ve başkent Erivan'daki sivil-askerî Erebuni Havalimanı'nda Ermeni ve Rus makamlarının ortak kontrolü altındaki 3624. Hava Üssü.
Nisan 2014'te Kırım ve Sivastopol, Ukrayna'da yaşanan 2014 Kırım krizinin ardından Rusya tarafından ilhak edildikten sonra Güney Askerî Bölgesi'ne eklendi. Kırım'ın (Kırım Özerk Cumhuriyeti olarak) ve Sivastopol şehrinin yasal statüsü şu anda tartışmalıdır: Ukrayna ve uluslararası toplumun çoğunluğu bu bölgeleri Ukrayna'nın ayrılmaz bir parçası olarak görürken, Rusya onları Rusya'nın ayrılmaz bir parçası olarak görmektedir.[6]
2016 yılında bölgede %98 oranında sözleşmeli personel istihdam edilmiştir.[7]
Kasım 2020'de, 2020 Dağlık Karabağ Savaşı'nın ardından Rus askerî güçleri, Laçın koridorunda ve temas hattı boyunca en az beş yıl boyunca güvenliği sağlamak için Dağlık Karabağ'a konuşlandırıldı.[8] Güney Askerî Bölgesi'nin bir parçası olarak karargahı Hankendi'de bulunan bir askerî üs kuruldu ve askerî bölge birinci komutan yardımcısı Korgeneral Rüstem Muradov oldu.[9] 13 Mayıs 2021'de askerî bölge komutan yardımcısı Korgeneral Aleksey Avdeyev ile değiştirildi.[10]
Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^1 Kırım ve Sivastopol federal bölümleri de jure olarak Ukrayna'nın bir parçasıyken de facto olarak Rusya Federasyonu yönetimi altındadır.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "South Military District Informational Support Section". Ministry of Defence of the Russian Federation. 11 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b "Южный военный округ (ОСК "Юг") - "новейший" облик". 13 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2023.
- ^ a b УКАЗ Президента РФ от 20.09.2010 N 1144 "О ВОЕННО - АДМИНИСТРАТИВНОМ ДЕЛЕНИИ РОССИЙСКОЙ ФЕДЕРАЦИИ" 31 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Kanayev, Pyotr (23 Ocak 2023). "В Западном и Южном военных округах сменили командующих" [Commanders changed in Western and Southern military districts] (Rusça). RBK Group. 24 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2023.
- ^ "Geopolitics Decanted by Silverado - the Long War: Analysis of the war in Ukraine (June 5, 2022)". 29 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2023.
- ^ UKRAINE REPORTS RUSSIAN MILITARY ACTIVITY ON CRIMEA BORDER 18 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Newsweek (8 Ağustos 2016)
Gutterman, Steve (18 Mart 2014). "Putin signs Crimea treaty, will not seize other Ukraine regions". Reuters.com. 18 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2023.
Ukraine crisis timeline 3 Haziran 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., BBC News
UN General Assembly adopts resolution affirming Ukraine's territorial integrity 4 Mart 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Çin Merkez Televizyonu (28 Mart 2014) - ^ "ЦАМТО / Новости / Сергей Шойгу: боевые возможности ЮВО за 2016 год увеличены на 10%". 17 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2023.
- ^ "Lahey Adalet Divanı: Azerbaycan Laçin koridorundaki ablukayı kaldırmalı". BBC News Türkçe. 23 Şubat 2023. 2 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2023.
Laçin Koridoru, 2020'den bu yana Rus barış gücü askerlerinin kontrolü altında bulunuyor.
- ^ "Russia's Role in Enforcing Peace in Nagorno-Karabakh Stirs Hopes, Bitterness". wsj. 7 Aralık 2020. 21 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2023.
- ^ "У российских миротворцев в Карабахе сменился командующий". rbc.ru. 21 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2023.
- Galeotti, Mark (2017). The Modern Russian Army 1992–2016. Elite 217. Oxford: Osprey. ISBN 978-1-47281-908-6.
- Harris, Catherine; Kagan, Frederick W. (2018). Russia's Military Posture: Ground Forces Order of Battle (PDF). Institute for the Study of War. 25 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 30 Ekim 2020.
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- "Rus Askerî Kuvvetleri: İnteraktif Harita". 27 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2023.