Filipin Komünist Ayaklanması

Filipin Komünist Ayaklanması
	Filipinler İç Savaşı
Tarih	29 Mart 1969 - Devam ediyor
Bölge	Filipinler
Durum	Devam ediyor
Taraflar
Filipinler; Anti-komünist milis; Alsa Masa; Destekleyenler:; ABD; Avustralya	Komünist Parti; Yeni Halk Ordusu; Ulusal Demokratik Cephe; Yeni Yurtsever Birlik; Filipinler Marksist-Leninist Partisi; Devrimci Halk Ordusu; Alex Boncayo Tugayı; İşçi Silahlı Partizanlar; Cordillera Halk Kurtuluş Ordusu; Destekleyenler:; Çin; Kazakistan; Kırgızistan
Komutanlar ve liderler
Ferdinand Marcos (1971-1986); Corazon Aquino (1986-1992); Fidel V. Ramos (1992-1998); Joseph Estrada (1998-2001); Gloria Macapagal Arroyo (2001-2010); Benigno Aquino III (2010-Günümüz)	Jose Maria Sison; Bernabe Buscayno; Satur Ocampo; Benito Tiamzon; Jorge Cabardo; Wilma Tiamzon; Adelberto Silva; Domingo Tarectecan; Francisco Pascual; Felimon Lagman
Güçler
220,000	5000
Kayıplar
9,867 ölü (1971–2002) [kaynak belirtilmeli]	22,799 ölü (1971–2002) [kaynak belirtilmeli]
	1969–2002 yılları arasında 10,672 sivil hayatını kaybetti. [kaynak belirtilmeli] 2015 yılında ise toplam 30,000 ile 43,000 arasında sivil yaşamını yitirdi. [kaynak belirtilmeli]

Filipin Komünist Ayaklanması, Filipinler Komünist Partisi ve onun silahlı kuvveti olan Yeni Halk Ordusu öncülüğünde 1969 yılında Filipinler'de Marksist-Leninist ilkelere dayalı rejim kurma amacı ile meydana gelen ayaklanma.^[1] Bu ayaklanma sonucu gelişen olaylar halen devam etmektedir.^[2]^[3]

Hakkında[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayaklanma aslında ilkin Japonya'ya ve daha sonra ülkeye gelen Amerikalılara karşı savaşan ancak başarıya ulaşamayan Hukbalahapların devamı niteliğindedir. Komünist ayaklanmacılar gerilla savaşı taktiği ile kırsalda etkili bir durum içerisindedirler. ^{[kaynak belirtilmeli]} 2001 yıllı başta olmak üzere Filipinler'de Yeni Halk Ordusu'na destek veren halkı baskılamak amacıyla sürekli olarak antikomünist yargısız infazlar düzenlenmiştir. Örgüt aynı zamanda dış ülkelerden de mali yardım, eğitim ve diğer lojistik destekleri almaktadır. Bu yardımı verenlerden bazıları Kore İşçi Partisi, Filistin Kurtuluş Örgütü, Japon Kızıl Ordusu, Sandinista Ulusal Kurtuluş Cephesi, El Salvador Komünist Partisi ve Peru Komünist Partisi'dir.^[3]

^ "Mapping Militants Profile: Communist Party of the Philippines – New People's Army". cisac.fsi.stanford.edu. Stanford University, Stanford, California: Stanford University Freeman Spogli Institute for International Studies – Center for International Security and Cooperation (CISAC). 27 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020.
^ "Armed Conflicts: Philippines-CPP/NPA (1969–2017)". Project Ploughshares (İngilizce). 27 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020.
^ ^a ^b "Philippines' communist rebellion is Asia's longest-running insurgency". South China Morning Post (İngilizce). 16 Eylül 2019. 16 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Şubat 2020.

Siyasi tarih ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

Filipinler ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.