Fahr
Fahr (Arapça: فخر) sözlükte "gurur" manasına gelmesine karşın, övünme şiirleri için kullanılan edebi bir terimdir.[1]
Mahiyeti[değiştir | kaynağı değiştir]
Klasik Arap edebiyatında, kasideler birkaç dahili temanın bir araya gelmesiyle oluşan çok temalı bir yapıya sahiptir. Fahr bölümü, klasik kasidenin içerisinde yer alan bu dahili bölümlerden biridir. Şairler burada kendileriyle ve soylarıyla övünmektedir. Örneğin; İslam öncesi şairlerinden Alkame b. Abede, bir fahr şiirinde şunları söylemektedir:
"Rakibimi (alt etmek için) sabah vakti sefere çıktım. Keskin, güvenilir ve (kazandığı pek) hayırlı (zaferlerle akıllara) kazınmış olan kılıc(ım) beni cesaretlendirmekteydi.
Açlığın, (insanların doyurulmasının sorumluluğunu), nebʿ (bitkisinden elde edilen), çentik atılmış oyun çubuklarının (sırtına) yüklediği zamanlarda, meyser oyununa katılmışımdır.
Eğer meyser (oyununu deve yerine) atla oynasalardı, ben (yine) oynardım. İnsanların meysere koydukları (her bahis, benim tarafımdan muhakkak) karşılanacaktır.
(Sefere çıktıkları zaman yanlarındaki) yiyecekleri, (çok beklemesi nedeniyle küflenerek) yeşeren (bazı) azık(lar)dan ve kokuşmuş et(lerden ibaret) olan gençlere eşlik ederim."[1]
Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]
Esat Ayyıldız. "‘Alkame b. ‘Abede el-Fahl ve İki Kasidesi" 10 Kasım 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. İSTEM / 36 (Aralık 2020): 389-415 . https://doi.org/10.31591/istem.836393
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b Ayyildiz, Esat (31 Aralık 2020). "'Alkame b. 'Abede el-Fahl ve İki Kasidesi". İSTEM (36): 389-415. doi:10.31591/istem.836393. ISSN 1304-0618. 14 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Şubat 2021.
