Evelyn Hooker

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Evelyn Hooker
DoğumEvelyn Gentry
2 Eylül 1907(1907-09-02)
North Platte, Amerika Birleşik Devletleri
Ölüm18 Kasım 1996 (89 yaşında)
Santa Monica, Kaliforniya, ABD
Defin yeriWoodlawn Mezarlığı, Santa Monica, Kaliforniya
Eğitim
MeslekPsikolog

Evelyn Hooker (kızlık soyadı Gentry, 2 Eylül 1907 - 18 Kasım 1996), kendi kendini erkek eşcinsel ve heteroseksüel olarak tanımlayan gruplara çeşitli psikolojik testler uyguladığı ve en çok uzmanlardan eşcinselleri tanımlamalarını ve zihinsel sağlıklarını derecelendirmelerini istediği 1956 tarihli "Erkek Açık Eşcinselliğin Ayarlanması" adlı makalesiyle tanınan Amerikalı bir psikologdu. Diğer araştırmacıların daha sonra tekrarladığı deney, eşcinsel ve heteroseksüel erkekler arasında zihinsel uyum açısından algılanabilir bir fark olmadığı için eşcinselliğin zihinsel bir bozukluk olmadığını savunur.

Çalışmaları, eşcinsellik ve akıl hastalığı arasındaki yanlış bir ilişkinin, eşcinselliği akıl hastalığı olarak sınıflandırmanın temelini oluşturduğunu, yalnızca akıl hastalığı tedavisi görmüş eşcinsel erkekleri içeren bir örneklem grubu üzerinde çalışılarak oluşturulduğunu savundu. Bu, kültürel heteroseksizmi reddetmede kritik bir öneme sahiptir, çünkü eşcinselliğin gelişimsel olarak heteroseksüellikten aşağı olmadığını savunur. Bunun bir hastalık olmadığını göstermesi, eşcinselliğin Amerikan Psikiyatri Birliğinin Mental Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı'ndan nihai olarak çıkarılmasını sağladı.[1]

Yaşam[değiştir | kaynağı değiştir]

Hooker, Evelyn Gentry olarak North Platte, Nebraska'da büyükannesinin evinde doğdu ve Colorado Plains'te sekiz erkek ve kız kardeşle birlikte büyüdü. 13 yaşındayken ailesi Colorado, Sterling'e taşındı.[1][2] Sterling'e yolculuk, Hooker'ın en güzel anılarından biri olacaktır.[3]

Hooker'ın üçüncü sınıf eğitimi olan annesi Jessie Bethel, ona eğitim almasını söyledi çünkü ondan alınamayacak tek şey buydu.[3] Gentry ailesi zengin değildi ve Hooker, yaklaşık 1,8 m'lik boyuyla dikkat çekiciydi. Hâlâ bir eğitim savunucusu olan Jessie Bethel, kızını o zamanlar için büyük ve alışılmadık derecede ilerici olarak Sterling Lisesi'ne yazdırdı.[4] Orada, Hooker bir onur programındaydı ve psikoloji dersi alabildi.[4] Hooker bir öğretmen kolejine gitmek istedi, ancak eğitmenleri potansiyelini gördü ve onu Colorado Üniversitesine gitmesi için teşvik etti. Mezun olmaya hazır olduğunda Colorado Boulder Üniversitesinden (UCB) burs kazanmıştı.[5]

1924'te zengin bir Boulder ailesi için hizmetçi olarak çalışırken UCB'de öğrenci oldu. Akıl hocası Karl Munzinger, o zamanlar yaygın olan psikolojik davranışçılık teorisine meydan okumasında ona rehberlik etti. Tezini farelerde deneme yanılma yoluyla öğrenme üzerine yazdı.[6] Munzinger, onu kendi vaka geçmişini yazmaya davet etti. Yüksek lisans derecesini aldıktan sonra, Maryland, Baltimore'daki Johns Hopkins Üniversitesinde psikoloji alanında doktora programına katılan 11 kadından biri oldu ve Yale başkanının kadın olduğu için yönlendirmesi reddedildi. Kadın doktoralarını genellikle onaylamayan Knight Dunlap ile çalıştı.[6] 1932'de doktorasını aldı.[2]

Kariyerinin ilk yıllarında özellikle eşcinsellerin psikolojisiyle ilgilenmedi. Maryland Kadınlar Kolejinde sadece bir yıl öğretmenlik yaptıktan sonra tüberküloza yakalandı ve sonraki yılı Arizona'da bir sanatoryumda geçirdi. İyileştikten sonra Güney Kaliforniya'daki Whittier Kolejinde ders vermeye başladı.[4] Daha sonra 1937'de Gentry, Berlin Psikoterapi Enstitüsünde burs kazandı ve bu noktada Whittier'den ayrıldı. Hooker, Avrupa'da okurken Yahudi bir aileyle yaşadı. Oradayken Adolf Hitler'in yükselişini ilk elden gördü ve Kristallnacht gibi olaylara tanık oldu.[3] Daha sonra birlikte yaşadığı Yahudi ailesinin toplama kamplarında öldürüldüğünü öğrendi. Eve dönmeden önce Hooker, Rusya'ya bir grup turuna çıktı ve Büyük Temizlik'ten hemen sonra geldi. Hooker'ın Avrupa'da göreceği olaylar, sonunda sosyal adaletsizliğin üstesinden gelmeye yardım etme arzusunu ateşledi.[3]

Hooker, Whittier'da çalışmaya geri dönmeye hazır olduğunda, geri dönemeyeceğini anladı. Whittier'daki yöneticiler ondan korkuyorlardı çünkü bir yılını totaliter bir Avrupa'da yaşayarak geçirmişti. O ve diğer birkaç personel, yıkıcı davranışlardan şüphelenildiği için serbest bırakıldı.[7] Sonuç olarak, California Üniversitesi, Los Angeles (UCLA) psikoloji bölümünde çalışmak için başvurdu.[5] O sırada UCLA'daki psikoloji bölümünün başkanı, Hooker'ın Johns Hopkins'ten akıl hocası Knight Dunlap'tı.[7] Dunlap, ona bir iş vermek istediğini, ancak zaten üç kadın öğretim üyesine sahip olduklarını ve “yürekten sevilmediklerini” söyledi.[7] Ancak, araştırma görevlisi olarak bir pozisyon elde edebildi. Hooker kısa sürede parlak bir öğretmen ve araştırmacı olarak ün kazandı. 31 yıl boyunca UCLA'da kaldı, burada özel muayenehaneye başladığı 1970 yılına kadar araştırmalar yaptı ve deneysel ve fizyolojik psikoloji dersleri verdi.[3]

Ancak, 1940'larda, ilk olarak hayatının işinin ne olacağıyla ilgilenmeye başladı. Hooker, 1944'te dersten sonra bir öğrenci ona yaklaştığında psikolojiye giriş dersi veriyordu. Öğrenci, kendisini Sam From olarak tanımladı. Ona eşcinsel olduğunu söyledi ve arkadaşlarının çoğu da eşcinseldi.[5] Hooker, Sam'in sınıftaki en parlak öğrencilerden biri olduğunu fark etti ve çabucak onunla arkadaş oldu. Ders aralarında ve sonrasında sohbet etmek ve birbirlerini tanımak için zaman ayırırlardı. Sam, Hooker'ı eşcinsel arkadaş çevresiyle tanıştırdı. Hooker, daha fazla eşcinselle arkadaşlık kurabildiği kulüplere, barlara ve partilere gitti.[5] Sam'in en yakın arkadaşları yazar Christopher Isherwood ve şair Stephen Spender'dı.[3] Ona "onun gibi insanları" bilimsel olarak incelemesi için meydan okudu.[2]

Sam, Hooker'a bir soru önerdi: "Eşcinselliğin bir tür hastalık veya bozukluk olup olmadığını ve bir kişinin psikolojik yapısıyla ilgili olup olmadığını belirlemek için neden eşcinseller üzerinde araştırma yapmıyorsunuz?"[4] Sam, "onun gibi insanları incelemenin bilimsel görev" olduğunu söyleyerek Hooker'ı eşcinseller hakkında araştırma yapmaya çağırdı.[3] Hooker, bu soruyla ilgilendi ve çocukken sosyal reddedilme, seyahatlerinde ırksal ve politik zulmün etkilerine ve profesyonel yaşamında ayrımcılığın etkilerine tanık olma deneyimiyle daha da ikna oldu.

Sonraki yirmi yıl içinde profesyonel olarak yerleşik hale geldi. 1948'de UCLA'da İngilizce profesörü ve şiir alimi olan Edward Hooker'ın Salter [muhtemelen Saltair] Bulvarı'ndaki evinde bir misafir kulübesine taşındı. 1951'de Londra'da evlendiler ve soyadını aldı. Ellilerin ortalarında Christopher Isherwood komşuları oldu. Isherwood'un çok daha genç olan Don Bachardy ile ilişkisine karşıydı; evinde hoş karşılanmadılar.[8] Sam From, 1956'da Hooker'ın çığır açan araştırması yayınlanmadan hemen önce bir trafik kazasında öldü. Hooker'ın kocası Ocak 1957'de kalp durmasından öldü.[2]

1960'larda çalışmalarının daha geniş bir izleyici kitlesi bulduğunu gördü ve sonuçları eşcinsel hakları hareketi tarafından kullanıldı. 1961'de Hooker, Avrupa'da konferans vermek üzere davet edildi ve 1967'de Ulusal Ruh Sağlığı Enstitüsü (NIMH) müdürü ondan kurumun eşcinsel erkekler hakkında ne yapması gerektiğine dair bir rapor hazırlamasını istedi. Richard Nixon'ın 1969'da seçilmesi, bir dergi tarafından izinsiz olarak yayınlanan raporun 1970'de yayınlanmasını geciktirdi. Rapor, eşcinselliğin suç olmaktan çıkarılmasını ve hem eşcinsel hem de heteroseksüel kişilere benzer hakların sağlanmasını tavsiye etti. Gelişmekte olan eşcinsel hakları hareketi bunu ele kullandılar.[2]

1970 yılında UCLA'daki araştırmasından 63 yaşında emekli oldu ve Santa Monica'da özel bir muayenehane açtı. Müşterilerinin çoğu gey erkekler ve lezbiyenlerdi.[2] Daha sonraki yaşamında Kamu Yararına Seçkin Katkı Ödülü'ne layık görüldü.[5] Chicago Üniversitesi onun onuruna Evelyn Hooker Gay ve Lezbiyen Çalışmaları Merkezi'ni açtı. Aynı zamanda 65. Akademi Ödülleri'ne aday gösterilen Changing Our Minds: The Story of Dr. Evelyn Hooker filmine konu oldu.[5]

Hooker, 1996 yılında 89 yaşında Santa Monica, Kaliforniya'daki evinde öldü.[1]

Projektif test çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Hooker, 1954'ten beri eşcinsel arkadaşları hakkında veri toplamış olmasına rağmen, bu verilerin toplanmasına ilişkin bilimsel titizliğin eksikliği nedeniyle çalışmalarının çok az değerli olduğunu hissetti. NIMH'den bir hibe başvurusunda bulundu, ancak konuyla ilgili tartışmalar nedeniyle bunu alma olasılığının çok düşük olduğu konusunda uyarıldı.[9] Ne de olsa 1950'ler McCarthy döneminin zirvesindeydi ve eşcinsellik, psikologlar tarafından zihinsel bir bozukluk, kilise tarafından bir günah ve yasalara göre bir suç olarak kabul ediliyordu.[3] Hibeleri vermekten sorumlu olan John Eberhart, Hooker ile şahsen tanıştı ve onun cazibesine ikna oldu ve ona hibeyi verdi.[5]

Hooker, iki grup erkek topladı: bir grup yalnızca eşcinsel, diğeri yalnızca heteroseksüel olacaktı. Eşcinsel erkeklerin büyük bir bölümünü bulmak için Mattachine Society ile temasa geçti. Mattachine Society, amacı eşcinselleri topluma entegre etmek olan bir organizasyondu.[10] Hooker, çalışma için heteroseksüel erkekleri bulmakta daha fazla zorluk çekiyordu. 30 heteroseksüel erkek ve 30 eşcinsel erkekten örnek topladı ve bunları eşdeğer IQ, yaş ve eğitime göre eşleştirdi. Araştırmanın yararına, her iki gruptan da erkeklerin hiçbirinin daha önce psikolojik yardım görmemiş, silahlı servislerdeki disiplin kışlasında veya hapishanede bulunmamış, önemli rahatsızlık belirtileri göstermemiş veya terapi görmemiş olmaları istendi.[10] Ayrıca, katılımcıların anonimliğini korumak amacıyla görüşmeleri yapmak için kendi evini kullanmak zorunda kaldı.[2]

Hooker, çalışması için üç projektif psikolojik test kullandı: Tematik algı testi (TAT), Bir Resim Çiz-Öykü testi (MAPS testi) ve Rorschach mürekkep testi.[2] Rorschach, o dönemde klinisyenlerin eşcinselliği teşhis etmek için en iyi yöntem olduğuna inandıkları için kullanıldı.[10]

Bir yıllık çalışmanın ardından Hooker, 60 işaretlenmemiş psikolojik profile sahip üç uzman değerlendiriciden oluşan bir ekip sundu. Olası bir önyargıdan kaçınmak için sonuçlarının yorumunu diğer insanlara bırakmaya karar verdi.[2]

İlk olarak, Rorschach testleri konusunda uzman olan Bruno Klopfer ile bu testlerde elde edilen sonuçlar aracılığıyla insanların cinsel yönelimini belirleyip belirleyemeyeceğini görmek için temasa geçti. İki grup arasında ayrım yapma yeteneği şanstan daha iyi değildi.[2] Ardından MAPS testinin yaratıcısı Edwin Shneidman da 60 profili analiz etti. Altı ayını aldı ve o da her iki grubun psikolojik yapıları açısından oldukça benzer olduğunu keşfetti.[2] Üçüncü uzman, iki grubu birbirinden ayırabileceğinden emin olan Dr Mortimer Mayer'di ve bu süreçten iki kez geçti.[2]

Varsayım, bu testlerin katılımcıları en içteki endişelerini, korkularını ve isteklerini ortaya koymaya yönlendireceğiydi.[7] Her test yanıtı, hiçbir tanımlayıcı bilgi olmadan rastgele sırayla Klopfer, Meyer ve Shneidman'a sunulacaktı.[10] Yargıçların iki görevi vardı: beş puanlık bir ölçekte genel bir uyum derecesine ulaşmak ve çiftler halinde hangi katılımcının eşcinsel ve heteroseksüel olduğunu ayırt etmek.[7] Üç değerlendirici, uyum açısından iki grubun üyeleri arasında fark olmadığı sonucuna vardılar.[2]

1956'da Hooker, araştırmasının sonuçlarını Amerikan Psikoloji Derneğinin Chicago'daki toplantısında bir bildiride sundu.[1] NIMH, Hooker'ın araştırmalarından çok etkilendi ve 1961'de çalışmasına devam etmesi için ona NIMH Araştırma Kariyer Ödülü'nü verdi.[5]

Çalışmaları, psikolojik topluluğun eşcinselliğe yönelik tutumlarında bir değişikliğe ve Amerikan Psikiyatri Birliğinin 1973'te eşcinselliği bozukluklar el kitabından çıkarma kararına katkıda bulundu. Bu da genel olarak toplumun tutumunu değiştirmeye yardımcı oldu.[2] Bozuklukların el kitabında kalan bir unsur ego-distonik eşcinsellikti. Uzmanlar, psikanalitik yaklaşımları ve davranış değişikliği dönüşüm terapisini kullanma konusunda endişe duymaya başladılar. 1987'de psikolojik terapilerin eşcinselliği iyileştiremeyeceği belirlenince ego-distonik eşcinsellik de el kitabından çıkarıldı.[11][12]

Yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Evelyn Hooker, "The adjustment of the male overt homosexual", Journal of projective techniques, XXI 1956, pp. 18–31.
  • Evelyn Hooker, "The homosexual community". Proceedings of the XIV International congress of applied psychology, Munksgaard, Copenhagen 1961.
  • Evelyn Hooker, "Homosexuality: Summary of studies". In Evelyn Duvall and Sylvanus Duvall (curr.), Sex ways in fact and faith, Association Press, New York 1961.
  • Evelyn Hooker, "Male homosexual life styles and venereal disease". In: Proceedings of the World forum on syphilis and other treponematoses (Public Health Service Publication No. 997), U.S. Government Printing Office, Washington, DC 1962.
  • Evelyn Hooker, "Male homosexuality". In: N. L. Farberow (cur.), Taboo topics, Atherton, New York 1963, pp. 44–55.
  • Evelyn Hooker, "An empirical study of some relations between sexual patterns and gender identity in male homosexuals". In J. Money (cur.), Sex research: new development, Holt, Rinehart & Winston, New York 1965, pp. 24–52.
  • Evelyn Hooker, "Male homosexuals and their worlds". In: Judd Marmor (cur.), Sexual inversion: the multiple roots of homosexuality, Basic Books, New York 1965, pp. 83–107). Traduzione italiana in: Judd Marmor, Inversione sessuale.
  • Evelyn Hooker, "Homosexuality". In: The international encyclopedia of the social sciences, Macmillan and Free Press, New York 1968.
  • Evelyn Hooker, "Parental relations and male homosexuality in patient and non-patient samples", Journal of consulting and clinical psychology, XXXIII 1969, pp. 140–142.
  • Evelyn Hooker, Foreword to: C. J. Williams and M. S. Weinberg, Homosexuals and the military: a study of less than honorable discharge, Harper & Row, New York 1971, pp. vii–ix.

Miras[değiştir | kaynağı değiştir]

2010 yılında, aktör/oyun yazarı Jade Esteban Estrada, Hooker'ı solo müzikal ICONS: The Lesbian and Gay History of the World, Vol. 4'te canlandırdı.

Making Gay History podcast'inin 1. Sezon 4. bölümü onunla ilgilidir.[13]

Onurlar ve ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]

  • 1967'de Hooker, NIMH Eşcinsellik Görev Gücü'nün başkanı oldu.[6]
  • 1991 yılında Amerikan Psikoloji Derneği tarafından Kamu Yararına Psikolojiye Seçkin Katkı Ödülü'nü aldı.[9]
  • 1992'de APA'nın en yüksek onuru olan Yaşam Boyu Başarı Ödülü'nü aldı.[14]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c d "Evelyn Hooker, Ph.D.: September 2, 1907 – November 18, 1996". UC Davis. 20 Ocak 1998 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2011. 
  2. ^ a b c d e f g h i j k l m n IMDb'de Changing Our Minds: The Story of Dr. Evelyn Hooker
  3. ^ a b c d e f g h Jackson, K. T., Markoe, A., Markoe, K. (2001). The Scribner Encyclopedia of American Lives. Charles Scribner’s Sons. 4, 251–253.
  4. ^ a b c d Milite, G. A. (2001). The Gale Encyclopedia of Psychology. Gale Group. 307–308.
  5. ^ a b c d e f g h "Feminist Voices - Evelyn Gentry Hooker". Feminist Voices (İngilizce). 28 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2022. 
  6. ^ a b c Shneidman (1998). "Evelyn Hooker (1907–1996)". American Psychologist. 53 (4): 480-481. doi:10.1037/0003-066x.53.4.480. 
  7. ^ a b c d e Minton, H. L. (2002). Departing From Deviance: A History of Homosexual Rights and Emancipatory Science in America. The University of Chicago Press. 219–236.
  8. ^ "Chris & Don, A love story", a film by Guido Santi and Tina Mascara, 2009.
  9. ^ a b "Evelyn Hooker: In Memoriam". lgbpsychology.org. 30 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2022. 
  10. ^ a b c d Hooker, Evelyn (20 Ekim 1956). "The Adjustment of the Male Overt Homosexual". Journal of Projective Techniques. 21:1 (1): 18-31. doi:10.1080/08853126.1957.10380742. PMID 13417147. 7 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Eylül 2022. 
  11. ^ Brookey, R. A. (2005). Homosexuality Debate. In C. Mitcham (Ed.), Encyclopedia of Science, Technology, and Ethics (Vol. 2, pp. 934-935)
  12. ^ Cochran, Susan D.; Drescher, Jack; Kismödi, Eszter; Giami, Alain; García-Moreno, Claudia; Atalla, Elham; Marais, Adele; Meloni Vieira, Elisabeth; Reed, Geoffrey M. (2014). "Proposed declassification of disease categories related to sexual orientation in the International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD-11)". Bulletin of the World Health Organization. 92 (9): 672-679. doi:10.2471/BLT.14.135541. PMC 4208576 $2. PMID 25378758. 
  13. ^ "Season One". Making Gay History. 24 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2020. 
  14. ^ Marmor (1997). "Evelyn Hooker: In memoriam (1907–1996)". Archives of Sexual Behavior. 25 (5): 577-578. doi:10.1023/A:1024568108358. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Evelyn_Hooker&oldid=32164243" sayfasından alınmıştır