Emin Fındıkoğlu
| Emin Fındıkoğlu | |
|---|---|
.jpg) Emin FIndıkoğlu (İKSV Arşivi) | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | 4 Şubat 1940 İstanbul, Türkiye |
| Tarzlar | Caz |
| Meslekler | Caz müzisyeni, aranjör, besteci, orkestra şefi, eğitimci |
| Çalgılar | Piyano |
| Etkin yıllar | 1967-günümüz |
Emin Fındıkoğlu (d. 4 Şubat 1940, İstanbul), Türk caz müzisyeni, aranjör, besteci, piyanist, eğitimci ve orkestra şefi.
Beste ve düzenlemeleriyle Türk caz tarihinde önemli yer edinmiş bir müzisyendir.[1]
Yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]
Gençlik Yılları[değiştir | kaynağı değiştir]
4 Şubat 1940'ta İstanbul'da doğdu. Babası sosyolog Ziyaeddin Fahri Fındıkoğlu, annesi İstanbul Üniversitesi Felsefe bölümü mezunlarından Efser Fındıkoğlu'dur.
İlk müzik eğitimini mellofon üzerine aldı. Ortaöğrenimini Saint Joseph Lisesi'nde yaparken cazla ilgilendi ve klasik müziğin hafif örneklerini seslendiren 40 kişilik okul orkestrasında mellofon çalarak müziğe başladı.
Bu yıllarda cazla ilgilenip, okul orkestrasında çeşitli nefesli çalgılar çalarak müziğe başladı. Ayrıca İstanbul Belediye Konservatuvarı'na gündüzlü öğrenci olarak devam etti. Bu dönemde trompet öğrenimi gördü, bir yandan da caz eleştirmeni Cüneyt Sermet’in evine gidip gelerek, müzik bilgisini derinleştirdi.
Fındıkoğlu 1956'da Küçük Sahne'de İsmet Sıral Altılısı'nı, Beyoğlu Saray Sineması'nda ise Orta Doğu Turnesi kapsamında Türkiye'ye gelen Dizzy Gillespie ile orkestrasını canlı dinledi.[2] bu konserlerde Arif Mardin ve Ernie Wilkins'in orkestra düzenlemeleriyle tanıştı.[3]
Fındıkoğlu, caz eleştirmeni Cüneyt Sermet'in önayak olmasıyla 1959 yılı boyunca, Arif Mardin'den aranjörlük dersleri aldı. Bu dönemin sonunda yazdığı bir parçanın Berklee International Sextet tarafından seslendirilmesi sonrasında, Berklee Müzik Okulu'nun kurucusu Lawrence Berk'ten dört yıllık eğitim bursu kazandı. Zorunlu askerlik hizmetini yaptıktan sonra, 1962-1966 yılları arasında Berklee'nda öğrenim gördü. Burada Herb Pomeroy ile aranjörlük, Ray Santisi ile piyano, John LaPorta ile doğaçlama, Bill Maloof ile orkestrasyon ve James Progris ile kontrpuan çalıştı. 1963'te Berklee’nin Jazz In The Classroom albüm dizisinin sekizincisi olan “A Tribute To Duke Ellington” için iki Mercer Ellington bestesi düzenledi.[4]
Müzik Kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]
1967’de İstanbul’a döndü ve İsveçli saksofoncu Lennart Jansson’un dörtlüsünde piyano çalmaya başladı. 1968’de ilk büyük orkestrası Big Soul Band’i kurdu. Fındıkoğlu düzenlemeleriyle çalınan soul parçalarını seslendiren topluluğun bas gitaristi Onno Tunç idi.[5] 1970’te Elmadağ’da The Rhythm Section[6] adlı bir caz kulübü açtı; zamanın ünlü cazcıları Melih Gürel, İsmet Sıral, Günnur Perin gibi isimlerin çaldığı bu mekanı bir sonraki yıl kabare tiyatrosuna çevirdi.
İsmet Küntay ve Haldun Taner ile birer müzikale imzasını attı.[7] 1971’de Gülriz Sururi-Engin Cezzar Tiyatrosu’nda Hair müzikali'nin,[8] 1979’da Dostlar Tiyatrosu’nda Brecht Kabare’nin müzik yönetmenliğini üstlendi.[9]
1972-1975 yılları arasında İskandinavya ve Avrupa’da dans müziği çalan topluluklarda yer aldı. 1978’de Taksim’de Onno Tunç ile Polifon adlı bir müzik okulu açtı.[10] 1980’lerde Tuna Ötenel ile çeşitli topluluklar kurdu.[11]
1985’te Sivil Toplum Kuruluşu Bilsak'ın yöneticisi Mustafa Kemal Ağaoğlu ile ilk uluslararası modern caz etkinliği olan Bilsak Caz Festivali’ni başlattı.[12] 1985-1989 yılları arasında Uluslararası Bilsak Caz Festivali’nin müzik direktörlüğünü üstlendi.
Tuna Ötenel ile birlikte daha önceki dörtlüyü geliştirip Euphony (1986) ve Detant (1999) adlı sekiz kişilik topluluklar kuran sanatçı bu topluluklarda Türkiye'nin nefesli çalgı çalan solistlerini konuk etti[13]
Fındıkoğlu, Muzikotek plak şirketinin girişimiyle 1996'da, içinde kendi bestelerinin de yer aldığı Sinir Standard & Dog Songs adlı bir albüm kaydetti.[14] Albümde ağız armonikasında Hasan Kocamaz, kontrbasta Mahmut Yalay, davulda Ateş Tezer yer aldı. 2000'de müzik yönetmenliğini üstlendiği Feyza Eren albümü I’m New Yonca etiketiyle piyasaya çıktı. Albüm başta tromboncu Elvan Aracı olmak üzere Detant grubu üyelerinin katkılarıyla gerçekleşti.
MİAM’da 11 yıl boyunca sürdürdüğü caz armonisi ve şarkı yazımı derslerinin dışında bir yaylı çalgılar dörtlüsünün çevresinde oluşturduğu grup (Stringsville) ile konserler verdi. 2012 yazında Nisville Caz Festivali’nde (Sırbistan) EF SEPTET adlı topluluğuyla yer aldı.[15] 2015'te EF+12 adını verdiği büyük caz topluluğunu kurdu.[16] 2020'nin başında Emin Fındıkoğlu'nun 80. yaşgününü şerefine yapılması planlanan caz kulübü geceleri ve caz konserleri serisi COVID-19 pandemi krizi nedeniyle ilk 4 gösteriden sonra, askıya alındı.
Ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]
Emin Fındıkoğlu Temmuz 2015’te İstanbul Caz Festivali’nden Yaşam Boyu Başarı Ödülü'nün sahibi oldu.[17]
Diskografi[değiştir | kaynağı değiştir]
| Yıl | Albüm Adı | Şirket | Format | Açıklama |
|---|---|---|---|---|
| 1963 | A Tribute to Duke Ellington | Berklee Press Publications, vol. 8 | LP | Ellington parçaları üzerine öğrencilerin düzenlemerinden oluşan LP'de, Fındıkoğlu'nun iki aranjmanı bulunuyor. |
| 1979 | Brecht Kabare | Dostlar Tiyatrosu Yayınları | LP | Genco Erkal'ın sahnelediği tiyatro gösterisinde çalınan Fındıkoğlu düzenlemelerini içeren stüdyo kayıtlarını içermektedir. |
| 1991 | Armen Donelian Sextet: The Wayfarer | Sunnyside | CD | New York'lu müzisyenlerden oluşan topluluğun kaydettiği albümün açılış parçası bir Fındıkoğlu bestesidir. |
| 1997 | Emin Fındıkoğlu 3, 4: Sinir Standard and Other Dog Songs | Muzikotek | CD | Fındıkoğlu'nun beş bestesinin yanı sıra, dört caz standardını içermektedir. |
| 2000 | Feyza: I'm New | Yonca | CD | On caz standardı ve bir Fındıkoğlu bestesini içeren CD'nin müzik yönetmeni Fındıkoğlu'dur. |
| 2020 | Emin Fındıkoğlu +12: Concision | Plak ve Ben | LP | Yedi caz standardı ve bir Fındıkoğlu bestesini içeren bu big band albümünün LP'si stüdyo kaydından dört yıl sonra yayınlanmıştır. |
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Emin Fındıkoğlu 80. Yaşını Arter Konseriyle kutluyor". Sanatatak.com 27 Kasım 2019. 15 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2020.
- ^ "Hülya Tunçağ: "Türkiye'de Cazın Öyküsü - 3"". 1 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2020.
- ^ "İKSV Yaşam Boyu Başarı Ödülü Haberi". 15 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2020.
- ^ "Berklee Records". 6 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Agos Gazetesi Portal". 11 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2020.
- ^ "Google Books: "The Turkish Psychedelic Music Explosion: Anadolu Psych 1965-1980"". 15 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2020.
- ^ "Cumhuriyet Gazetesi Arşivi". 15 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2020.
- ^ "Zeynep Oral'ın yazısı". 16 Mayıs 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2020.
- ^ "Biletix Arşivi". 14 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2020.
- ^ "BirGün Gazetesi Haberi". 15 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2020.
- ^ "Jazz Dergisi Arşivi". 11 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2020.
- ^ "Akşam Gazetesi Arşivi". 15 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2020.
- ^ "Nardis Jazz Club Arşivi: Şenova Ülker Biyografi". 15 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2020.
- ^ "Müzikotek Plak Şirketi Sanatçı Sayfası". 24 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2020.
- ^ ""Türkiye'de Caz" Youtube Kanalı". 15 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2020.
- ^ "EF+12: "Kısa Samba"". 15 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2020.
- ^ "İstanbul Caz Festivali Yaşam Boyu Başarı Ödülü". caz.iksv.org. 15 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2020.