Elm Sokağı Kabusu 3: Rüya Savaşçıları

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Elm Sokağı Kabusu 3: Rüya Savaşçıları
A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors
YönetmenChuck Russell
YapımcıRobert Shaye
Senarist
Hikâye (eser)
  • Wes Craven
  • Bruce Wagner
UyarlamaKarakterler
–Wes Craven
Oyuncular
MüzikAngelo Badalamenti
Görüntü yönetmeniRoy H. Wagner
Kurgu
Stüdyo
DağıtıcıNew Line Cinema
Çıkış tarih(ler)i27 Şubat 1987 (1987-02-27)
Süre96 minutes
ÜlkeABD
DilEnglish
Bütçe$4.3–4.6 million
Hasılat$44.8 million

Elm Sokağı Kabusu 3: Rüya Savaşçıları[1] (özgün_ad A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors) Chuck Russell tarafından yönetilen 1987 Amerikan fantezi slasher filmidir . Hikâye Wes Craven ve Bruce Wagner tarafından geliştirildi ve Elm Sokağı'ndaki Kabus serisinin üçüncü bölümüdür ve başrollerde Heather Langenkamp, Patricia Arquette, Larry Fishburne, Priscilla Pointer, Craig Wasson ve Robert Englund Freddy Krueger rolündedir .[2]

Hikaye[değiştir | kaynağı değiştir]

1987'de, bir önceki filmdeki olaylardan bir yıl sonra, genç Kristen Parker, Freddy Krueger'ın onu kovaladığını hayal eder. Zaten uyandığını düşündükten sonra banyosunda ona saldırır ve gerçek dünyada bileğini kesmiş gibi görünmesini sağlar.

Kristen'in intihara meyilli olduğuna inanan annesi, onu Westin Hills Psikiyatri Hastanesine kabul eder ve burada Dr. Neil Gordon'un bakımına verilir. Hastanede Kristen, uykuya dalmaktan korktuğu için onu sakinleştirmeye çalışan emirlerle savaşır. Yeni stajyer terapist Nancy Thompson, onu sakinleştirir ve Freddy'nin tekerlemesinin bir kısmını okuyarak onunla arkadaş olur. Nancy, Dr. Gordon'un diğer hastalarıyla tanıştırılır: Phillip, uyurgezer bir alışkanlıktır; Sokaklardan şiddete meyilli sert bir çocuk olan Kincaid; Sigara yanıklarına meyilli umutlu bir televizyon oyuncusu Jennifer; Daha önce intihar girişiminde bulunduğu için tekerlekli sandalye kullanan Will; İyileşen bir uyuşturucu bağımlısı olan Taryn; ve konuşamayacak kadar travmatize olan en küçüğü Joey. Bir gece, Freddy rüyalarında Kristen'a saldırır, ama o farkında olmadan Nancy'yi rüyasına çeker ve kaçmalarına izin verir.

Kristen, gençliğinden beri insanları rüyalarına çekebildiğini ortaya koyuyor. Sonraki iki gece boyunca Freddy, Phillip'i bir çatıdan aşağı atar ve Jennifer'ın kafasını televizyona çarparak öldürür. Bir sonraki grup seansında Nancy, kalan hastalara, yıllar önce bir araya gelip Krueger'i yakanların hayatta kalan çocukları olan "Elm Sokağı çocuklarının sonuncusu" olduklarını açıklar. Hem Nancy hem de Neil, ortak bir rüyayı deneyimleyebilmeleri ve rüya güçlerini keşfedebilmeleri için onları grup hipnozunu denemeye teşvik eder. Rüyada Joey uzaklaşır ve Freddy tarafından yakalanır ve onu gerçek dünyada komada bırakır; Nancy ve Neil görevden alındı. Bir rahibe, Rahibe Mary Helena, Neil'e Freddy'nin, kendisine sürekli tecavüz eden yüzlerce akıl hastasının olduğu bir odaya yanlışlıkla kilitlenen hastane personelinden genç bir kadının oğlu olduğunu ve onu durdurmanın tek yolunun yatıp yatmak olduğunu söyler. kemikleri dinlensin.

O ve Nancy, babası memur Donald Thompson'a kemiklerin nerede saklandığını soruyor, ancak işbirliği yapmıyor. Nancy, Kristen'ın uyuşturulduğunu öğrendiğinde hastaneye geri döner. Neil, Donald'ı onlara yardım etmeye ikna etmek için geride kalır. Nancy ve diğerleri, Kristen ile yeniden bir araya gelmek için tekrar grup hipnozuna girerler, ancak hepsi Freddy tarafından ayrılır. Kristen, Nancy ve Kincaid birbirlerini bulurken Taryn ve Will Freddy tarafından öldürülür. Üçlü Joey'i kurtarır, ancak emdiği ruhlar nedeniyle çok güçlü hale geldiği için Freddy'yi yenemezler. Kalıntılarının bulunduğunu hisseden Freddy, kendi iskeletini alır ve Neil'i etkisiz hale getirmeden önce Donald'ı öldürür. Freddy diğerlerine saldırmak için geri döner, ancak Joey onu püskürtmek için rüya gücü sesini kullanır. Donald, Nancy'ye karşıya geçtiğini söyler, ancak Freddy olduğu ortaya çıkar ve Nancy'yi midesinden bıçaklar ve onu bir kenara fırlatır. Freddy, Nancy'nin öldüğünü zannederek, onu öldürmek için Kristen'ın üzerine gelir ama hala hayatta olan bir Nancy onu kendi eldiveniyle bıçaklar. Neil, Freddy'nin kemiklerini kurtarmayı ve arındırmayı başarır, onu öldürür. Nancy öldükten sonra, Kristen herkesi uyandırmayı ve onları gerçek dünyaya döndürmeyi başarır. Hastaların cenazesi sırasında Neil, Amanda Krueger'ın mezar taşını bulur ve onun Rahibe Mary Helena olduğunu keşfeder. O akşam, Nancy'nin kendisine verdiği Malezya bebeği ve Kristen'in yakındaki kağıt hamuru evi ile uyumaya gider ve aniden Kristen'in evinin içeriden aydınlanması, Freddy'nin tamamen mağlup olmadığını düşündürür.

Seslendirme[değiştir | kaynağı değiştir]

Heather Langenkamp ... Nancy Thompson (Aysun Topar)

Craig Wasson ... Dr. Neil Gordon (Ali Çorapçı)

Robert Englund ... Freddy Krueger (Uğur Taşdemir)

Ken Sagoes ... Roland Kincaid (İlham Erdoğan)

Jennifer Rubin ... Taryn White (Selay Taşdöğen)

Bradley Gregg ... Phillip Anderson (Adem Adıgüzel)

Ira Heiden ... Will Stanton (Ali Hekimoğlu)

Laurence Fishburne ... Max Daniels (Mehmet Hakkı Zorlu)

Penelope Sudrow ... Jennifer Caulfield (Banu Kahraman)

Priscilla Pointer ... Dr. Elizabeth Simms (Bedia Ener)

Yapim[değiştir | kaynağı değiştir]

Gelişim[değiştir | kaynağı değiştir]

A Nightmare on Elm Street 2: Freddy's Revenge'in kritik başarısızlığının ardından New Line Cinema, seriye devam edip etmeyeceklerinden emin değildi.[3] Orijinal A Nightmare on Elm Street'i yazıp yöneten Wes Craven, ilk devam filminde yer almadı. Orijinalin bir seriye dönüşmesini istememişti, ancak üçüncü bölümün senaryosunu seriyi sona erdirme niyetiyle birlikte yazdı. A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors'ın başarısı, serinin devam etmesine neden oldu.

Craven'in film için ilk konsepti Freddy Krueger'ın gerçek dünyayı istila etmesini sağlamaktı: Krueger , Elm Sokağı'nda yeni bir Kabus filmini çeken oyuncuların peşini bırakmayacaktı. New Line Cinema meta-sinematik fikri reddetti, ancak yıllar sonra Craven'in konsepti Wes Craven'in Yeni Kabusu'nda ekrana getirildi.[4] Craven'in kendisi, Deadly Friend'i aynı zamanda filme almakla bağlantılı olduğu için yönetmenlik için uygun olmayacaktı.

Filmin hikâyesi için hangi senaryonun kullanılacağına karar verilmeden önce, hem John Saxon hem de Robert Englund üçüncü bir Kabus filmi için kendi senaryolarını yazdılar; Saxon'ın How the Nightmare on Elm Street All Began adlı bir prequel hikâyesi olacak olan senaryosunda, Freddy'nin sonunda masum olduğu ortaya çıkacaktı ya da en azından Charles Manson tarafından cinayetler için kurulmuş olacaktı. cinayetlerin baş suçlusu; Freddy, öfkeli ebeveynler kalabalığı tarafından suçları itiraf etmeye zorlanacak ve bu da onları daha da öfkelendirecektir. Freddy'yi linç ettikten sonra, ebeveynlerinin çocuklarını hedef alarak haksız ölümünün intikamını almak için geri gelir.[5] Englund'un Freddy's Funhouse adlı tedavisinde, kahramanı, Tina öldürüldüğünde üniversitede olan ve nasıl öldüğünü araştırmak için Springwood'a geri dönen Tina Gray'in ablası olurdu. Senaryoda Freddy, Nancy'nin kendisine karşı yaptığı gibi bubi tuzakları kurarak, 1428 Elm Sokağı evini rüya dünyasında kendisine ait olduğunu iddia etmişti.[6] Englund'a göre, senaryo birkaç yıldır kullanılmadan ortalıkta dolaştıktan sonra, bir kısmı daha sonra Freddy's Nightmares'ın pilot bölümünde kullanıldı.[7]

yazı[değiştir | kaynağı değiştir]

Wes Craven, kendisinin ve Bruce Wagner'in franchise almak istedikleri yön hakkında şunları söyledi: "Artık Freddy ile savaşan tek bir kişi olamayacağına karar verdik. Bir grup olmalıydı, çünkü Freddy'nin kurbanlarının ruhları Freddy'yi daha güçlü yaptı".[8] Ayrıca Heather Langenkamp'ı aradı ve senaryoya Nancy karakterini dahil edip edemeyeceğini sordu ve kabul etti. DVD ekstralarında oyuncular ve ekiple yapılan röportajlarda, filmin orijinal fikrinin, çocukların ayrı ayrı belirli bir yere intihar ederek ölmeleri etrafında odaklandığı ortaya çıkıyor. Daha sonra, gençler arasındaki ortak bağlantının Freddy Krueger'ı hayal etmeleri olduğu keşfedilecekti. İntihar tabu bir sosyal mesele olduğu için hikâye terk edildi. Fikrin bazı yönleri filmde kaldı.

Craven ve Wagner'in orijinal senaryosunda karakterler, sonunda filme alınanlardan biraz farklıydı. Nancy bir rüya uzmanı ya da herhangi bir ruh sağlığı uzmanı değildi. Kristen (bu senaryoda adı Kirsten) kurumda sadece kısa bir süre kaldı, bir babası vardı ve annesinin adı Alice idi. Neil'in soyadı Guinness'ti ve karakteri çok daha gençti. Dr. Simms'in soyadı Maddalena'ydı, Taryn Afrikalı-Amerikalıydı, Joey bir evin maketini yapan ve (tekerlekli sandalye kullanmamasına rağmen) dolaşmakta zorlanan kişiydi ve Philip on üç yaşındaydı. . Will'in adı aslen Laredo'ydu, uzun saçları vardı, tekerlekli sandalye kullanmıyordu ve kilden kuklaları yapan oydu. Bu senaryo aynı zamanda Krueger'ın doğduğu çiftlik evini de anlatıyordu ve bu, Elm Sokağı'ndaki evden ziyade çocukların rüyalarında görünen evdi.[9] Wes Craven, orijinal senaryosunda evi "[Freddy'nin rüya manzarasına] açılan bir mimari portal" olarak tanımlar. Tüm boyutlarıyla insan ruhunun neredeyse sınırsız bir dünyasıdır. . . Yani bu diğer dünyaya, çeşitli insanların sahip olduğu ev veya rüyalar veya delilik veya halüsinasyonlar veya özel psişik durumlar aracılığıyla girebilirsiniz."[10]

Filmin aksine, Donald Thompson başından beri Krueger'in gerçek ve hala hayatta olduğunu biliyordu. Krueger kayıptı ve Nancy onu bulmak istedi. Onu bulduğunda, Nancy Krueger'ın doğduğu evi bulmaya takıntılı olduğunu ve böylece onu yakabileceğini öğrenir. Orijinal senaryoda, Nancy ve Neil arasında bir aşk vardır ve seks yaparlar. İlk filmi andıran sahneler ve replikler var. Krueger'in annesinin bir rahibe olduğundan ya da Freddy'nin tecavüzden doğduğundan söz edilmiyor. Joey ve Kincaid Hem öldürülür. Bu senaryodaki ölümler daha groteskti; Krueger o kadar konuşkan değildi ve daha kabaydı. Freddy, Nancy tarafından kutsal su tarafından değil, kendi eldivenini kullanarak öldürülür ve hala ölse bile onun şekil değiştirme hilesini görür.[9]

Never Sleep Again: The Elm Street Legacy'de yönetmen Chuck Russell, Craven'in orijinal senaryosunun daha karanlık ve daha saygısız olduğunu belirtirken, Rachel Talalay senaryonun "20 milyon dolarlık bir senaryo" gibi göründüğünü düşündü. Filmdeki daha mizahi unsurları tartışan Russell, "[Dizi yaratıcısı] Wes Craven'in ne yaptığına baktım ve 'Bu kesinlikle harika ve ürkütücü' dedim. Ama 3'te geldiğimde, gitmenin yolunun tüm rüyalar ve kabuslar fikrini bir karnavala dönüştürmek ve rüyalara daha da gitmek ve Freddy Krueger'ı daha çirkin yapmak ve daha fazla karanlık unsuru eklemek olduğunu hissettim. mizah. Bu işe yaradı ve dizi bundan sonra bu yönde ilerledi."[11]

Filmdeki en unutulmaz sahnelerden biri ve hayranların favorisi , filmin doruk noktasında hurdalıkta geçen sekanstır. Hurdalık dizisi ve setin kendisi sanat yönetmeni Mick Strawn'ın ürünüydü. Mick ayrıca filmdeki bazı özel efekt sahnelerini de yönetti ve devam filminde yapım tasarımcısı oldu.[12] Dizi o kadar popülerdi ki, A Nightmare on Elm Street 4: The Dream Master'da tekrar göründü. Hurdalık dizisi, her iki film için de California, Pacoima'da çekildi.

Döküm[değiştir | kaynağı değiştir]

Sonraki bölümlerde sırasıyla Alice Johnson ve Tracy olarak rol alacak olan Lisa Wilcox ve Lezlie Deane, her ikisinin de daha önce Dream Warriors'taki rolleri için seçmelere katıldığını bildirdi.[13][14] Patricia Arquette, çekimin başlarında yeniden rol almaya yakındı, ancak Chuck Russell müdahale etti ve kalmasını sağladı.[15] Yapımcı Sara Risher'a göre, yapımcıların röportaj ve seçmelere en çok zaman harcadıkları rol, görünüşte Joey'i rüyasında baştan çıkaran ancak Freddy olduğu ortaya çıkan "seksi hemşire" Marcie (Stacy Alden) idi. Hemşire Marcie, Joey'i baştan çıkarırken, aslında Alden'ın Freddy'nin maskesini taktığı bir "Kadın-Freddy"ye dönüşmesi gerekiyordu; Roy H. Wagner, "She-Freddy"nin pratikte nasıl göründüğünü gördükten sonra bu konuda tereddüt etti ve "Freddy göğüslü, çok dengesizdi " dedi. "She-Freddy" kavramı, hemşirenin Joey'i tuzağa düşürmek için kavrayıcı dilleri vurması ve ardından Englund-Freddy ile değiştirilmesiyle değiştirildi.

Çekim senaryosunda, Sally Kellerman'ın Dick Cavett'in talkshow'unda görünmesi gerekiyordu,[16] ancak Cavett'in, programında kimin görünüp Freddy tarafından katledilmesi gerektiğini düşündüğü kişiyi seçme fırsatı verildikten sonra Zsa Zsa Gabor'u şahsen seçtiği iddia ediliyor. Robert Englund'a göre, tüm tepkileri ve diyalogları tamamen doğaçlamaydı:

"Hanım. Muhtemelen tekrar bir filmde oynamasının istenmesine minnettar olan Gabor, görünüşe göre senaryoyu okumamış ya da Kabus filmleriyle ilgili herhangi bir araştırma yapma zahmetine girmemiş. Sanırım menajeri ona "Senin için bir işim var" dedi ve tek söylediği "Harika. Ne zaman geleceğim, dahlink?” canı yanmış bir seri katili yere sermek üzere olduğunun farkında değildi. Dick Cavett ile röportaj yaptığı sahte talk show sırasında, filmde görülen tüm tepkileri yüzde 100 gerçekti. Freddy'nin kim olduğunu bilmiyordu, bu yüzden dışarı fırladığımda hafif bir çıldırdı.”[17]

Filmi[değiştir | kaynağı değiştir]

Çekim için kullanılan storyboard'lar Pete von Sholly tarafından sağlandı.[18] Russell başlangıçta, çizgi yapımcısı Rachel Talalay'ın "Doğu Avrupalı" olarak algıladığı bir görüntü yönetmeni tuttu; Talalay, Penelope Sudrow'a hakaret ettikten sonra görüntü yönetmenini görevden aldı ve yerine Roy H. Wagner'i getirdi. Westin Hills Psikiyatri Hastanesi'nin dış cephelerinde California Üniversitesi, Los Angeles kampüsündeki Royce Hall binası, kilise sahnelerinde ise St. Brendan Katolik Kilisesi kullanıldı.[19] Freddy'nin kazan dairesindeki sahneler, Los Angeles County Hapishanesinin karşısındaki caddeden dönüştürülmüş bir depoda çekildi.[17] Evil Dead II setinde de çalışmalar yapan Mark Shostrom, muhtemelen Dream Warriors'ta kullanılan Freddy eldivenini kaçırmış ve bir gün boyunca arka plan dekoru olarak kullanmış ve eldivenin neden aynı yıl vizyona giren o filmde göründüğünü açıklamıştır.[20]

Özel efektler[değiştir | kaynağı değiştir]

Özel efektler, Peter Chesney tarafından yönetilen ve Kevin Yagher ile Mark Shostrom'u içeren bir ekip tarafından yaratıldı. Vücudunun havaya kaldırıldığı Jennifer'ın ikonik ölüm sahnesi için Shostrom, fiberglas ve üretandan tamamen esnek uzuvlara sahip bir Penelope Sudrow mankeni yarattı ve ardından mankene uygun bir peruk taktı.[21] Ekip, her biri farklı işlevlere sahip beş sahte televizyon inşa etti; bunlardan biri, Freddy'nin kuklasının ittiği kauçuk bir zarla donatıldı ve ardından kuklayı Robert Englund ile değiştirdiler. Bir diğeri, Freddy'nin parmak bıçaklarını ve gerçek televizyonlardan vakum tüplerini içeren metal kollarla donatılmıştı.[22] Sahnede Freddy tarafından konuşulan "prime time, kaltak" satırı senaryoya dahil edilmedi, ancak Robert Englund tarafından reklam serbest bırakıldı . Taryn'in ölüm sahnesi için, ekip başlangıçta uyuşturucu enjekte edildikten sonra kafasının patlayacağı bir efekt denemişti, ancak bu efekti pratikte çalıştıramadı; bunun yerine enjeksiyonun soldurucu etkilerini göstermek için Jennifer Rubin'in vücuduna aletler yerleştirdiler.[21] Giriş sekansında Kristen'in elinde tuttuğu kızın iskelet versiyonu aslında Shostrom tarafından yaratılmış gerçeküstü bir mekanik ceset mankeniydi, ancak amacı için fazla iyi olduğu ortaya çıktı; Russell, görünüşünden o kadar rahatsızdı ki, onu filme koymaya cesaret edemedi, ama onun yerine daha basit bir "çürümüş iskelet" aldı. Shostrom, ilham almak için Simon Wiesenthal müzesine gitti, Auschwitz'den yanan çocukların fotoğraflarına baktı ve orijinal kuklayı tamamlamak için on haftaya ihtiyacı vardı ve yerine Russell'ın ısrarıyla saatler içinde yenisi yapıldı.[23]

Müzik[değiştir | kaynağı değiştir]

Tema şarkısı " Dream Warriors ", Amerikan heavy metal grubu Dokken tarafından yazıldı ve seslendirildi. Tek başarılı oldu ve devam filmlerinin müziklerine heavy metal şarkılarının dahil edilmesine karar verildi. Grubun menajeri Cliff Burnstein, Wes Craven ile tanışmıştı ve şarkı sözleri için referans olarak film senaryosunun bir kopyasını alabildi. Robert Englund Freddy olarak daha sonra müzik videosu için grupla benzersiz bir görüntü sağlamaya yardımcı oldu.[24] Patricia Arquette'in Kristen Parker rolündeki klipleri de kullanıldı, model evinin papier-mâché yerine Dokken fanzinleriyle inşa edilmesi gibi bazı önemli değişiklikler yapıldı.[25]

Filmin orijinal VHS sürümünün açılış sahnesinde, Joe Lamont şarkısı "Quiet Cool"un hard rock enstrümantal versiyonu çalıyor. Film DVD'de yayınlandığında, "Quiet Cool"un yerini, orijinal tiyatro sürümündeki şarkı olan Dokken'in " Into the Fire " aldı.

A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors, David Lynch'in sık sık birlikte çalıştığı ve arkadaşı Angelo Badalamenti tarafından puanlandı ve filmin vizyona girmesinden yaklaşık üç hafta önce yayınlandı. Film müziği, 2017 yılında Death Waltz Recording Company etiketiyle serideki diğer tüm müziklerle birlikte A Nightmare on Elm Street: Box of Souls adlı bir kutu seti olarak yeniden yayınlandı.[26]

Post prodüksiyon[değiştir | kaynağı değiştir]

Hem Heather Langenkamp hem de başrol oyuncusu Craig Wasson, filme çektikleri, öpüştükleri ancak filmde yer almadıkları bir sahneye atıfta bulunuyorlar,[27] ve Wasson, "Hayır, seks yapmadık, ama bu gerçekti. kamera merceğini eriten sıcak öpücük. Ne yazık ki kesmişler."[28]

Pazarlama[değiştir | kaynağı değiştir]

New Line Cinema'nın dağıtım ortağı Media Home Entertainment, Freddy'nin filmin VHS yayınını öncelikle video kiralama dükkanına ve diğer satıcılara reklamını yaptığı, bir kazananın devam filminde (The Dream Master) görünmesi için vadedilen bir şans da dahil olmak üzere Robert Englund ile bir promo makarası kaydetti.[29]

diğer medyada[değiştir | kaynağı değiştir]

çizgi roman[değiştir | kaynağı değiştir]

Dream Warriors filminden pek çok karakter, Andy Mangels'in 1991 çizgi roman hikâyesi "Rüya üçlemesini" devam ettiren ve Dream Warriors'tan çoğu karakteri geri getiren Elm Sokağı Kabusları'nda yer alıyor ve Dream Warriors grubunun Kristen'in son iki sayısında yer almasıyla birlikte. seri. Hikâyede, Kristen'in psişik güçleri ve Nancy'yi "güzel bir rüyaya" sokma isteği, Nancy'nin ruhunun, ruhunun özgür olduğu ve Freddy'ye karşı koyabildiği rüya dünyasının pozitif tarafına yükselmesine izin verdi. Amanda Krueger'dan bahsederken Nancy ve Dream Warriors grubunun yanı sıra Nancy'nin babası Donald, Dr. Simms ve Dr. Neil Gordon da ortaya çıkıyor.[30] 2009 çizgi roman serisinde Freddy vs. Jason vs. Ash: Kabus Savaşçıları, Dr. Neil Gordon önemli bir rol oynar, Nancy, Amanda Krueger ve Dream Warriors grubu, Jacob Johnson Freddy'yi yenmek için Freddy Krueger'ın kurbanlarının bazı ruhlarını serbest bıraktıktan sonra küçük rollerde yer alır.[31]

Video oyunları[değiştir | kaynağı değiştir]

Dosya:ANOESC64-1989.png
Dream Warriors karakterlerini gösteren Commodore 64/IBM-PC oyununun ekran görüntüsü (Filmdeki gibi Joey Freddy tarafından kaçırılmıştır)

Franchise için piyasaya sürülen iki video oyunu, Commodore 64 / IBM-PC (1989) ve NES uyarlaması (1990), her ikisi de birbirinden bağımsız, öncelikle "Dream Warriors" konseptine, karakterlere ve filme dayanıyor. oyunların her ikisi de Elm Sokağı'nda Kabus olarak adlandırılır. C64/IBM-PC oyunu, oyuncunun, oyuna özgü, düşmanları dondurmanın "hayal gücüne" sahip olan Nancy de dahil olmak üzere Dream Warriors karakterlerinden biri olarak oynamasına izin verir.[32][33] NES oyunu, Freddy'nin dağınık kemiklerini onları yok etmek (orijinal oyun konseptine gömmek) için toplamaya odaklanırken, güçlendiriciler toplayarak rüya savaşçı güçleri elde edilebilir.[34][35]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Revisiting all 8 of Freddy's nightmares, the richest of the slasher franchises". The A.V. Club. 14 Ocak 2016. 14 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2017.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  2. ^ TV.com (21 Eylül 2011). "Patricia Arquette". TV.com. 2 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2013. 
  3. ^ "New Line Nearly Pulled the Plug After the 'A Nightmare on Elm Street' Sequel (Exclusive)". Bloody Disgusting. 31 Mayıs 2017. 31 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2017.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  4. ^ "The Dangers of Sitting Too Close to the TV in A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors (1987)". Scriptophobic. 17 Temmuz 2018. 15 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2020.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  5. ^ John Squires (15 Ağustos 2017). "John Saxon Wrote an INSANE 'Elm Street' Prequel Back in 1987". Bloody Disgusting. 15 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  6. ^ Nat Brehmer (9 Kasım 2018). "Freddy's Funhouse: Digging into Robert Englund's Unmade Treatment for 'Nightmare on Elm Street 3'". Bloody Disgusting. 10 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ Shawn Pacheco (29 Ağustos 2019). "Freddy Speaks: Robert Englund Goes In-Depth at Colorado Springs Comic Con". Horror Geek Life. 27 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  8. ^ Brian Cobb (1 Ekim 2000). Screams and Nightmares: The Films of Wes Craven. Harry N. Abrams. ISBN 9781585670901. 
  9. ^ a b "A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors (original script)" (PDF). 16 Haziran 1986. 11 Eylül 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2019 – Nightmare on Elm Street Companion vasıtasıyla. 
  10. ^ Lee Goldberg & David McDonnell (September 1986). "Wes Craven's Double Doubleheader". Fangoria, 57. Wes Craven (interviewed). ss. 50-53, 64. ISSN 0164-2111. 
  11. ^ "Mask Maker". Starlog (205): 32-35. August 1994.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  12. ^ "A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors". Variety. Penske Media Corporation. 26 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2017. 
  13. ^ "Coming of age on Elm Street". Fangoria, 86. 1 Eylül 1989. ss. 28-31. ISSN 0164-2111. 4 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2019.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  14. ^ "They came from Elm Street". Welcome to Our Nightmares: Behind the Scene with Today's Horror Actors. McFarland & Company. 4 Mayıs 2019. ss. 52-57. ISBN 9780786479863.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  15. ^ David Onda (1 Haziran 2017). "'Dream Warriors' Director Chuck Russell: Producers Almost Fired Patricia Arquette & More Secrets of the Horror Classic". XFinity. 26 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2019. 
  16. ^ "A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors (final script)" (PDF). 1987. 10 Eylül 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2020 – Nightmare on Elm Street Companion vasıtasıyla. 
  17. ^ a b "Nightmare #7". Hollywood Monster: A Walk Down Elm Street with the Man of Your Dreams. Simon and Schuster. 2009. s. 152. ISBN 9781439163252. 
  18. ^ "A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors — Storyboards". Nightmare on Elm Street Companion. 28 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2020. 
  19. ^ "A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors". Then & Now Movie Locations. 27 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2020. 
  20. ^ Jon Wamsley (20 Şubat 2017). "A Nightmare On Elm Street 3: Dream Warriors – Stalking Dreams 30 Years Later". Cryptic Rock. 9 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2020. 
  21. ^ a b Jim Clark (July 1987). "A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors". Cinefantastique. 17 (3–04). 
  22. ^ "THIRD NIGHTMARE". Monsterland's Nightmares on Elm Street: The Freddy Krueger Story (PDF). Pop Cult, Inc. 1988. ss. 37-48. 3 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Şubat 2020 – Nightmare on Elm Street Companion vasıtasıyla.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  23. ^ Meagan Navarro (7 Aralık 2018). "[It Came From the '80s] - The Awesome Creature Effect We Almost Got in 'A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors'". Bloody Disgusting. 8 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2020. 
  24. ^ Jeff Giles (7 Mart 2018). "Jeff Pilson Recalls Dokken's 'Nightmare on Elm Street' Experience". UCR. 7 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2020. 
  25. ^ RoG (1 Eylül 2008). "Music Video Mayhem: 'Dream Warriors' By Dokken". I-Mockery. 2 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2020. 
  26. ^ Rachel Prin (27 Temmuz 2017). "[Terror on The Turntable] Welcome to Angelo Badalamenti's Prime Time Score For A NIGHTMARE ON ELM STREET 3: DREAM WARRIORS". Nightmares on Film Street. 24 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2020. 
  27. ^ Marc Shapiro (May 1987). "Growing up on ELM STREET". Fangoria. 7 (63). Heather Langenkamp (interviewed). ss. 20-22, 67. ISSN 0164-2111. 
  28. ^ Marc Shapiro (July 1987). "I Bury Freddy". Fangoria. 7 (65). Craig Wasson (interviewed). ss. 49-51. ISSN 0164-2111. 
  29. ^ Mike Vanderbilt (31 Ağustos 2015). "Celebrate the Freddy Krueger phenomenon with this 1987 promo reel". The A.V. Club. 20 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2020. 
  30. ^ Andy Mengels (y). {{{başlık}}} ({{{tarih}}}).
  31. ^ Jeff Katz and James Kuhoric (y). {{{başlık}}} ({{{tarih}}}).
  32. ^ "A Nightmare on Elm Street: Freddy's Forgotten PC Game". I-Mockery. 12 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Şubat 2020. 
  33. ^ "A Nightmare on Elm Street for Commodore 64 (1989)". MobyGames. 10 Şubat 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Eylül 2019. 
  34. ^ "A Nightmare on Elm Street for NES (1990)". MobyGames. 30 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Eylül 2019. 
  35. ^ Kyle Smith (15 Temmuz 2011). "Retro Gaming Review: A Nightmare on Elm Street (NES)". DailyDead. 17 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Şubat 2020. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Elm_Sokağı_Kabusu_3:_Rüya_Savaşçıları&oldid=32470645" sayfasından alınmıştır