Ebü’l-Berekât Nesefî

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Ebü’l-Berekât Nesefî
DoğumEbü'l-Berekât Hâfızüddîn Abdullah bin Ahmed bin Mahmud en-Nesefî
1223
Nesef
ÖlümAğustos 1310
İze
DinSünni İslam
Kariyeri
DalıFıkıh, Kelam ve Tefsir
Doktora
danışmanı
Hâherzâde
Darîr
Kerderî
Doktora öğrencileriSââtî
Siğnâkî

Ebü’l-Berekât Nesefî (1223 - 1310), Hanefi fıkıh, kelam ve tefsir alimi.

Günümüzde Özbekistan sınırları içinde bulanan, şimdiki adı ise Karşi olan Nesef şehrinde 1223 tarihinde doğdu. Dönemin bilim merkezi olan Buhara'da Kerderî, Darîr ve Hâherzâde gibi üstatlardan ders aldığı, fıkıh, usul ve hadiste allame derecesinde bir alim; Hanefi mezhebinde büyük bir müctehid olduğu kayıtlara geçmiştir.

Buhara, Moğol istilasında yıkılınca Kirman şehrine giderek bu şehirdeki Kutbiyye Sultâniyye Medresesi'nde uzun yıllar ders verdi. Kaynaklarda[hangileri?] 1310 yılında Bağdat'a gittiği aynı yıl memleketine dönerken Huzistan'da vefat ettiği geçmektedir.

Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Tespit edilen yirmi bir eserinden önemli ve meşhur olanları şunlardır:

  • El Vâfi: Hanefi fıkhına dair bir eseridir
  • El Kâf: El Vâfi adlı kendi eserinin şerhidir ve 1285 yılında tamamlamıştır
  • [elİ'timad f'il i'tikad adlı eseri el U'mdenin serhidir.

[Kenzu'd Dekâik]]: Hanefi fıkhında dört geçerli eserden birisidir

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]