Duygu Asena

Duygu Asena
Duygu Asena
Doğum	19 Nisan 1946; İstanbul, Türkiye
Ölüm	30 Temmuz 2006 (60 yaşında); İstanbul, Türkiye
Defin yeri	Zincirlikuyu Mezarlığı, İstanbul
Meslek	Gazeteci, yazar

Duygu Asena (19 Nisan 1946 - 30 Temmuz 2006), Türk gazeteci ve yazar.

Nihal ve Muhtar Asena'nın kızı olarak İstanbul'da doğdu. Babası susam ticaretiyle uğraşıyordu. Dedesi, CHP Gümüşhane milletvekili Ali Şevket Öndersev'dir. Şair İnci Asena da kardeşidir.^[1] Ortaöğrenimini Kadıköy Özel Kız Koleji’nde tamamlamasının ardından İstanbul Üniversitesi Pedagoji bölümünde eğitim gördü. İş hayatına pedagog olarak başlayan Asena, Haseki Hastanesi Çocuk Kliniği ve İstanbul Üniversitesi Çocuklarevi’nde çalıştı. Gazetedeki ilk yazısı 1972 yılında Hürriyet gazetesinin Kelebek ekinde yayımlandı. Bu tarihten itibaren çeşitli dergi ve gazetelerde gazeteci ve yönetici olarak bulundu. Türkiye'de kadın dergiciliği alanında en önemli dergilerden Kadınca Dergisi'nin 1978-1992 yılları arasında yayın yönetmenliğini yaptı.^[2] TRT-2 televizyon kanalında "Ondan Sonra" isimli bir program hazırlayıp sundu (1992-1997).


Duygu Asena'nın Zincirlikuyu Mezarlığı'nda bulunan mezarı, İstanbul

Gazeteciliğinin yanında yazarlığını da sürdüren Asena, ilk kitabı Kadının Adı Yok ile adını duyurdu. Kitap müstehcen bulunduğundan 1988’de yasaklandı. Uzun süren dava sonucunda tekrar yayımına izin verildi ve ardından aynı yıl yönetmen Atıf Yılmaz tarafından filme alındı. Yazıları ve kitaplarında değindiği temalar nedeniyle Asena, feminist yazar olarak tanındı. Asena, beyin tümörü nedeniyle tedavi görmekte olduğu VKV Amerikan Hastanesi’nde 30 Temmuz 2006 günü öldü. Naaşı Zincirlikuyu Mezarlığı’na defnedildi. Türkiye P.E.N. Yazarlar Derneği 2006 yılında Türkiye kadın hareketine hizmetleri nedeniyle Duygu Asena adına ödül koydu ve ilk ödülü Latife Hanım biyografisi nedeniyle İpek Çalışlar'a verdi.^[3]

Kitapları[değiştir | kaynağı değiştir]

Paramparça, 2004
Aşk Gidiyorum Demez, 2003
Aslında Özgürsün, 2001
Aynada Aşk Vardı, 1997
Değişen Bir Şey Yok, 1994
Kahramanlar Hep Erkek, 1992
Aslında Aşk da Yok, 1989
Kadının Adı Yok, 1987

Ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir]

- 1988'de Nokta Dergisinden Doruktakiler ödülü

- 1988'de Boğaziçi Üniversitesi'nden En İyi Yazar Ödülü (Kadının Adı Yok ile)

- 1995'te Boğaziçi Üniversitesi'nden En İyi Yazar Ödülü

- 1998'de Mimoza Dergisinden 75. Yılda 75 Başarılı Kadın Ödülü

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Sözlüğü, Türk Edebiyatı İsimler. "Duygu Asena". teis.yesevi.edu.tr. 11 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2022.
^ "1 Aralık 1978: Kadınca dergisinin ilk sayısı çıktı!". Filiz Karakuş. Çatlak Zemin. 1 Aralık 2020. 25 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2021.
^ "İlk Duygu Asena Ödülü İpek Çalışlara". Nilüfer Zengin Kürkçü. BİAMAG. 20 Nisan 2007. 23 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2021.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

www.dogankitap.com13 Şubat 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Ahmet Altan'ın 12 Ağustos 2006 tarihli köşe yazısı
www.radikal.com.tr25 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
www.milliyet.com.tr17 Mayıs 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
BBC Türkçe ile 1999'da yapılan röportaj7 Mayıs 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[1] Sözlüğü, Türk Edebiyatı İsimler. "Duygu Asena". teis.yesevi.edu.tr. 11 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mart 2022.

[2] "1 Aralık 1978: Kadınca dergisinin ilk sayısı çıktı!". Filiz Karakuş. Çatlak Zemin. 1 Aralık 2020. 25 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2021.

[3] "İlk Duygu Asena Ödülü İpek Çalışlara". Nilüfer Zengin Kürkçü. BİAMAG. 20 Nisan 2007. 23 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2021.

[1]

[2]

[3]