İçeriğe atla

Dardanos, Çanakkale

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Dardanos sayfasından yönlendirildi)
Dardanos
Dardanus
Dardanum
GrekçeΔάρδανος veya Δάρδανον
{{{açıklama}}}
Dardanos antik kentinde darb edilmiş Stater kategorisinde olan antik sikke. Sikke ön yüzde aslan derisi başlıklı genç Herakles'in başı, arka tip horoz.
Türkiye üzerinde Dardanos
Dardanos
Dardanos
Türkiye haritasındaki konumu.
KonumÇınarlı, Merkez, Çanakkale,
 Türkiye
BölgeTroas
Koordinatlar40°04′33″K 26°21′46″D / 40.07583°K 26.36278°D / 40.07583; 26.36278
TürYerleşim yeri
Sit ayrıntıları
Dardanos (antik kent)
arkeolojik sit, polis
parçasıYunan mitolojisi Değiştir
ülkesiTürkiye Değiştir
başkent olduğu yerDardanya (Küçük Asya) Değiştir
içinde bulunduğu idari birimÇanakkale Değiştir
konum koordinatları40°4′33″K 26°21′46″D Değiştir
Harita

Dardanos, Dardanus veya Dardanum (GrekçeΔάρδανος, dişi form; GrekçeΔάρδανον, nötr form), Antik Troas'ta yer alan bir şehirdi.[1] Bazen, çevresindeki bölge için de kullanılan Dardania (GrekçeΔαρδανία, Dardanios sıfatının nötr çoğulu) olarak adlandırılırdı.[1] Yaşlı Plinius ise şehri Dardanium (Latince nötr tekil) olarak adlandırmıştır.[2] Şehir, diğer kaynaklarda da dolaylı olarak geçmektedir. Dardanus'tan olan bir kişiye verilen etnik isim Dardaneus (Yunanca: Δαρδανεύς)'tur.

Dardanos antik kenti Troas Bölgesi'nin en erken antik sikke basan şehirlerinden birisidir. Şehrin sikkeleri üzerinde DAR ve DARDAN yazıtları bulunur. Konumu, kendi adını taşıyan bir yazıtla güvenli bir şekilde belirlenmiştir. Yerleşim, Çanakkale'ye 12 kilometre uzaklıkta bulunur. Tümülüsü, Çanakkale ilinin Merkez ilçesine bağlı Çınarlı köyü sınırları içerisinde yer alır. 1959 yılında Rüstem Duyuran tarafından Dardanos Tümülüsü'nün bulunduğu ormanlık tepede yapılan kurtarma kazıları sonrasında ortaya çıkarılan buluntular Çanakkale tarihinin Troia'dan sonra en önemli keşiflerinden birisidir.[3] Tümülüs'te, içinde kraliyet ailesi mezarı bulunan yapay bir höyük keşfedildi. Bu tepede inşa edilmesi planlanan su deposu projesi ise iptal edildi.

Dardanos'un klasik bir polis (şehir devleti) olarak varlığı, çok sayıda kaynakta anılır ve yazıtsal kanıtlarla sabittir. Elektron, gümüş ve bronzdan basılan sikkeleri, M.Ö. 6. yüzyıldan 4. yüzyıla kadar uzanır. Bu sikkelerde "dövüş horozu" motifi dikkat çeker. Gümüş sikkelerin Pers standardında olması, Dardanos'un bir dönem Pers egemenliği altında olduğunu düşündürmektedir ki, Persler bölgeyi zaman zaman kontrol ettikleri için bu durum muhtemeldir. Bir sikke, "399'da Aeolis'in satrapı" olan Zenis Dardaneus'a atıfta bulunur; bu da o zamana kadar nüfusun Aiol kökenli olduğunu işaret eder.

M.Ö. 5. yüzyılda Dardanos, Attik Deniz Birliği'nin, yani Atina İmparatorluğu'nun bir üyesiydi. 451/50'den 429/9 M.Ö. yıllarına ait haraç listelerinde, 1 talent nakit haraç ödediği kaydedilmiştir.[4]

M.Ö. 85'te Pontos kralı Mithridates Eupator ile Romalı komutan Lucius Cornelius Sulla burada Dardanos barışını yapmışlardır.

Dardanos, Roma eyaletlerinden Misya eyaletinin başkenti Kizikos metropolitan piskoposluğunun suffraganı (yardımcı piskoposluk) olarak bir Hristiyan piskoposluk merkezi haline geldi. Antik dönemdeki birkaç piskoposunun adı bilinmektedir:

Artık yerleşik bir piskoposluk merkezi olmayan Dardanos, günümüzde Katolik Kilisesi tarafından titular piskoposluk olarak listelenmektedir.[5]

  1. ^ a b "Dictionary of Greek and Roman Geography (1854), DA´RDANUS". www.perseus.tufts.edu. 11 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2025. 
  2. ^ "Pliny the Elder, The Natural History, BOOK V. AN ACCOUNT OF COUNTRIES, NATIONS, SEAS, TOWNS, HAVENS, MOUNTAINS, RIVERS, DISTANCES, AND PEOPLES WHO NOW EXIST OR FORMERLY EXISTED., CHAP. 33.—TROAS AND THE ADJOINING NATIONS". www.perseus.tufts.edu. 25 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2025. 
  3. ^ Byrne, Maurice (1993). "The Dardanos Fragments and the 40° Angular Lyre". The Galpin Society Journal. 46: 3-25. doi:10.2307/842346. ISSN 0072-0127. 
  4. ^ Mitchell, Stephen (2004). "Troad". An Inventory of Archaic and Classical Poleis. Oxford: Oxford U. Press. s. 1006
  5. ^ Annuario Pontificio 2013 (Libreria Editrice Vaticana 2013 978-88-209-9070-1), p. 879