Bruno Racine

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Bruno Racine, 2010

Bruno Racine (d. 17 Aralık 1951, Paris) Fransız yazar ve devlet görevlisi.

Ailesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Danıştay üyesi ve eski École Nationale d'Administration müdürü Pierre Racine ile Edwina Morgulis'in oğlu, Philippe Pétain'in devlet başkanlığı zamanında özel kalem müdürü olan Paul Racine'in yeğenidir. Béatrice de Bégon ile 1981'den beri evli olup 4 çocuğu vardır.

Eğitimi[değiştir | kaynağı değiştir]

Louis-le-Grand lisesi'ni bitirmiş École normale supérieure'den mezun olmuş ve klasik edebiyat alanında öğretmenlik yapabilme hakkına sahip olmuştur. Institut d'études politiques de Paris ve École Nationale d'Administration mezunudur.

Kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

École Nationale d'Administration'u bitirdikten sonra Sayıştay'a 1979'da denetçi olarak kariyerine başlamış, 1983 yılında Sayıştay tetkik hakimi olmuş, 1983-1986 yıllarında Dışişleri Bakanlığı silahsızlanma ve stratejik işler biriminde görev almış, 1986-1988 yıllarında başbakan Jacques Chirac'ın yetkili danışmanı olmuş, 1988-1993 yıllarında Jacques Chirac'ın başkanlığı döneminde Paris belediyesi kültürel işler müdürlüğü yapmış, 1993-1995 yıllarında Dışişleri Bakanı Alain Juppé'nin yetkili danışmanı ve aynı zamanda Dışişleri Bakanlığı analiz ve öngörü merkezi müdürü olmuştur. 1995-1997 yıllarında ise Başbakan Alain Juppé'nin kültürel ve stratejik dosyalar ile yetkili danışmanı olmuş, 1996'da Sayıştay üyeliğine yükseltilmiştir. 1997-2002 yıllarında Roma'daki Fransa Akademisi'nin (Villa Medici) müdürü,[1] 2002-2007 yıllarında Georges Pompidou Sanat ve Kültür Millî Merkezi başkanlığı,[2] 2007-2016 yıllarında Fransa Millî Kütüphanesi başkanlığı,[3][4] 2011-2016 yıllarında ise Europeana başkanlığı,[5] 2005-2013 yıllarında Yüksek Eğitim Kurulu başkanlığı görevlerinde bulunmuştur. 2001 yılı itibarıyla Stratejik Araştırmalar Vakfı başkanı, 2020 yılı itibarıyla ise Punta della Dogana ve Palazzo Grassi müdürüdür. 2011 yılı itibarıyla Prix des prix littéraires daimi jüri üyesidir.[6]

Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Le Gouverneur de Morée (roman), Grasset, 1982, 243 p. 2-246-24901-5
Académie française ilk roman ödülü ve Paul-Flat ödülü (1983)
Deux Magots ödülü
  • La Séparation des biens (roman), Grasset, 1999, 134 p. 2-246-57671-7
Académie française La Bruyère ödülü
  • Bruno Racine ; Alain Fleischer fotoğrafları, L'Art de vivre à Rome, Flammarion, 1999, 224 p. 2-08-200275-6
Société des gens de lettres sanat kitabı büyük ödülü
  • Bruno Racine ; Alain Fleischer fotoğrafları, L'Art de vivre en Toscane, Paris, Flammarion, « L'art de vivre » koleksiyonu, 2000, 223 p. 2-08-200290-X
  • Le Tombeau de la chrétienne (roman), Grasset, 2002, 219 p. 2-246-63411-3
  • Bruno Racine ; Alain Fleischer fotoğrafları, Toscane, Flammarion, « Invitation au voyage » koleksiyonu, 2004, 156 p. 2-08-201241-7
  • Jean Hélion – sergi, Paris, Centre Georges Pompidou, 8 Aralık 2004 - 6 Mart 2005, Picasso Müzesi (Barselona), 17 Mart - 19 Haziran 2005, New York, National Academy Museum, du 14 juillet au 9 octobre 2005, Paris, Centre Pompidou, « Classiques du 20e siècle » koleksiyonu, 2004, 253 p. 2-84426-255-4
  • Le Côté d'Odessa (roman), Grasset, 2007, 234 p. 978-2-246-68171-7
  • Google et le Nouveau Monde, Plon, « Tribune libre » koleksiyonu, 2010, 149 p. 978-2-259-21203-8
  • Bruno Racine, Marc Tessier, Jean-Noël Jeanneney, François Samuezlson, Bernard Fixot, Teresa Cremisi (önyazı: Luc Ferry), La Révolution du livre numérique : état des lieux, débats, enjeux, Odile Jacob, « Penser la société » koleksiyonu, 2011, 209 p. 978-2-7381-2575-0
  • Adieu à l'Italie (roman), Gallimard, 2012, 97 p. 978-2-07-013902-6
  • La Voix de ma mère (roman), Gallimard, 2016, 127 p. 978-2-07-017830-8

Nişanları[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Villa Medici internet sitesindeki özgeçmişi". 4 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2023. 
  2. ^ Jacques-Franck DEGIOANNI (25 Haziran 2002). "Bruno Racine, président du Centre Georges Pompidou". 4 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2023. 
  3. ^ Emmanuel de Roux (8 Mayıs 2007). "Les deux chantiers de Bruno Racine à la BNF". 4 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2023. 
  4. ^ "Laurence Engel nommée à la tête de la BnF". 6 Nisan 2016. 7 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2023. 
  5. ^ Laurence Santantonios (15 Nisan 2015). "Bruno Racine est élu président d'Europeana". 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2023. 
  6. ^ "FRANÇOIS PINAULT PLACE BRUNO RACINE À LA TÊTE DU PRESTIGIEUX PALAZZO GRASSI À VENISE". 17 Ocak 2020. 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2023.