Bel kanto

Vikipedi, özgür ansiklopedi
04.42, 5 Kasım 2016 tarihinde Pinar (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 17786219 numaralı sürüm (duzenlendi ama kaynaksiz)

Bel kanto, müzik parçası içerisindeki duygusal farklılıkların vurgulanması, notaların daha cazibeli bir şekilde söylenmesi, melodi ve şarkı sözlerinin anlamlandırılması şeklinde bir şarkı yorumlama tekniğidir. İtalyanca'da "güzel şarkı söyleme" anlamında kullanılır.

Jürgen Kesting, bel kantoyu "belli bir teknikten doğan ihtiyaçla ortaya çıkan şarkı söyleme stili (şan) ya da bu şarkı söyleme stilinin tekniği" olarak tanımlamaktadır.[kaynak belirtilmeli] Bel kanto, sıkça bel kanto repertuarından olmaksızın klasik şarkı söyleme tekniğine sahip güzel sesli şarkıcıları tanımlamakta ve oldukça yanlış anlamda kullanılmaktadır.

Genel anlamında formal yapısı içerisinde yetkin bir tını, mükemmel bir legato, messa di voce (ton değişimleri), apojatürler ve portamentolar olarak tanımlanabilir. Koloratür ya da fioritür sesler de süslemeler, biçimden sapmaksızın varyasyonlar yaparken ön plana çıkartılabilir.

Tarihi

Canto fiorito yani süslemeli şanın en parlak zamanı 17. yüzyıl sonları ve 19. yüzyıl başları arasında kalan dönemdir. Bel kanto şarkıcıları arasında en dikkat çekicileri özellikle bu dönemde Italyanca'da evirati olarak bilinen kastratolardır. Kastratoların opera sahnelerinden kaybolmasından sonraları ise bel kanto tekniğinde, bu tekniği kullanan diğer sesler giderek daha kısıtlı doğaçlama olanaklarına sahip olmuşlardır. Bu özellikleri ile bel kanto tekniğine sıkısıkıya bağlı kalarak ama süslemelerde daha fazla ölçülü olarak bel kanto şarkıcıları 1810-1850 yılları arasında tekniği en yüksek noktasına getirmişlerdir.

Önemli bestecileri

Bel kanto tekniğini kullanan önemli şancılar