Antonio Marcegaglia

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Antonio Marcegaglia

Antonio Marcegaglia (d. 12 Aralık 1963, Mantova), İtalyan iş insanı aynı adlı sanayi grubunun Yönetim Kurulu Başkanı ve CEO’su.[1]

1987 yılında Milano Luigi Bocconi Üniversitesi’nden tam notla mezun oldu ve birkaç gün sonra şirket bünyesinde çalışmaya başladı. Kişisel gelişimi ve o zamanların orta seviyedeki İtalyan şirketinin büyümesi arasında güçlü bir bağ tesis ederek şirketi, bugünkü önemli küresel oyuncu konumuna getirmiştir.

Antonio Marcegaglia’nın katkıları sayesinde, grubun faaliyet gösterdiği alanlar çoğalmış; 1988 yılında Bioindustrie Mantovane kurulmuştur. Osteria Grande (Bologna)’deki Oskar, Lugo di Romagna (Ravenna)’deki Ennepi’ye ait Nuova Omec, Fontanafredda (Pordenone)’deki Imat devralınır; 1989 yılında ise Gallarate (VA)’daki CCT ve Capalle (FI)’deki Elt.Ca devralınır ve Saronno (VA)’da Marcegaglia Impianti kurulur. Aynı yılda, Motteggiana (MN)’deki Fergallo, Sant’Atto (TE)’deki SIM ve Montebello Vicentino (VI)’deki Elletre gruba katılırlar. 1991 yılında Grup, Cusago (Milano)’da bulunan Resco Tubi ile Fiume Veneto (PN)’de bulunan OMF'yi satın alır. 1994 yılında satın alınan Desio (Milano)'daki Brollo Profilati, 1996 yılında Milano'nun girişinde yer alan ve "eski Breda" olarak bilinen alanda satın alınan 80 bin metre karelik yeni yerine taşınır; 1995 yılında ise Milano’daki ETA Euro Tubi devralınır ve Sesto al Reghena (PN)'de mukim Allu's şirketi iştirakler arasındaki alır.

Bu şekilde tesis edilen yeni şirket ve üretim yapısı sayesinde grup, artık metal ev eşyaları, beyaz eşya endüstrisinde kullanılan metallerin ve metal bileşenlerin elektrostatik boyanması alanlarında da faaliyet gösterir duruma gelmiştir. Bu arada metalürji birimi, küçük kalınlığa sahip paslanmaz çelik boru ve soğuk haddeli profillerin üretimi ile güçlenmiştir.

1996 yılında, yenilenebilir kaynaklardan enerji üreten tesislerin inşasına yönelik Euro Energy Group kurulur. 1997 Ocak ayında, soğuk çekme ve galvanizli çeliğin işlenmesinde ve haddelenmesinde uzman kuruluş olan Buova Forsidera SpA, Corsico (Milano) ve Albignasego (Padova)’da bulunan tesisleri ile birlikte satın alınır.

Atıkların ve biyokütlelerin gazlaştırılması aracılığı ile enerji üretmeye yönelik sistem ve stratejileri geliştiren Green Power’in Antonio Marcegaglia’nın çabaları ile kurulması ile, Grubun enerji sektöründeki faaliyetleri 1997 yılında genişlemeye devam eder. 1998 yılında, endüstriyel ve güç kazanların projelendirilmesi ve imalatı ile iştigal eden Boiler Expertise kurulur.

Aynı yıl zarfında: - Mezzolara di Budrio (BO)’daki Astra’nın devralınması; - haddeleme treni saçları üreten Siderplating tesisi, Marcegaglia San Giorgio di Nogaro (Udine) adı ile devralınması,[2]

Antonio Marcegaglia’nın başlattığı şirket gelişim programı, Pozzolo Formigaro (Alessandria)’daki Morteo Nord,[3] Milano, Graffignana (Lodi) cve Potenza’da bulunan Ponteggi Dalmine’nin devralınması ile 1999 yılında da sürer.

2001 yılında, Puglia Bölgesinin Gargano mevkiinde yer alan Pugnochiuso tatil merkezi satın alınır.

sadece birkaç yılda gerçekleştirilen 500 milyon Euro’yu aşan bir yatırımın sonucunda, Ravenna’daki büyük tesis 2001 yılında hizmete açılır: bu tesis, İtalya’nın en önemli ikinci demir çelik kutbudur. 2002 yılında da, Taranto ilinin eskiden Belleli’ye ait olan arazisinin üzerine, Potenza’dan sonra Güney’in en önemli ikinci üretim tesisi hizmete açılır.

Beyaz eşya endüstrisine yönelik ürünler sektörüne gerçekleştirilen yatırımlar, San Lorenzo in Campo (Pesaro)’da bulunan BVB’nin satın alınması ile daha da güçlenir. 2004 yılı, Grubun turizm sektöründeki faaliyetleri açısından bir milat temsil etmektedir; nitekim bu yıl zarfında, Banca Intesa ve Ifil grubu ile ortaklaşa, Sviluppo Italia Turismo'nun %49 hissesi satın alınır.

2007 yılında Antonio Marcegaglia, Gabetti Property Solutions’un sermayesine katılımı sağlar ve Ravenna’daki tesisi 300 milyon Euro’Luk ek yatırımla güçlendirir. Enerji sektöründe de gelişme kaydedilir; kontrol edilen Arendi şirketi, fotovoltaik panellerin üretimine başlar. Turizm alanındaki faaliyetler de, İtalya’nın ve Avrupa’nın en önemli otel kompleksi olan ve Sardunya adasının Santa Margherita di Pula mevkiinde yer alan Forte Village'nin işletme hakkı devralınır. Kısa bir süre sonra sıra, Sassari iline bağlı Stintino’daki “Le Tonnare" tatil köyüne gelir. 2007 yılında, Boltiere (BG) tesisi güçlendirilir. 2008 yılında, Castenuovo Berardenga (SI)’deki Castel Monastero turistik tesisi ile La Maddalena (SS)’deki “Ex Arsenale” konutları satın alınır.

Grubun kurucusu baba Steno’nun vefatının ardından Ekim 2013'te Antonio Marcegaglia, Marcegaglia’nın Başkanı olarak atanmıştır.[4][5][6]

Grubun uluslararası seviye ulaşması[değiştir | kaynağı değiştir]

1989 yılında Antonio Marcegaglia,[7] Marcegaglia Grubunun uluslararası seviyeye ulaşma politikasını başlatarak, uluslararası pazarlardaki doğrudan varlığını güçlendirir.

1989 yılında Düsseldorf'ta kurulan Marcegaglia Deutschland, kendi ürünlerini Alman ve Kuzey Avrupa pazarlarına dağıtımını amaçlamaktadır. Bunun yanı sıra, Londra yakınlarında United Stainless Steel ve soğuk ve sıcak şeritlerden kaynaklı boru üreten Marcegaglia U.K. kurulur. 1997 yılında sıra, Dudley, West Midlands’taki Marcegaglia UK’ye gelir.

1991 yılında Antonio Marcegaglia, Grubun Okyanus aşırı Ülkelere de uzanmasını sağlayacak projesini hayata geçirir. 1991 yılının ikinci yarısında Philadephia’da mukim Bishop Tube, 1992 Şubatında da Greenville’de bulunan Damascus devralınır. Bu iki önemli üretim birimi, daha sonraları paslanmaz çelik üretiminde uzman Damascus-Bishop Tube Company’ye ait vermiştir.

1993 yılında Antonio Marcegaglia, Fransa ve Benelüks Ülkelerinde paslanmaz çelik ve ürünlerin pazarlanması ile iştigal eden Belçikalı Cotubel grubunu satın alır; aynı yıl içinde, Birleşik Krallık'ta kaynaklı boru pazarlamasını yürütecek olan Central Bright Steel ticari işletmesini kurar; bu işletme, 1997 yılında Birmingham bölgesinde üretime başlamıştır.

1998 yılının yaz aylarında, Pittsburgh yakınlarındaki geniş Munhall sanayi bölgesinde, sonradan Damascus-Bishop Tube Company’yi de bünyesine katacak olan Marcegaglia USA’nın kurulacağı geniş bir arazi satın alınır.

Aynı dönemde ABD’de, İtalya’da bulunan ana şirketlerin uzantısı konumundaki iki yeni firma kurulur: Birmingham (Alabama)’daki Oskar USA ve Wheaton (Illinois)’deki Oto Mills Usa.

Antonio Marcegaglia’nın çabaları sonucunda 1999 yılında Marcegaglia Iberica, Marcegaglia Ireland, Marcegaglia France, Marcegaglia Austria ve 2005 yılı itibarı ile cirosunu üçe katlamış, tesislerini genişletmiş ve personel sayısını 1000'e çıkarmış olan Marcegaglia do Brasil kurulur. Bu arada Bremen’de, Arbed Grubu ile ortak girişim sonucunda, kaliteli çelik üreti mine yönelik ilk Marcegaglia şirketi kurulmuştur.

2000 yılında Leioa, İspanya’da mukim Earcanal satın alınır. Arbed ile tesis edilen ortaklıktan sonra Marcegaglia Grubu, 2004 yılında Corus Grubu ile Teesside’de mukim İngiliz çelik tesislerinin on yıl boyunca ortak işletilmesine yönelik bir anlaşma imzalar; bu şekilde, kangal ve sac üretiminde kullanılacak yıllık bir milyon adet yarı mamul çelik plakasını maliyetine temin etme imkânına kavuşur. Aynı yıl zarfında, San Paolo’da Oto Mills do Brasil kurulur.

2005 yılında Marcegaglia do Brasil tesisleri genişletme çalışmaları sürer; Haziran ayında Antonio Marcegaglia, Grubun yurt dışındaki dördüncü üretim tesisini, Polonya, Praszka'da hizmete açar; tesiste, soğutma amaçlı borular, yalıtılmış paneller ve desenli saclar üretilmektedir. Bir sene sonra, 20 kilometre uzaklıktaki Kluuczbork’ta, boru ve çekme ürünlerin imalatı yapan bir tesis hizmete girer. 2007 yılında Antonio Marcegaglia, Katar’ın Doha kentinde Marcegaglia Gulf’u kurar. Endüstriyel faaliyetlerin genişlemesi, 2008 yılında da devam etmiş, yüksek hassasiyete sahip karbonlu paslanmaz çelik borularının imal edildiği ilk Asya tesisini Şangay’in yaklaşık 350 kilometre kuzeybatısında yer alan Yangzhou,[8] kentinde hizmete açar; aynı yıl zarfında Cluj kentinde Marcegaglia Romania kurulur ve Rusya’nın Vladimir kentinde yeni bir tesisin inşa faaliyetleri başlar.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Antonio Marcegaglia". Forbes (İngilizce). 3 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2022. 
  2. ^ La Stampa San Giorgio di Nogaro 12 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  3. ^ La Stampa Marcegaglia: rilancio della Morteo in 3 anni 22 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  4. ^ "Marcegaglia: Antonio ed Emma presidenti". 5 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2013. 
  5. ^ "Marcegaglia, il timone passa a Antonio ed Emma". 4 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2013. 
  6. ^ "Marcegaglia: Antonio presidente, Emma ai vertici Marfin". 8 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2013. 
  7. ^ Gazzetta di Mantova sui mercati esteri affidata da Steno al figlio Antonio Marcegaglia 7 Ocak 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  8. ^ Agichina24 - Marcegaglia investe a Shanghai 7 Eylül 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Antonio_Marcegaglia&oldid=32485626" sayfasından alınmıştır