Ana İranca

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Ana İranca
Dil ailesi
Dil kodları
ISO 639-3

Ana İranca, Ön İranca ya da Proto-İranca, Hint-Avrupa dil ailesinin İran dilleri kolunun yeniden yapılandırılmış ana-dilidir. Farsça, Peştuca, Soğdça, Zazaca, Osetçe, Mazandaranca, Kürtçe, Talışça gibi İran dillerinin atasıdır. Bu dili konuşanların, yani varsayımsal Proto-İranlıların MÖ 2. binyılda yaşadıkları varsayılır ve genellikle Andronovo arkeolojik ufku ile bağlantılıdır (bkz. Hint-İranlılar).

Proto-İran dili, Proto-Hint-İran dilinden türeyen bir satem diliydi ve bu dil de Proto-Hint-Avrupa dilinden geliyordu. Muhtemelen Avestaca dilinden bin yıldan daha az bir süre önce ve Proto-Hint-Avrupa dilinden iki bin yıldan daha az bir süre önce kaybolmuştur.[1]

Lehçeler[değiştir | kaynağı değiştir]

Skjærvø, Proto-İran dilinden gelişen en az dört lehçenin olduğunu ve bunlardan ikisinin metinlerle doğrulandığını öne sürüyordu:[2]

  1. Eski Kuzeybatı İranca (kanıtlanmamış, Osetçe'nın atası)
  2. Eski Kuzeydoğu İranlı (kanıtlanmamış, Orta İran Sakacası'nın ve modern Vahanca'nın atası)
  3. Eski Orta İran (kanıtlanmıştır; çoğu modern İran dilinin atası olan Avestaca ve Medce dillerini içerir)
  4. Eski Güneybatı İran (onaylanmıştır, modern Farsçanın atası olan Eski Farsçayı içerir)

Modern diller için farklı terminolojinin kullanıldığına dikkat edin: Osetçe sıklıkla "Kuzeydoğu İran" dili olarak sınıflandırılırken, "Kuzeybatı İran" genellikle Zaza veya Hazar dilleri gibi Farsçanın kuzeybatısındaki dilleri ifade eder.

Söz varlığı[değiştir | kaynağı değiştir]

PIE[3] Av PIE Av
*p p *ph₂tḗr "baba" pitar- "baba"
*bʰ b *réh₂tēr "erkek kardeş" bratar- "erkek kardeş"
*t t *túh₂ "sen" tū- "sen"
*d d *dóru "odun" dāuru "odun"
*dʰ d *oHneh₂- "tahıl" dana- "tahıl"
*ḱ s *m̥t "on" dasa "on"
z *ǵónu "diz" zānu "diz"
*ǵʰ z *ǵʰimós "soğuk" ziiā̊ "kış fırtınası"
*k x ~ c *kruh₂rós "kanlı" xrūda "kanlı"
*g g ~ z *h₂éuges- "kuvvet" aojah "kuvvet"
*gʰ g ~ z *dl̥h₁ós "uzun" darəga- "uzun"
*kʷ k ~ c *ós "kim" kō "kim"
*gʷ g ~ j *ou- "öküz" gao- "öküz"
Ana İranca Avesta[4] Eski Farsça Farsça Zazaca Vedic Sanskrit
*ph₂tḗr "baba"[5][6][7] pitār pidar پدر pedār pi/pêr pitaraa
*méh₂tēr "anne"[a][8][9] mātar mādar مادر mādar mae/mare maataraa
*Hácwah 'at' aspa asa [10] اسب esb (< Medce) estor áśva
*bagáh 'parça, bölüm' baγa baga (god) باج bâc (tax) bhága
*bráHtā 'erkek kardeş' brātar brātā برادر berâder bırar bhrā́tr̥
*búHmiš 'yer, yeryüzü' būmi būmiš بوم bum bûm bhū́mi
*mártyah 'ölümlü, insan' maṣ̌iia martiya مرد merd merde, merdım mártya
*mā́Hah 'ay' mā̊ māha ماه mâh aşme mā́sa
*wáhr̥ 'ilk bahar' vaŋri vahara بهار behâr wesar vāsara 'sabah'
*Hr̥táh 'doğru' aša arta راست râst raşt r̥tá
*drúkš 'yalan' druj drauga دروغ doruğ zur druh-

Not listesi[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Reflexes of the stem in daughter languages also refer to deified beings and deities within their respective mythologies/religions: Old English Mōdraniht ('Night of the Mothers'); Celtic and Germanic Matres and Matronae (Latin for 'Mothers and Matrons'); Latvian Māte ('Mother'); Gaulish Dea Matrona ('Divine Mother Goddess'); Sanskrit Matrikas ('Divine Mothers').

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Mallory, James P.; Adams, Douglas Q. (2006). The Oxford introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European world. Oxford linguistics. New York: Oxford university press. ISBN 978-0-19-928791-8. 
  2. ^ Skjærvø, Prods Oktor (2009). "Old Iranian". In Windfuhr, Gernot (ed.). The Iranian Languages. Routledge. pp. 50–51.
  3. ^ Encyclopedia of Indo-European culture. Mallory, J. P., Adams, Douglas Q. Londra: Fitzroy Dearborn. 1997. ISBN 1884964982. OCLC 37931209. 
  4. ^ Skjærvø, Prods Oktor (2003). "Glossary". An Introduction to Young Avestan. 
  5. ^ Dnghu, p. 2394.
  6. ^ Pokorny, p. 829.
  7. ^ Mallory & Adams (2006), p. 210.
  8. ^ Dnghu, pp. 1993-1994.
  9. ^ Pokorny, pp. 700-701.
  10. ^ Fortson, Benjamin (2004). Indo-European language and Culture: An Introduction. Wiley-Blackwell. s. 238. ISBN 978-1-4051-0316-9. 

Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]