Alazeya
| Alazeya | |
|---|---|
 | |
| Genel bilgiler | |
| Kaynak | Nelkan ve Kadylchan nehirlerinin birleşimi |
| Kaynak rakımı | 116 m (381 ft) |
| Ağız | Doğu Sibirya Denizi |
| Ağız rakımı | 0 m (0 ft) |
| Uzunluk | 1.590 km (990 mi) (toplam) |
| Havza alanı | 64,700 km2 (24,981 sq mi) |
| Debi | 320 m3/s (11.000 cu ft/s) |
Alazeya (Rusça: Алазея; Yakutça: Алаһыай), Rusya'da, Yakutistan'ın kuzeydoğu kesiminde, batısındaki daha büyük İndigirka havzaları ile doğuda Kolima havzaları arasında yer alan ve Kuzey Kutbu'na akan bir nehirdir.
Coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir]
Nehir 1.590 kilometre (990 mi) uzunluğundadır. Nehrin havzası alanı 64.700 kilometrekare (25.000 sq mi) büyüklüğündedir.[1] Alazeya, Alazeya Platosu'nun eteklerinden doğan Nelkan ve Kadılçan nehirlerinin birleşmesi ile oluşur. Daha büyük Doğu Sibirya Ovası'nın bir parçası olan Kolima Ovası'nın düz, bataklık alanları arasında kıvrılan tundradan kabaca kuzeye doğru geçer. Kisilyah-Taş Dağı, Alazeya Nehri'nin sağ kıyısında yer alan önemli bir kigilyah bölgesidir.[2]
Havzasında 24.000'den fazla göl bulunmaktadır. Alazeya'nın en büyük kolu, aşağı kesimlerinde kendisine soldan katılan Rassoha'dır. Yolculuğunun sonunda Alazeya, Logaskino yakınlarında Doğu Sibirya Denizi'ndeki Kolima Koyu'na akar.
Nehir Eylül ayı sonundan Ekim ayı başlarına kadar donar ve Mayıs ayı sonundan Haziran ayı başlarına kadar buzlu kalır.
 |
Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]
Dmitrii Zyryan, 1641'de Alazeya'ya ulaşan ilk Rus oldu[3] ancak bölgede kalıcı bir yerleşimle karşılaşmadı. Rus öncüleri ilk kez 1642'de Çukçi halkı ile tanıştılar.[4] Nehirdeki Alazeya Hapishanesi 17. yüzyılın sonlarından 18. yüzyılın başlarına kadar faaliyet gösterdi.[5] Nehrin adı bu nehirde yaşayan alayanın Yukagir cinsinden gelmektedir.[6]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Russian State Water Register - Alazeya River". 4 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2021.
- ^ Types of weathering
- ^ Eastward to Empire: Exploration and Conquest on the Russian Open Frontier, to 1750. Montreal: McGill-Queen's University Press. 1973.
- ^ гл. ред. Sergey Vavilov, гл. ред. Sergey Vavilov ((Ed.)). Büyük Sovyet Ansiklopedisi (2-е изд. bas.). М.: Советская энциклопедия. Bilinmeyen parametre
|bilgi=görmezden gelindi (yardım) - ^ Ополовникова Е. А. "РУССКИЕ КРЕПОСТИ В СИБИРСКОМ ЗАПОЛЯРЬЕ". 27 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. // Памятники быта и хозяйственное освоение Сибири. Новосибирск, 1989
- ^ Географические названия мира 1998. s. 27.