Ahşap oyma

Ahşap oyma, ahşap malzeme üzerine yapılan bir çizimin özel kesici aletlerle istenmeyen yerlerinin yontulması ile elde edilmesi sanatıdır. Bu sanatla iştigal edenlere "hakkak" denir.

Tekniklerine göre ahşap sanatının gruplaması[değiştir | kaynağı değiştir]

Derin oyma (Sandık üzeri, koltuk işlemesi gibi rölyeflendirmeler)
Keserek oyma (tuğra, sandalye sırtı gibi)
Üç boyutlu oyma (heykel, kaşık, müzik aleti gibi yontular)

Ahşap oyma sanatında kullanılan işleme teknikleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Kakma,
Boyama,
Kündekâri,
Kabartma-oyma,
Kafes,
Kaplama,
Yakma

Kullanılan bıçaklar.
Bıçak ile köşe yuvarlatma.
V şeklinde kanal açmaya yarayan bir alet.

Gelenekler[değiştir | kaynağı değiştir]

Türk geleneği[değiştir | kaynağı değiştir]

Anadolu Türk ahşap oymacılığında sandıklar, mihraplar, minberler, vaaz kürsüleri, Kuran rahleleri, sütunlar, kapı ve pencere kanatları yer tutar. Selçuklular ve beylikler dönemindeki eserlerden öne çıkanlar arasında masif ağacın üzerine muhtelif tekniklerin kullanıldığı Taşkınpaşa Camii'ne ait mihrap ve minber, Ahi Şerafettin'in Etnoğrafya Müzesi'nde sergilenen ahşap sandukası, çeşitli caömilerin kapı ve pencere kanatları (Kayseri Ulu Camii, Ankara Sultan Alaeddin Camii, Birgi Ulu Camii), çeşitli camilerin minberleri (Divriği Ulu Camii, Bursa Ulu Camii, Konya Alaeddin Camii) bulunur. 15. yüzyıl Osmanlı ahşap işçiliğinin örnekleri olarak Bursa Yeşil Camii, Amasya Bayezid Paşa Camii ve Edirne'deki II. Bayezid Külliyesi görülebilir.^[1]