Adalet Partisi (Arjantin)
| Adalet Partisi Partido Justicialista | |
|---|---|
 | |
| Kısaltma | PJ |
| Kurucu | Juan Perón |
| Genel başkan | José Luis Gioja |
| Başkan yardımcısı | Daniel Scioli |
| Senato başkanı | José Mayans (FdT) |
| Meclis başkanı | Máximo Kirchner (FdT) |
| Kuruluş tarihi | 21 Kasım 1946) |
| Merkez | Matheu 130, Buenos Aires |
| Öğrenci kolu | Üniversiteli Peronist Gençlik |
| Gençlik kolu | Peronist Gençlik |
| Üyelik (2017) | 3.533.407[1] |
| İdeoloji |
Peronizm[2][3][4] Fraksiyonlar: Senkretizm[5][6] Kirşnerizm (çoğunluk)[7][8] Menemizm (azınlık)[9][10] |
| Siyasi pozisyon |
Merkez sol (Kirşneristler) Merkez sağ (Menemistler)[11] Resmen: Üçüncü görüş[12][13][14] |
| Ulusal üyelik | Frente de Todos |
| Resmî renkleri | Açık mavi Beyaz |
| Senato |
36 / 72 |
| Meclis |
91 / 257 |
 Arjantin | |
|
| |
Adalet Partisi (İspanyolca: Partido Justicialista) Arjantin'de Peronizm'in en büyük kolunu oluşturan önemli bir siyasi partisidir.[1]
Şu anki Cumhurbaşkanı Alberto Fernández de Adalet Partisi'nin üyesidir.[1] 1987'den itibaren tutarlı bir şekilde Kongre'deki en büyük partidirler.[15]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b c Paladini, Eduardo (15 Eylül 2020). "Midieron la imagen de Mauricio Macri y Horacio Rodríguez Larreta en ocho grupos: el ex presidente sólo ganó en uno". www.clarin.com (İspanyolca). Clarín. 26 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2021.
- ^ Claeys, Gregory (2013). CQ Press (Ed.). Encyclopedia of Modern Political Thought (set). s. 617. 25 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2021.
- ^ Ameringer, Charles D. (1992). Greenwood (Ed.). Political Parties of the Americas, 1980s to 1990s: Canada, Latin America, and the West Indies. s. 43. 8 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2021.
- ^ "The persistence of Peronism". The Economist. 15 Ekim 2015. 18 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2021.
- ^ Galvan, D.; Sil, R. (2007). Springer (Ed.). Reconfiguring Institutions Across Time and Space: Syncretic Responses to Challenges of Political and Economic Transformation. s. 107. ISBN 9780230603066.
- ^ Weitz-Shapiro, Rebecca (2014). Cambridge University Press (Ed.). Curbing Clientelism in Argentina. s. 19. ISBN 9781107073623.
- ^ Jalalzai, Farida (2015). Routledge (Ed.). Women Presidents of Latin America: Beyond Family Ties?. s. 27. ISBN 9781317668350.
- ^ Agustín, Óscar G.; Briziarelli, Marco (2017). Springer (Ed.). Podemos and the New Political Cycle: Left-Wing Populism and Anti-Establishment Politics. s. 195. ISBN 9783319634326.
- ^ Gallego-Díaz, Soledad (19 Ekim 2011). "El peronista Duhalde intenta conservar una parcela de poder en Buenos Aires". El País. 11 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2021.
- ^ Silva, Eduardo; Rossi, Federico (2018). University of Pittsburgh Press (Ed.). Reshaping the Political Arena in Latin America: From Resisting Neoliberalism to the Second Incorporation. ISBN 9780822983101.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2021.
- ^ Morrow, John A. (2012). Cambridge Scholars Publishing (Ed.). Religion and Revolution: Spiritual and Political Islām in Ernesto Cardenal. s. 154. ISBN 9781443838337. 11 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2021.
- ^ Gunson, Phil; Thompson, Andrew; Chamberlain, Greg (2015). Routledge (Ed.). The Dictionary of Contemporary Politics of South America. s. 223. ISBN 9781317271352.
- ^ Kohut, David; Vilella, Olga (2016). Rowman & Littlefield (Ed.). Historical Dictionary of the Dirty Wars. s. 291. ISBN 9781442276420.
- ^ Galasso, Norberto (2011). Historia de la Argentina, vol. I&II (İspanyolca). Buenos Aires: Colihue. ISBN 978-950-563-478-1.