Aşere-i Mübeşşere

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Aşere-i Mübeşşere (Arapça اَلْعَشَرَةِ الْمُبَشِّرُونَ بِاْلْجَنَّةِ ‎ (el-'aşeret-il mubeşşirūne bil cenneh), Sünnî İslâm terimi olup İslâm peygamberi tarafından yaşarken Cennet'le müjdelenmiş (Cennet'e girecekleri Allah tarafından vâdedilmiş) on kişi için kullanılan bir tâbir. Aşere-i Mübeşşere tabirinin yanı sıra El-Mubeşşirûn bi'l-Cenneh tabiri de bu kişiler için kullanılmıştır.

On kişinin ilk dördü Hulefa-i Raşidin olarak da bilinir.

Eleştiri olarak akademisyenler Kur'an'a göre yaşayan birisinin cennete girip giremeyeceğini kimsenin bilemeyeceğini söylerler.

Ortak özellikleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Kişiler[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. Ebu Bekr-i Sıddık
  2. Ömer bin Hattab
  3. Osman bin Affan
  4. Ali bin Ebu Talib
  5. Talha bin Ubeydullah
  6. Zübeyr bin Avvam
  7. Abdurrahman bin Avf
  8. Sa'd bin Ebi Vakkas
  9. Said bin Zeyd
  10. Ebu Ubeyde bin Cerrah

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]