Tricamarum Muharebesi

Tricamarum Muharebesi
Vandallar Savaşı
Tarih 15 Aralık 533 Bölge Kartaca yakını (modern Tunus) Sonuç Bizanslılar Zaferi
Taraflar
Bizans İmparatorluğu	Vandal Krallığı
Komutanlar ve liderler
Belisarius Ermeni John (ölü) Martinus	Gelimer
Güçler
8,000	15,000
Kayıplar
50	800

Tricamarum Muharebesi, 15 Aralık 533'te Belisarius'un komutasında Bizans İmparatorluğu ile Kral Gelimer ve kardeşi Tzazon komutasında Vandal Krallığı orduları arasında gerçekleşmiştir. Ad Decimum Muharebesi'nde gerçekleşen Bizans zaferini takip etti ve Vandalların gücünü tamamen ortadan kaldırarak, Bizans İmparatoru I. Justinianus'un Kuzey Afrika'nın yeniden fethini tamamladı. Savaşın ana kaynağı dönemin tarihçisi Prokopius'dur, De Bello Vandalico, Prokopius'un Justinianus'un savaşları eserinin III. ve IV. Kitaplarını kaplar.

Arka Plan

Ad Decimum Muharebesi'nde Bizanslıların kazandığı büyük zafer sonrası, Belisarius ve ordusu Kartaca'yı ele geçirdi. Vandal kralı Gelimer, Numidya'da Kartaca'nın yaklaşık 150 km (90 mi) batısında Bulla Regia'ya (Günümüzde Tunus'un batı sınırında) yerleşti. Mevcut durumunda Belisarius'un güçleriyle yüzleşemeyeceğini biliyordu, bu yüzden şu anda Sardunya'da seferyürüten kardeşi Tzazon'a elçiler gönderdi. Mesajı aldığında Tzazon, Gelimer'e katılmak için Afrika'ya dönmeye karar verdi.

Bu arada Gelimer, Belisarius'a yardım eden güçleri bölmeye çalıştı.Yerel Kartaca ve Berberi kabilelerine getirecekleri her Bizanlı kafası için ödül vaad etti ve Ad Decimum'daki başarıda hayati önem göstermiş olan Bizans Hun paralı askerlerinin ihanet etmesini sağlamak için Kartaca'ya ajanlar gönderdi.

Tzazon ve ordusu Aralık ayı başlarında Gelimer'e katıldı, bu noktada Gelimer güçlerinin bir saldırı gerçekleştirecek kadar güçlü olduğunu hissetti. Başlarında iki kardeş ile Vandal gücü Kartaca'ya giderken şehrin su ihtiyacının çoğunu temin eden büyük su kemerini yok etti.

Belisarius, Ad Decimum'dan bu yana on iki hafta içinde şehri takviye etmişti, diğer yandan Gelimer'in ajanlarını biliyor ve artık Hun güçlerine güvenemiyordu. Bir kuşatma sırasında olası bir ihaneti beklemek yerine, ordusunu kurdu ve öndeki süvarilerle, merkezdeki Bizanslılarla ve arkada Hunlar ile yürüdü.

Muharebe

İki kuvvet, yaklaşık 50 km (30 mi) batısında Tricamarum'da karşı karşıya geldi ve Bizans süvarisi hemen Vandal hattına hücum etti, atağı yenilerek iki kere daha saldırdılar. Bizans piyadeleri daha sonra Vandal piyadelerine şiddetle saldırdı ve Bizans üstünlük elde etti. Üçüncü Bizans süvarilerinin hücumu sırasında Gelimer'in görüş açısı içerisinde Tzazon öldürüldü. Ad Decimum'da olduğu gibi, Gelimer cesaretini yitirdi. Vandal hatları geri çekilmeye başladı ve çok geçmeden hezimete uğradılar. Gelimer 800 askerini kaybetti, ordusundan geriye kalanları ile Numidya'ya kaçtı. Belisarius daha sonra kapılarını ona açan Hippo Regius şehrine yürüdü.

Neticesi

Gelimer, krallığının kaybolduğunu fark etti ve yıllar önce Kuzey Afrika'ya geçtiklerinde ana güçleri takip etmeyen bazı Vandalların hala yaşadığı İspanya'ya kaçmaya çalıştı. Ancak, Bizanslılar planlarını duydu ve onu yakaladılar. Eşyalarını terk etmek ve Berberiler ile Tunus dağlarına sığınmak zorunda kaldı. Ertesi yıl Herulili Faras'ın önderliğindeki Roma kuvvetleri tarafından bulundu ve sarıldı. İlk başta, hükmetmesine izin veren sözlere rağmen teslim olmayı reddetti. Sonunda özellikle kışında kötü geçmesinden sonra vazgeçti ve Belisarius'a teslim oldu. Vandal Krallığı sona erdi ve Sardunya, Korsika ve Balear Adaları Justinianus'un kontrolüne geçti.

Önemi

Tarihçi Paul K. Davis, "Bu zafer ile Bizanslılar, Doğu Roma İmparatorluğu adına Kuzey Afrika'nın kontrolünü yeniden ele geçirdi. Bu konum İtalya'nın Bizans istilası için bir sıçrama tahtası oldu ve bu istila geçici olarak Doğu ve Batı Roma İmparatorluğu'nu yeniden birleştirdi.." şeklinde yazmıştır.

Kaynakça

Özel

Genel

• Hughes, Ian (2009). Belisarius: The Last Roman General (İngilizce). Yardley, PA: Westholme Publishing, LLC. ISBN 978-1-59416-528-3. 
• Davis, Paul K. (1999). 100 Decisive Battles: From Ancient Times to the Present (İngilizce). Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-514366-3.