Sodyum alüminat

Vikipedi, özgür ansiklopedi
22.02, 2 Aralık 2020 tarihinde Vikiçizer (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 24171285 numaralı sürüm (→‎top: düzeltme)
Sodyum alüminat
Sodyum alüminat
Adlandırmalar
Sodyum alüminat
Sodyum Aluminyum Oksit, Sodyum Metaalüminat, Alüminat, ((AlO2)1−), sodyum
Tanımlayıcılar
3D model (JSmol)
ECHA InfoCard 100.013.728 Bunu Vikiveri'de düzenleyin
  • InChI=1S/ClO.Na/c1-2;/q-1;+1 
  • InChI=1S/Al.Na.2O/q-1;+1
    Key: IYJYQHRNMMNLRH-UHFFFAOYSA-N
  • O=[Al-]=O.[Na+]
Özellikler
Molekül formülü NaAlO2
Molekül kütlesi 81.97 g/mol
Görünüm beyaz toz (bazen hafif sarımtrak)
Koku kokusuz
Yoğunluk 1.5 gr/cm3
Erime noktası 1,650 °C (3,000 °F; 1,920 K)
Çözünürlük (su içinde) su ve alkolde çözünür
Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
Bilgi kutusu kaynakları

Sodium alüminat önemli bir ticari inorganik kimyasaldır. Alüminyum hidroksitin üretiminde önemli ve kabul gören bir kaynaktır. Saf susuz sodyum alüminat beyaz kristal halde bulunmaktadır ve molekül formülü NaAlO2, NaAl(OH)4 (hidrat),[1] Na2O·Al2O3, veya Na2Al2O4 olarak geçmektedir. Ticari sodyum alüminat toz halde veya sulandırılmış halde bulunabilir.

Bileşik Na2O ve Al2O3in 1200 °C'deki reaksiyonu sonucu oluşur.[2]

Kullanımı

Su kirliliğinde suyu yumuşatmada yardımcı sitemlerde, flokülasyonu arttırıcı yardımcı koagülant olarak ve çözünmüş silika ve fosfatı gidermede kullanılır.

İnşaat sektöründe betonun daha hızlı sertleşmesini sağlamak amacıyla kullanılır.

Sodyum alüminat ayrıca kâğıt kimyasalı olarak kâğıt endüstrisinde, ateş tuğlası üretiminde, alümina ve benzeri madde üretiminde kullanılır.

Sodyum alüminat çözeltisi zeolit üretiminde kullanılmaktadır.[3]

Kaynakça

  1. ^ "Aluminium". chemguide.co.uk. 27 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2017. 
  2. ^ "Solid Electrolytes: General Principles, Characterization". books.google.com.tr. 6 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2017. 
  3. ^ Alan Dyer, (1994), Encyclopedia of Inorganic Chemistry, R. Bruce King (ed.), John Wiley & Sons, ISBN 0-471-93620-0