Otonom araba

Vikipedi, özgür ansiklopedi
21.10, 5 Aralık 2020 tarihinde Khutuck Bot (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 24290019 numaralı sürüm (Bot v3: Kaynak ve içerik düzenleme (hata bildir))
Junior adı verilen bu araç, Stanford Üniversitesi'ndeki bir ekip tarafından Volkswagen Passat modifiye edilerek otonom hale dönüştürülmüş.
General Motors'un ürettiği Firebird II, metal iletken döşenerek oluşturulmuş otoyol şeritlerini takip edebilen ilk "elektronik beyin"e sahip otomobil.

Otonom araba, bilinen diğer adlarıyla robot araba, sürücüsüz araba,[1][2] çevresini algılayabilen ve çok az insan girdisi veya hiç girdi olmadan hareket edebilen bir otomobil türüdür.[3]

Otonom arabalar; radar, bilgisayar görüşü, Lidar, sonar, GPS, odometre ve atalet gibi ölçüm birimleri kullanarak çevrelerini algılamaya yarayan çeşitli sensörleri içinde bulundururlar. Gelişmiş kontrol sistemleri; uygun gezinme yollarını, engelleri ve ilgili işaretleri tanımlamak için duyusal bilgileri yorumlar.[4][5]

Potansiyel faydalar arasında azaltılmış maliyetler, artırılmış güvenlik, artırılmış mobilite, artırılmış müşteri memnuniyeti ve azaltılmış suç sayılabilir. Güvenlik avantajları arasında trafik çarpışmalarında azalma,[6][7] bunun sonucunda azalan yaralanmalar ve sigorta dahil olmak üzere diğer maliyetler bulunmaktadır.

Otomatik araçların trafik akışını arttırması beklenirken; çocuklar, yaşlılar,[8] engelli ve yoksullar için daha fazla hareketlilik sağlamak; yolcuları sürüş ve navigasyon işlerinden kurtarmak; aracın yakıt verimliliğini artırmak;[9] park yeri gereksinimlerini önemli ölçüde azaltmak;[10] suçu azaltmak;[11] ve özellikle paylaşım ekonomisi yoluyla bir hizmet olarak ulaşım için iş modellerini kolaylaştırmak gibi çeşitli biçimlerde yararları olmaktadır.[12][13]

Sorunlar arasında güvenlik,[14] teknoloji, sorumluluk,[15][16] yasal çerçeve ve hükûmet düzenlemeleri; bilgisayar korsanları veya terörizm gibi gizlilik ve güvenlik kaygıları riski; karayolu taşımacılığı endüstrisindeki sürüşle ilgili işlerin kaybıyla ilgili endişe; ve seyahat daha uygun hale geldikçe artan banliyöleşme riski sayılabilir.[17]

Kaynakça

  1. ^ "Arşivlenmiş kopya". 11 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2019. 
  2. ^ Thrun, Sebastian (2010). "Toward Robotic Cars". Communications of the ACM. 53 (4). ss. 99-106. doi:10.1145/1721654.1721679. 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2019. 
  3. ^ Gehrig, Stefan K.; Stein, Fridtjof J. (1999). Dead reckoning and cartography using stereo vision for an automated car. IEEE/RSJ International Conference on Intelligent Robots and Systems. 3. Kyongju. ss. 1507-1512. doi:10.1109/IROS.1999.811692. ISBN 0-7803-5184-3. 
  4. ^ Lassa, Todd (Ocak 2013). "The Beginning of the End of Driving". Motor Trend. 17 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2014. 
  5. ^ European Roadmap Smart Systems for Automated Driving 12 Şubat 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., European Technology Platform on Smart Systems Integration (EPoSS), 2015.
  6. ^ Umar Zakir Abdul, Hamid (2016). "Current Collision Mitigation Technologies for Advanced Driver Assistance Systems–A Survey". PERINTIS eJournal. 6 (2). 19 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2017. 
  7. ^ "[INFOGRAPHIC] Autonomous Cars Could Save The US $1.3 Trillion Dollars A Year". businessinsider.com. 12 Eylül 2014. 7 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2014. 
  8. ^ Gibson, David K. (28 Nisan 2016). "Can we banish the phantom traffic jam?". BBC. 25 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2019. 
  9. ^ "Driver licensing system for older drivers in New South Wales, Australia". NSW Government. 30 Haziran 2016. 15 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2018. 
  10. ^ "BMW Remote Controlled Parking". www.bmwblog.com. 10 Ekim 2010. 21 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2011. 
  11. ^ Miller, Owen. "Robotic Cars and Their New Crime Paradigms". Erişim tarihi: 4 Eylül 2014. 
  12. ^ Miller, John (19 Ağustos 2014). "Self-Driving Car Technology's Benefits, Potential Risks, and Solutions". theenergycollective.com. 25 June 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 June 2015. 
  13. ^ Whitwam, Ryan (8 Eylül 2014). "How Google's self-driving cars detect and avoid obstacles". ExtremeTech. 17 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2015. 
  14. ^ Henn, Steve (31 Temmuz 2015). "Remembering When Driverless Elevators Drew Skepticism". NPR. 29 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2016. 
  15. ^ Nicholas, Negroponte (1 Ocak 2000). Being digital. Vintage Books. ISBN 978-0679762904. OCLC 68020226. 
  16. ^ Adhikari, Richard (11 Şubat 2016). "Feds Put AI in the Driver's Seat". Technewsworld. 4 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2016. 
  17. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; EEICAV isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)

Daha fazlası için

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Otonom_araba&oldid=24290019" sayfasından alınmıştır