Laurie Anderson

Vikipedi, özgür ansiklopedi
14.19, 17 Aralık 2020 tarihinde Vikiçizer (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 24431884 numaralı sürüm (→‎Filmler: düzeltme)
Laurie Anderson
1980'lerde Anderson
Genel bilgiler
DoğumLaura Phillips Anderson
5 Haziran 1947 (76 yaşında)
Glen Ellyn, Illinois, ABD
TarzlarAvangart, deneysel pop[1], art pop[2], elektronik
MesleklerMüzisyen, performans sanatçısı
ÇalgılarKeman, klavye, perküsyon, vokal
Etkin yıllar1975-günümüz
Müzik şirketiWarner Bros., Nonesuch/Elektra
İlişkili hareketlerLou Reed, Peter Gabriel, Brian Eno, John Zorn, Nile Rodgers, Colin Stetson, Adrian Belew, David Van Tieghem, Janice Pendarvis, Philip Glass
Resmî sitelaurieanderson.com

Laura Phillips "Laurie" Anderson (d. 6 Haziran 1947)[3] Amerikalı avangart sanatçısı,[4][5] besteci, müzisyen ve film yönetmeni. Performans sanatı, pop müzik ve çokluortam projeleri gibi alanlarda çalışmalar yapmıştır.[5] Keman ve heykel eğitimi alan[6] Anderson 1970'lerde New York'ta dilin özel kullanımları, teknoloji ve görsel imaj gibi konular üzerine sanat projelerinde yer aldı.[4] 1981'de tekli olarak piyasaya sürdüğü "O Superman" adlı şarkı Birleşik Krallık müzik listesinde iki numaraya kadar yükselince sanat dünyasının dışında da ana akım ününe kavuştu. Bunun dışında 1986 çıkışlı Home of the Brave konser filminde hem rol aldı hem de filmin yönetmenliğini üstlendi.[7]

Anderson elektronik müzikte öncü isimlerden biri olup kayıtlarında ve performanslarında kullandığı icatlarıyla bilinir.[8] 1977'de, at kılı yerine manyetik bant kullanarak geliştirdiği ve köprüde manyetik bir bant başı kullandığı bant yaylı kemanı icat etti. 1990'lar sonunda ise altı-fit (1,8 m) uzunluğunda asa benzeri bir forma sahip MIDI kumanda aygıtı olan ve enstrüman sesleri çıkaran konuşan sopayı geliştirdi.[9]

Anderson Lou Reed ile 1992'de sevgili oldu ve onunla 2008'den Reed'in 2013'teki ölümüne kadar evli kaldı.[10][11]

Hayatı

Erken dönem

Anderson 5 Haziran 1947 tarihinde Glen Ellyn, Illinois'te Mary Louise (kızlık soyadı: Rowland) ve Arthur T. Anderson'ın kızları olarak doğdu.[12] Glenbard West Lisesi'nden mezun olup Kaliforniya'daki Mills College'a başladı. Daha sonra Barnard College'da sanat tarihi dalında magna cum laude ve Phi Beta Kappa şeref unvanlarıyla mezun oldu. 1972'de Columbia Üniversitesi'nde heykel dalında yüksek lisans yaptı.[13] Otomobil kornalarıyla yapılan bir senfoni olan ilk performans sanatı gösterisi 1969'da gösterildi. 1970'te underground comix tarzında Baloney Moccasins'i çizdi ve eser George DiCaprio tarafından yayımlandı. 1970'lerin başında sanat eğitmeni olarak çalıştı, Artforum gibi dergilerde sanat eleştirmenliği yaptı,[14] ve ilki The Package olan (sadece resimler eşliğinde gizemli bir hikâyeyi anlatan bir kitap) çocuk kitaplarının illüstrasyonlarını yaptı.[15][16]

1970'ler

1970'lerde New York'ta performanslarını icra etti. En çok söz edilen işlerinden biri olan ve New York ile beraber birçok ülkede icra edilen Duets on Ice'ta, giydiği buz pateninin alt kısmı buz kalıbına gömülü bir şekilde keman çalan Anderson, performansını ancak bu buz eridiği zaman sonlandırır. İki erken dönem eseri "New York Social Life" ve "Time to Go", 1977'de Pauline Oliveros gibi isimlerin de olduğu New Music for Electronic and Recorded Media derlemesine dahil edildi.[6] Yine Airwaves adındaki ses parçaları derlemesine iki eseri dahil edildi. Bunun yanında Crown Point Press tarafından 6 uzunçalar olarak derlenen sanatçı dersleri serisi Vision için ders verdi.

Anderson'ın birçok erken dönem kaydı hiçbir zaman yayımlanmadı, yayımlananlar da sınırlı sürümlerde kendine yer buldu. Bu nadir kayıtlardan birisi sanatçının ilk teklisi "It's Not the Bullet That Kills You (It's the Hole)"dur. Bu şarkı, "New York Social Life" da dahil bir düzine kadar şarkıyla beraber New York'taki Holly Solomon Gallery'de Anderson'ın farklı şarkılarını çalan bir jukebox'ın da dahil olduğu sanat enstalasyonu için bestelendi. Bu erken dönem kayıtlarında saksofonda Peter Gordon, gitarda Scott Johnson, armonikada Ken Deifik ve bateride Joe Kos yer alır. Bu dönemden performans fotoğrafları ve açıklamaları Anderson'ın retrospektif kitabı Stories from the Nerve Bible'a dahil edildi.[17]

1970'ler sonunda sanatçı özel olarak yayımlanan ya da avangart müzik derlemelerine dahil edilen bir dizi kayda daha imza attı. Bu derlemelerden en belirgini Andy Warhol'un eski arkadaşı New York'lu şair John Giorno'nun yönettiği Giorno Poetry Systems derlemeleridir.[18] Giorno'dan yayımlanan kayıtlar arasında çift disklik albüm You're the Guy I Want to Share My Money With de yer alır. Giorno ve William Burroughs ile paylaştığı bu albümün orijinal sürümünde her sanatçı için bir uzunçalar yüzü barındırmaktaydı. Dördüncü yüz ise üç oyukluydu ve her oyuk bir sanatçıya aitti. Dolayısıyla iğnenin konumuna göre sanatçı da değişiyordu. 1978'de birçok karşı-kültür isminin ve yükselen avangart müzik yıldızının yer aldığı büyük The Nova Convention, konferansında William S. Burroughs, Philip Glass, Frank Zappa, Timothy Leary, Malcolm Goldstein, John Cage ve Allen Ginsberg gibi isimlerle sahne aldı.[19] Bunun yanında 1970'ler sonunda komedyen Andy Kaufman ile çalıştı.[20]

1980'ler

1980 yılında Anderson San Francisco Sanat Enstitüsü tarafından onursal doktora ile şereflendirildi. 1982'de ise Yaratıcı Sanat Filmi ile Guggenheim Fellowship ödülü aldı.[13]

Aslen B. George'un One Ten Records etiketiyle sınırlı sayıda yayımlanan "O Superman" teklisi Birleşik Krallık listesinde iki numaraya kadar yükselince Anderson geniş çapta bir tanınırlık elde etti. Özellikle bu ülkedeki ani talep nedeniyle Anderson, "O Superman"i tekrar piyasaya süren Warner Bros. Records ile yedi albümlük anlaşma imzaladı.[21]

"O Superman", aslında United States adlı performansın bir parçasıydı ve sonra Big Science albümüne dahil edildi.[22] Daha sonra Mister Heartbreak ve United States Live albümlerini arka arkaya piyasaya sürdü. Bu ikiliden ikincisi sanatçının Brooklyn Academy of Music'teki iki gecelik gösterisinin kaydıdır ve beş uzunçalar (daha sonraları 4 CD) olarak hazırlanmıştır.[12] 1984'ün Yeni Yıl günü Nam June Paik'in prodüktörlüğündeki "Good Morning, Mr. Orwell" TV özel programında yer aldı.[23]

Daha sonra 1986 konser filmi Home of the Brave'i yöneterek filmde rol aldı. Ayrıca Spalding Gray filmleri Swimming to Cambodia ve Monster in a Box'ın film müziklerini besteledi. Robert Wilson'un Cambridge, Massachusetts'teki American Repertory Theater'da icra edilen "Alcestis" adlı oyunu için müzikleriyle katkıda bulundu. Bunun yanında 1987 boyunca PBS serisi Alive from Off Center'ı sundu. Bir önceki sene de bu aynı seri için What You Mean We? adlı kısa filmin prodüktörlüğünü yapmıştı. What You Mean We?, Anderson tarafından canlandırılan yeni bir karakterin işaretini verdi: "The Clone" (Klon). Bu karakter Anderson'ın dijital olarak alarma geçirilmiş erkek emsalidir ve sanatçı Alive from Off Center'ı sunarken ona sunumda eşlik etmiştir. The Clone'dan bazı ögeler, sanatçının daha sonraki işi Puppet Motel'in itibari "puppet"ına (kukla) entegre edildi. Anderson aynı yıl Peter Gabriel'in albümü So'daki "This Is the Picture (Excellent Birds)" şarkısında konuk sanatçı olarak yer aldı.

1989 çıkışlı Strange Angels albümü, planlanan tarihten bir yıldan fazla gecikti çünkü Anderson şan dersleri almaktaydı. Buna paralel olarak bu albümdeki vokaller önceki albümlere göre daha şarkı söyleme odaklıdır.[24] Albümden çıkan "Babydoll" teklisi modern rock listelerinde kayda değer başarılar gösterdi.

1990'ler

1991'de 41. Berlin Uluslararası Film Festivali'nde jüri üyeliği yaptı.[25] Aynı yıl, sanatçı-film yapımcıları Nichola Bruce ve Michael Coulson'ın BBC için çektiği sanat belgeseli The Human Face'te yer aldı. Anderson, sanat ve bilimde yüzün tarihi hakkındaki bu belgeseli sundu. Fizyonomi ve algı arasındaki ilişkiyi açıkladığı sırada yüzü lateks maskeler ve özel efektler kullanılarak değiştiriliyordu. 1990'lar başında The Rugrats Movie adlı animasyon filmi için ses oyunculuğu yaptı. 1994'te Puppet Motel adlı bir CD-ROM yayımlayan sanatçı, hemen sonra Brian Eno ile ortaklaşa yapımını üstlendiği Bright Red'i piyasaya sürdü. Bu albümü The Ugly One with the Jewels adlı konuşma albümü izledi. 1997'de hayırseverlik adına yeniden kaydedilen Perfect Day şarkısında yer aldı.[26] 1996,'da Diego Frenkel (La Portuária) ve Aterciopelados ile beraber AIDS'le savaş adına kaydedilen ve prodüktörlüğünü Red Hot Organization'ın üstlendiği Silencio=Muerte: Red Hot + Latin albümünde yer aldı.

Sanatçının sonraki stüdyo albümü için yedi yıla yakın süre geçti. Bu süreçte Encyclopædia Britannica için New York'un kültürel karakteri üzerine ek makale yazdı[27] ve birçok çokluortam sunumu hazırladı. Bunlardan en bilineni Moby-Dick'ten esinlenen Songs and Stories from Moby Dick'tir (1999-2000).[28]

2000'ler

Life on a String, sanatçı diğer bir Warner Music etiketi Nonesuch Records ile anlaşma imzalar imzalamaz 2001'de raflardaki yerini aldı. Albüm, sanatçının babasının ölümünü işleyen bir şarkı ve Moby Dick sunumundan alınan yeni işlerinden oluşmaktaydı.[29] 2001'de Don DeLillo'nun romanı The Body Artist'ı ses kitabı olarak kaydetti. Aynı sene en çok bilinen müzikal işlerinden oluşan bir derlemeyi icra etmek üzere turneye çıktı. Bu performanslardan birisi 11 Eylül saldırılarından bir hafta sonra New York'ta kaydedildi ve "O Superman"in bir performansı da gösteriye dahil edildi. Bu konser kaydı 2002 başında çift CD olarak Live in New York adıyla piyasaya sürüldü.[30]

2003'te Anderson NASA'nın ilk misafir sanatçısı oldu ve bu durum sanatçının The End of the Moon adlı performans parçasının ilham kaynağı oldu.[31][32] Bir dizi tema gösterilerine imza attıktan sonra Japonya'daki Expo 2005 için bir parça besteledi. 2005'te Arts Catalyst ile beraber Rusya'nın uzay programını (Gagarin Kozmonot Eğitim Merkezi ve Görev Kontrol Merkezi) ziyaret etti ve yine aynı grubun Roadhouse'taki "Space Soon" (Uzay Yakında) etkinliğine katılarak deneyimlerine kafa yordu. Atina'da düzenlenen 2004 Yaz Olimpiyatları'nın açılış gösterisini yaratan takımda yer aldı. Sonraki sene, Paris Opera ve Balesi için düzenlenen O Zlozony/O Composite çokluortam projesi için koreograf Trisha Brown ve film yapımcısı Agnieszka Wojtowicz-Vosloo ile iş birliği yaptı. Bale Paris'teki Palais Garnier'de Aralık 2004'te gösterildi. Anderson bunun yanında William S. Burroughs, Jean Dupuy, Arto Lindsay, Bill Laswell, Ian Ritchie, Peter Gabriel, Perry Hoberman, David Sylvian, Jean Michel Jarre, Brian Eno, Philip Glass, Nona Hendryx, Bobby McFerrin, Ryuichi Sakamoto, Dave Stewart, Peter Gordon, Adrian Belew, Hector Zazou ve Lou Reed ile iş birlikleri yaptı.

1990'lar sonundan itibaren Anderson ve Lou Reed birçok kayıtta ortaklaşa çalışmalar yaptı.[33] Anderson, Reed'in iş birliği projesi The Raven'daki "Call on Me" şarkısına, Ecstasy albümündeki "Rouge" ve "Rock Minuet" şarkılarına, Set the Twilight Reeling albümündeki "Hang on to Your Emotions" şarkısına katkıda bulundu. Lou Reed de Anderson'ın Bright Red albümündeki "In Our Sleep" şarkısına ve Life on a String albümündeki "One Beautiful Evening" şarkısına katkıda bulundu. İkili, 12 Nisan 2008'de Boulder, Colorado'da özel bir törenle evlendi.[34][35] Bunu izleyen süreçte Night Life adında bir çizim kitabı ve yeni stüdyo albümü Homeland (2010) piyasaya sürüldü.

Anderson 2007'de Homeland'i icra ederken.

2005'te Anderson'ın The Waters Reglitterized adlı sergisi New York'taki Sean Kelly Gallery'de gösterime girdi. Sean Kelly'nin basın açıklamasına göre eser düşler günlüğü şeklinde olup bu rüyaların edebi sanat formu olarak yeniden yaratımı hakkındadır.[36] Sanatçının ayıkken gördüğü düşlerin yeniden deneyimlenip yeniden işlenmesi süreciyle yaratılan bu eser, düşlerin kendisini irdelemek adına düşler dilini kullanır. Sonuç olarak ortaya çizimler, baskılar, yüksek çözünürlüklü video gibi ürünler çıkar. Enstalasyon 22 Ekim 2005'e kadar gösterilmeye devam etti. 2006'da İncil'de geçen 10 salgın hakkında bir şarkı koleksiyonu olan Plague Songs'a bir şarkıyla katkıda bulundu.

Anderson 2006'da Roma'daki Amerikan Akademisi'nde ihtisasla ödüllendirildi. Eylül 2006'da başlayan PBS American Masters serisi kapsamında Ric Burns'ün Andy Warhol: A Documentary Film belgeselini seslendirdi. 4-5 Ekim 2006'da Dublin'de düzenlenen Leonard Cohen övgü etkinliği Came So Far for Beauty'de sahne aldı.

Homeland albümünden materyaller Mayıs 2007 boyunca New York'ta "devam-eden-işler" formatındaki küçük gösterilerde icra edildi. Bunlardan en bilineni 17-18 Mayıs'ta Highline Ballroom'da 4 kişilik grup ve Willie Williams ve Mark Coniglio'nun tasarladığı spontane ışık/video görselleri tarafından eşlik edilen performanslardır. Homeland devam-eden-işleri için bir Avrupa turnesi başlatıldı ve performans çeşitli şehirlerde gösterildi. Daha sonraları bunu Kuzey Amerika performansları izledi.[37]

2010'lar

2015'te Kronos Quartet ile LANDFALL'u icra ettikten sonra Anderson, Chicago, Harris Theater

Şubat 2010'da Anderson yeni tiyatral eseri Delusion'ı Vancouver'daki 2010 Kış Olimpiyatlarında sergiledi. Bu çalışma Vancouver 2010 Kültürel Olimpiyatı ve Londra'daki Barbican Centre tarafından görevlendirildi.[38] Mart 2010'da Women's Project Theater Kadın Başarı Ödülü kazandı. Mayıs/Haziran 2010'da Lou Reed ile beraber Sidney, Avustralya'daki Vivid Live festivalinin küratörlüğünü yaptı.[39]

Stüdyo albümü Homeland da Haziran 2010'da piyasaya sürüldü. Bir sonraki ay Late Show with David Letterman'da "Only an Expert" şarkısını icra etti. Aynı gün "Gravity's Angel" şarkısı So You Think You Can Dance'e dahil edildi. 2011'de caz müzisyeni Colin Stetson'ın New History Warfare Vol. 2: Judges albümündeki bazı şarkılara konuk sanatçı olarak katıldı. 2012'de "Another Day in America" adlı bir tiyatral esere imza attı. Bu "devam-eden-işler" tarzındaki gösteriler Calgary'de Theatre Junction GRAND'ın o seneki sezonu ve One Yellow Rabbit'in yıllık sanat festivali High Performance Rodeo dahilinde icra edildi.[40]

Anderson Mayıs 2012'de Deneysel Medya ve Performans Sanatları Merkezi (EMPAC) tarafından Seçkin Açılış Misafir Sanatçısı olarak gösterildi.[41] 2013'te Aalto Üniversitesi Sanat Okulu, Tasarım ve Mimarlık tarafından Onursal Güzel Sanatlar Doktorası ile ödüllendirildi.[42]

Anderson, Haziran/Temmuz 2013'te "The Language of the Future" gösterisini icra etti ve New York'taki The River to River Festival'de yardımcı küratörlük yaptı.[43] Kasım 2013'te Frankfurt'taki Hareketli İmaj Bienali B3'te Onur Konuğu olarak yer aldı.[44]

İcatlar

Anderson, kayıtları ve performanslarında kullanmak üzere bazı deneysel müzik enstrümanları geliştirdi.

Bant yaylı keman

Bant yaylı keman, Anderson'ın 1977'de tasarlayıp geliştirdiği bir müzik aletidir. Geleneksel at kılı yayı yerine manyetik bant kullanan sanatçı, köprü kısmına da bant başı ekledi. Bu müzik aleti yıllar boyunca güncellenmeyi sürdürdü. Bu müzik aletinin daha sonraki nesilden bir sürümünü Home of the Brave filminde kullanırken görülür. Sanatçı burada gösterinin "Late Show" kısmında William S. Burroughs tarafından kaydedilen manipüle eder. Bu sürümde manyetik bant yerine dokunuşla harekete geçen MIDI bazlı ses örnekleri kullanır.

Konuşan sopa

Konuşan sopa yaklaşık 1,8 metre uzunluğunda asa benzeri bir MIDI kontrolörüdür. 1999-2000 dönemindeki Moby-Dick turnesi boyunca kullanıldı. Anderson geliştirdiği bu cihazı program notlarında şöyle açıkladı:

“ Konuşan sopa, Interval Research'ten bir takımla ve Bob Bielecki ile ortaklaşa tasarladığım bir çalgı. Bu, herhangi bir sese erişebilen ve onu taklit eden bir kablosuz çalgıdır. Granüler sentez prensibiyle çalışır. Bu, sesi granül adı verilen küçük parçalara ayıran ve onları başka şekillerde çalan bir tekniktir. Bilgisayar, ses fragmanlarını süreğen yaylılar veya rastgele kümeler halinde tekrar düzenleyerek onları üst üste gelen diziler eşliğinde yeni ses dokuları yaratmak için kullanır. Granüller çok kısa olup saniyenin birkaç yüzde biridir. Granüler sentez, çalındıkları hıza ve granül büyüklüklerine bağlı olarak yumuşak veya çırpıntılı sesler çıkarabilir. Granüller, film kareleri gibidir. Onları yeterince yavaşlatırsanız her bir kareyi ayrı algılamaya başlarsınız. „

Ses filtreleri

Anderson'ın işlerindeki yinelenen motiflerden birisi de kadın sesini kalınlaştırarak ona maskülen bir ifade kazandıran, sanatçının "ses drag'i" ("drag" İngilizcede karşı cinsin kıyafetini giyenleri ifade etmek adına kullanılır) olarak ifade ettiği ses filtresidir.[45] Anderson, ses filtresi eklenmiş sesin karakterini bilincin veya "otoritenin sesi" olarak kullandı.[45] Ancak daha sonraları bu erkek karakterinin otoritesinin büyük bir bölümünü yitirdiğine karar verdi ve bunun yerine bu sesi tarihi veya sosyopolitik yorumlar yapmakta kullandı.[46] Böylesi bir kullanım "Another Day in America"da ve sanatçının 2010 albümü Homeland'da göze çarpmaktadır.

Anderson'ın kariyerinin büyük bir kısmında bu karakterin bir adı yoktu veya sadece "Otoritenin Sesi" olarak geçmekteydi. Ancak daha sonraları eşi Lou Reed'in de önerileriyle Fenway Bergamot adını aldı.[46] Homeland'in kapağı Anderson'ı Bergamot karakteri olarak gösterir. Bu resimde siyah makyajla sanatçıya kalın kaşlar ve bıyıklar çizilmiştir.

The Ugly One with the Jewels albümündeki "The Cultural Ambassador" parçasında Anderson bizzat bu karakteri üzerine olan bakış açısını dile dökmüştür:

“ (Anderson:) Bir sürü elektronik eşya taşıyordum, o yüzden onları paketinden çıkarıp hepsinin nasıl çalıştığını göstermek adına prize bağlamam gerekiyordu, ve sanırım biraz şüpheli göründüm-bu eşyaların çoğu açılınca Atom Smasher gibi isimlerin olduğu LED program dışa okumaları göstermeye başladı, ve bunların taşınabilir bir tür casusluk sistemi olmadığına dair onları ikna etmem gerekti. O yüzden küçük dedektif ve gümrükçü gruplarına bu yeni doğaçlama müzik konserine benzer şeyi yaptım ve bütün bu eşyaları kurmaya devam etmem gerekiyordu ve bir müddet dinledikten sonra şöyle diyorlardı: Hmm, bu ne? Ve ben bir şeyler çıkarıyordum, şey gibi
(Bergamot:) bu filtre gibi, ve diyordum ki, işte bu benim otoritenin sesi olarak düşünmekten hoşlandığım şey. Ve benim onlara bunu, bilirsiniz, kontrolün çeşitli biçimlerini anlatan şarkılarımda nasıl kullandığımı anlatmam zaman alabilirdi, ve bana sorabilirlerdi, yani neden böyle konuşmak isteyesiniz ki? Ve ben etraftaki SWAT birliklerine, ve gizli ajanlara, ve köpeklere, ve savaşın Super Bowl yayınını anlatan köşedeki radyoya bakardım. Ve ben de onlara derdim ki, bilin bakalım neden? 		„

Diskografi

Stüdyo albümleri

Albüm ve detayları Tepe noktası
ABD İSVR ALM YUN HOL YZ İSVÇ BK
Big Science
  • Yayımlanma: 1982
  • Etiket: Warner Bros.
 124  –  –  –  – 8  – 29[47]
Mister Heartbreak
  • Yayımlanma: 1984
  • Etiket: Warner Bros.
 60 19  –  – 23 12 46 93[47]
Home of the Brave
  • Yayımlanma: 1986
  • Etiket: Warner Bros.
 145  –  –  –  – 14 34  –
Strange Angels
  • Yayımlanma: 1989
  • Etiket: Warner Bros.
 171  –  –  –  –  –  –  –
Bright Red
  • Date released: 1994
  • Record label: Warner Bros.
 195  –  –  –  –  –  –  –
Life on a String
  • Yayımlanma: 2001
  • Etiket: Nonesuch/Elektra Records
  –  – 84  –  –  –  –  –
Homeland
  • Yayımlanma: 2010
  • Etiket: Nonesuch/Elektra Records
  –  – 62 [48] 41[49]  –  –  –  –

Konuşma albümleri

Konser albümleri

Derleme albümleri

İş birlikleri

Tekliler

  • "O Superman" (1981)
  • "Big Science" (1981)
  • "Sharkey's Day" (1984)
  • "Language Is a Virus" (1986)
  • "Strange Angels" (1989)
  • "Babydoll" (1989)
  • "Beautiful Red Dress" (1990)
  • "In Our Sleep" (1994)
  • "Big Science 2" (2007) (Sadece iTunes)
  • "Mambo and Bling" (2008)
  • "Only an Expert" (2010)[50]

"Sharkey's Day" teklisi yıllar boyunca Lifetime TV'nin tema müziği olarak kullanıldı. Anderson bunun yanında 1970'ler sonunda bazı sınırlı sürüm tekliler de yayımladı. Çoğu Holly Soloman Gallery'den yayımlanan bu tekliler, ilerleyen dönemlerde Giorno Poetry Systems'ın The Nova Convention ve You're the Guy I Want to Share My Money With albümleri de dahil olmak üzere bazı derlemelerde kendine yer buldu. Kariyeri boyunca Peter Gabriel, Lou Reed ve Jean Michel Jarre gibi müzisyenlerin kayıtlarına konuk sanatçı olarak katıldı. Philip Glass'ın Songs from Liquid Days albümündeki sözlere katkıda bulunan Anderson, John Cage şerefine hazırlanan bir albümde konuşma metniyle yer aldı.

Müzik videoları

  • "O Superman"
  • "Sharkey's Day"
  • "This is the Picture (Excellent Birds)"
  • "Language Is a Virus" (Home of the Brave'den)
  • "Beautiful Red Dress"

Buna ek olarak, Anderson Strange Angels albümü için müzik videosu çekmek yerine 1 ila 2 dakikalık "Personal Service Announcements" (Kişisel Servis Duyuruları) video serisini filme aldı. Bu videolarda ABD ulusal borcu ve sanat sahnesi gibi konular üzerine konuştu. Bazı çalışmalardaki müzik, sanatçının Swimming to Cambodia film müziklerinden alıntıdır. Some of the music used in these productions came from her soundtrack of Swimming to Cambodia.

Filmler

Televizyon

Sesli kitaplar

Bibliyografi

Kaynakça

  1. ^ Hermes, Will (25 Haziran 2010). "Electronic Expressions in the Service of the Soul". The New York Times. 6 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2017. 
  2. ^ Holden, Stephen (28 Şubat 1999). "MUSIC; They're Recording, but Are They Artists?". The New York Times. 30 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2013. 
  3. ^ "Artists:Laurie Anderson". The Record: Contemporary Art and Vinyl. 6 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Şubat 2011. 
  4. ^ a b Ankeny, Jason. "Laurie Anderson Biography". AllMusic. 2 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2016. 
  5. ^ a b Fletcher, Kenneth R. "Anderson: The celebrated performance artist discusses Andy Warhol, NASA and her work at McDonald's". Smithsonian. Erişim tarihi: 12 Haziran 2016. 
  6. ^ a b Amirkhanian, Charles. "Women in Electronic Music - 1977" 26 Nisan 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Liner note essay. New World Records.
  7. ^ "AE160D Unit 11: Laurie Anderson". 1 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2017. 
  8. ^ Sachs, Ben. "Electronic musician Laurie Anderson takes to the big screen". Chicago Reader. 29 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2016. 
  9. ^ ""The Performing Artistry of Laurie Anderson," by Don Shewey". Donshewey.com. 10 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2011. 
  10. ^ "Lou Reed and Laurie Anderson Wed - Weddings, Laurie Anderson, Lou Reed". People.com. 25 Nisan 2008. 24 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2011. 
  11. ^ "Laurie Anderson Says Final Farewell to Lou Reed". Yahoo Music. 6 Ekim 2013. 2 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2013. 
  12. ^ a b "Laurie Anderson Biography (1947-)". Filmreference.com. 29 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2011. 
  13. ^ a b Handy, Amy (1989). "Artist's Biographies - Laurie Anderson". Randy Rosen; Catherine C. Brower (Ed.). Making Their Mark. Women Artists Move into the Mainstream, 1970-1985. Abbeville Press. ss. 237-238. ISBN 0-89659-959-0. 
  14. ^ "Music Article 0026". Amazings.com. 21 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2011. 
  15. ^ "Art:21 . Laurie Anderson . Biography . Documentary Film". PBS. 28 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2011. 
  16. ^ Papageorge, John. "Interview with Laurie Anderson". Silicon Valley Radio. Web Networks, Inc. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2011. 
  17. ^ "Laurie Anderson". Otherminds.org. 27 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2011. 
  18. ^ "Laurie Anderson profile at". Discogs.com. 5 Haziran 1947. 10 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2011. 
  19. ^ "UbuWeb Sound - The Dial-A-Poem Poets: The Nova Convention". Ubu.com. 27 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2011. 
  20. ^ Laurie Anderson, Stories from the Nerve Bible.
  21. ^ Singularia (2009). Singularia: Being at an Edge in Time : a Meditation and Thought Experiment While Crossing the Galactic Core. Singularia. s. 187. ISBN 9780980757415. 
  22. ^ "Laurie Anderson official web site". Laurieanderson.com. 11 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2011. 
  23. ^ Feng, Emily (5 Eylül 2014). "'Good Morning Mr. Orwell': A Look Back at the Nam June Paik Video That Greeted 1984". asiasociety.org. Asia Society. 3 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2016. 
  24. ^ "CG: Laurie Anderson". Robert Christgau. 20 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2011. 
  25. ^ "Berlinale: 1991 Juries". berlinale.de. 1 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2011. 
  26. ^ "Laurie Anderson". IMDb.com. 18 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2014. 
  27. ^ "Encyclopaedia Anderson", The New Yorker, July 16, 2001
  28. ^ "Review: Laurie Anderson's 'Moby' - the big blubber". CNN. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2010. 
  29. ^ "Laurie Anderson: Life on a String". 14 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2017. 
  30. ^ May, Krista L. "Laurie Anderson: Live in New York - PopMatters Music Review". Popmatters.com. 25 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2011. 
  31. ^ Stamberg, Susan (3 Temmuz 2004). "NASA Gives Space to Artist in Residence". NPR. 19 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Şubat 2011. 
  32. ^ "Moon and Stars Align for Performance Artist". The Washington Post. 30 Haziran 2004. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2010. 
  33. ^ "Interview With Laurie Anderson". Transmitmedia.com. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2011. 
  34. ^ Aleksander, Irina (23 Nisan 2008). "Morning Memo: Lou Reed and Laurie Anderson Make it Legal". Observer.com. 19 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2011. 
  35. ^ "6 Music - Laurie & Lou's big day". BBC. 11 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2014. 
  36. ^ "Sean Kelly : Laurie Anderson : The Waters Reglitterized" (PDF). Laurieanderson.com. 3 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2014. 
  37. ^ "Calendar". Laurie Anderson. 7 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2011. 
  38. ^ "Delusion: A new work by Laurie Anderson". 12 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ocak 2010. 
  39. ^ "Vivid Live". 22 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2017. 
  40. ^ "Another Day in America by Laurie Anderson". 31 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2017. 
  41. ^ Janairo, M. (May 12, 2012). BRIEF: EMPAC names Laurie Anderson distinguished artist in residence. Times Union (Albany, NY).
  42. ^ "Aalto University School of Arts, Design and Architecture to award eight honorary doctorates". Aalto University. 14 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2014. 
  43. ^ "Laurie Anderson". Rivertorivernyc.com. 16 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2014. 
  44. ^ "Laurie Anderson". Facebook.com. 22 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2014. 
  45. ^ a b "vancouver 2010 Winter Olympics | Olympic Videos, Photos, News". Vancouver2010.com. 21 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2014. 
  46. ^ a b "Use your delusion". 21 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2017. 
  47. ^ a b Roberts, David (2006). British Hit Singles & Albums. 19. Londra: Guinness World Records Limited. s. 23. ISBN 1-904994-10-5. 
  48. ^ Hung, Steffen (2015). "Laurie Anderson - Homeland". lescharts.com. 18 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2015. 
  49. ^ Hung, Steffen. "Laurie Anderson - Homeland". lescharts.com. 18 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2015. 
  50. ^ "Only an Expert by Laurie Anderson". Nonesuch.com. 2 Ekim 2011. 3 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2015. 
  51. ^ "Laurie Anderson - Musical Guest Appearance". Saturday Night Live Archives. 19 Nisan 1986. 24 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2015. 
  52. ^ "Episode 32 - "Art Show"". Jimdavies.org. 18 Aralık 1996. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Kasım 2013. 
  53. ^ Laurie Anderson - Only An Expert (Live Letterman) 2010, erişim tarihi: 4 Ekim 2015 

Ek okumalar

Dış bağlantılar

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Laurie_Anderson&oldid=24431884" sayfasından alınmıştır