Jung arketipleri
Carl Jung arketiplerin kolektif bilinçaltından gelen evrensel ve kadim model ve imgeler olduğunu ve içgüdünün psişik karşılığı olduğunu ortaya koymuştur.[1] Bunlar imge olarak bilinç düzeyine çıktığında ya da dış dünya ile olan etkileşim sırasında davranışlarla gerçeğe dönüşen, atalarımızdan kalıtımla gelen potansiyellerdir.[2] Otonom ve saklı olan arketipler bilinç düzeyine çıktıklarında bireylere ve içinde yaşadıkları kültürlere özgü olarak ifadeye dönüşürler. Jung psikolojisi'nde arketipler, kolektif bilinçaltının oldukça gelişmiş ögeleridir. Arketiplerin varlığı ancak masallardan, sanattan, mitlerden, dinden ya da rüyalardan dolaylı olarak çıkarsanır.
Teoride Jung arketipleri anne, çocuk, hilekâr, tufan vd. gibi imge ve motiflerin çıktığı temel belirsiz biçimler anlamında kullanılır. Tarihsel, kültürel ve kişisel şartlar bu biçimlere kendilerini gösterdikleri özel içeriklerini verir. Bu imge ve motiflere daha açık olarak arketip imgeler denir.[2]